Μετάφραση: Απολλόδωρος 10 Οκτωβρίου 2022, ViroLIEgy- Διάβαστε το εδώ.

“Ακόμη και ο Koch έπρεπε να τροποποιήσει ή να κάμψει την αυστηρότερη ερμηνεία του πρώτου αξιώματος. Ο Koch ανακάλυψε ασυμπτωματικούς φορείς της χολέρας Vibrio και της Salmonella typhi, αποδίδοντας τη σημαντική διάκριση μεταξύ ασυμπτωματικού κλινικού αποικισμού και μόλυνσης. Έτσι γεννήθηκε ο τομέας της έρευνας της περίπλοκης σχέσης ξενιστή-παθογόνου”.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3775492/

Υπήρξε αρκετή συζήτηση μεταξύ εκείνων που αμφισβητούν την αφήγηση περί “ιού” και εκείνων που την υπερασπίζονται σχετικά με το αν τα αξιώματα του Koch πρέπει να εφαρμοστούν ή όχι στην ιολογία. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι, στα τέλη του 1800 ο Γερμανός επιστήμονας Robert Koch παρουσίασε τέσσερα κριτήρια βασισμένα στη λογική, τα οποία θεωρούσε ότι έπρεπε να πληρούνται προκειμένου να διαπιστωθεί ότι οποιοσδήποτε μικροοργανισμός είναι παθογόνος παράγοντας ικανός να προκαλέσει ασθένεια. Τα τέσσερα αξιώματα διατυπώθηκαν ως εξής:

1. Ο μικροοργανισμός πρέπει να βρίσκεται σε αφθονία σε όλους τους οργανισμούς που πάσχουν από την ασθένεια, αλλά δεν πρέπει να βρίσκεται σε υγιείς οργανισμούς.
2. Ο μικροοργανισμός πρέπει να απομονωθεί από έναν ασθενή οργανισμό και να αναπτυχθεί σε καθαρή καλλιέργεια.
3. Ο καλλιεργούμενος μικροοργανισμός πρέπει να προκαλεί ασθένεια όταν εισάγεται σε υγιή οργανισμό.
4. Ο μικροοργανισμός πρέπει να απομονωθεί εκ νέου από τον εμβολιασμένο, άρρωστο πειραματικό ξενιστή και να ταυτοποιηθεί ως ταυτόσημος με τον αρχικό ειδικό αιτιολογικό παράγοντα.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Koch%27s_postulates

Από την εισαγωγή τους στα τέλη της δεκαετίας του 1800, η συζήτηση μαίνεται για το κατά πόσον τα αξιώματα παραμένουν ή όχι σημαντικά και αναγκαία, ιδίως όσον αφορά την ιολογία. Την εποχή που ο Κοχ ανέπτυξε τα αξιώματά του, οι “ιοί” δεν είχαν ακόμη επινοηθεί και η μελέτη των βακτηριακών αιτιών της νόσου βρισκόταν στα σπάργανα. Η θεωρία των μικροβίων για τις ασθένειες είχε γίνει μόλις πρόσφατα μια έννοια που είχε διατυπωθεί από τον Louis Pasteur και τα αξιώματα του Koch ήταν μια επέκταση αυτής της θεωρίας που βασιζόταν στην ιδέα ότι υπάρχει μόνο ένα παθογόνο για μια ασθένεια. Αυτά τα κριτήρια αποτέλεσαν το σημείο αναφοράς για τα βήματα που έπρεπε να εκπληρωθούν προκειμένου να αποδειχθεί η αιτιώδης σχέση μεταξύ μικροβίου και ασθένειας:

“Τα αξιώματα του Koch: Το 1890 ο Γερμανός γιατρός και βακτηριολόγος Robert Koch έθεσε τα περίφημα κριτήριά του για να κρίνει αν ένα συγκεκριμένο βακτήριο είναι η αιτία μιας συγκεκριμένης ασθένειας. Τα κριτήρια του Κοχ έφεραν την πολυπόθητη επιστημονική σαφήνεια σε έναν τομέα που τότε ήταν πολύ συγκεχυμένος”.

https://www.medicinenet.com/kochs_postulates/definition.htm

Ωστόσο, μετά από μερικές δεκαετίες προσπαθειών από διάφορους ερευνητές, έγινε τελικά φανερό ότι ήταν αδύνατο να συνδεθεί κάθε ασθένεια με ένα συγκεκριμένο βακτήριο. Αυτή η αδυναμία να βρεθεί μια βακτηριακή αιτία σε όλες τις ασθένειες οδήγησε στη δημιουργία της έννοιας ότι κάτι μικρότερο από τα βακτήρια επιπλέει μέσα στον άρρωστο ξενιστή. Αυτά τα αόρατα παθογόνα δεν μπορούσαν να ανιχνευθούν με τη φωτεινή μικροσκοπία και θεωρήθηκε ότι υπήρχαν μέσα στα υγρά με βάση τα αποτελέσματα διαφόρων έμμεσων μετρήσεων. Με την εισαγωγή αυτής της έννοιας, οι “ιοί” άρχισαν φαινομενικά να εμφανίζονται παντού στις αρχές του 20ού αιώνα και γρήγορα συνδέθηκαν με πολλές ασθένειες. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε ένα πρόβλημα με την προσπάθεια να αποδειχθούν οι “ιοί” ως ο αιτιολογικός παράγοντας μιας συγκεκριμένης ασθένειας: ήταν αδύνατο να γίνει αυτό ικανοποιώντας τα απαιτούμενα κριτήρια που βασίζονται στη λογική, όπως αυτά καθορίστηκαν από τον Robert Koch. Αυτό διακηρύχθηκε (αν)διάσημα το 1937 από τον κορυφαίο ιολόγο Thomas Rivers:

“Είναι προφανές ότι τα αξιώματα του Koch δεν έχουν ικανοποιηθεί στις ιογενείς ασθένειες”.

-Thomas Rivers

Άλλοι έχουν υποστηρίξει πιο πρόσφατα ότι τα αξιώματα του Koch είναι σοβαρά περιορισμένα και ότι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν για τους “ιούς”. Από τον ιολόγο Vincent Racaniello:

“Παρά τη σημασία των αξιωμάτων του Koch στην ανάπτυξη της μικροβιολογίας, έχουν σοβαρούς περιορισμούς, τους οποίους ακόμη και ο Koch αντιλήφθηκε. Για παράδειγμα, πίστευε ότι η χολέρα και η λέπρα προκαλούνται από μικρόβια, αλλά δεν μπορούσε να εκπληρώσει και τα τέσσερα αξιώματα. Επιπλέον, ο Koch γνώριζε ότι ο υποτιθέμενος παράγοντας της χολέρας, το Vibrio cholerae, μπορούσε να απομονωθεί τόσο από άρρωστους όσο και από υγιείς ανθρώπους, ακυρώνοντας το αξίωμα #2.

Οι περιορισμοί των κριτηρίων του Koch είναι ακόμη πιο εμφανείς όταν εξετάζουμε τις ιογενείς ασθένειες, οι οποίες δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί όταν διατυπώθηκαν τα αξιώματα”.

Koch’s postulates in the 21st century

Ο Dr. John V. Williams, συγγραφέας ενός άρθρου του 2010 στο The Journal of Infectious Diseases, ανέλυσε το πώς τα αξιώματα του Koch χρειάστηκε να αναθεωρηθούν πολλές φορές, καθώς είναι δύσκολο (δηλαδή αδύνατο) να ικανοποιηθούν για τους “ιούς”: “

—> Déjà Vu και πάλι: Τα αξιώματα του Koch και η ιολογία στον 21ο αιώνα

“Ο Koch υποστήριξε τις βασικές αρχές του σχετικά με την απόδειξη του αιτιολογικού ρόλου ενός δυνητικού παθογόνου το 1884. Τα αξιώματα αυτά αναθεωρήθηκαν από τον διαπρεπή ιολόγο Thomas Rivers το 1937 για να αντικατοπτρίζουν τη βιολογία των ιών, οι οποίοι, ως υποχρεωτικά ενδοκυτταρικά παράσιτα, δεν μπορούν να απομονωθούν σε καθαρή καλλιέργεια [37]. Ο Huebner [38] τροποποίησε περαιτέρω αυτές τις αρχές το 1957, κατά τη διάρκεια της ακμής της ανακάλυψης ιών που ακολούθησε την ανάπτυξη της καλλιέργειας ιστών και κυττάρων. Οι Fredricks και Relman [39] εφάρμοσαν εύγλωττα αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές στην ανακάλυψη μικροβίων με βάση την αλληλουχία. Υπάρχουν πολυάριθμες προκλήσεις για την απόδειξη των ιών ως αιτιολογικών αιτιών συγκεκριμένων συνδρόμων: παρατεταμένη ιική έκχυση μετά από οξεία νόσο (π.χ. εντεροϊοί), λανθάνουσα λοίμωξη και ασυμπτωματική έκχυση (π.χ. ερπητοϊοί), κλινική νόσος σε μια μειοψηφία μολυσμένων ατόμων (π.χ. πολιοϊός) και επαναλαμβανόμενη ασυμπτωματική λοίμωξη ανοσοποιητικών ενηλίκων (π.χ. αναπνευστικός συγκυτιακός ιός) είναι μερικές μόνο από αυτές τις προκλήσεις”.

https://academic.oup.com/jid/article/201/11/1611/850388

Ένα “Fact Check” του Reuters έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι τα αξιώματα του Koch δεν χρειάζεται να ικανοποιούνται για τους “ιούς”:”

—> Έλεγχος γεγονότων-Τα αξιώματα του Koch δεν χρειάζεται να πληρούνται για να αποδειχθεί η ύπαρξη ενός ιού

“ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ : Ψευδές. Τα αξιώματα του Koch, όπως είχαν αρχικά κατανοηθεί, δεν χρειάζεται να αποδειχθούν προκειμένου να αποδειχθεί ότι ένα μικρόβιο προκαλεί μια ασθένεια. Ο SARS-CoV-2 προκαλεί τον COVID-19 και έχει αποδειχθεί ότι το κάνει με σύγχρονα πρότυπα, συμπεριλαμβανομένων κριτηρίων που διαμορφώθηκαν με βάση τα αξιώματα του Koch, καθώς και γενετικών τεχνικών που δεν αναπτύχθηκαν παρά μόνο δεκαετίες μετά τον θάνατο του Koch.”

https://www.reuters.com/article/factcheck-koch/fact-check-kochs-postulates-do-not-need-to-be-fulfilled-to-prove-the-existence-of-a-virus-idUSL2N2L23F1

—> Γιατί τα αξιώματα του Koch Δεν μπορούν να εκπληρωθούν

Οι δικαιολογίες για τους λόγους για τους οποίους τα αξιώματα του Koch δεν εκπληρώθηκαν ή δεν μπορούν να εκπληρωθούν είναι πολλές, όπως φαίνεται στα παραπάνω παραδείγματα. Ενώ οι δικαιολογίες είναι πολλές, υπάρχουν τρία βασικά σημεία στα οποία προσκολλώνται τακτικά οι άνθρωποι που υπερασπίζονται την αδυναμία της ιολογίας να ικανοποιήσει τους λογικούς κανόνες του Koch:

1. Ο Ρόμπερτ Κοχ ανέπτυξε τα κριτήριά του ειδικά για τα βακτήρια, καθώς οι “ιοί” ήταν άγνωστοι εκείνη την εποχή.

Σύμφωνα με όσους χρησιμοποιούν την πρώτη δικαιολογία, τα αξιώματα του Koch μπορούν να εφαρμοστούν μόνο σε βακτήρια και όχι σε “ιούς”, επομένως δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα αξιώματα του Koch για να ασκήσει κριτική στην ιολογία. Ωστόσο, τα Postulates δεν γράφτηκαν ειδικά για τα βακτήρια αλλά για όλους τους πιθανούς παθογόνους παράγοντες. Στην πραγματικότητα, αν γινόμαστε λεπτολόγοι, ο Koch αναφέρθηκε σε παράσιτα και όχι σε βακτήρια όταν εξέθεσε τα Postulates μπροστά στο δέκατο διεθνές συνέδριο ιατρικής στο Βερολίνο το 1890:

“Ωστόσο, αν μπορεί να αποδειχθεί: πρώτον, ότι το παράσιτο εμφανίζεται σε κάθε περίπτωση της εν λόγω νόσου και υπό συνθήκες που μπορούν να εξηγήσουν τις παθολογικές αλλαγές και την κλινική πορεία της νόσου- δεύτερον, ότι δεν εμφανίζεται σε καμία άλλη νόσο ως τυχαίο και μη παθογόνο παράσιτο- και τρίτον, ότι, αφού απομονωθεί πλήρως από το σώμα και καλλιεργηθεί επανειλημμένα σε καθαρή καλλιέργεια, μπορεί να προκαλέσει εκ νέου τη νόσο- τότε η εμφάνιση του παρασίτου στην ασθένεια δεν μπορεί πλέον να είναι τυχαία, αλλά στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί άλλη σχέση μεταξύ αυτού και της νόσου εκτός από το ότι το παράσιτο είναι η αιτία της νόσου. “

-Robert Koch

Σε κάθε περίπτωση, τα αξιώματα είναι κανόνες βασισμένοι στη λογική και όχι καθιερωμένοι επιστημονικοί νόμοι. Ο αείμνηστος ερευνητής David Crowe το συνόψισε έξοχα:

“Είναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί ότι πρόκειται για λογικά αξιώματα και όχι για επιστημονικούς νόμους. Είναι, με άλλα λόγια, απλώς απλή, ευθεία, καθημερινή λογική. Η ευφυΐα του Koch ήταν ότι τα έβαλε σε απλές λέξεις και ανάγκασε εκείνους που προωθούσαν θεωρίες περί μολυσματικών ασθενειών (οι περισσότερες από τις οποίες ήταν λανθασμένες) να στριμωχτούν στη γωνία. Εκπλήρωσε αυτά τα απλά λογικά αξιώματα ή πήγαινε σπίτι σου”.

