Η Επανάσταση που Δεν Ολοκληρώθηκε Ποτέ
Από τη Ρίζα του Φωτός μέχρι το Ξεχασμένο Μέλλον αυτός είναι ο δρόμος του Έλληνα..Ένα προσωπικό βλέμμα πάνω στη διαδρομή του ελληνικού πνεύματος μέσα στον χρόνο. Από τα βάθη της Μνήμης, εκεί όπου γεννήθηκε η Σκέψη.
Η γη που σήμερα αποκαλούμε Ελλάδα δεν είναι απλώς ένας τόπος. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Ένα ζωντανό αρχείο της Ανθρωπότητας. Ένα γεωγραφικό πεδίο όπου η πρώτη σκέψη πήρε μορφή, όπου η συνείδηση διαμορφώθηκε πριν ακόμη εφευρεθεί η λέξη «πολιτισμός».
Δεν είναι υπερβολή. Είναι μνήμη που επιβιώνει μέσα από τα ίχνη, ακόμα κι αν προσπαθούν να την σβήσουν.
Στη Χαλκιδική, στα σπήλαια των Πετραλώνων, αποκαλύπτονται ευρήματα που μιλούν για τεχνογνωσία, φωτιά, τέχνη και πνευματική δραστηριότητα εκατοντάδων χιλιάδων ετών.
Μιλάμε για ανθρώπους που δημιουργούσαν πολύ πριν τις ημερομηνίες των βιβλίων.
Πολιτισμός πριν την Ιστορία. Πριν τον λεγόμενο “κλασικό κόσμο”, υπήρξαν πολιτισμοί με σύνδεση με τη φύση, την τεχνολογία και την κοσμική γνώση.
Οι Μινύες, οι Πελασγοί, οι “προ-Αργοναύτες” δεν ήταν μύθοι, αλλά φορείς μιας κοσμοαντίληψης που ταξίδευε.
Αυτοί οι πολιτισμοί μετακινούνταν όχι για να κατακτήσουν, αλλά για να μεταδώσουν, γνώσεις, γεωργία, ναυσιπλοΐα, μαθηματικά, ενέργεια κλπ.
Η Σκέψη ως Κατασκευή. Αν ένα πιάτο 600.000 ετών σου φαίνεται «απλό εύρημα», αναρωτήσου. Τι είχε σκεφτεί ένας άνθρωπος πριν φτάσει στο να φτιάξει πιάτο; Δεν πρόκειται για αντικείμενα. Πρόκειται για αρχέγονες ιδέες που υλοποιούνται.
Το ίδιο και με τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, έναν υπολογιστή που λειτούργησε με ακρίβεια αιώνες πριν θεωρηθεί εφικτό. Κι ίσως, όπως λέγεται, υπήρξαν κι άλλοι, ακόμη πιο παλιοί.
Στην Αθήνα, αλλά και στη Σπάρτη, τη Θήβα, στη Μεγάλη Ελλάδα, ξεδιπλώνεται κάτι σπάνιο. Ένας πολιτισμός όπου η ελευθερία, ο λόγος, η παιδεία και η υπευθυνότητα συνυπάρχουν.
Η γνώση δεν κρατιέται μυστική. Διδάσκεται. Μεταδίδεται. Βελτιώνεται.
Η Δημοκρατία εκεί δεν είναι κόμμα. Είναι πνευματική ευθύνη. Και η προσευχή δεν είναι υποταγή. Είναι διάλογος με το Θείο, με τον άνθρωπο όρθιο, με καθαρή φωνή και ζωντανό βλέμμα.
Από τη Ρώμη μέχρι τον Βυζαντινό Νόμο. Η Ρώμη, στην ουσία, πάτησε επάνω στην ελληνική σκέψη. Την μετέφερε στη Δύση, τη μορφοποίησε, την ενσωμάτωσε στο δικό της μοντέλο διοίκησης.
Έτσι γεννήθηκε το λεγόμενο “Ελληνορωμαϊκό πνεύμα”, όπου ο Έλληνας έγινε παιδαγωγός και σύμβουλος των αυτοκρατοριών.
Το ελληνικό δίκαιο, η φιλοσοφία, η θεώρηση του κόσμου, ενσωματώνονται στο Βυζάντιο. Από εκεί διαμορφώνεται ο ευρωπαϊκός νομικός κόσμος, με ότι διασώθηκε από την αρχική φλόγα.
Τα «μυστικά» που δεν ήταν ποτέ παραμύθι. Το Υγρόν Πυρ, η τεχνογνωσία του Αλεξάνδρου, οι αποχετεύσεις της Κνωσού, τα αρχαία τσιμέντα που δεν «ανοίγουν» ούτε με σημερινή τεχνολογία, δεν είναι θρύλοι.
Είναι συγκεκριμένες γνώσεις, κρυμμένες ή λησμονημένες, που περιμένουν να τις ξαναανακαλύψουμε.
