Ο Ερντογάν επιβάλει τη «Γαλάζια Πατρίδα» ;

Η Ελληνική κυβέρνηση  για μια ακόμη φορά ηττήθηκε από τη Σύνοδο Κορυφής  των Βρυξελλών. Οι φιλοευρωπαϊστές και  φιλονατοϊκοί, πολιτικοί μας  πήραν ακόμη μια φορά ένα μάθημα από τις Βρυξέλλες που με περίσσεια περιφρόνηση προς την Ελλάδα δήλωσαν ότι δεν θα επιβάλλουν καμία κύρωση στη Τουρκία για τη προκλητική και επιθετική συμπεριφορά της απέναντι στην Ελλάδα.

Αχτινοβόλοι τενεκέδες της σπινθιρίζουσας αβελτηρίας, (καθηγητές, αναλυτές, περιφερόμενοι μυαλοπώλες των  ιδρυμάτων) που δήλωναν μέχρι χθες ότι μόνο η Ευρώπη θα σταθεί δίπλα μας στον κίνδυνο που λέγεται Τουρκία, για μια φορά ακόμη απεδείχθησαν γελωτοποιοί των καιρών.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός γύρισε με άδεια χέρια, την ήττα του προσπάθησε να την ξεπεράσει πηγαίνοντας στον Έβρο και κάνοντας δηλώσεις: «Τα σύνορα της Ελλάδας είναι σύνορα της Ευρώπης». Αφόρητες και μονότονες κοινοτοπίες  άνευ νοήματος. Η καθοδηγούμενη ελληνική πολιτική από τη Γερμανία περιμένει το νεύμα από την καγκελάριο να μπει σε συζητήσεις και σε μοιρασιά του Αιγαίου.

Ο σουλτάνος βάζει πόδι παντού με το Oruc Reis εισέρχεται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, με τα επεκταμένα όρια της περιοχής ευθύνης  (έρευνας και διάσωσης) επιβάλει τη «Γαλάζια Πατρίδα»  και ταυτόχρονα εισβάλει στα Βαρώσια στην Κύπρο γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τις αποφάσεις  του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Τελικά ο σουλτάνος κάνει περίπατο με την υπόκρουση των ασμάτων του ΟΗΕ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Το σπιράλ της κλιμάκωσης/αποκλιμάκωσης που έχει οργανώσει σε βάρος μας η Τουρκία αποτελεί  μια προώθηση και περαιτέρω τόνωση αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας. Ο τουρκικός εθνικισμός αποδιαρθρώνει την ελληνικότητα σταθερά και μεθοδικά στη πρακτική του ζεστού και του κρύου, μέχρι όλα να αφομοιωθούν ως  πνοή μιας νέας μορφοποίησης και νέας συνεργασίας των δύο λαών με κερδισμένους τους Τούρκους και χαμένους τους  Έλληνες. Θυμηθείτε, Ίμβρο, Τένεδο, Κύπρο, και συνέχεια σε Αιγαίο και Θράκη.

Και εδώ οι πολιτικοί  της ελαφρότητα τόσο της  κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης υιοθετώντας τη πολιτική στάση του κατευνασμού γίνονται θεατές του διαμελισμού της χώρας. Οι εθνονιχιλιστές της πολιτικής μας κατάντιας  θυμίζουν εκείνο που έγραφε ο Ροζάνοφ όταν περιέγραφε τον μηδενισμό: «Η παράσταση τελείωσε. Το κοινό σηκώνεται. Είναι ώρα να φορέσουν τα παλτά και να γυρίσουν σπίτι. Κάνουν να γυρίσουν: ούτε παλτό ούτε σπίτι.»

Ας  το καταλάβουμε η αστική και πολιτική ηγεσία του τόπου ήδη από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους δεν ήταν τίποτε περισσότερο από παραγγελιοδόχοι των ξένων συμφερόντων. Τα συμφέροντα των προστατών μας πάνω από όλα. Πίσω από τις απερπάτητες αράδες των πολιτικών σκυβάλων για δήθεν μη παραχώρηση των κυριαρχικών συμφερόντων μας υπάρχει πάντα η φωνή των αφεντικών τους που λέει «κούρασε το λαό σου και ετοίμασε τον με ένα νέο αφήγημα για συμφωνία.»

Γι’ αυτό μη ψάχνουμε να βρούμε που αρχίζουν και που τελειώνουν οι κόκκινες γραμμές της εθνικής μας επικράτειας, κάποτε τα σύμβολα της γυαλιστροκοπούσας  πολιτικής υποχώρησης μας έλεγαν «Η Κύπρος κείται μακράν», σήμερα οι ξεκαρδιστικές καρικατούρες του πολιτικού μανιερισμού μας λένε «Το Καστελόριζο κείται μακράν».

Τελικά εμείς οι νεοέλληνες της εφησυχασμένης αμνησίας μάθαμε να ζούμε με σεισμούς, με μνημόνια, κε κορωνοϊούς, με μινχάουζεν ψέματα, αλλά και με πολιτικά απόβλητα που παζαρεύουν τη χώρα μας στις παγκοσμιοποιημένες λοταρίες. Θα λέγαμε ότι   είμαστε γεμάτοι από εκρήξεις κακής συνήθειας με φλογερή πίστη να κουκουλώνουμε την όποια ήττα μας.

Απόστολος Αποστόλου

Δρ. Φιλοσοφίας