-David Crowe

https://web.archive.org/web/20200126231239/http://theinfectiousmyth.com/viruses.php

2. Σε αντίθεση με τα βακτήρια, οι “ιοί” δεν μπορούν να αναπτυχθούν σε καθαρή καλλιέργεια και επομένως το αξίωμα #2 δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.

Αυτοί που πετούν για τη δεύτερη δικαιολογία αναφέρουν ότι οι “ιοί” χρειάζονται ένα κύτταρο ξενιστή για να πολλαπλασιαστούν και επομένως δεν μπορούν να καλλιεργηθούν σε καθαρή κατάσταση (δηλαδή χωρίς μολυσματικές ουσίες, ρύπους, ξένα στοιχεία). Επιστρέφοντας στο “fact check” του Reuter’s από πριν, αναφέρουν:

“Οι ιοί δεν μπορούν να αναπαραχθούν από μόνοι τους, και έτσι δεν μπορούν να καλλιεργηθούν καθόλου ως “καθαρή καλλιέργεια”, όπως θα το οραματιζόταν ο Koch”.

-Reuters

Αυτό είναι ένα θεμελιώδες πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ιολογία ξανά και ξανά. Σε αντίθεση με τους “ιούς”, τα βακτήρια είναι ορατά με κανονικά μικροσκόπια και μπορούν να καθαριστούν και να απομονωθούν και έτσι να αποδειχθεί η ύπαρξή τους. Οι “ιοί” δεν μπορούν να φανούν με κανονικά μικροσκόπια και δεν μπορούν να καθαριστούν και να απομονωθούν σωστά. Καθώς οι “ιοί” δεν μπορούν να καθαριστούν και να απομονωθούν, δεν υπάρχει ΑΜΕΣΗ απόδειξη ότι αυτές οι οντότητες υπάρχουν εξ αρχής. Οι ερευνητές μπορούν να διαφοροποιήσουν και να χειριστούν τα βακτήρια προκειμένου να καταλάβουν τις συνθήκες στις οποίες αναπτύσσονται. Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό για τους “ιούς” και, επομένως, δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι γνωρίζουν πώς να αναπτύξουν έναν αόρατο “ιό” χωρίς πρώτα να διαπιστώσουν ότι ο “ιός” υπάρχει είτε στη φύση είτε στα υγρά ενός άρρωστου ξενιστή. Οι ερευνητές δεν μπορούν απλώς να επινοήσουν τους κανόνες για το πώς να αναπτύξουν μια φανταστική οντότητα και στη συνέχεια να ισχυριστούν ότι γι’ αυτό το λόγο τα αξιώματα του Koch είναι άκυρα. Η αδυναμία εκπλήρωσης του αξιώματος #2 θα ήταν μια ακόμη απόδειξη ότι τα αξιώματα του Koch λειτουργούν πράγματι ως δικλείδα ασφαλείας ενάντια σε οποιονδήποτε προσπαθεί να δημιουργήσει ένα φανταστικό παθογόνο από το πουθενά. Το εν λόγω παθογόνο πρέπει πρώτα να αποδειχθεί ότι υπάρχει σε καθαρή και απομονωμένη κατάσταση.

3. Ο Robert Koch γνώριζε τους περιορισμούς των δικών του αξιωμάτων, καθώς βρήκε ασυμπτωματικούς φορείς βακτηρίων και δεν μπορούσε να εκπληρώσει ορισμένα από τα αξιώματά του για βακτηριακή ασθένεια.

Η τρίτη δικαιολογία που προβάλλεται συχνά είναι αυτή στην οποία θέλω να εστιάσω σε βάθος. Είναι ενδιαφέρον ότι έρχεται σε αντίθεση με όποιον χρησιμοποιεί την πρώτη δικαιολογία, υποστηρίζοντας ότι ο Koch δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τα δικά του κριτήρια για τα βακτήρια, καθώς βρήκε ασυμπτωματικούς φορείς της χολέρας. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι το αξίωμα 1 διαψεύστηκε από τα ίδια τα πειράματα του Koch με τη χολέρα, καθώς, σύμφωνα με το αξίωμα αυτό, το μικρόβιο έπρεπε να βρίσκεται μόνο μέσα σε άρρωστους ξενιστές και όχι σε υγιείς. Ωστόσο, αυτό προφανώς δεν ίσχυε:

“Ο Koch εγκατέλειψε εντελώς την απαίτηση του πρώτου αξιώματος όταν ανακάλυψε ασυμπτωματικούς φορείς της χολέρας και, αργότερα, του τυφοειδούς πυρετού. Οι ασυμπτωματικοί ή υποκλινικοί φορείς μόλυνσης είναι πλέον γνωστό ότι αποτελούν κοινό χαρακτηριστικό πολλών λοιμωδών νοσημάτων, ιδίως ιών όπως η πολιομυελίτιδα, ο απλός έρπης, ο HIV και η ηπατίτιδα C. Συγκεκριμένα, όλοι οι γιατροί και οι ιολόγοι συμφωνούν ότι ο ιός της πολιομυελίτιδας προκαλεί παράλυση σε λίγα μόνο μολυσμένα άτομα και η επιτυχία του εμβολίου της πολιομυελίτιδας στην πρόληψη της νόσου ενισχύει την πεποίθηση ότι ο ιός της πολιομυελίτιδας είναι ο αιτιολογικός παράγοντας”.

https://bio.libretexts.org/Bookshelves/Microbiology/Book%3A_Microbiology_(Boundless)/10%3A_Epidemiology/10.1%3A_Principles_of_Epidemiology/10.1E%3A_Exceptions_to_Kochs_Postulates

Όπως γίνεται αντιληπτό, η εύρεση ασυμπτωματικών φορέων βακτηρίων σαφώς αψηφά το πρώτο αξίωμα του Koch. Ωστόσο, παρόλο που υποστηρίζεται ότι ο Robert Koch εγκατέλειψε το πρώτο αξίωμά του, δεν αναθεώρησε ποτέ τα δικά του κριτήρια ξαναγράφοντάς τα προκειμένου να ταιριάζουν στα ασυμπτωματικά ευρήματά του. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, κατά βάθος, ο Koch γνώριζε ότι τα αξιώματα του λειτουργούσαν όπως είχαν αρχικά σχεδιαστεί. Αν κάποιος εξέταζε αυτό το θέμα με λογική, θα έβλεπε ότι ο Koch απέδειξε στην πραγματικότητα ότι τα Postulates του λειτουργούν, καταρρίπτοντας την άποψη ότι τα βακτήρια είναι η αιτία της ασθένειας. Όπως ορθά επισήμανε ο Koch, τα βακτήρια που προκαλούν ασθένειες δεν θα έπρεπε να βρίσκονται σε υγιή άτομα, ωστόσο βρίσκονται τακτικά μέσα σε τέτοιους ξενιστές. Αυτή η αντιφατική διαπίστωση οδήγησε στη δημιουργία της έννοιας του ασυμπτωματικού φορέα της νόσου ως ρήτρα διαφυγής για την αποτυχία εκπλήρωσης του πρώτου κιόλας αξιώματος. Αυτή η ιδέα ενός υγιούς ασθενούς ατόμου είναι οξύμωρο, καθώς οι συμπτωματικοί φορείς, όπως ορίζεται από το Merriam-Webster, είναι εκείνοι που “δεν προκαλούν, δεν χαρακτηρίζονται από ή δεν παρουσιάζουν σημεία ή συμπτώματα λοίμωξης, ασθένειας ή νόσου”. Ακόμα και το CDC συμφώνησε ότι τα ασυμπτωματικά άτομα δεν είναι φορείς ασθένειας, καθώς η γλώσσα τους επικαιροποιήθηκε για να δείξει ότι όσοι χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι είναι στην πραγματικότητα “υγιείς άνθρωποι”: “

“Ο οργανισμός, ο οποίος έστειλε το CNBC στο HHS για σχόλια, πρόσθεσε επίσης νέα γλώσσα που αναφέρεται σε ασυμπτωματικά άτομα ως “υγιείς ανθρώπους”, γλώσσα που χρησιμοποιείται συχνά σε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που διαμαρτύρονται για τη χρήση μασκών.

“Σε περιοχές όπου υπάρχει περιορισμένος αριθμός νέων κρουσμάτων, οι κρατικοί ή τοπικοί αξιωματούχοι δημόσιας υγείας μπορούν να ζητήσουν να εξεταστεί ένας μικρός αριθμός ασυμπτωματικών “υγιών ατόμων”, ιδίως από ευάλωτους πληθυσμούς”, αναφέρει η νέα οδηγία.

https://www.google.com/amp/s/www.cnbc.com/amp/2020/08/26/cdc-quietly-revises-coronavirus-guidance-to-downplay-importance-of-testing-for-asymptomatic-people.html

Καθώς ο Koch βρήκε τα βακτήρια που πίστευε ότι ήταν η αιτία της ασθένειας σε ξενιστές που ήταν απολύτως υγιείς, τα βακτήρια αυτά δεν θα μπορούσαν να είναι η αιτία της ασθένειας. Αυτό προφανώς δημιούργησε ένα μικρό αίνιγμα για τον Koch, καθώς, αν παραδεχόταν ότι τα βακτήρια αυτά δεν ήταν οι παθογόνοι παράγοντες που πίστευε ότι ήταν, η προηγούμενη έρευνά του που “αποδείκνυε” ότι τα βακτήρια προκαλούσαν ασθένειες θα απαξιωνόταν από τα ευρήματά του και τα αποτελέσματα θα ήταν επιζήμια για την αναδυόμενη θεωρία των μικροβίων. Ο Κοχ θα έχανε κάθε κύρος καθώς και κάθε πιθανότητα για ένα ενδεχόμενο βραβείο Νόμπελ. Όταν ο Κοχ βρέθηκε μπροστά σε αυτή τη διχάλα, είχε δύο επιλογές. Θα μπορούσε είτε:

Α) Να παραδεχτεί ότι βρισκόταν σε λάθος δρόμο με την έρευνά του για την εύρεση ενός παθογόνου για μια ασθένεια.

Β) Να εγκαταλείψει τη δική του λογική και να επιτρέψει την αποδοχή της παράλογης έννοιας του ασυμπτωματικού φορέα της νόσου.

Αν και δεν αναθεώρησε ποτέ τα αξιώματά του, γνωρίζουμε ότι ο Κοχ παρέκαμψε τους δικούς του κανόνες σε πολλές περιπτώσεις, όπως ένας βρώμικος αστυνομικός που προσπαθεί απεγνωσμένα να φορτώσει το έγκλημα σε ένα αθώο άτομο. Η πιο κατάφωρη απόκλιση από τα δικά του λογικά κριτήρια ήταν η δημιουργία και η αναγνώριση του ασυμπτωματικού φορέα της νόσου. Αυτό αναιρεί ξεκάθαρα την πρώτη απαίτηση που έπρεπε να ικανοποιηθεί και ακυρώνει αμέσως τα υπόλοιπα αξιώματα, καθώς η διαδικασία θα έπρεπε να τελειώνει στο πρώτο βήμα. Ο αντίκτυπος αυτής της απόφασης για τη δημιουργία παράλογων εννοιών που χρησιμοποιούνται για να παρακάμψουν την απλή λογική μπορεί να γίνει σαφώς αισθητός σήμερα με την τρέχουσα παραφροσύνη σχετικά με τους ασυμπτωματικούς φορείς του “SARS-COV-2”. Παρόλο που η συντριπτική πλειονότητα των θετικών ψευδών αποτελεσμάτων της PCR εμφανίστηκε σε υγιή άτομα, τα άτομα αυτά αντιμετωπίστηκαν σαν να ήταν μολυσματικά και στη συνέχεια τέθηκαν σε καραντίνα σαν να τους είχε επιβληθεί η κόκκινη επιστολή. Έχουμε γίνει μια κοινωνία που φοβάται οποιονδήποτε, ανεξάρτητα από το αν είναι άρρωστος ή όχι, βασιζόμενη στην ανέντιμη ωραιοποίηση ενός ανθρώπου που παγιδεύτηκε από την ίδια του τη λογική.