Η Αναγέννηση, δεν ξεκίνησε στη Φλωρεντία. Ξεκίνησε με τον σπόρο που μετέφεραν οι Έλληνες λόγιοι, οι στοχαστές του Βυζαντίου, όταν ο κόσμος νόμιζε πως όλα είχαν χαθεί
Ελλάδα: Η Επανάσταση που δεν Ολοκληρώθηκε Ποτέ
Η Επανάσταση του 1821, και τα δεσμά που ήρθαν «απελευθερωτικά»
Η Επανάσταση του 1821 δεν ήταν απλώς εθνική. Ήταν υπαρξιακή.
Δεν ξεκίνησε για να βάλει σύνορα. Ξεκίνησε για να θυμίσει στους Έλληνες ποιοι είναι. Για να σηκώσουν ξανά το βλέμμα, να μιλήσουν τη γλώσσα της καρδιάς και να σταθούν όρθιοι απέναντι στο Άδικο.
Όμως αυτή η φλόγα, όπως και σε άλλες εποχές, πολεμήθηκε εκ των έσω.
Το «ανεξάρτητο» ελληνικό κράτος σχεδιάστηκε και επιβλήθηκε από τους ισχυρούς της εποχής, όχι από τον λαό.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις μοίρασαν τη γεωγραφία, έβαλαν σύνορα, διόρισαν βασιλείς, επέβαλαν χρέη, συμφωνίες, προστασία και….. εξάρτηση.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν δεν ήταν να διδάξουν ιστορία. Ήταν να χτίσουν τράπεζες και ξένες πρεσβείες. Η ελευθερία που μας έδωσαν είχε πάντα αστερίσκους.
Το Σχέδιο του Διαμελισμού
Από τότε, ο ελληνισμός δεν έπαψε να ακρωτηριάζεται, σε γη, σε γλώσσα, σε μνήμη, σε πίστη.
Το 1821 έγινε αφορμή να δημιουργηθεί ένα μικρό κράτος-δοχείο, ενώ το υπόλοιπο ελληνικό στοιχείο σκορπίστηκε ή σιώπησε.
Το 1922 ήταν το επιστέγασμα αυτής της στρατηγικής. Μια οργανωμένη εγκατάλειψη, μια εθνική γενοκτονία που χτίστηκε με τη συνεργασία «συμμάχων» και εχθρών, υπό την ίδια σιωπηλή διεύθυνση.
Η Μικρασία δεν χάθηκε απλώς. Παραδόθηκε.
Πόλεμος, Κατοχή και “Σωτηρία” με Αντάλλαγμα την Ψυχή
Στους παγκόσμιους πολέμους, ο Έλληνας πολέμησε πάνω από τις δυνάμεις του, με αξιοπρέπεια, τιμή και καρδιά. Και τι πήρε ως ανταμοιβή;
Κατοχή, εμφύλιο, ξένες μυστικές υπηρεσίες να καθορίζουν τα υπουργεία του, και μια χώρα διχασμένη, όχι για ιδεολογία, αλλά για λογαριασμό άλλων.
Και μετά; Μια “ανάπτυξη” με πλαστικά όνειρα, δάνεια, παρασιτική πολιτική και εκπαίδευση χωρίς ταυτότητα.
Και μια Εκκλησία που, αντί να κρατήσει φως, έγινε πολλές φορές φορέας σκοταδιού, φόβου και σιωπής.
Το 2010 και μετά, οι μάσκες έπεσαν.
Η Ελλάδα ξαναμπήκε σε καθεστώς εξάρτησης, και αυτή τη φορά με την υπογραφή της ίδιας της κυβέρνησής της.
Το χρέος δεν ήταν ποτέ απλώς οικονομικό. Ήταν ψυχολογικό και πολιτισμικό.
Μας ανάγκασαν να ντραπούμε για τον εαυτό μας. Μας είπαν ότι “δεν τα καταφέραμε”, ότι “φταίμε”, ότι “μαζί τα φάγαμε”.
Κι έτσι δαιμονοποιήθηκε ο Έλληνας, για να δεχτεί τον ρόλο του υπάκουου μαθητή, και να ξεχάσει ότι ήταν κάποτε δάσκαλος του κόσμου.
Μ.Μ.Ε., Προπαγάνδα και Ψηφιακή Υπνωσία
Τα τελευταία χρόνια, ο πόλεμος δεν γίνεται με όπλα, αλλά με εικόνες, λέξεις και φόβο.Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης φρόντισαν να διαστρεβλώσουν την έννοια της αλήθειας, να φτιάξουν μια πλαστική καθημερινότητα και να θάψουν το συλλογικό ένστικτο κάτω από καταιγισμό “ειδήσεων”, διαφημίσεων και δήθεν “προόδου”.
Η κρίση δεν είναι πια μόνο οικονομική. Είναι υπαρξιακή. Είναι κρίση ταυτότητας, πίστης, νοήματος.
