Το κλίμα είναι ο νέος covid: Η προδοσία του περιβάλλοντος από τους περιβαλλοντιστές

Ξαφνικά, «το κλίμα είναι ο νέος κορωνοϊός», και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ουρλιάζουν εδώ και τρία χρόνια ορισμένα αιλουροειδή του διαδικτύου, θα παίξουν τα ίδια ηλίθια παιχνίδια και θα προσπαθήσουν να δώσουν σε όλους σας τα ίδια ανόητα «βραβεία».

Σας πουλάνε το δηλητήριο και την φτωχοποίηση σαν πανάκεια. Το νέο παρανοϊκό πουσάρισμα της άποψης ότι «Χρειαζόμαστε μπλακ άουτ και κλιματικά lockdowns και πόλεις των 15 λεπτών» είναι μια ιδέα τόσο επικίνδυνη όσο και απατηλή. Δεν θα σώσει τίποτα. Θα σκοτώσει.

Είμαι περιβαλλοντιστής.

Εκτιμώ τον καθαρό αέρα, το καθαρό νερό, τα δάση, τα ποτάμια, τις λίμνες, τις ζούγκλες, τους απέραντους χώρους της άγριας φύσης, καθώς και τα σωστά και καλοδιατηρημένα μέσα για να τα απολαμβάνει κανείς όλα αυτά. Πάντα ήμουν περιβαλλοντιστής. Και μάλλον θα είμαι για πάντα.

Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκω τόσο προβληματικά τα ζητήματα που εγείρουν τόσοι πολλοί από τους αυτοαποκαλούμενους «οικολόγους» σήμερα, οι οποίοι έχουν τόσο υπαχθεί και τελείως αναλωθεί από το αφήγημα της «ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη»:

Επειδή έχουν γίνει εχθροί του πραγματικού περιβαλλοντισμού και της οικολογίας, θέτοντας τους στόχους και τις απαιτήσεις τους σε αντίθεση με τους στόχους που στηρίζουν πραγματικά το περιβάλλον.

Και αυτό το φαινόμενο έχει γίνει τόσο παράλογο και έχει τόσο κακοφορμίσει, σε σημείο να είναι πραγματικά επικίνδυνο και αντιπαραγωγικό.

Αυτοί οι δογματικοί οικο-πολεμιστές έχουν γίνει πραγματική απειλή για έναν πιο καθαρό, πιο πράσινο κόσμο και ρουφούν όλο τον αέρα από το δωμάτιο, όλα τα χρήματα από το σύστημα, ενώ ταυτόχρονα αφ’ ενός δυσφημούν τους έγκυρους στόχους αυτού που θεωρώ ως ένα σημαντικό κίνημα από κάτω προς τα πάνω, αφ’ ετέρου υπερασπίζονται ενέργειες και εντολές άνωθεν, που θα γυρίσουν τον κόσμο έναν αιώνα πίσω, αν δεν το γκρεμίσουν.

Η «καρπουζένια» θρησκεία τους (σ.σ. πράσινη/οικολογική εξωτερικά, κόκκινη/σοσιαλιστική εσωτερικά) που άρχεται από οικο-απατεώνες και οπαδούς του ολοκληρωτισμού δεν είναι πρόοδος, είναι κατά της προόδου. Επιδιώκει να υπερασπιστεί μόνο τα πιο ακριβά, αναξιόπιστα και ακατάλληλα μέσα παραγωγής ενέργειας για να κάνει έτσι την ενέργεια τρομερά ακριβή. Αυτό θα μας εξαθλιώσει όλους.

Και αυτό θα βλάψει το περιβάλλον γιατί, είτε μας αρέσει είτε όχι, το «περιβάλλον» λειτουργεί με κάθε τρόπο σαν «αγαθό πολυτελείας» με την οικονομική έννοια του όρου. Πριν αρχίσουν κάποιοι να ουρλιάζουν ότι το «Το περιβάλλον δεν είναι πολυτέλεια!», επιτρέψτε μου να εξηγήσω τι σημαίνει αυτό, γιατί στο οικονομικό λεξικό το νόημα είναι πολύ συγκεκριμένο και όχι πάντα διαισθητικό από την αρχή:

Όπως ορίζεται στα οικονομικά, ένα αγαθό πολυτελείας είναι ένα αγαθό με υψηλή εισοδηματική ελαστικότητα ζήτησης. Σκεφτείτε τις «Διακοπές για σκι στις Άλπεις».

Όσοι έχουν χαμηλό εισόδημα θα επιλέξουν να καταναλώσουν ελάχιστα ή καθόλου από αυτό το αγαθό. Είναι ακριβό, και έτσι επικεντρώνονται στην τροφή, τη στέγαση, την υγεία, την εκπαίδευση και τις λιγότερο δαπανηρές ψυχαγωγίες από το να πάνε ένα οικογενειακό Σαββατοκύριακο στο Gstaad με κόστος 10.000 δολάρια. Πολλοί το θέλουν, αλλά οι περισσότεροι δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά. Ωστόσο, όταν το εισόδημα αυξάνεται, οι άνθρωποι αρχίζουν να επιλέγουν δυσανάλογα να αγοράζουν ταξίδια όπως αυτό. Είναι ένα επιθυμητό πράγμα, και πάνω από ένα Χ εισόδημα, αυτού του είδους η κατανάλωση αυξάνεται γρήγορα όταν αυξάνεται ο πλούτος.

Και για το πώς οι άνθρωποι λαμβάνουμε αποφάσεις, το «περιβάλλον» λειτουργεί ακριβώς έτσι.

Είναι απλώς μια συνάρτηση της ιεραρχίας των αναγκών του Maslow. Οι άνθρωποι που είναι απελπισμένοι για να ταΐσουν τα υποσιτισμένα παιδιά τους ανησυχούν πολύ λιγότερο για τα σκουπίδια που ρίχνουν στο ποτάμι, απ’ ό,τι οι πλούσιοι. Πάντα θα είναι. Είναι απλώς ένα γεγονός και δεν μπορεί να αλλάξει.

Μέχρι να ικανοποιηθούν οι πιο βασικές τους ανάγκες, δεν μπορείτε να τους κάνετε να ενδιαφέρονται για λιγότερο πιεστικές επιθυμίες.

Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι πρώτα να εξελιχθούν οι οικονομίες για να δημιουργήσουν αφθονία. Και αυτό απαιτεί ενέργεια γιατί η ενέργεια είναι πλούτος.

Δεν υπάρχουν έθνη που πλούτισαν χωρίς να χρησιμοποιήσουν πολλή ενέργεια. ΕΤΣΙ γίνεσαι πλούσιος. Και στα πρώτα στάδια, είναι μια βρώμικη διαδικασία. Βρείτε μου μια χώρα που μετατράπηκε από «φτωχή» σε «πλούσια» με οποιονδήποτε καθολικά εφαρμόσιμο τρόπο, χωρίς να περάσει από μια περίοδο δυσάρεστης περιβαλλοντικής υποβάθμισης. (Και όχι, το να γίνεις τραπεζικός παράδεισος ή  πόλη-κράτος σαν εμπορική εταιρεία δεν μετράει, καθώς αυτό δεν αφορά μεγάλους πληθυσμούς ούτε είναι καθολικά εφαρμόσιμο.) Όσοι δεν μπορούν να παράγουν και να χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια δεν τα πάνε καλά. Είναι ένας δρόμος προς την εξαθλίωση και τη μιζέρια. Είναι ένας δρόμος προς την κοινωνική αποτυχία.

