Το επίσημο αφήγημα του πολέμου στην Ουκρανία είναι χονδροειδώς παραπλανητικό

20 Απριλίου 2023

Αμέσως μετά την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022,  ο Πρόεδρος Biden  μπήκε στο ανατολικό δωμάτιο του Λευκού Οίκου και καταδίκασε την εισβολή με έναn καταιγισμό επιθέτων: απρόκλητη, αδικαιολόγητη, βάναυση, χωρίς αιτία, προμελετημένη, αχρείαστη. Ένα από αυτά γρήγορα έγινε γνωστό. Μετά την αρχική δήλωση του Biden, εκπρόσωποι της κυβέρνησης, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, επαγγελματίες ειδήμονες και πολλοί άλλοι αποκαλούν συνήθως τον πόλεμο στην Ουκρανία «απρόκλητο».

Είναι ένας καλά επιλεγμένος όρος, ρητορικά εύστοχος και κεντρικός στο επίσημο αφήγημα ότι η αποκλειστική ευθύνη για τον πόλεμο στην Ουκρανία ανήκει μόνο στη Ρωσία και στον Πούτιν. Είναι επίσης ένας όρος που ενισχύεται συνεχώς από τις αχαλίνωτες εικασίες που αναζητούν την προέλευση της εισβολής στον εγκέφαλο του Πούτιν: Είναι τρελός;  Σε τελικό στάδιο άρρωστος; Υποφέρει από ένα σύμπλεγμα μεσσία; Εμμονικός με την ανασύσταση της Τσαρικής Ρωσίας ή της Σοβιετικής Ένωσης; Με βάση αποσπασματικά, διφορούμενα ή συχνά ανύπαρκτα στοιχεία, η λίστα είναι δυνητικά ατελείωτη αλλά πάντα αβέβαιη.

Η πρωταρχική λειτουργία της παρουσίασης του πολέμου στην Ουκρανία ως έγκλημα που διαπράχθηκε από μία χώρα, ακόμη και από έναν φερόμενο ως διαταραγμένο ηγέτη, είναι να απαλλάξει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους φορείς εντός της Ουκρανίας ακόμη και από την παραμικρή ευθύνη για τον πόλεμο. Η Ρωσία και ο Πούτιν είναι οι μόνοι δράστες. Όλοι οι άλλοι είναι είτε αθώοι διερχόμενοι είτε άτυχα θύματα – αυτά λέει το επίσημο αφήγημα.

Ένα πολύ αναγκαίο αντίδοτο σε αυτό το αφήγημα παρέχεται από το πρόσφατο βιβλίο του Benjamin Abellow, How The West Brought War To Ukraine  (Πώς η Δύση έφερε τον πόλεμο στην Ουκρανία). Βασισμένος στις κριτικές μιας σειράς μελετητών, αξιωματούχων της κυβέρνησης των ΗΠΑ και στρατιωτικών παρατηρητών και στις δικές του έρευνες και ερμηνείες, ο Abelow δείχνει με συναρπαστικές λεπτομέρειες πώς παραπλανά το επίσημο αφήγημα. Το σύντομο – εβδομήντα μίας σελίδων – βιβλίο του είναι μια σύνοψη των πολλών τρόπων με τους οποίους προκλήθηκε η ρωσική εισβολή στην  Ουκρανία .

Στο τρέχον πολιτικό κλίμα που κυριαρχείται από το επίσημο αφήγημα, το να πεις οτιδήποτε τέτοιο σε μαρκάρει εύκολα ως απολογητή του Πούτιν ή της Ρωσίας. Ο Abellow καθιστά σαφές, ωστόσο, ότι δεν είναι ούτε οπαδός του Πούτιν ούτε υποστηρικτής της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Χωρίς να διευκρινίζει ποιες ήταν, ο Abelow υποστηρίζει ότι η Ρωσία και ο Πούτιν είχαν εναλλακτικές στον πόλεμο. Η συνέπεια, φυσικά, είναι ότι αυτές οι εναλλακτικές λύσεις θα έπρεπε να είχαν επιδιωχθεί. Εφόσον δεν επιδιώχτηκαν, σημαντική ευθύνη για τον φρικτό και καταδικαστέο πόλεμο στην Ουκρανία, επιμένει ο Abellow, πέφτει στη Ρωσία και τον Πούτιν.