Αυτή η γελοία αντίληψη περί υγιών φορέων παθογόνων οντοτήτων εκτείνεται πολύ πέρα από τους “ιούς” και τις λίγες περιπτώσεις που ανακαλύφθηκαν και αποδίδονται στον Koch. Ο ασυμπτωματικός φορέας είναι μια σημαντική πτυχή πολλών από τις ασθένειες που ισχυρίζονται ότι προκαλούνται από βακτήρια. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι καμία από τις σημαντικότερες βακτηριακές ασθένειες δεν έχει εκπληρώσει ποτέ το πρώτο από τα αξιώματα του Koch, καθώς όλες καταλήγουν σε μια πλειοψηφία ασυμπτωματικών περιπτώσεων. Έτσι, τα αξιώματα του Koch, όπως είχαν αρχικά διατυπωθεί, δεν έχουν ικανοποιηθεί ποτέ ούτε για τα βακτήρια. Παρακάτω παρουσιάζονται πηγές που περιγράφουν λεπτομερώς 10 μείζονες βακτηριακές ασθένειες (συμπεριλαμβανομένης της χολέρας) οι οποίες αποτελούνται κυρίως από ασυμπτωματικούς φορείς.

—> Φυματίωση

Με τη φυματίωση, λέγεται ότι το 90% των περιπτώσεων όπου ανιχνεύεται το βακτήριο είναι ασυμπτωματικές. Μόνο το 10% των περιπτώσεων εξελίσσεται ποτέ σε συμπτώματα νόσου και από αυτές, μόνο οι μισές υποκύπτουν στη νόσο. Με άλλα λόγια, σχεδόν όλες οι περιπτώσεις φυματίωσης είναι στην πραγματικότητα κανονικοί υγιείς άνθρωποι:

“Περίπου το 10% των λανθάνουσων λοιμώξεων εξελίσσεται σε ενεργό νόσο, η οποία, αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, σκοτώνει περίπου τους μισούς από τους πάσχοντες [1].” Τυπικά συμπτώματα της ενεργού φυματίωσης είναι ο χρόνιος βήχας με βλέννα που περιέχει αίμα, πυρετός, νυχτερινός ιδρώτας και απώλεια βάρους [1].

“Περίπου το 90% των ατόμων που έχουν μολυνθεί με M. tuberculosis έχουν ασυμπτωματική, λανθάνουσα φυματίωση (μερικές φορές ονομάζεται LTBI), [57] με μόνο 10% πιθανότητα κατά τη διάρκεια της ζωής τους η λανθάνουσα λοίμωξη να εξελιχθεί σε εμφανή, ενεργό φυματιώδη νόσο [58].“

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Tuberculosis

Αν και μισώ να χρησιμοποιώ τη Wikipedia ως πηγή, οι πληροφορίες που παρείχε ήταν καλά τεκμηριωμένες και προήλθαν απευθείας από ένα έγγραφο του ΠΟΥ για το 2020:

“Περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού έχει λανθάνουσα φυματίωση (ΤΒ) πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι έχουν μολυνθεί από τα βακτήρια της φυματίωσης, αλλά δεν νοσούν (ακόμη) από τη νόσο και δεν μπορούν να τη μεταδώσουν.

Οι άνθρωποι που έχουν μολυνθεί από τα βακτήρια της φυματίωσης έχουν 5-10% κίνδυνο να νοσήσουν από φυματίωση κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως τα άτομα που ζουν με HIV, υποσιτισμό ή διαβήτη, ή τα άτομα που κάνουν χρήση καπνού, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν”.

https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/tuberculosis

Οι πληροφορίες αυτές υποστηρίζονται επίσης από το CDC:

“Εάν ένα άλλο άτομο εισπνεύσει αέρα που περιέχει αυτούς τους πυρήνες σταγονιδίων, μπορεί να μολυνθεί. Ωστόσο, δεν αρρωσταίνουν όλοι όσοι έχουν μολυνθεί από τα βακτήρια της φυματίωσης. Ως αποτέλεσμα, υπάρχουν δύο καταστάσεις που σχετίζονται με τη φυματίωση: η λανθάνουσα λοίμωξη από φυματίωση και η νόσος από φυματίωση.

Τι είναι η λανθάνουσα λοίμωξη φυματίωσης;

Τα άτομα με λανθάνουσα λοίμωξη φυματίωσης δεν αισθάνονται άρρωστα και δεν έχουν συμπτώματα. Έχουν μολυνθεί με το M. tuberculosis, αλλά δεν έχουν νόσο της φυματίωσης. Το μόνο σημάδι της λοίμωξης από φυματίωση είναι η θετική αντίδραση στη δερματική δοκιμασία φυματίνης ή στην εξέταση αίματος για φυματίωση. Τα άτομα με λανθάνουσα λοίμωξη από φυματίωση δεν είναι μολυσματικά και δεν μπορούν να μεταδώσουν τη λοίμωξη από φυματίωση σε άλλους.

Συνολικά, χωρίς θεραπεία, περίπου 5 έως 10% των μολυσμένων ατόμων θα αναπτύξουν νόσο φυματίωσης κάποια στιγμή στη ζωή τους. Περίπου τα μισά από αυτά τα άτομα που αναπτύσσουν φυματίωση θα το κάνουν μέσα στα πρώτα δύο χρόνια από τη μόλυνση. Για τα άτομα των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα είναι αδύναμο, ιδίως για τα άτομα με λοίμωξη από τον ιό HIV, ο κίνδυνος ανάπτυξης νόσου της φυματίωσης είναι σημαντικά υψηλότερος από ό,τι για τα άτομα με φυσιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα”.

https://www.cdc.gov/tb/publications/factsheets/general/ltbiandactivetb.htm

—> Σαλμονέλα

Πρόκειται για μία από τις βακτηριακές ασθένειες στις οποίες ο Koch υποτίθεται ότι βρήκε ασυμπτωματικούς φορείς, γεγονός που τον έκανε να παρακάμψει τους δικούς του κανόνες. Υποστηρίζεται ότι η ασυμπτωματική κατάσταση είναι κύριο χαρακτηριστικό της νόσου, καθώς η πλειοψηφία όσων έχουν το βακτήριο παραμένει χωρίς νόσο (αρκετά ανάποδη λογική). Τουλάχιστον το 25% δεν έχει ιστορικό παρουσίας κοντά σε κρούσμα τύφου:

“Ο τύφος (εντερικός πυρετός) παραμένει μια σημαντική αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας παγκοσμίως, προκαλώντας πάνω από 21 εκατομμύρια νέες μολύνσεις ετησίως, με την πλειονότητα των θανάτων να συμβαίνουν σε μικρά παιδιά. Καθώς οι σαλμονέλες που προκαλούν τον τυφοειδή πυρετό δεν έχουν γνωστή περιβαλλοντική δεξαμενή, η χρόνια, ασυμπτωματική κατάσταση φορέα θεωρείται ότι αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της συνεχούς διατήρησης του βακτηρίου μέσα στους ανθρώπινους πληθυσμούς”.

“Αν και ο ακριβής ρόλος των χρόνιων φορέων στη μετάδοση της νόσου παραμένει ασαφής, αυτοί οι ασυμπτωματικοί φορείς πιθανώς λειτουργούν ως δεξαμενές για ένα ευρύ φάσμα στελεχών S. Typhi και μπορεί να λειτουργήσουν ως έδαφος αναπαραγωγής νέων γονότυπων [12].“

“Οι επιδημιολογικές μελέτες περιπλέκονται από το γεγονός ότι η πλειονότητα των χρόνιων φορέων σε ενδημικά περιβάλλοντα είναι ασυμπτωματικοί [35], ενώ έως και το 25% δεν έχει κλινικό ιστορικό τυφοειδούς [36] .”

“Η ανίχνευση των φορέων αποτελεί δύσκολη πρόκληση, δεδομένου ότι έως και το 25% των ατόμων αυτών δεν θυμούνται ιστορικό τυφοειδούς [36] και οι διαθέσιμες σήμερα διαγνωστικές δοκιμασίες είναι περιορισμένες.”

“Ασυμπτωματικοί, χρόνιοι φορείς του S. Typhi στη χοληδόχο κύστη έχουν αναγνωριστεί για περισσότερο από έναν αιώνα, με πιο διάσημη από αυτούς την Τυφοειδή Μαρία, η οποία αποτέλεσε αντικείμενο μιας από τις πρώτες πραγματικές επιδημιολογικές έρευνες για μια μολυσματική ασθένεια”.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4252485/

Αναφέρεται ότι οι ασυμπτωματικοί φορείς είναι υπεύθυνοι για μεγάλο μέρος της μετάδοσης για δεκαετίες μέσω των κοπράνων τους, δημιουργώντας έτσι προφανώς περισσότερους ασυμπτωματικούς φορείς:

“Οι χρόνιοι φορείς είναι υπεύθυνοι για μεγάλο μέρος της μετάδοσης του οργανισμού. Ενώ είναι ασυμπτωματικοί, μπορεί να συνεχίσουν να αποβάλλουν βακτήρια με τα κόπρανά τους για δεκαετίες. Οι οργανισμοί απομονώνονται είτε ως βιοφίλμ σε χολόλιθους ή στο επιθήλιο της χοληδόχου κύστης είτε, ίσως, ενδοκυτταρικά, μέσα στο ίδιο το επιθήλιο. [7] Τα βακτήρια που αποβάλλονται από έναν μόνο φορέα μπορεί να έχουν πολλαπλούς γονότυπους, καθιστώντας δύσκολη την ανίχνευση μιας επιδημίας ως προς την προέλευσή της. [8]”

https://web.archive.org/web/20210419064937/https://www.medscape.com/answers/231135-10572/how-long-does-salmonella-typhi-s-typhi-survive-in-asymptomatic-carriers

—> H. Pylori

Το H. Pylori, που συνδέεται συνήθως με γαστρικά προβλήματα και καρκίνο του στομάχου, είναι μια άλλη βακτηριακή ασθένεια που λέγεται ότι είναι ασυμπτωματική ως επί το πλείστον:

ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

“Συνήθως ασυμπτωματικό, αλλά το H. pylori είναι η κύρια αιτία της νόσου του πεπτικού έλκους και της γαστρίτιδας παγκοσμίως, οι οποίες συχνά παρουσιάζονται ως τρώγων ή καυστικός επιγαστρικός πόνος. Σπανιότερα, τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ναυτία, έμετο ή απώλεια όρεξης”.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

“Οι ασυμπτωματικές λοιμώξεις δεν χρειάζονται θεραπεία. Οι ασθενείς με ενεργό δωδεκαδακτυλικό ή γαστρικό έλκος πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία εάν έχουν μολυνθεί”.

https://wwwnc.cdc.gov/travel/yellowbook/2020/travel-related-infectious-diseases/helicobacter-pylori

Πάνω από τον μισό πληθυσμό του κόσμου λέγεται ότι έχει το βακτήριο αυτό μέσα του, με περισσότερα από τα δύο τρίτα του πληθυσμού (67,7%) να είναι ασυμπτωματικά σύμφωνα με μια μελέτη:

“Η λοίμωξη από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι παρούσα σε περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο εκτιμώμενος κίνδυνος κατά τη διάρκεια της ζωής για πεπτικό έλκος είναι 20% και για καρκίνο του στομάχου είναι 1-2%”.

“Σε αυτή τη μελέτη, ο επιπολασμός της λοίμωξης από το H. pylori σε ασυμπτωματικό πληθυσμό ήταν 67,7%, ο οποίος είναι συγκρίσιμος με δεδομένα από άλλες μελέτες”.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6174827/

—> Χολέρα

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η χολέρα είναι το πρώτο από τα βακτήρια που μελετήθηκαν στα οποία ο Koch ανακάλυψε ασυμπτωματικούς φορείς. Όπως και στις άλλες βακτηριακές ασθένειες που αναφέρθηκαν παραπάνω, τα περισσότερα κρούσματα είναι ασυμπτωματικά:

Φύση της νόσου

“Οξεία εντερική νόσος που ποικίλλει σε σοβαρότητα. Οι περισσότερες λοιμώξεις είναι ασυμπτωματικές (δηλαδή δεν προκαλούν καμία ασθένεια). Σε ήπιες περιπτώσεις εμφανίζεται οξεία υδαρής διάρροια χωρίς άλλα συμπτώματα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, παρατηρείται αιφνίδια εμφάνιση άφθονης υδαρής διάρροιας με ναυτία και έμετο και ταχεία ανάπτυξη αφυδάτωσης. Σε σοβαρές περιπτώσεις που δεν αντιμετωπίζονται, μπορεί να επέλθει θάνατος μέσα σε λίγες ώρες λόγω αφυδάτωσης που οδηγεί σε κυκλοφορική κατάρρευση”.

https://web.archive.org/web/20180829170251/http://www.who.int/ith/diseases/cho/en/

Επαναλαμβάνεται περαιτέρω στην επόμενη πηγή ότι οι περισσότερες περιπτώσεις χολέρας είναι ασυμπτωματικές, με μόνο 1 στους 20 να εμφανίζει συμπτώματα της νόσου:

“Η λοίμωξη από χολέρα είναι τις περισσότερες φορές ασυμπτωματική ή οδηγεί σε ήπια γαστρεντερίτιδα. Περίπου ένας στους 20 ανθρώπους θα εμφανίσει σοβαρή νόσο, με άφθονη ανώδυνη, υδαρή διάρροια που περιγράφεται ως “κόπρανα από νερό ρυζιού” και εμετό που οδηγεί σε ταχεία εξάντληση του όγκου”.

https://www.health.vic.gov.au/infectious-diseases/cholera

—> Σύφιλη

Με τη σύφιλη, υπάρχει το “λανθάνον” στάδιο όπου τα βακτήρια παραμένουν μέσα στο σύστημα αλλά δεν προκαλούν κανένα απολύτως σύμπτωμα. Αυτή η ασυμπτωματική περίοδος λέγεται ότι διαρκεί οπουδήποτε από μερικά χρόνια μέχρι και το υπόλοιπο της ζωής του ατόμου:

Λανθάνων στάδιο

“Το λανθάνων (κρυφό) στάδιο της σύφιλης είναι μια περίοδος κατά την οποία δεν υπάρχουν ορατά σημεία ή συμπτώματα της σύφιλης. Χωρίς θεραπεία, η σύφιλη θα παραμείνει στο σώμα, παρόλο που δεν υπάρχουν σημεία ή συμπτώματα. Η πρώιμη λανθάνουσα σύφιλη είναι η λανθάνουσα σύφιλη όπου η λοίμωξη εμφανίζεται εντός των τελευταίων 12 μηνών. Η όψιμη λανθάνουσα σύφιλη είναι η λανθάνουσα σύφιλη όπου η μόλυνση συμβαίνει πριν από 12 μήνες. Λανθάνουσα σύφιλη άγνωστης διάρκειας είναι όταν δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να επιβεβαιωθεί ότι η αρχική μόλυνση έγινε εντός των προηγούμενων 12 μηνών. Η λανθάνουσα σύφιλη μπορεί να διαρκέσει για χρόνια”.

https://www.cdc.gov/std/syphilis/stdfact-syphilis-detailed.htm#:~:text=Το%20λαυτό%20(κρυφό)%20στάδιο%20της,εντός%20των%20προηγούμενων%202012%20μήνων.

Εδώ αναφέρεται ότι τουλάχιστον τα μισά από τα άτομα που διαγιγνώσκονται με σύφιλη είναι ασυμπτωματικά.

“Η σύφιλη αποκαλείται ο “μεγάλος μιμητής”, καθώς τα συμπτώματα είναι συχνά μη ειδικά ή μιμούνται άλλες λοιμώδεις ή ανοσοδιαμεσολαβούμενες καταστάσεις, π.χ. το εξάνθημα που παρατηρείται στη δευτεροπαθή σύφιλη μπορεί να μοιάζει με την pityriasis rosea. Περίπου το 50% των ατόμων με σύφιλη είναι ασυμπτωματικά”.

“Περίπου το ένα τρίτο των μη θεραπευμένων ατόμων θα αναπτύξει τριτογενή σύφιλη. Το στάδιο αυτό εμφανίζεται μετά από μια λανθάνουσα περίοδο, όταν η λοίμωξη είναι αναγνωρίσιμη με ορολογικές εξετάσεις, αλλά ο ασθενής δεν έχει συμπτώματα ή σημεία. Το τριτογενές στάδιο εμφανίζεται συνήθως εντός τριών έως δέκα ετών από την πρώτη απόκτηση της σύφιλης, αν και μπορεί να εμφανιστεί έως και 40 χρόνια αργότερα”.

https://bpac.org.nz/BT/2012/June/06_syphilis.aspx

Όπως φαίνεται από αυτή την πηγή, η λανθάνουσα σύφιλη ανιχνεύεται από τα αποτελέσματα των αντισωμάτων και μπορεί να παραμείνει “λανθάνουσα” μόνιμα:

“Η λανθάνουσα σύφιλη μπορεί να είναι πρώιμη (< 1 έτος μετά τη μόλυνση) ή όψιμη (≥ 1 έτος μετά τη μόλυνση).

Τα συμπτώματα και τα σημεία απουσιάζουν, αλλά τα αντισώματα, που ανιχνεύονται με ορολογικές εξετάσεις για τη σύφιλη (STS), επιμένουν. Επειδή τα συμπτώματα της πρωτοπαθούς και δευτεροπαθούς σύφιλης είναι συχνά ελάχιστα ή αγνοούνται, οι ασθενείς συχνά διαγιγνώσκονται για πρώτη φορά κατά το λανθάνον στάδιο, όταν γίνονται οι συνήθεις εξετάσεις αίματος για σύφιλη.

Η σύφιλη μπορεί να παραμείνει μόνιμα λανθάνουσα, αλλά υποτροπές με μεταδοτικές αλλοιώσεις του δέρματος ή των βλεννογόνων μπορεί να εμφανιστούν κατά την πρώιμη λανθάνουσα περίοδο”.

https://www.merckmanuals.com/professional/infectious-diseases/sexually-transmitted-infections-stis/syphilis

—> Γονόρροια

Σύμφωνα με το CDC, η πλειονότητα των περιπτώσεων γονόρροιας είναι ασυμπτωματικές, συμπεριλαμβανομένων πολλών περιπτώσεων στους άνδρες και των περισσότερων περιπτώσεων στις γυναίκες. Προσπαθούν να ισχυριστούν ότι οι γυναίκες που είναι ασυμπτωματικές κινδυνεύουν από επιπλοκές από τη “μόλυνση”, παρόλο που δεν πάσχουν από νόσο:

“Η γονόρροια είναι μια πολύ συχνή μολυσματική ασθένεια. Το CDC εκτιμά ότι περίπου 1,6 εκατομμύρια νέες γονοκοκκικές λοιμώξεις εμφανίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2018 και περισσότερες από τις μισές από αυτές συμβαίνουν σε νέους ηλικίας 15-24 ετών. [1] Η γονόρροια είναι η δεύτερη πιο συχνά αναφερόμενη βακτηριακή σεξουαλικά μεταδιδόμενη λοίμωξη στις Ηνωμένες Πολιτείες.2 Ωστόσο, πολλές λοιμώξεις είναι ασυμπτωματικές, οπότε τα αναφερόμενα κρούσματα καταγράφουν μόνο ένα κλάσμα της πραγματικής επιβάρυνσης”.

“Πολλοί άνδρες με γονόρροια είναι ασυμπτωματικοί 3, 4. Όταν υπάρχουν, τα σημεία και τα συμπτώματα της ουρηθρικής λοίμωξης στους άνδρες περιλαμβάνουν δυσουρία ή λευκό, κίτρινο ή πράσινο ουρηθρικό έκκριμα που εμφανίζεται συνήθως μία έως δεκατέσσερις ημέρες μετά τη μόλυνση 5. Σε περιπτώσεις όπου η ουρηθρική λοίμωξη περιπλέκεται από επιδιδυμίτιδα, οι άνδρες με γονόρροια μπορεί επίσης να παραπονούνται για πόνο στους όρχεις ή στο όσχεο.

Οι περισσότερες γυναίκες με γονόρροια είναι ασυμπτωματικές 6, 7. Ακόμα και όταν μια γυναίκα έχει συμπτώματα, αυτά είναι συχνά τόσο ήπια και μη ειδικά που εκλαμβάνονται λανθασμένα ως λοίμωξη της ουροδόχου κύστης ή του κόλπου 8, 9. Τα αρχικά συμπτώματα και σημεία στις γυναίκες περιλαμβάνουν δυσουρία, αυξημένες κολπικές εκκρίσεις ή κολπική αιμορραγία μεταξύ των περιόδων. Οι γυναίκες με γονόρροια διατρέχουν κίνδυνο να αναπτύξουν σοβαρές επιπλοκές από τη λοίμωξη, ανεξάρτητα από την παρουσία ή τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων”.

https://www.cdc.gov/std/gonorrhea/stdfact-gonorrhea-detailed.htm

Αυτή η πηγή επαναλαμβάνει ότι οι “λοιμώξεις” από γονόρροια είναι ως επί το πλείστον ασυμπτωματικές:

“Μερικές φορές, δεν υπάρχουν συμπτώματα. Πολλοί άνθρωποι με γονόρροια είναι ασυμπτωματικοί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα λοίμωξης.

Εάν υπάρχουν συμπτώματα, αυτά συνήθως εμφανίζονται σε δύο έως πέντε ημέρες στους άνδρες, με πιθανό εύρος από μία έως 30 ημέρες. Στα θηλυκά, τα συμπτώματα αναπτύσσονται εντός 10 ημερών από τη μόλυνση.

• Πιθανά συμπτώματα στα αρσενικά:
• Κιτρινωπό-λευκό έκκριμα από το πέος
• Κάψιμο ή πόνος κατά την ούρηση
• Ούρηση συχνότερα από το συνηθισμένο
• Πόνος ή πρήξιμο των όρχεων

Οι γυναίκες είναι συνήθως ασυμπτωματικές, αλλά μπορεί να παρουσιάσουν:

• Ανώμαλες εκκρίσεις από τον κόλπο που είναι κίτρινες και μερικές φορές αιματηρές.
• Κάψιμο ή πόνο κατά την ούρηση

Gonorrhea

—> Κοκκύτης

Τα κρούσματα του βακτηρίου κοκκύτη, που σχετίζεται με την πάθηση του κοκκύτη που συνήθως εμβολιάζεται στα παιδιά με την ένεση DTaP, λέγεται επίσης ότι είναι ως επί το πλείστον ασυμπτωματικά:

“Μια νέα μελέτη της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βοστώνης και της Σχολής Οικολογίας Odum του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια παρουσιάζει στοιχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν να εξηγηθεί αυτή η επανεμφάνιση: ασυμπτωματικά άτομα. Πολλά από αυτά.

Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό eLife, υποδηλώνει ότι οι περισσότεροι ενήλικες και πολλά παιδιά που προσβάλλονται από κοκκύτη δεν εμφανίζουν καθόλου συμπτώματα – μια αντιστροφή αυτού που πολλοί ειδικοί πίστευαν επί μακρόν για μια λοίμωξη που μπορεί να προκαλέσει μήνες βίαιων κρίσεων βήχα και ήχων “κοκκύτη”.

https://www.google.com/amp/s/news.uga.edu/asymptomatic-pertussis-more-common-than-thought/amp/

Αυτή η πηγή υποστηρίζει τη δήλωση υποστηρίζοντας ότι οι ασυμπτωματικές λοιμώξεις από κοκκύτη είναι συχνές σε παιδιά σχολικής ηλικίας και ότι τα κρούσματα αυτά είναι πιο διαδεδομένα από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως:

“Ιστορικό: Μελέτες έχουν τεκμηριώσει ότι τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι λειτουργούν ως δεξαμενή μόλυνσης από Bordetella pertussis για τα μικρά βρέφη που δεν έχουν ακόμη ολοκληρώσει το πρόγραμμα πρωτογενούς εμβολιασμού τους. Έχει αναφερθεί ασυμπτωματική λοίμωξη από κοκκύτη κατά τη διάρκεια κρουσμάτων”.

“Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι ασυμπτωματικές λοιμώξεις από B. pertussis είναι συχνές σε παιδιά σχολικής ηλικίας στην Κίνα, ενώ οι ασυμπτωματικές λοιμώξεις από B. parapertussis είναι πιο διαδεδομένες από ό,τι είχε καταγραφεί προηγουμένως”.

https://www.tandfonline.com/doi/full/10.3109/00365548.2013.878034?scroll=top&needAccess=true

—> Τέτανος

Οι λοιμώξεις από τέτανο λέγεται επίσης ότι είναι ως επί το πλείστον ασυμπτωματικές. Μόνο ένα μικρό ποσοστό όσων “μολύνονται” εμφανίζουν ποτέ συμπτώματα:

“Ποια είναι τα σημεία και τα συμπτώματα του τετάνου στον άνθρωπο; Συνήθως, η ασθένεια είναι ασυμπτωματική ή ήπια στη συντριπτική πλειονότητα των μολυσμένων ατόμων, ενώ ένα μικρό ποσοστό εμφανίζει σοβαρή νόσο. Η περίοδος επώασης (διάστημα από τη μόλυνση έως την εμφάνιση των συμπτωμάτων) κυμαίνεται από 7-10 ημέρες”.

https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.nicd.ac.za/wp-content/uploads/2017/06/TetanusFAQ_20170601.pdf&ved=2ahUKEwiegoupxb_6AhWfkYkEHRHQCsAQFnoECAUQBg&usg=AOvVaw2vKVwVfJyyhKYcgzAt8rcC

—> E. Coli

To E. Coli είναι ένα βακτήριο που συχνά συνδέεται με γαστρεντερικά προβλήματα, παρόλο που βρίσκεται στο έντερο υγιών θερμόαιμων οργανισμών. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα στελέχη θεωρούνται αβλαβή και ακόμη και σε εκείνα που θεωρούνται επιβλαβή, εμφανίζονται τακτικά ασυμπτωματικές περιπτώσεις:

“Η Escherichia coli (E. coli) είναι ένα βακτήριο που βρίσκεται συνήθως στο κατώτερο έντερο θερμόαιμων οργανισμών. Τα περισσότερα στελέχη E.coli είναι αβλαβή, αλλά ορισμένα μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή τροφική δηλητηρίαση”.