[ Bienvenue στην Αϊτή…]

Και οι αποτυχημένες κοινωνίες τείνουν να είναι βρώμικες κοινωνίες. Η ρύπανση και η φτώχεια πάνε χέρι-χέρι. Πρέπει να αναπτυχθούν ώστε να απαλλαγούν από αυτήν, και αυτό επίσης μπορεί να προκαλέσει ρύπανση.

Οι κοινωνίες φτάνουν σε ένα στάδιο οργάνωσης, βλέπουν πολλές ευκαιρίες για να παράγουν ή να αποκτήσουν πλούτο και το καταφέρνουν. Φτιάχνουν πρώτα τις ομελέτες και ανησυχούν για τα σπασμένα αυγά αργότερα. Όμως πράγματι ανησυχούν για αυτό αργότερα, και αυτό είναι το σημαντικό: μόλις ξεπεράσετε ένα σημείο εισοδήματος, το χάος που δημιουργείτε είναι ξαφνικά στο μυαλό όλων και όχι μόνο θέλουν να κάνουν κάτι γι’ αυτό, αλλά μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά να κάνουν κάτι γι’ αυτό.

Όπως και τα εξωτικά ταξίδια για σκι, αυτό ήταν ένα μεγάλο ζητούμενο, αλλά οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να το πληρώσουν. Μετά έφτασε μια μέρα που μπορούσαν. Έτσι και έκαναν. Οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, ακόμη και η Κίνα, πέρασαν όλες αυτά τα όρια και ξεκίνησαν τον καθαρισμό του περιβάλλοντος. Και λειτουργεί. Η ποιότητα του αέρα και του νερού βρίσκεται σε άνοδο εδώ και δεκαετίες στη Δύση. Και η δασοκάλυψη αυξάνεται στην εύπορη Δύση εδώ και δεκαετίες.

Είναι οι φτωχές χώρες που αφανίζουν τα δέντρα κόβοντας ή καίγοντάς τα.

Είναι οι φτωχές χώρες που ρίχνουν όλα το πλαστικά στη θάλασσα.

Οι πλούσιες χώρες δεν το κάνουν αυτό.

Κατά έναν δυστυχώς αναμενόμενο τρόπο, οι δυτικοί «πολεμιστές του κλίματος» επικεντρώνονται όλοι στο μη πρόβλημα και αγνοούν το πραγματικό πρόβλημα. Μια τέτοια μυωπική όραση, που χάνει το δάσος για να δει τα δέντρα, φαίνεται πως είναι το ανεξήγητα καθολικό ενδιαφέρον όλου αυτού του κινήματος.

Θα υποστηρίξουν οτιδήποτε, εκτός από κάτι που μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει.

(Χάρτης προέλευσης των πλαστικών στους ωκεανούς. ΠΗΓΗ )

Παρά τις προσποιήσεις και τις διδαχές ενός εκτός πραγματικότητας, ποιμενικού πρωτογονισμού, πραγματικά αμφιβάλλω ότι οι άνθρωποι θέλουν να επιστρέψουν στην μετά βίας επιβίωση, επιπέδου καλύβας από λάσπη. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μια τόσο τεράστια οπισθοδρόμηση στον τρόπο ζωής, το προσδόκιμο ζωής και την ικανότητα να συντηρούμε και να ταΐζουμε τους ανθρώπους, που θα καταλήγαμε με περίπου 90% λιγότερους ανθρώπους γύρω μας. Είναι παράξενο το πώς αυτοί που δηλώνουν ότι είναι πραγματικά αφοσιωμένοι σε τέτοιους Μαλθουσιανούς σκοπούς δεν φαίνεται να θέλουν ποτέ να δώσουν το καλό παράδειγμα στην «απανθρωποποίηση» (dehumanisation: η απομείωση του ανθρώπινου πληθυσμού για οικολογικούς λόγους). Κατά κάποιο τρόπο είμαστε πάντα εμείς -και όχι εκείνοι- που αποτελούμε τον…άνθρακα που πρέπει να μειωθεί.

Όλα αυτά είναι απλά αυταπάτες.