Αλλά ο Abelow απομακρύνεται από το επίσημο αφήγημα δείχνοντας ότι άλλοι ήταν επίσης υπεύθυνοι για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αν και πέρα ​​από τη σκοπιά του και ουδέποτε αναφερθέντα στο βιβλίο του Abelow, αυτοί θα περιλαμβάνουν διάφορους πολιτικούς παράγοντες εντός της ίδιας της Ουκρανίας, οι οποίοι έχουν διερευνηθεί επαρκώς και επιδέξια στο Frontline Ukraine του Richard Sakwa.  Η εστίαση του Abelow είναι στους πολλούς τρόπους με τους οποίους προκλήθηκε ο πόλεμος στην Ουκρανία από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Εδώ είναι ένα κλάσμα από τις προκλήσεις που εξετάζει ο Abelow:

Κατά την επανένωση της Γερμανίας το 1990-91, αξιωματούχοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ διαβεβαίωσαν τους σοβιετικούς ηγέτες ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ποτέ στην Ανατολική Ευρώπη. Παρά τις αρχικές αυτές διαβεβαιώσεις και τις επακόλουθες ρωσικές καταγγελίες για εξαπάτηση, το ΝΑΤΟ προχώρησε στην επέκταση μέχρι τα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Οι δυτικές διαβεβαιώσεις δεν αποτυπώθηκαν ποτέ εγγράφως, αλλά η αθέτησή τους υπονόμευσε τη ρωσική εμπιστοσύνη στις δυτικές υποσχέσεις. Πολλοί εξέχοντες διπλωμάτες εμπειρογνώμονες, συμπεριλαμβανομένου  του George F. Kennan,  διάσημου για τη διαμόρφωση της ψυχροπολεμικής πολιτικής περιορισμού του κομμουνισμού, προειδοποίησαν ότι η αγνόηση των πραγματικών ανησυχιών της Ρωσίας για την ασφάλεια και η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά ήταν ανόητη και πιθανότατα θα οδηγούσε σε πόλεμο.

Καθώς το ΝΑΤΟ επεκτεινόταν, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ συμμετείχαν σε μια ποικιλία ενεργειών που οι Ρώσοι ηγέτες ήταν αναμενόμενο να βλέπουν ως στρατιωτικά απειλητικές. Οι ΗΠΑ αποχώρησαν από τις συμφωνίες κατά των βαλλιστικών και πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς και στη συνέχεια αγνόησαν τις ρωσικές προσπάθειες να διαπραγματευτεί ένα διμερές μορατόριουμ στις αναπτύξεις. Οι ΗΠΑ ανέπτυξαν συστήματα εκτόξευσης πυραύλων με πυρηνική ικανότητα στη Ρουμανία και τα σχεδίασαν για την Πολωνία και ίσως αλλού. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ διεξήγαγαν ασκήσεις ρουκετών με πραγματικά πυρά στην Εσθονία για να εξασκηθούν σε στόχους χτυπήματος εντός της Ρωσίας και οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ διεξήγαγαν μαζικές στρατιωτικές ασκήσεις εκπαίδευσης 32 εθνών κοντά στα σύνορα της Ρωσίας.

Στην Ουκρανία συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιδείνωσαν τους εσωτερικούς διχασμούς της χώρας. Οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν στο πραξικόπημα του 2014 κατά του δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου της Ουκρανίας και στην επιλογή του αντικαταστάτη του. Αντί να πιέζουν για μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ της  μετά το πραξικόπημα κυβέρνησης της Ουκρανίας και των φιλορώσων αυτονομιστών στο Ντονμπάς, οι ΗΠΑ διοχέτευσαν οπλισμό στην Ουκρανία, ενίσχυσαν τη στρατιωτική εκπαίδευση των ουκρανικών δυνάμεων και υποστήριξαν τις υπερεθνικιστικές και αντιρωσικές (ορισμένες Νεο-ναζιστικές) ομάδες και πολιτοφυλακές,

Ακόμη και στο χείλος του γκρεμού του πολέμου στα τέλη του 2021, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αρνήθηκαν να αποκηρύξουν τα σχέδια για την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Πράγματι, οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να συζητήσουν καν το ζήτημα.

Ο Abelow αναφέρει δύο πειστικά σημεία σχετικά με αυτές τις προκλήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ:

Πρώτον, αν η Ρωσία είχε διαπράξει έστω και μερικές από τις παραπάνω ενέργειες κοντά στα σύνορα των ΗΠΑ, οι ΗΠΑ σίγουρα θα είχαν προχωρήσει σε πόλεμο, ακόμη και σε πυρηνικό πόλεμο, όπως σχεδόν έκανε κατά τη διάρκεια της κουβανικής πυραυλικής κρίσης του 1962, όταν οι Σοβιετικοί εγκατέστησαν πυραύλους στην Κούβα.

Δεύτερον, αλλά για αυτές τις προκλήσεις από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, είναι σχεδόν αδιανόητο ότι η Ρωσία θα είχε εισβάλει στην Ουκρανία το 2022. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, με όλες τις φρικαλεότητες και τις δυνατότητές του να κλιμακωθεί και να ξεφύγει από τον έλεγχο, δεν θα μαινόταν σήμερα .

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:https://www.seferou-maria.gr

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου