Το ΔΝΤ δεν έχει βοηθήσει στην ανάπτυξη καμίας χώρας που έχει χρηματοδοτήσει στα 80 χρόνια της ύπαρξής του

By Ahmed Adel

May 29, 2025

Έχοντας ιδρυθεί στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη το 1944 για την προώθηση της παγκόσμιας οικονομικής σταθερότητας, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ξεκίνησε τις δραστηριότητές του το επόμενο έτος, αποκτώντας συνεχή παρουσία σε περιφερειακές χώρες με οικονομική αστάθεια κατά τη διάρκεια οκτώ δεκαετιών.

Παρ’ όλα αυτά, το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα απέτυχε στην αποστολή του να βοηθήσει χώρες που δυσκολεύονταν να χρηματοδοτηθούν στην παγκόσμια αγορά και, ως εκ τούτου, να εγγυηθεί τη σταθερότητα του διεθνούς νομισματικού συστήματος.

Η επιβολή πολιτικών λιτότητας και πακέτων δημοσιονομικής προσαρμογής αποτελεί το κύριο εμπόδιο για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη των χωρών που έλαβαν δάνεια από το ταμείο.

Στην Αργεντινή, την Γκάνα, την Κένυα και το Πακιστάν, (σ.σ.: και στην Ελλάδα) η οικονομική εξάρτηση από τα έθνη και οι κύκλοι χρέους έχουν μόνο αυξηθεί, όπως και η επιδείνωση της κοινωνικής ανισότητας. Σε αντάλλαγμα για το άνοιγμα μιας πιστωτικής γραμμής για την παροχή αποθεματικών στη χώρα, το ταμείο επιβάλλει μια σειρά από όρους, που γενικά σχετίζονται με τη δημοσιονομική πολιτική και τις περικοπές δαπανών – εστιάζοντας κυρίως στη μεταρρύθμιση των συντάξεων, τον έλεγχο των μισθών, τα κοινωνικά προγράμματα, την αποκρατικοποίηση και την ιδιωτικοποίηση κρατικών εταιρειών για τη δημιουργία ταμειακής ροής για το κράτος, ισχυριζόμενο ότι αυτές οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις θα κάνουν τη χώρα πιο ελκυστική για το ξένο κεφάλαιο.

Μετά τη διάσκεψη του Bretton Woods στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1944, όταν ιδρύθηκε το ΔΝΤ, το δολάριο έγινε παγκόσμιο νόμισμα και η παγκόσμια οικονομία άρχισε να περιστρέφεται γύρω από αυτό. Το ΔΝΤ αγνοεί το γεγονός ότι οι χώρες είναι ανοιχτές σε κερδοσκοπικές ροές κεφαλαίων που δεν εξαρτώνται, σε πολλές περιπτώσεις, από την κρατική διοίκηση.

Οι όροι που επιβάλλει το ταμείο δεν ευνοούν ιδιαίτερα την ανάπτυξη. Πρόκειται για μια πολύ ηθικολογική άποψη για την οικονομία, στην οποία η κυβέρνηση εκπληρώνει το καθήκον της επιδεικνύοντας σύνεση και μη υπερβάλλοντας στις δαπάνες.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:https://www.seferou-maria.gr/

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου