Το 90% των τυριών παρασκευάζονται απο μια γενετικά τροποποιημένη ουσία (FPC), η οποία παρασκευάζεται από την Pfizer και δεν αναγράφεται στις ετικέτες!
Το τυρί παρασκευαζόταν παραδοσιακά χρησιμοποιώντας μόνο τέσσερα συστατικά: γάλα, αλάτι, καλλιέργεια εκκίνησης και ζωική πυτιά (ένα σύμπλεγμα πηκτικών ενζύμων για την πήξη του γάλακτος στην παραγωγή τυριού).
Τώρα υπάρχουν τέσσερις τύποι πυτιάς που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία τυροκομίας: πυτιά ζώων, φυτική πυτιά, μικροβιακή πυτιά και μια γενετικά τροποποιημένη έκδοση που ονομάζεται FPC (χυμοσίνη), η οποία παρασκευάζεται από την Pfizer.
Το FPC έχει λάβει άδεια ως Γενικά Θεωρούμενο Ασφαλές (GRAS), το οποίο εξαιρούσε την Pfizer από τις προεγκεκριμένες απαιτήσεις που ισχύουν για άλλα νέα πρόσθετα τροφίμων.
Περισσότερο από το 90% του βορειοαμερικανικού τυριού παρασκευάζεται με πυτιά FPC της Pfizer, αλλά οι καταναλωτές δεν ξέρουν τι τρώνε επειδή οι ετικέτες των συστατικών δεν κάνουν διάκριση μεταξύ βιοτεχνικής και φυσικής πυτιάς.
Ο Δρ Joseph Mercola εξηγεί γιατί πιστεύει ότι πρέπει να τρώτε μόνο τυρί που παρασκευάζεται απο παραδοσιακή ζωϊκή πυτιά και γιατί πάνω από το 90% του τυριού που πωλείται στις ΗΠΑ χρησιμοποιεί έναν γενετικά τροποποιημένο οργανισμό από την Pfizer.
«Το FPC είναι μοναδικό δημιούργημα της Pfizer και κατέστη δυνατό με τη χρήση της τεχνολογίας και της επεξεργασίας γονιδίων CRISPR όπου τροποποιούνται τα γονιδιώματα των ζωντανών οργανισμών. Η ειρωνία σε αυτό είναι πως η «ασφάλεια» του FPC αξιολογήθηκε κι αυτή με μια δοκιμή 90 ημερών σε αρουραίους… όπως ακριβώς και τα εμβόλια τους.
Λοιπόν αναρωτηθείτε μόνοι σας. Η Pfizer που είναι μια βιοτεχνολογική εταιρία με σκοπό το κέρδος, γιατί να μη προσθέσει ύπουλα ένα βλαβερό για την υγεία προϊόν, που μάλιστα έχει την δυνατότητα να το αξιολογήσει ως «ασφαλές», την στιγμή που το FDA το διοικούν συνεργάτες της εταιρίας;
Πώς κατασκευάζεται το FPC
Το γονίδιο που παράγει την τροποποιημένη πυτιά αφαιρείται από τη συμβολοσειρά DNA του ζωικού κυττάρου και στη συνέχεια εισάγεται στη συμβολοσειρά DNA του κυττάρου ξενιστή βακτηρίων, ζύμης ή μούχλας (ένας τύπος τεχνολογίας ανασυνδυασμένου DNA).
Μόλις εισαχθεί, το νεοτοποθετημένο γονίδιο ξεκινά την παραγωγή του ενζύμου χυμοσίνης εντός του ξενιστή. Η καλλιέργεια του ξενιστή στη συνέχεια καλλιεργείται και ζυμώνεται.
Αυτές οι τεχνολογίες ανασυνδυασμένου DNA είναι σχετικά νέες και έγιναν δημοφιλείς τη δεκαετία του 1980 όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ με ψήφους 5-4 αποφάσισε ότι νέες βιολογικές μορφές μπορούν να κατοχυρωθούν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Έτσι, το 1990, σε μια άλλη απόφαση που δημιούργησε προηγούμενο από ένα γραφείο της κυβέρνησης των ΗΠΑ, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) ενέκρινε τη χρήση του FPC στα τρόφιμα. Ήταν η πρώτη φορά που ένα βιομηχανικό προϊόν επιτρεπόταν στα τρόφιμα στις ΗΠΑ και που δεν αναγράφεται πουθενά.
Προσέξτε το ποιο σημαντικό: Αυτό το βιομηχανικό FPC έλαβε το καθεστώς GRAS. Που σημαίνει ότι η Pfizer εξαιρέθηκε από τις απαιτήσεις προέγκρισης που ισχύουν για όλους (εκτός GRAS) για νέα πρόσθετα τροφίμων.
Ο διευθαρμένος οργανισμός FDA κατέληξε τότε στο συμπέρασμα ότι η βιομηχανική χυμοσίνη ήταν ουσιαστικά ισοδύναμη με την πυτιά μόσχου και δεν χρειαζόταν ούτε ειδική επισήμανση ούτε ένδειξη της πηγής ή της μεθόδου παραγωγής της.
Σε γενικές γραμμές, ο ομοσπονδιακός νόμος απαιτεί από τον FDA να διασφαλίσει ότι τα πρόσθετα τροφίμων είναι ασφαλή και επιβάλλει μια αυστηρή διαδικασία αναθεώρησης ασφάλειας πριν από τη διάθεση στην αγορά. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει αν έχεις «GRAS».
Το σαράντα τρία τοις εκατό των προσθέτων τροφίμων ονομάζονται «GRAS» και δεν υπόκεινται σε έλεγχο απο τον FDA. Ουσιαστικά, με αυτό τον τρόπο είμαστε αναγκασμένοι να εμπιστευόμαστε ότι οι εταιρείες τροφίμων θα προβούν σε αμερόληπτες έρευνες για την ασφάλεια πριν προσθέσουν αυτές τις νέες ουσίες GRAS στα τρόφιμά μας.
«Σύμφωνα με τον νόμο FDC [Federal Food, Drug, and Cosmetic] Act, τα πρόσθετα τροφίμων που δεν είναι GRAS χρειάζονται έγκριση πριν από την κυκλοφορία τους. Αντίθετα, οι ουσίες GRAS δεν απαιτούν έγκριση ή κοινοποίηση στην USFDA πριν από την κυκλοφορία τους».
Αυτό σημαίνει ότι το κοινό και άλλοι ρυθμιστικοί φορείς δεν διαθέτουν τα δεδομένα που απαιτούνται για την αξιολόγηση της ασφάλειας χημικών ουσιών στα τρόφιμά μας.
Το 2014, ο πρώην Αναπληρωτής Επίτροπος Τροφίμων της FDA Michael Taylor σχολίασε την αποτυχία του FDA να ρυθμίσει τα χημικά τρόφιμα, λέγοντας:
«Απλώς δεν έχουμε τις πληροφορίες για να εγγυηθούμε την ασφάλεια από αυτές τις χημικές ουσίες».
Το GRAS αποδείχθηκε ότι ήταν ένα τεράστιο κενό για τις εταιρείες τροφίμων να λάβουν δωρεάν άδεια χρήσης χημικών πρόσθετων στα τρόφιμά μας με ελάχιστη έως καθόλου επίβλεψη.
