Οι Άραβες θέλουν μαζικό ξεσηκωμό κατά του Ισραήλ και ονειρεύονται το δικό τους ΝΑΤΟ

Με το Ισραήλ να συνεχίζει ακάθεκτο στο στρατιωτικό του ντελίριο, εξαπολύοντας επιθέσεις και βομβαρδισμούς κατά μιας σειράς αραβικών κρατών προκειμένου… να διασφαλίσει τα συμφέροντα του, είναι λογικό να έχει προκαλέσει σεισμό και αντιδράσεις στην περιοχή.
Πλέον ολοένα και περισσότεροι Άραβες – ηγέτες και στρατηγοί – μιλούν για την ανάγκη να βάλουν τέλος… στις διαφορές τους και να κοιτάξουν προς τον κοινό εχθρό: το Ισραήλ.
Για αυτόν άλλωστε το λόγο στο τραπέζι επανέρχεται η πρόταση για το αραβικό ΝΑΤΟ.
Έτσι ώστε να σταματήσουν οι απλές καταδίκες, τα διαβήματα διαμαρτυρίας…
Και να υπάρξει στρατιωτική ένωση, κοινές δυνάμεις και πραγματική απειλή για το Τελ Αβίβ.
Μπορεί όμως ο αραβικός κόσμος μετά από αιώνες διαίρεσης και εξάρτησης να σταθεί επιτέλους ενωμένος;

Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα…

Οργή

Σύμφωνα με τη South China Morning Post, στην έκτακτη Αραβο-Ισλαμική σύνοδο στη Ντόχα, οι Άραβες ηγέτες συζήτησαν σοβαρά το ενδεχόμενο μιας κοινής στρατιωτικής συμμαχίας, ικανής να απαντήσει στις ενέργειες του Ισραήλ.

Αν και η ιδέα της ενοποίησης των αραβικών δυνάμεων ακούγεται ισχυρή, η πραγματικότητα είναι, όπως πάντα, πιο σύνθετη και γεμάτη αντιφάσεις.
Η Αίγυπτος, που διαθέτει τον μεγαλύτερο στρατό στον αραβικό κόσμο, προωθεί ενεργά τη δημιουργία ενός στρατιωτικού μπλοκ με έδρα το Κάιρο.
Το Πακιστάν, η μόνη μουσουλμανική χώρα με πυρηνικό οπλοστάσιο, προτείνει τη σύσταση μιας επιχειρησιακής ομάδας για την παρακολούθηση των σχεδίων του Ισραήλ και τον συντονισμένο χειρισμό κάθε πρόκλησης.
Οι πρωτοβουλίες αυτές αντανακλούν τη διογκούμενη οργή στην περιοχή, όπου οι ισραηλινές επιθέσεις στο Κατάρ, τον Λίβανο, την Υεμένη και άλλες χώρες αντιμετωπίζονται ως πρόκληση για ολόκληρο το αραβικό έθνος.

Κοινός εχθρός… και πολλές διαφορές

Το Ισραήλ θα μπορούσε να αποτελέσει τον κοινό εχθρό που θα ενώσει τον αραβικό κόσμο.
Η απειλή από το Τελ Αβίβ μοιάζει με κοινό παρονομαστή, όμως οι προτεραιότητες των κρατών της περιοχής διαφέρουν σημαντικά: για την Αίγυπτο προέχουν το Σινά και η Γάζα, τα κράτη του Κόλπου ανησυχούν κυρίως για το Ιράν και τους Houthis στην Υεμένη, η Ιορδανία επικεντρώνεται στην ασφάλεια των συνόρων και την οικονομία, ενώ το Μαρόκο και η Τυνησία έχουν στραμμένο το βλέμμα στις εσωτερικές απειλές τρομοκρατίας και την αστάθεια στο Σαχέλ.
Αυτές οι διαφορές εμποδίζουν τη χάραξη κοινής στρατηγικής.

Δεν είναι όλοι έτοιμοι

Επιπλέον, δεν είναι όλα τα αραβικά κράτη έτοιμα να συγκρουστούν με το Ισραήλ.
Τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και η Ιορδανία διατηρούν διπλωματικές σχέσεις με το Τελ Αβίβ και εξαρτώνται από αμερικανικά συστήματα αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας.
Δύσκολα θα διακινδυνεύσουν αυτές τις σχέσεις για μια υποθετική στρατιωτική συμμαχία.