“Έχει αναφερθεί μια ασυμπτωματική κατάσταση φορέα, όπου τα άτομα δεν παρουσιάζουν κλινικά συμπτώματα νόσου, αλλά είναι ικανά να μολύνουν άλλους. Η διάρκεια της απέκκρισης του STEC είναι περίπου 1 εβδομάδα ή λιγότερο στους ενήλικες, αλλά μπορεί να είναι μεγαλύτερη στα παιδιά”.

https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/e-coli

Αυτή η πηγή αναφέρει ότι η πλειονότητα των λοιμώξεων είναι ασυμπτωματικές:

“Η πλειονότητα των τροφιμογενών λοιμώξεων από Escherichia coli είναι ασυμπτωματικές ή ήπιες και αυτοπεριοριζόμενες. Στις κλινικά εμφανείς περιπτώσεις, οι περισσότεροι ασθενείς ανταποκρίνονται στην υποστηρικτική θεραπεία, με μέση ανάρρωση 2 έως 5 ημέρες. Η πλειονότητα των θανάτων στον αναπτυσσόμενο κόσμο σχετίζεται με την εξάντληση του όγκου ως αποτέλεσμα της βαθιάς διάρροιας και της ανεπαρκούς πρόσβασης σε θεραπείες επανυδάτωσης από το στόμα”.

https://online.epocrates.com/diseases/110551/Foodborne-E-coli-infection/Overview

—> Χλαμύδια

Τέλος, ερχόμαστε στα χλαμύδια, το πιο συχνά αναφερόμενο βακτηριακό ΣΜΝ στις ΗΠΑ. Είναι γνωστό ως το “σιωπηλό ΣΜΝ”, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων είναι… μαντέψατε… ασυμπτωματική! Σύμφωνα με το CDC, είναι δύσκολο να καταμετρηθούν οι περιπτώσεις, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι έχουν καν τα βακτήρια μέσα τους, καθώς δεν έχουν συμπτώματα της νόσου και έτσι δεν αναζητούν εξετάσεις. Αν κάνουν εξετάσεις, οι “μολυσμένοι” δεν παρουσιάζουν μη φυσιολογικά σωματικά ευρήματα. Με βάση μελέτες μοντελοποίησης, μόνο το 10% των ανδρών και μόλις το 5% των γυναικών εμφανίζουν ποτέ κανένα απολύτως σύμπτωμα:

“Το CDC εκτιμά ότι υπήρξαν τέσσερα εκατομμύρια χλαμυδιακές λοιμώξεις το 2018. Τα χλαμύδια είναι επίσης η πιο συχνά αναφερόμενη βακτηριακή σεξουαλικά μεταδιδόμενη λοίμωξη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι δύσκολο να καταλογιστούν πολλές περιπτώσεις χλαμυδίων. Οι περισσότεροι άνθρωποι με τη λοίμωξη δεν έχουν συμπτώματα και δεν αναζητούν εξετάσεις”.

“Ορισμένοι αναφέρονται στα χλαμύδια ως “σιωπηλή” λοίμωξη. Αυτό συμβαίνει επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι με τη λοίμωξη δεν έχουν συμπτώματα ή μη φυσιολογικά ευρήματα φυσικής εξέτασης. Οι μελέτες διαπιστώνουν ότι το ποσοστό των ατόμων με χλαμύδια που αναπτύσσουν συμπτώματα ποικίλλει ανάλογα με το περιβάλλον και τη μεθοδολογία της μελέτης. Δύο μελέτες μοντελοποίησης εκτιμούν ότι περίπου το 10% των ανδρών και το 5-30% των γυναικών με επιβεβαιωμένη λοίμωξη αναπτύσσουν συμπτώματα”.

https://www.cdc.gov/std/chlamydia/stdfact-chlamydia-detailed.htm

Αυτή η δεύτερη πηγή αντικρούει κάπως τις ασυμπτωματικές εκτιμήσεις του CDC που αναφέρει ότι το 75% των γυναικών και το 50% των ανδρών δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Όποιοι και αν είναι πραγματικά οι αριθμοί, αυτό δείχνει ότι ο κύριος όγκος των περιπτώσεων του πιο κοινού βακτηριακού ΣΜΝ εντοπίζεται σε απολύτως υγιείς ανθρώπους:

“Τα χλαμύδια είναι το πιο συχνά αναφερόμενο και πιο συχνό βακτηριακό σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα (ΣΜΝ) στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερα από 2,8 εκατομμύρια περιστατικά να εμφανίζονται ετησίως, κυρίως μεταξύ ατόμων ηλικίας 15-24 ετών. Οι περισσότερες χλαμυδιακές λοιμώξεις είναι ασυμπτωματικές, με έως και το 75% των γυναικών και το 50% των ανδρών να μην εμφανίζουν συμπτώματα. Ως εκ τούτου, οι περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν αδιάγνωστες”.

Chlamydia: Diagnosing the hidden STD

Όποιος τα βλέπει όλα αυτά με λογική μπορεί να δει ότι τα βακτήρια δεν προκαλούν ασθένειες. Αυτά που κατηγορούνται βρίσκονται τις περισσότερες φορές σε εντελώς υγιείς ανθρώπους. Έτσι, καμία από τις παραπάνω αναφερόμενες βακτηριακές ασθένειες δεν μπορεί ποτέ να ικανοποιήσει το πρώτο αξίωμα του Koch. Αυτή η αδυναμία απόδειξης παθογόνων βακτηρίων είναι λογική όταν εξετάζουμε τον ορισμό του τι είναι στην πραγματικότητα ένα βακτήριο σε σχέση με το σώμα μας και το οικοσύστημα. Σύμφωνα με το Genome.gov:

“Τα βακτήρια είναι μικροί μονοκύτταροι οργανισμοί. Τα βακτήρια βρίσκονται σχεδόν παντού στη Γη και είναι ζωτικής σημασίας για τα οικοσυστήματα του πλανήτη. Ορισμένα είδη μπορούν να ζήσουν κάτω από ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης. Το ανθρώπινο σώμα είναι γεμάτο βακτήρια και μάλιστα εκτιμάται ότι περιέχει περισσότερα βακτηριακά κύτταρα από τα ανθρώπινα κύτταρα. Τα περισσότερα βακτήρια στο σώμα είναι αβλαβή και ορισμένα είναι ακόμη και χρήσιμα. Ένας σχετικά μικρός αριθμός ειδών προκαλεί ασθένειες”.

Τα βακτήρια θεωρούνται ζωτικής σημασίας για το οικοσύστημά μας, καθώς και για το εντερικό μας βιόκοσμο. Τα περισσότερα είναι αβλαβή και μερικά είναι ακόμη και χρήσιμα. Τα σχετικά λίγα που θεωρούνται επιβλαβή προφανώς δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι, καθώς βρίσκονται τακτικά σε υγιή άτομα. Το σώμα μας έχει όλα τα είδη βακτηρίων σε αφθονία μέσα μας ανά πάσα στιγμή. Αυτά τα βακτήρια θεωρούνται απαραίτητα για την υγεία μας. Έχουν έναν σκοπό:

“Είναι απαραίτητα για την υγεία σας”, λέει η καθηγήτρια Ruth Ley, διευθύντρια του τμήματος επιστήμης του μικροβιώματος στο Ινστιτούτο Max Planck, “το σώμα σας δεν είναι μόνο εσείς”.

Όσο καλά κι αν πλένεστε, σχεδόν κάθε γωνιά του σώματός σας είναι καλυμμένη με μικροσκοπικά πλάσματα.

Σε αυτά περιλαμβάνονται βακτήρια, ιοί, μύκητες και αρχαία (οργανισμοί που αρχικά είχαν ταξινομηθεί λανθασμένα ως βακτήρια). Η μεγαλύτερη συγκέντρωση αυτής της μικροσκοπικής ζωής βρίσκεται στα σκοτεινά σκοτεινά βάθη των εντέρων μας που στερούνται οξυγόνου.

Ο καθηγητής Rob Knight, από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο, δήλωσε στο BBC: “Είσαι περισσότερο μικρόβιο παρά άνθρωπος”.

Αρχικά πίστευαν ότι τα κύτταρά μας ήταν περισσότερα από 10 προς ένα.

“Αυτό έχει βελτιωθεί πολύ πιο κοντά στο ένα προς ένα, οπότε η τρέχουσα εκτίμηση είναι ότι είστε περίπου 43% άνθρωποι, αν μετρήσετε όλα τα κύτταρα”, λέει.

https://www.google.com/amp/s/www.bbc.com/news/amp/health-43674270

Υποστηρίζεται ότι έχουμε 30 έως 50 τρισεκατομμύρια βακτήρια που ζουν μέσα μας και εργάζονται για να μας κρατούν υγιείς. Λέγεται επίσης ότι υπάρχουν επίσης 380 τρισεκατομμύρια “ιοί” μέσα μας. Έτσι, θεωρούμαστε περισσότερο μικρόβιο παρά άνθρωπος:

“Οι επιστήμονες του Weizmann επανέλαβαν την εκτίμηση και διαπίστωσαν ότι υπάρχουν περίπου 39 τρισεκατομμύρια βακτηριακά κύτταρα στο σώμα. Υπολόγισαν επίσης τον αριθμό των ανθρώπινων κυττάρων στο σώμα, περίπου το 84% των οποίων είναι ερυθρά αιμοσφαίρια, βρίσκοντας ότι υπάρχουν περίπου 30 τρισεκατομμύρια ανθρώπινα κύτταρα στο σώμα.

Ενώ αυτό οδηγεί σε περίπου 1,3 βακτηριακά κύτταρα ανά ανθρώπινο κύτταρο, οι αριθμοί μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από άτομο σε άτομο και θα μπορούσαν να αλλάξουν σημαντικά με κάθε αφόδευση. Εκτιμούν ότι το εύρος των βακτηριακών κυττάρων κυμαίνεται από περίπου 30 έως 50 τρισεκατομμύρια σε κάθε άτομο. Οι γυναίκες μπορεί επίσης να έχουν υψηλότερη αναλογία βακτηριακών κυττάρων από τα ανθρώπινα κύτταρα επειδή έχουν λιγότερα ανθρώπινα κύτταρα, συγκεκριμένα ερυθρά αιμοσφαίρια”.

https://www.microbiomeinstitute.org/blog/2016/1/20/how-many-bacterial-vs-human-cells-are-in-the-body

Δεν θα πρέπει λοιπόν να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όλα τα είδη βακτηρίων βρίσκονται τακτικά στους υγιείς ανθρώπους. Το γεγονός ότι αυτά τα ίδια βακτήρια βρίσκονται σε άρρωστους ανθρώπους δεν σημαίνει ότι τα βακτήρια είναι η αιτία των συμπτωμάτων της ασθένειας που βιώνει κάποιος. Αυτό θα είχε ανακαλυφθεί για όλες τις βακτηριακές ασθένειες, εάν είχαν διεξαχθεί τα κατάλληλα πειράματα ελέγχου και είχαν ερμηνευτεί με ειλικρίνεια. Για παράδειγμα, αν ο Koch είχε πραγματοποιήσει σωστούς ελέγχους, θα είχε βρει το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης τόσο στους υγιείς όσο και στους ασθενείς. Αν ήταν ειλικρινής με τον εαυτό του, θα είχε συνειδητοποιήσει ότι το Mycobacterium tuberculosis δεν ήταν ο αιτιολογικός παράγοντας που έψαχνε και η έρευνά του για το βακτήριο ως αιτία θα είχε τελειώσει αφού δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει το πρώτο του αξίωμα που βασιζόταν στη λογική. Αν ο Κοχ είχε ακόμα αμφιβολίες και εξακολουθούσε να πιστεύει ότι τα βακτήρια ήταν δυνητικά η αιτία της ασθένειας, η αδυναμία του να εκπληρώσει τα Υποθετικά του για τη χολέρα θα έπρεπε να είχε σφραγίσει τη συμφωνία και να είχε τερματίσει αυτή την ιδέα. Ο Koch όχι μόνο βρήκε ασυμπτωματικούς φορείς της χολέρας, αλλά δεν μπόρεσε επίσης να αρρωστήσει κανένα ζώο χρησιμοποιώντας τα βακτήρια, αποτυγχάνοντας έτσι να ικανοποιήσει το 3ο και 4ο αξίωμά του καθώς και το 1ο αξίωμά του:

—> Τα μεγαλύτερα βήματα προς την ανακάλυψη του Vibrio cholerae

“Ήταν στην αποστολή του στις 7 Ιανουαρίου 1884 που ο Koch παραδέχτηκε ότι, παρά την επιτυχία του να απομονώσει τον βάκιλο σε καθαρή καλλιέργεια, δεν κατάφερε να αναπαράγει την ασθένεια στα ζώα, αιτιολογώντας σωστά ότι αυτά δεν είναι ευαίσθητα, αλλά απαρνούμενος ένα από τα στοιχεία απόδειξης που ο ίδιος είχε καθορίσει στην έρευνά του, τα οποία αργότερα έγιναν γνωστά ως αξιώματα του Koch και τα οποία παρείχαν ένα πλαίσιο για την απόδειξη του ρόλου των μικροοργανισμών στις ασθένειες”.