Το απλό, αναπόφευκτο γεγονός είναι το εξής:

Σε οτιδήποτε μοιάζει έστω και κατά προσέγγιση με μια σύγχρονη κοινωνία, η χρήση ενέργειας είναι πλούτος, και ο πλούτος, με τη σειρά του, είναι περιβαλλοντισμός με σχεδόν κάθε ουσιαστική έννοια.

Για να αρχίσει ο αναπτυσσόμενος κόσμος να ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, θα πρέπει πρώτα να αναπτυχθεί, όπως κάναμε κι εμείς. Και πρέπει να βγούμε από το δρόμο τους και να τους αφήσουμε να το κάνουν.

Δεν μπορείτε να αποκαταστήσετε το περιβάλλον διατηρώντας φτωχούς τους φτωχούς, και η «Πράσινη ενέργεια για τον τρίτο κόσμο» είναι απλώς ένας ανέντιμος τρόπος για να πείτε «Ας φάνε παντεσπάνι».

Συγγνώμη, έτσι είναι.

Τα ακροβατικά και τα στρατηγήματα για να τους αποτρέψουν από τη μετάβαση σε σύγχρονα επίπεδα οικονομικής απόδοσης και κατανάλωσης ενέργειας απλά δεν θα λειτουργήσουν.

Κανείς (σ.σ. από τους φτωχότερους του πλανήτη) δεν ανησυχεί για το από πού προέρχεται το δείπνο για τα παιδιά του, κανείς δεν νοιάζεται για τις ζώνες πρασίνου και για τα απορρίμματα στα ποτάμια, ή για να προσθέσει λίγο περισσότερη τροφή για την χλωρίδα στην ατμόσφαιρα.

Αν δεν σας αρέσει, ασχοληθείτε με τη φυσική και τη βιολογία.

(και καλή τύχη…)

Αυτή η ατελείωτη παρωδία ανούσιου μετριασμού των περιβαλλοντικών προβλημάτων προέρχεται είτε από βαθιά ασόβαρα άτομα, που δεν έχουν ιδέα για τι μιλούν, είτε από την χρήση ψευδεπίγραφων ισχυρισμών για το διοξείδιο του άνθρακα, CO2, που χρησιμοποιούνται για να πιέσουν για κρατική χρηματοδότηση ή για να παρεισάγουν τον υστερόβουλο σκοπό της «πράσινης από έξω, κόκκινης από μέσα», κολεκτιβιστικής ατζέντας της οικονομικής δικτατορίας και του κεντρικού σχεδιασμού πάνω σε ανυποψίαστα κορόιδα. (Πιθανότατα ένας σύνθετος συνδυασμός και των δύο, βλέπε το αξίωμα του Gato “rule by rube” και το κείμενο « Η δημοκρατία πεθαίνει μέσα σε μια νοθεία των δεδομένων »)

Και σίγουρα δεν κάνει απολύτως τίποτα θετικό για τον κόσμο.

Ο πλούτος είναι και επιβίωση. Ο πλούτος είναι προσαρμογή. Το θέμα των «θανάτων λόγω ζέστης» είναι γελοιωδώς παρατραβηγμένο. Το μεγαλύτερο μέρος του τρέχοντος «ρεκόρ κύματος καύσωνα» στην ΕΕ είναι κατασκευασμένα, ή το αποτέλεσμα δεδομένων που τα βασάνισαν μέχρις ότου να ομολογήσουν εγκλήματα που δεν διέπραξαν, και το κρύο σκοτώνει ΠΟΛΥ περισσότερους ανθρώπους από τη ζέστη, αλλά υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας εδώ.

Στον (αμφίβολο) βαθμό που αυτό είναι όντως πρόβλημα, ο ίδιος ο κλιματισμός που λατρεύουν να δαιμονοποιούν το λύνει αυτό. Απλώς δεν είναι ευρέως διαδεδομένος στην ΕΕ επειδή, μετά από δεκαετίες σοσιαλιστικής πολιτικής που καταστέλλει την ανάπτυξη και τη συσσώρευση πλούτου, το μεγαλύτερο μέρος της ΕΕ είναι πολύ φτωχό για να το αντέξει οικονομικά.

Αυτοί οι «θάνατοι από τη ζέστη» είναι στην πραγματικότητα θάνατοι από τη φτώχεια.

Και αυτή είναι μια πολύ σημαντική προοπτική που πρέπει να διατηρηθεί, γιατί αυτή η συμμορία θέλει να θεραπεύσει τα προβλήματα της φτώχειας μέσω οικονομικής καταστολής.

Και αυτό θα είναι μια περιβαλλοντική, οικονομική και ανθρωπιστική καταστροφή.

Οι παρασιτικοί φορείς του κοινωνικού ελέγχου, από τους οποίους πήραμε μια γεύση υπό το καθεστώς του κορωνοϊού, τους έχουν ανοίξει την όρεξη για περισσότερα.

Δεν προσπαθούν καν να το κρύψουν.

Ξαφνικά, «το κλίμα είναι ο νέος κορωνοϊός», και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ουρλιάζουν εδώ και τρία χρόνια ορισμένα αιλουροειδή του διαδικτύου, θα παίξουν τα ίδια ηλίθια παιχνίδια και θα προσπαθήσουν να δώσουν σε όλους σας τα ίδια ανόητα «βραβεία».

Σας πουλάνε το δηλητήριο και την φτωχοποίηση σαν πανάκεια. Το νέο παρανοϊκό πουσάρισμα της άποψης ότι «Χρειαζόμαστε μπλακ άουτ και κλιματικά lockdowns και πόλεις των 15 λεπτών» είναι μια ιδέα τόσο επικίνδυνη όσο και απατηλή. Δεν θα σώσει τίποτα. Θα σκοτώσει.

Είναι κατά της προόδου, κατά του ανθρώπου και κατά του περιβάλλοντος.

Είναι επίσης μια άλλη φρικτή επιδρομή στο ιστορικό της αντι-επιστημονικής άρνησης της πραγματικότητας.

Μόλις ζήσαμε ένα τεράστιο παγκόσμιο πείραμα σχετικά με αυτό, από τα lockdown για τον Covid. Τα ταξίδια έπεσαν κατακόρυφα, τα γραφεία άδειασαν, λίγοι άνθρωποι πέταγαν ή οδηγούσαν, τα εργοστάσια έμειναν σε αδράνεια. Βιώσαμε ένα επίπεδο ανθρώπινης καταστολής και πτώσης της δραστηριότητας πρωτοφανούς (και μη βιώσιμου) μεγέθους.

Η επίδραση στα παγκόσμια επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) ήταν μηδενική. Τίποτα δεν άλλαξε. Η άνοδος του ποσοστού CO2 στην ατμόσφαιρα ήταν απόλυτα εντός του μέσου όρου, και δεν μπορείτε να την ξεχωρίσετε από τα γύρω δεδομένα, όσο έντονα κι αν ζορίσετε τα μάτια σας.

[ Πηγή: NOAA . Προστέθηκαν γραμμές τάσης. ]

Η πιο επιθετική εφαρμογή του υποτιθέμενου μετριασμού των εκπομπών CO2 στην ανθρώπινη ιστορία συντελέστηκε, και δεν είχε κανένα αντίκτυπο.

Ήταν ίσως η πιο ακριβή επέμβαση στην ανθρώπινη ιστορία και δεν μετακίνησε τη βελόνα ούτε χιλιοστό. Μόνο κόστος, κανένα όφελος.

Και τώρα θέλουν να προσπαθήσουν ξανά;

Ίσως οι New York Times να έχουν δίκιο:

Ίσως το κλίμα να είναι πραγματικά ο νέος Covid…