Πού είναι ο Έλληνας;
Ο Έλληνας σήμερα δεν είναι χαμένος. Είναι κοιμισμένος. Δεν χρειάζεται να «επιστρέψει στις ρίζες του» είναι οι ρίζες του. Αρκεί να θυμηθεί. Όχι μέσα από βιβλία και πανηγυρικούς λόγους, αλλά μέσα από την ενεργοποίηση της μνήμης που κουβαλά στο αίμα του, στα κύτταρά του.
Ο Έλληνας του 21ου Αιώνα . Μνήμη δεν είναι το παρελθόν. Είναι το μέλλον που δεν ξεχάστηκε. Στην εποχή που ζούμε, δεν υπάρχει αμφιβολία.
Ο πλανήτης παραπαίει, η κοινωνία καταρρέει, η ψυχή διψά. Κι όμως σε μια γωνιά της Γης, μικρή αλλά καταγεγραμμένη παντού στον χρόνο…..
Ο Ελληνισμός δεν είναι μόνο γλώσσα, ιστορία ή πολιτισμός. Είναι ένας τρόπος να στέκεσαι στον κόσμο. Με ευθύνη, με διάκριση, με ελευθερία και με σύνδεση προς το Άνω.
Δεν ξεκινάμε απ’ την αρχή. Ξεκινάμε απ’ το μέσα.Δεν περιμένουμε κανέναν «ηγέτη» να μας σώσει. Δεν ελπίζουμε σε κάποια διεθνή «δικαίωση».
Η λύση δεν είναι έξω από εμάς. Ποτέ δεν ήταν.
Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση της προσωπικής ευθύνης. Ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να σταματήσει να αποζητά έτοιμες λύσεις.
Να γυρίσει μέσα. Να επανασυνδεθεί με τη γνώση της καρδιάς του.
Να φτιάξει ξανά οικογένεια με αρχές, παιδεία με ουσία, θρησκεία με Πνεύμα κι όχι φόβο.
Παιδεία, όχι εκπαίδευση. Μόρφωση, όχι συμμόρφωση.
Σχολεία που παράγουν υπαλλήλους. Πανεπιστήμια που επαναλαμβάνουν θεωρίες άλλων. Παιδιά που «μαθαίνουν» χωρίς να καταλαβαίνουν.
Αυτό δεν είναι Παιδεία. Είναι κατήχηση σε αδράνεια.
Η αληθινή Παιδεία είναι πνευματικό άνοιγμα, είναι καλλιέργεια χαρακτήρα. Και ο ρόλος του Έλληνα εδώ είναι καθοριστικός. Να θυμηθεί τι σημαίνει «Σοφία» Να αναστήσει τη Φιλοσοφία όχι ως μάθημα, αλλά ως τρόπο ζωής
ΕΛΛΗΝΑ:
Μάθε να διαβάζεις πίσω από τις λέξεις, τα ΜΜΕ, τα σχολικά βιβλία, οι νόμοι. Τίποτα δεν είναι ουδέτερο.
Χτίσε δική σου σκέψη. Μη δανείζεσαι «γνώμες». Βάλε αμφιβολία, ψάξε, νιώσε.
Μίλα ελληνικά, καθαρά. Όχι μηχανικά. Η γλώσσα μας είναι ενεργειακό εργαλείο.
Δίδαξε στο παιδί σου τις ρίζες του, όχι μόνο την ιστορία, αλλά την αξία του να είναι Άνθρωπος.
Στήριξε τοπικά, ελληνικά, τίμια. Ότι δεν είναι ελληνικό στη ψυχή του, δεν μπορεί να σε απελευθερώσει.
Επανάφερε την έννοια του Ιερού, όχι με φανατισμό, αλλά με σεβασμό.
Ο Νέος Έλληνας: Αυτός που δεν γεννήθηκε ακόμα
Δεν είμαστε εδώ για να διαχειριστούμε μια κρίση. Είμαστε εδώ για να γεννήσουμε μια νέα κοσμοαντίληψη.
Ο «Νέος Έλληνας» δεν θα μοιάζει με τον τουρίστα στην ίδια του τη χώρα.
Θα ξέρει γιατί γεννήθηκε εδώ, θα φροντίζει τη γη του, την οικογένειά του, το πνεύμα του. Θα κοιτάζει τον ουρανό όχι για να παρακαλέσει, αλλά για να συνδεθεί. Θα μιλά για δικαιοσύνη, όχι για εκδίκηση. Θα πράττει με αρετή, όχι με κόμμα.
Το Φως δεν χρειάζεται να νικήσει. Αρκεί να εμφανιστεί.
Δεν παλεύουμε για να «νικήσουμε» το σκοτάδι. Το σκοτάδι είναι απλώς απουσία Φωτός.
Κι αν κάτι έχει αποδείξει η Ιστορία, η πραγματική, η ζωντανή, η προφορική και ματωμένη, είναι πως όταν ο Έλληνας θυμηθεί ποιος είναι, τότε τίποτα δεν τον σταματά.
GEWKWN 2025