https://www.clinicalmicrobiologyandinfection.com/article/S1198-743X(14)60855-7/fulltext

Μετά τις ανεπιτυχείς προσπάθειές του να μολύνει ζώα και να αναδημιουργήσει την ασθένεια της χολέρας, ο Koch προσπάθησε να μολύνει τον εαυτό του με μη πειστικά αποτελέσματα. Τα αρνητικά ευρήματά του χρησιμοποιήθηκαν από τους επικριτές του για να τον γελοιοποιήσουν:

—>Μαθήματα από τη χολέρα & το Vibrio cholerae

“Φοβούμενη ότι η επιδημία θα μπορούσε να προχωρήσει περαιτέρω και να καταλάβει την Ευρώπη, η γερμανική κυβέρνηση έστειλε μια ιατρική ομάδα στην Αίγυπτο, στην οποία συμμετείχε και ο Γερμανός επιστήμονας Ρόμπερτ Κοχ. Μέχρι τη στιγμή που ο Κοχ και οι συνάδελφοί του ξεκίνησαν την έρευνά τους στην Αλεξάνδρεια (Αίγυπτος), η επιδημία άρχισε να υποχωρεί. Αυτό ώθησε τον Κοχ να ταξιδέψει στην Καλκούτα (σημερινή Καλκούτα, Ινδία), όπου η επιδημία εξακολουθούσε να υπάρχει. Οι έρευνες που διεξήγαγε σε ασθενείς με χολέρα τον οδήγησαν στην ταυτοποίηση του βακίλου της χολέρας σε σχήμα κόμματος (Vibrio cholerae, που αργότερα ονομάστηκε Vibrio cholerae Pacini 1854) ως τον αιτιολογικό παράγοντα της νόσου4. Σε μια ανακοίνωση που έκανε το 1884, υποστήριξε επίσης την απομόνωση του οργανισμού σε καθαρές καλλιέργειες από τα κόπρανα ασθενών με χολέρα, ενώ απουσίαζε στα δείγματα κοπράνων από περιπτώσεις με διάρροια που δεν σχετίζονταν με τη χολέρα. Οι παρατηρήσεις αυτές ήταν σύμφωνες με δύο από τα τέσσερα αξιώματα (γνωστά ως “αξιώματα του Koch”) που διατύπωσε ο ίδιος ο Koch το 1882 για να θεμελιώσει τη μικροβιακή αιτιολογία των λοιμωδών νόσων5. Προκειμένου να εκπληρώσει τα κριτήρια που ορίζονται στα υπόλοιπα δύο αξιώματά του, ο Koch προσπάθησε να μολύνει ζώα με καθαρές καλλιέργειες του οργανισμού με μικρή επιτυχία. Σωστά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ζώα δεν ήταν ευαίσθητα στη χολέρα και κατέφυγε στο ακραίο βήμα να μολύνει τον εαυτό του πίνοντας καθαρές καλλιέργειες. Ωστόσο, προσβλήθηκε μόνο από ένα ήπιο επεισόδιο διάρροιας, ένα αποτέλεσμα που εκμεταλλεύτηκαν αργότερα οι αντίπαλοί του για να τον γελοιοποιήσουν”.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3089047/

Ακόμα και μετά τα αρνητικά αποτελέσματα, βλέπουμε ότι ο Koch προσπάθησε να πείσει τον εαυτό του ότι το Vibrio cholerae ήταν ένοχο λόγω συσχέτισης… ακόμα και όταν δεν υπήρχε κανένα βακτήριο για να βρεθεί η συσχέτιση:

—> Σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της βακτηριολογικής διάγνωσης της χολέρας

“Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι αντίστροφα η απουσία ή μάλλον η μη ανίχνευση βακτηρίων χολέρας σε ένα περιστατικό ύποπτο για χολέρα αποδεικνύει την απουσία χολέρας υπό όλες τις συνθήκες. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλες μολυσματικές ασθένειες που προκαλούνται από μικροοργανισμούς, μπορεί επίσης να υπάρξουν μεμονωμένες περιπτώσεις χολέρας οι οποίες, λόγω της συμπεριφοράς τους από άλλες απόψεις, πρέπει να θεωρηθούν ως αναμφίβολα περιπτώσεις χολέρας, αλλά στις οποίες περιπτώσεις, είτε επειδή ο ερευνητής δεν είναι επαρκώς καταρτισμένος είτε επειδή εξετάστηκαν σε ακατάλληλη χρονική στιγμή είναι, τα βακτήρια της χολέρας δεν ανευρίσκονται”.

Όσον αφορά την ανεύρεση των βακτηρίων σε περιπτώσεις χωρίς ασθένεια, ο Koch υπέθεσε ότι οι άνθρωποι αυτοί έπρεπε να έχουν μολυνθεί λόγω της επαφής τους με “μολυσμένα” άτομα και επομένως ήταν “πραγματικά περιστατικά” χολέρας:

“Αυτές οι πιο ήπιες περιπτώσεις χολέρας, στις οποίες έχουν βρεθεί βακτήρια χολέρας στις στερεές αποθέσεις φαινομενικά υγιών ανθρώπων, εμφανίζονται μόνο μεταξύ ομάδων ανθρώπων που έχουν εκτεθεί εξίσου στη μόλυνση και οι οποίες εμφανίζουν σοβαρές περιπτώσεις καθώς και τις ήπιες. Τίποτα τέτοιο δεν έχει βρεθεί ποτέ σε άτομα που δεν ήταν δυνατόν να έχουν μολυνθεί. Επομένως, πρέπει να θεωρήσει κανείς αυτές τις περιπτώσεις ως πραγματικές περιπτώσεις χολέρας και δεν μπορεί να τις χρησιμοποιήσει ως αποδεικτικό στοιχείο κατά του ειδικού χαρακτήρα των βακτηρίων της χολέρας”.

https://link.springer.com/article/10.1007/BF02284324

Είναι απολύτως σαφές ότι ο Koch δεν μπορούσε να εκπληρώσει κανένα μέρος του πρώτου αξιώματός του, καθώς υπήρχαν περιπτώσεις όπου το Vibrio cholerae βρέθηκε σε υγιή άτομα καθώς και περιπτώσεις όπου δεν βρέθηκε σε άτομα που ήταν άρρωστα με τα σχετικά συμπτώματα. Παρά την καλλιέργεια του Vibrio cholerae σε καθαρή καλλιέργεια και την απομόνωσή του, ο Koch δεν μπόρεσε να αναπαράγει την ασθένεια σε πειραματόζωα ούτε μέσα στον ίδιο. Έτσι, το μόνο αξίωμα που θα μπορούσε να ισχυριστεί ο Koch ότι πληρούσε ήταν το #2, καθώς απέτυχε να ικανοποιήσει τα υπόλοιπα. Λογικά, αυτό θα έπρεπε να είχε δείξει στον Koch ότι το Vibrio cholerae δεν ήταν η αιτία των συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη χολέρα και θα έπρεπε να τον οδηγήσει στην αναζήτηση άλλων πιθανών παραγόντων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αυτά τα συμπτώματα. Δυστυχώς, δεν το έκανε και αντ’ αυτού δημιούργησε παράλογες έννοιες για να καλύψει την αποτυχία να εκπληρώσει τη δική του λογική.

Παρακάμπτοντας ο Koch το πρώτο του αξίωμα προκειμένου να επιτρέψει τη συμπερίληψη ασυμπτωματικών φορέων, άνοιξε τις πόρτες για τους μελλοντικούς ερευνητές να παρακάμψουν είτε μερικά είτε όλα τα αξιώματά του προκειμένου να εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι το υπό έρευνα μικρόβιο, είτε βακτήριο, είτε “ιός”, είτε κάτι εντελώς διαφορετικό, ήταν η πραγματική αιτία της νόσου, ακόμη και αν κανένα από τα αξιώματα δεν ικανοποιούνταν. Αυτή η αλλαγή των κανόνων της λογικής παρατηρείται τακτικά στις βακτηριακές έρευνες, όπως επισημαίνεται στο κεφάλαιο 8 του Ταξινομικού Οδηγού για τις λοιμώδεις νόσους (Δεύτερη έκδοση) – Taxonomic Guide to Infectious Diseases (Second Edition):

—> Αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε για τις μολυσματικές ασθένειες

“Όπως συζητήθηκε προηγουμένως, πολλοί παθογόνοι οργανισμοί βρίσκονται σε υγιή ζώα, προκαλώντας ασθένεια σε ένα μικρό μόνο κλάσμα των ατόμων που μολύνονται. Για παράδειγμα, τα είδη Bartonella μπορούν να ζουν στο αίμα χωρίς να προκαλούν ασθένεια, παράγοντας ασυμπτωματική βακτηριαιμία στη μεγάλη ποικιλία ζώων που μπορεί να μολύνουν”.

“Πολλά παθογόνα δεν αναπτύσσονται σε καλλιέργεια σε θρεπτικό μέσο. Αυτό ισχύει γενικά για τα κοινά μολυκώδη βακτήρια, συμπεριλαμβανομένων του Erysipelothrix, του Mycoplasma και του Ureoplasma. Αυτό ισχύει επίσης για τους ιούς, κανένας από τους οποίους δεν αναπτύσσεται σε θρεπτικά μέσα χωρίς κύτταρα. Παραδόξως, ορισμένοι από τους οργανισμούς που είναι γνωστό ότι προκαλούν βακτηριαιμίες στο ανθρώπινο αίμα αναπτύσσονται πολύ δύσκολα σε καλλιέργειες αίματος, και αυτό θα περιελάμβανε τα προαναφερθέντα είδη Bartonella και τους οργανισμούς HACEK [1, 3]”.

“Και πάλι, ορισμένοι από τους χειρότερους μικροοργανισμούς δεν θα προκαλέσουν ασθένεια σε υγιή ζώα. Για να μπερδέψουμε ακόμη περισσότερο τα πράγματα, έχουμε τώρα παραδείγματα μη ζωντανών παραγόντων που θα παράγουν μεταδοτική ασθένεια σε υγιή ζώα (πρίονες)”.

“Πολλές λοιμώξεις, που θεωρούνται η υποκείμενη αιτία μιας νόσου, απουσιάζουν από τις βλάβες που τελικά αναπτύσσονται. Για παράδειγμα, η λοίμωξη από στρεπτόκοκκο της ομάδας Α θεωρείται η υποκείμενη αιτία του ρευματικού πυρετού. Η λοίμωξη έχει παρέλθει προ πολλού πριν από την εμφάνιση των βαλβιδικών και ενδοκαρδιακών αλλοιώσεων του ρευματικού πυρετού”.

“Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο, στην περίπτωση της νόσου Whipple, είναι ότι τα αξιώματα του Koch δεν πλησίασαν ποτέ να ικανοποιηθούν. Για τον πειραματιστή, τα σημαντικότερα από τα αξιώματα του Koch απαιτούν την εξαγωγή του οργανισμού από μια βλάβη (δηλαδή από άρρωστο, μολυσμένο ιστό), την απομόνωση και καλλιέργεια του οργανισμού στο εργαστήριο και τη συνεπή αναπαραγωγή της βλάβης σε ένα ζώο που έχει υποστεί ένεση με τον οργανισμό. Στην περίπτωση της νόσου Whipple, κανένα από αυτά τα κριτήρια δεν πληρούται. Η συνεπής ταυτοποίηση στον ιστό της νόσου Whipple ενός συγκεκριμένου μορίου, χαρακτηριστικού ενός συγκεκριμένου είδους βακτηρίων, κρίθηκε επαρκής για την τεκμηρίωση της μολυσματικής προέλευσης της νόσου”.

https://doi.org/10.1016/B978-0-12-817576-7.00008-0

Οι κανόνες κάμφθηκαν και παραβιάστηκαν σε πολλές, αν όχι σε όλες, τις περιπτώσεις βακτηριακής έρευνας προκειμένου να υποστηριχθεί ότι ένα συγκεκριμένο βακτήριο είναι αιτία της νόσου, ακόμη και μπροστά σε συντριπτικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Από τη στιγμή που καταπατήθηκαν τα ευρέως αποδεκτά κριτήρια, η ίδια αυτή πρακτική της εγκατάλειψης της λογικής και του ορθού λόγου μεταφέρθηκε εύκολα στην έρευνα για τους “ιούς”:

Η γέννηση του τομέα της ιολογίας επιβεβαίωσε την ανεπάρκεια της αυστηρής τήρησης των κριτηρίων που έθεσε ο Koch. Ο προσδιορισμός της αιτιότητας έπρεπε να χαλαρώσει για να ληφθεί υπόψη η ασυμπτωματική μεταφορά καθώς και η πολυπλοκότητα της ανάκτησης αυτών των μολυσματικών παραγόντων και της επιτυχούς επίδειξης της μόλυνσης σε ζωικά μοντέλα. Περαιτέρω αποδείξεις για την αιτιώδη συνάφεια προέκυψαν από τη χρήση ορολογικών κριτηρίων, σύμφωνα με τα οποία η εμφάνιση αντισωμάτων έναντι του προτεινόμενου παθογόνου ιού μπορούσε να επιβεβαιώσει το ρόλο του στην αιτιολογία της νόσου και ήταν πράγματι καθοριστική, για παράδειγμα, για τη διαλεύκανση του ρόλου του ιού Epstein-Barr στην πρόκληση λοιμώδους μονοπυρήνωσης.