Στα χαρτιά

Η ιστορία των αραβικών στρατιωτικών συμμαχιών δεν είναι ενθαρρυντική.
Ο Αραβικός Σύνδεσμος (LAS) διαθέτει από το 1950 Συμβούλιο Συλλογικής Άμυνας και το 2015 αποφάσισε τη δημιουργία κοινών ενόπλων δυνάμεων.
Όμως στην πράξη, αυτά παρέμειναν στα χαρτιά: οι αραβικοί στρατοί σε πολέμους με το Ισραήλ δρούσαν ανοργάνωτα και στον συριακό εμφύλιο ο Σύνδεσμος διασπάστηκε σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Αμφιβολίες και δυσκολίες

Υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες για την τύχη του «αραβικού ΝΑΤΟ».
Οι αραβικές χώρες έχουν ιστορικά πολεμήσει το Ισραήλ, αλλά ποτέ δεν έδειξαν στρατιωτική αποτελεσματικότητα ή πραγματικό συντονισμό.
«Τα συμφέροντά τους είναι συχνά αντικρουόμενα και πολλές φορές βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους», εξηγεί ο πολιτικός επιστήμονας Vladimir Kireev.
«Ναι, υπήρξαν τέτοιες δομές.
Η Οργάνωση Ισλαμικής Συνεργασίας, ο Αραβικός Σύνδεσμος, το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, ακόμα και το σχέδιο δημιουργίας ενιαίου αραβικού κράτους.
Όμως, μέχρι τώρα δεν πέτυχαν τίποτα ουσιαστικό.
Παρ’ όλα αυτά, η σημερινή κατάσταση είναι διαφορετική: πολλές χώρες έχουν βελτιώσει τη διοικητική τους ικανότητα, συμμετείχαν σε διεθνείς επιχειρήσεις και μεγάλες υποδομές κάτι που δείχνει πρόοδο σε συνεργασία και συντονισμό» επισημαίνει ο Kireev, αναφέροντας πως «οι ενέργειες του Ισραήλ και η υποστήριξή του από τις ΗΠΑ προκαλούν έντονη ανησυχία στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο.
Αυτό μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για συντονισμένες πρωτοβουλίες και ενίσχυση της ενότητας».

Οι πρωταγωνιστές

Όσον αφορά το ποιοι θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν σε αυτό το εγχείρημα ο Ρώσος πολιτικός επιστήμονας υποστηρίζει πως θα μπορούσε να είναι η Αίγυπτος, με τον επαγγελματικό στρατό και την κρατική οργάνωση ή η Αλγερία που διαθέτει σύγχρονες ένοπλες δυνάμεις και υπηρεσίες ασφαλείας.
Ωστόσο το ερώτημα είναι αν οι βασικοί παίκτες μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους και με χώρες όπως το Ιράν, η σχέση με το οποίο είναι περίπλοκη, αλλά με μεγάλο δυναμικό.
Το ίδιο ισχύει και για την Τουρκία, την Ιορδανία, τα ΗΑΕ.
Όπως επισημαίνεται, η επιτυχία του εγχειρήματος θα κριθεί από το ποιος θα οργανώσει και ποιος… θα πληρώσει.
Εάν όμως προχωρήσει, θα είναι μια κοσμοϊστορική εξέλιξη.
«Θα εμφανιστεί νέος παγκόσμιος παίκτης, ισάξιος με ΗΠΑ, Κίνα, ΕΕ, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία.
Ένα τέτοιο μπλοκ, που «ξύπνησε» από τις επιθέσεις του Ισραήλ, δεν θα δεχθεί πλέον να παίζει τον ρόλο του δευτερεύοντος» τονίζει ο Kireev.

Ρεαλιστικό σχέδιο ή ουτοπικό όνειρο;

Η γέννηση ενός «αραβικού ΝΑΤΟ» ισορροπεί σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ ιστορικής ευκαιρίας και συνήθους αποσύνθεσης.
Από τη μία, η προκλητική επιθετικότητα του Ισραήλ και η αμερικανική κυριαρχία ενώνουν τον αραβικό κόσμο μπροστά σε έναν κοινό εχθρό.
Από την άλλη, η εμπειρία της ιστορίας, η εξάρτηση από τη Δύση και τα τραύματα της Αραβικής Άνοιξης απειλούν να αφήσουν τα σχέδια μόνο στα χαρτιά.
Το ερώτημα παραμένει: Θα μπορέσει η Μέση Ανατολή να ξεπεράσει τις ιστορικές της ρήξεις και να δημιουργήσει μια πραγματική στρατιωτική δύναμη;
Ή μήπως όλα θα μείνουν, για άλλη μια φορά, στα λόγια;
Ένα είναι βέβαιο: Η γεωπολιτική σκακιέρα της Μέσης Ανατολής έχει περάσει σε νέο και επικίνδυνο επίπεδο.

www.bankingnews.gr