https://www.clinicalmicrobiologyandinfection.com/article/S1198-743X(16)30048-9/fulltext

Θα πρέπει να είναι πλέον απολύτως σαφές ότι τα αξιώματα του Koch, όπως είχαν αρχικά επινοηθεί, λειτούργησαν σωστά και αποτελεσματικά, διαψεύδοντας τα βακτήρια ως αιτιολογικό παράγοντα της νόσου. Γνωρίζουμε επίσης ότι ούτε οι “ιοί” έχουν πλησιάσει ποτέ στην εκπλήρωσή τους. Τα αξιώματα λειτούργησαν τόσο καλά ώστε οι ερευνητές αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν παράλογες έννοιες όπως η συμπτωματική ασθένεια καθώς και τα αντισώματα και το ανοσοποιητικό σύστημα προκειμένου να καλύψουν την αδυναμία τους να τα ικανοποιήσουν. Τα “επιστημονικά” πεδία έχουν μείνει σε αυτή την περίεργη παγίδα του 22, καθώς έχουν σχεδόν εγκαταλείψει και απορρίψει τα αξιώματα, ενώ εξακολουθούν να παραδέχονται ότι είναι απολύτως απαραίτητες απαιτήσεις που πρέπει να πληρούνται. Έτσι, έχουμε μείνει με ένα πολύ σημαντικό ερώτημα:

Η απάντηση σε αυτό είναι απλή: Ναι… και όχι. Ο λόγος για τον οποίο τα αξιώματα του Koch είναι απαραίτητα είναι επειδή αποτελούν τις ελάχιστες λογικές απαιτήσεις που πρέπει να πληρούνται προκειμένου να αποδειχθεί ότι οποιοδήποτε μικρόβιο, είτε πρόκειται για βακτήριο, “ιό”, παράσιτο, εξωγήινο ή όποιο άλλο φανταστικό δημιούργημα θέλουν να ονειρευτούν στη συνέχεια, είναι πράγματι παθογόνο. Τα αξιώματα, όπως διατυπώθηκαν αρχικά, είναι απλά σε σημείο που τα περισσότερα παιδιά μπορούν να τα κατανοήσουν. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να τροποποιηθούν τα λογικά πρότυπα με οποιονδήποτε τρόπο. Ο μόνος λόγος για να γίνει αυτό είναι επειδή τα αποτελέσματα που τελικά βρίσκουν οι ερευνητές δεν ταιριάζουν με τη συνολική αφήγηση της θεωρίας των μικροβίων. Άνθρωποι όπως ο Τόμας Ρίβερς προσπάθησαν να αποδυναμώσουν τα αξιώματα με αναδιατυπώσεις και αναθεωρήσεις προκειμένου να τα παρακάμψουν, όμως ακόμη και αυτές οι αποδυναμωμένες εκδοχές δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Είναι ενδιαφέρον ότι, παρόλο που οι άνθρωποι που υπερασπίζονται την ιολογία ισχυρίζονται ότι τα Postulates του Koch είναι ξεπερασμένα, άσχετα ή/και δεν ισχύουν για την ιολογία, προδίδονται τακτικά από τις ίδιες τους τις πηγές. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ:

“Η αδιαμφισβήτητη ταυτοποίηση ενός αιτιολογικού παράγοντα πρέπει να πληροί όλα τα κριτήρια του λεγόμενου “αξιώματος του Koch”. Τα πρόσθετα πειράματα που απαιτούνται για την εκπλήρωση αυτών των κριτηρίων βρίσκονται επί του παρόντος σε εξέλιξη σε ένα εργαστήριο στις Κάτω Χώρες”. -ΠΟΥ 2003

https://web.archive.org/web/20210105005624/https://www.who.int/csr/don/2003_03_27b/en/

Ο ιολόγος Ron Fouchier, ο οποίος ισχυριζόταν ότι είχε εκπληρώσει το “αξίωμα του Koch”, αλλά αντ’ αυτού προσπάθησε και απέτυχε να εκπληρώσει τα αποδυναμωμένα κριτήρια του Rivers, δήλωσε επίσης ότι ήταν απαραίτητο:

“Για αρχή, θα διαπιστώσουμε αν τα ζώα αρρωσταίνουν από αυτόν τον ιό. Μπορείτε να απομονώσετε έναν ιό από έναν ασθενή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πέθανε από αυτόν- για να δείξετε ότι προκαλεί ασθένεια πρέπει να εκπληρώσετε τα αξιώματα του Koch”.

https://www.sciencemag.org/news/2012/09/ron-fouchier-new-coronavirus-we-need-fulfill-kochs-postulates

Αναφέρεται από ερευνητές μέσα σε διάφορες εργασίες για τον “κοροναϊό” ότι τα αξιώματα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αποδειχθεί η αιτιώδης συνάφεια:

Από την εργασία του Zaki MERS του 2012:

“Θα είναι εξίσου σημαντικό να ελεγχθεί εάν ο HCoV-EMC πληροί τα αξιώματα του Koch ως αιτιολογικός παράγοντας σοβαρής αναπνευστικής νόσου”.

https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/nejmoa1211721

Από την εργασία του 2020 του Zhu “SARS-COV-2”:

“Αν και η μελέτη μας δεν πληροί τα αξιώματα του Koch, οι αναλύσεις μας παρέχουν στοιχεία που εμπλέκουν τον 2019-nCoV στην επιδημία της Wuhan”.

https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/nejmoa2001017

Από την εργασία του 2020 Zhou “SARS-COV-2 “:

“Η συσχέτιση μεταξύ του 2019-nCoV και της νόσου δεν έχει επαληθευτεί με πειράματα σε ζώα ώστε να πληρούνται τα αξιώματα του Koch για την καθιέρωση αιτιολογικής σχέσης μεταξύ ενός μικροοργανισμού και μιας νόσου. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τη ρουτίνα μετάδοσης αυτού του ιού μεταξύ των ξενιστών”.

https://www.nature.com/articles/s41586-020-2012-7#ref-CR13

Καθώς είναι απολύτως σαφές ότι τα αξιώματα του Koch είναι απολύτως απαραίτητα για να αποδειχθεί ότι οποιοδήποτε μικρόβιο πράγματι προκαλεί ασθένεια, ίσως να έχετε μπερδευτεί ως προς το γιατί είπα ότι τα αξιώματα είναι τόσο απαραίτητα όσο και περιττά. Αν και τα αξιώματα είναι εξαιρετικά για τον προσδιορισμό του κατά πόσον ένα μικρόβιο μπορεί να είναι αιτιολογικός παράγοντας ασθένειας, τα κριτήρια αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για εκείνα τα μικρόβια που έχει αποδειχθεί φυσικά ότι υπάρχουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λειτούργησαν εξαιρετικά για τα βακτήρια, καθώς αυτές οι οντότητες μπορούν να φανούν, να μελετηθούν και να χειριστούν. Καθώς τα βακτήρια υπάρχουν φυσικά και μπορούν να περάσουν από τα αξιώματα, αποδείχθηκε τελικά ότι δεν προκαλούν ασθένειες. Ο Koch και οι συνεργάτες του έπρεπε να “λυγίσουν” τους κανόνες και να δημιουργήσουν παράλογες έννοιες προκειμένου να ισχυριστούν ότι τα αξιώματα ικανοποιήθηκαν, ενώ είναι σαφές ότι δεν ικανοποιήθηκαν.

Οι “ιοί”, από την άλλη πλευρά, είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Ο “ιός” υπήρξε πρώτα ως έννοια και ποτέ ως φυσική οντότητα. Κανείς δεν έχει δει ποτέ έναν “ιό”. Κανείς δεν μπορεί να παρατηρήσει έναν “ιό” να επιπλέει στη φύση ούτε να τον δει να μολύνει έναν ξενιστή και να προκαλεί ασθένεια. Οι “ιοί” δεν μπορούν να παρατηρηθούν, να μελετηθούν και να χειραγωγηθούν ώστε να περάσουν ακόμη και από το πρώτο αξίωμα, καθώς δεν μπορούν ποτέ να βρεθούν μέσα στα υγρά ενός άρρωστου ή υγιούς ξενιστή. Για να “δει” κανείς, ο “ιός” πρέπει να δημιουργηθεί στο εργαστήριο σε μη καθαρισμένη και μη απομονωμένη κατάσταση μέσω της μεθόδου της κυτταροκαλλιέργειας. Σε αντίθεση με τα βακτήρια που μπορούν να γίνουν αντιληπτά με την κανονική φωτεινή μικροσκοπία, τα σωματίδια που ισχυρίζονται ότι είναι “ιοί” μπορούν να “φανούν” μόνο σε μη καθαρισμένη κατάσταση υπό βαριές αλλοιώσεις στην απεικόνιση με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος για τους ερευνητές να εκπληρώσουν τα αξιώματα του Koch, καθώς δεν εργάζονται με πραγματικές οντότητες.

Το πιο σημαντικό είναι ότι, προτού οποιαδήποτε σωματίδια που θεωρούνται “ιοί” υποβληθούν στα αξιώματα του Koch, πρέπει πρώτα να περάσουν από τα βήματα της επιστημονικής μεθόδου, στην οποία βασίζονται χαλαρά τα αξιώματα του Koch. Ωστόσο, η απλή τήρηση της επιστημονικής μεθόδου, ο ίδιος ο σκοπός της πραγματικής άσκησης της επιστήμης, καθιστά στην πραγματικότητα τα αξιώματα του Koch περιττά και περιττά. Η επιστημονική μέθοδος προχωράει τα πράγματα περισσότερο από ό,τι έκανε ποτέ ο Κοχ και διασφαλίζει ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για παραστρατήματα. Τα βήματα της επιστημονικής μεθόδου έχουν ως εξής

• Παρατήρηση ενός φαινομένου
• Εναλλακτική υπόθεση

—- Ανεξάρτητη μεταβλητή (η υποτιθέμενη αιτία)

—- Εξαρτημένη μεταβλητή (το παρατηρούμενο αποτέλεσμα)

—- Μεταβλητές ελέγχου

• Μηδενική υπόθεση
• Δοκιμή/πείραμα
• Ανάλυση της παρατήρησης/των δεδομένων
• Επικύρωση/ακύρωση της υπόθεσης

Καθώς οι “ιοί” δεν μπορούν να παρατηρηθούν στη φύση, δεν μπορούν να παρατηρηθούν προκειμένου να διατυπωθεί μια υπόθεση προκειμένου να υποστηριχθεί ότι αυτά τα φανταστικά σωματίδια αποτελούν πιθανή αιτία ασθένειας. Έτσι, η ιολογία δεν μπορεί να ξεπεράσει τα δύο πρώτα βήματα της επιστημονικής μεθόδου, αναμφισβήτητα τα πιο σημαντικά κριτήρια που πρέπει να ικανοποιηθούν πρώτα πριν καν εξεταστούν τα αξιώματα του Koch. Προκειμένου να ολοκληρωθεί η επιστημονική μέθοδος και στη συνέχεια να εξεταστούν τα αξιώματα του Koch, πρέπει να υπάρχει μια έγκυρη ανεξάρτητη μεταβλητή που θα χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της αιτίας και του αποτελέσματος. Αυτή θα ήταν ο πλήρης καθαρισμός και η απομόνωση των σωματιδίων που θεωρούνται “ιοί” απευθείας από τα υγρά ενός άρρωστου ξενιστή. Οι ιολόγοι παραδέχονται ξανά και ξανά ότι αυτό είναι αδύνατο για τους “ιούς”, επομένως δεν υπάρχει έγκυρη ανεξάρτητη μεταβλητή για τον προσδιορισμό της αιτίας και του αποτελέσματος. Χωρίς μια έγκυρη ανεξάρτητη μεταβλητή, τόσο η επιστημονική μέθοδος όσο και τα αξιώματα του Koch δεν μπορούν ποτέ να τηρηθούν ούτε να ικανοποιηθούν. Ωστόσο, αν η ιολογία αποκτούσε με κάποιο τρόπο καθαρισμένα και απομονωμένα “ιικά” σωματίδια από τα υγρά ενός άρρωστου ξενιστή, τηρώντας την επιστημονική μέθοδο, τα αξιώματα του Koch, όπως είχαν αρχικά οριστεί, θα ταίριαζαν ως απαραίτητο λογικό συμπλήρωμα για να καθοδηγούν την έρευνα. Μέχρι τότε, η ιολογία θα παραμείνει πάντα μια ψευδοεπιστημονική προσπάθεια βασισμένη σε φανταστικούς μπαμπούλες.

—> Συνοψίζοντας:

• Στα τέλη της δεκαετίας του 1800, ο Γερμανός γιατρός και βακτηριολόγος Ρόμπερτ Κοχ έθεσε τα περίφημα κριτήριά του για να κρίνει αν ένα συγκεκριμένο βακτήριο είναι η αιτία μιας συγκεκριμένης ασθένειας
• Τα τέσσερα αξιώματα είναι τα εξής:

—- Ο μικροοργανισμός πρέπει να βρίσκεται σε αφθονία σε όλους τους οργανισμούς που πάσχουν από την ασθένεια, αλλά δεν πρέπει να βρίσκεται σε υγιείς οργανισμούς

—- Ο μικροοργανισμός πρέπει να απομονωθεί από έναν ασθενή οργανισμό και να αναπτυχθεί σε καθαρή καλλιέργεια.

—- Ο καλλιεργημένος μικροοργανισμός πρέπει να προκαλεί ασθένεια όταν εισάγεται σε υγιή οργανισμό.

—- Ο µικροοργανισµός πρέπει να αποµονώνεται εκ νέου από τον ενοφθαλµισµένο, άρρωστο πειραµατικό ξενιστή και να ταυτοποιείται ως ταυτόσηµος µε τον αρχικό ειδικό αιτιολογικό παράγοντα.

• Σύμφωνα με τον ιολόγο Thomas Rivers: “Είναι προφανές ότι τα αξιώματα του Koch δεν έχουν ικανοποιηθεί στις ιογενείς ασθένειες”.
• Σύμφωνα με τον ιολόγο Vincent Racaniello, παρά τη σημασία των αξιωμάτων του Koch στην ανάπτυξη της μικροβιολογίας, έχουν σοβαρούς περιορισμούς

—- Για παράδειγμα, πίστευε ότι η χολέρα και η λέπρα προκαλούνταν από μικρόβια, αλλά δεν μπορούσε να εκπληρώσει και τα τέσσερα αξιώματα

—- Ο Koch γνώριζε ότι ο υποτιθέμενος παράγοντας της χολέρας, το Vibrio cholerae, μπορούσε να απομονωθεί τόσο από άρρωστους όσο και από υγιείς ανθρώπους, ακυρώνοντας το αξίωμα #2 (παραδόξως, ο Racaniello ανέφερε το λάθος αξίωμα, καθώς αυτό ακυρώνει το #1, όχι το #2)

• Σύμφωνα με ένα άρθρο του 2010 στο The Journal of Infectious Diseases, τα εν λόγω αξιώματα αναθεωρήθηκαν πολλές φορές:

—— Από τον διακεκριμένο ιολόγο Thomas Rivers το 1937 για να αντικατοπτρίζει τη βιολογία των “ιών”, οι οποίοι, ως υποχρεωτικά ενδοκυτταρικά παράσιτα, δεν μπορούν να απομονωθούν σε καθαρή καλλιέργεια.

—— Ο Huebner τροποποίησε περαιτέρω αυτές τις αρχές το 1957, κατά τη διάρκεια της ακμής της ανακάλυψης των “ιών” που ακολούθησε την ανάπτυξη των καλλιεργειών ιστών και κυττάρων.

—— Οι Fredricks και Relman εφάρμοσαν αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές στην ανακάλυψη μικροβίων με βάση την αλληλουχία.

• Διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν πολλές προκλήσεις (δηλαδή δικαιολογίες) για την απόδειξη των “ιών” ως αιτιολογικών αιτιών συγκεκριμένων συνδρόμων

—- Παρατεταμένη “ιογενής” έκχυση μετά από οξεία ασθένεια (π.χ. εντεροϊοί)

—- λανθάνουσα λοίμωξη και ασυμπτωματική έκχυση (π.χ. ερπητοϊοί)

—- Κλινική νόσος σε μια μειοψηφία μολυσμένων ατόμων (π.χ. πολιοϊός)

—— Επαναλαμβανόμενη ασυμπτωματική λοίμωξη ανοσοποιητικών ενηλίκων (π.χ. αναπνευστικός συγκυτιακός “ιός”)

• Σύμφωνα με ένα “Fact Check” του Reuters, τα αξιώματα του Koch, όπως είχαν αρχικά κατανοηθεί, δεν χρειάζεται να αποδειχθούν προκειμένου να διαπιστωθεί ότι ένα μικρόβιο προκαλεί μια ασθένεια
• Σύμφωνα με τον αείμνηστο ερευνητή David Crowe: “Είναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί ότι πρόκειται για λογικά αξιώματα και όχι για επιστημονικούς νόμους. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για απλή, ευθεία, καθημερινή λογική. Η ευφυΐα του Κοχ ήταν ότι τα έβαλε σε απλές λέξεις και ανάγκασε εκείνους που προωθούσαν θεωρίες περί μολυσματικών ασθενειών (οι περισσότερες από τις οποίες ήταν λανθασμένες) να στριμωχτούν στη γωνία. “Εκπληρώστε αυτά τα απλά λογικά αξιώματα ή πηγαίνετε σπίτι σας”.
• Οι τρεις δικαιολογίες που παρέχονται τακτικά για τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούν να ικανοποιηθούν τα αξιώματα του Koch είναι οι εξής:

— Ο Robert Koch ανέπτυξε τα κριτήριά του ειδικά για τα βακτήρια, καθώς οι “ιοί” ήταν άγνωστοι εκείνη την εποχή

— Σε αντίθεση με τα βακτήρια, οι “ιοί” δεν μπορούν να αναπτυχθούν σε καθαρή καλλιέργεια και επομένως το αξίωμα #2 δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.

— Ο Robert Koch γνώριζε τους περιορισμούς των δικών του αξιωμάτων καθώς βρήκε ασυμπτωματικούς φορείς βακτηρίων και δεν μπορούσε να εκπληρώσει ορισμένα από τα αξιώματά του για βακτηριακή ασθένεια

• Έχει αναφερθεί ότι ο Koch εγκατέλειψε εντελώς την απαίτηση του πρώτου αξιώματος όταν ανακάλυψε ασυμπτωματικούς φορείς της χολέρας και, αργότερα, του τυφοειδούς πυρετού
• Έκτοτε έχει υποστηριχθεί ότι η παράλογη έννοια των ασυμπτωματικών ή υποκλινικών φορέων λοίμωξης είναι πλέον γνωστό ότι αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό πολλών λοιμωδών νόσων, ιδίως “ιών” όπως η πολιομυελίτιδα, ο απλός έρπης, ο HIV και η ηπατίτιδα C
• Σύμφωνα με το Merriam-Webster, ασυμπτωματικοί φορείς της νόσου (οξύμωρο) είναι εκείνοι που “δεν προκαλούν, δεν χαρακτηρίζονται από ή δεν παρουσιάζουν σημεία ή συμπτώματα λοίμωξης, ασθένειας ή νόσου”.
• Το CDC πρόσθεσε νέα διατύπωση που αναφέρεται στα ασυμπτωματικά άτομα ως “υγιή άτομα”
• Η πλειονότητα των βακτηριακών ασθενειών αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος της από τους παράλογους ασυμπτωματικούς φορείς της νόσου αποτυγχάνοντας έτσι στο πρώτο αξίωμα του Koch
• Ασυμπτωματικές βακτηριακές ασθένειες:

—- Φυματίωση

—- Περίπου το 90% των ατόμων που έχουν μολυνθεί με M. tuberculosis έχουν ασυμπτωματική, λανθάνουσα φυματίωση (μερικές φορές ονομάζεται LTBI), με μόνο 10% πιθανότητα κατά τη διάρκεια της ζωής να εξελιχθεί η λανθάνουσα λοίμωξη σε εμφανή, ενεργό φυματιώδη νόσο

—- Περίπου το 10% των λανθάνουσας λοίμωξης εξελίσσεται σε ενεργό νόσο

—- Τα άτομα που έχουν μολυνθεί με βακτήρια φυματίωσης έχουν 5-10% κίνδυνο να νοσήσουν από φυματίωση κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

—- Περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού έχει λοίμωξη από φυματίωση, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι έχουν μολυνθεί από τα βακτήρια της φυματίωσης αλλά δεν νοσούν (ακόμη) από τη νόσο και δεν μπορούν να τη μεταδώσουν

—- Τα άτομα με λανθάνουσα λοίμωξη από φυματίωση δεν αισθάνονται άρρωστα και δεν έχουν συμπτώματα

—- Τα άτομα με λανθάνουσα λοίμωξη από φυματίωση δεν είναι μολυσματικά και δεν μπορούν να μεταδώσουν τη λοίμωξη από φυματίωση σε άλλους

Συνολικά, χωρίς θεραπεία, περίπου 5 έως 10% των μολυσμένων ατόμων θα αναπτύξουν νόσο της φυματίωσης κάποια στιγμή στη ζωή τους.

—- Σαλμονέλα

—- Η χρόνια, ασυμπτωματική κατάσταση φορέα θεωρείται ότι αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της συνεχούς διατήρησης του βακτηρίου στους ανθρώπινους πληθυσμούς.

—- Αυτοί οι ασυµπτωµατικοί φορείς πιθανώς λειτουργούν ως δεξαµενές για ένα ευρύ φάσµα στελεχών S. Typhi και µπορεί να αποτελέσουν έδαφος αναπαραγωγής νέων γονότυπων.

—- Η πλειονότητα των χρόνιων φορέων σε ενδημικά περιβάλλοντα είναι ασυμπτωματικοί και έως και το 25% δεν έχει κλινικό ιστορικό τυφοειδούς

—- Η ανίχνευση των φορέων αποτελεί δύσκολη πρόκληση, δεδομένου ότι έως και το 25% των ατόμων αυτών δεν θυμούνται ιστορικό τυφοειδούς και οι διαθέσιμες σήμερα διαγνωστικές δοκιμασίες είναι περιορισμένες.

—— Οι ασυμπτωματικοί, χρόνιοι φορείς του S. Typhi στη χοληδόχο κύστη αναγνωρίζονται εδώ και πάνω από έναν αιώνα.

—- Ενώ είναι ασυμπτωματικοί, μπορεί να συνεχίσουν να αποβάλλουν βακτήρια στα κόπρανά τους για δεκαετίες

—- H. Pylori

○ Συνήθως ασυμπτωματικοί, αλλά το H. pylori είναι η κύρια αιτία της νόσου του πεπτικού έλκους και της γαστρίτιδας παγκοσμίως

○ Οι ασυμπτωματικές λοιμώξεις δεν χρειάζονται θεραπεία

○ Η λοίμωξη από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι παρούσα σε περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού

○ Ο επιπολασμός της λοίμωξης από H. pylori σε ασυμπτωματικό πληθυσμό ήταν 67,7%

—- Χολέρα

○ Οι περισσότερες λοιμώξεις είναι ασυμπτωματικές (δηλ. δεν προκαλούν ασθένεια)

○ Η λοίμωξη από χολέρα είναι τις περισσότερες φορές ασυμπτωματική ή οδηγεί σε ήπια γαστρεντερίτιδα

—- Σύφιλη

○ Το λανθάνον (κρυφό) στάδιο της σύφιλης είναι μια περίοδος κατά την οποία δεν υπάρχουν ορατά σημεία ή συμπτώματα της σύφιλης.

○ Χωρίς θεραπεία, η σύφιλη θα παραμείνει στον οργανισμό παρόλο που δεν υπάρχουν σημεία ή συμπτώματα

○ Η λανθάνουσα σύφιλη μπορεί να διαρκέσει για χρόνια

○ Περίπου το 50% των ατόμων με σύφιλη είναι ασυμπτωματικά

○ Περίπου το ένα τρίτο των ατόμων που δεν έχουν λάβει θεραπεία θα αναπτύξει τριτογενή σύφιλη

○ Το τριτογενές στάδιο εμφανίζεται μετά από μια λανθάνουσα περίοδο, όταν η λοίμωξη είναι αναγνωρίσιμη με ορολογικές εξετάσεις αλλά ο ασθενής δεν έχει συμπτώματα ή σημεία

○ Το τριτογενές στάδιο εμφανίζεται συνήθως εντός τριών έως δέκα ετών από την πρώτη απόκτηση της σύφιλης, αν και μπορεί να εμφανιστεί έως και 40 χρόνια αργότερα

○ Τα συμπτώματα και τα σημεία απουσιάζουν, αλλά τα αντισώματα, που ανιχνεύονται με ορολογικές εξετάσεις για τη σύφιλη (STS), επιμένουν

○ Η σύφιλη μπορεί να παραμείνει μόνιμα λανθάνουσα

—- Γονόρροια

○ Πολλές λοιμώξεις είναι ασυμπτωματικές, οπότε τα αναφερόμενα κρούσματα καταγράφουν μόνο ένα κλάσμα του πραγματικού φορτίου

○ Πολλοί άνδρες και οι περισσότερες γυναίκες με γονόρροια είναι ασυμπτωματικοί

—- Κοκκύτης

○ Μια νέα μελέτη της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βοστώνης και της Σχολής Οικολογίας Odum του Πανεπιστημίου της Georgia παρουσιάζει στοιχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν να εξηγηθεί αυτή η επανεμφάνιση: ασυμπτωματικά άτομα. Πολλά από αυτά

○ Η μελέτη δείχνει ότι οι περισσότεροι ενήλικες και πολλά παιδιά που προσβάλλονται από κοκκύτη δεν εμφανίζουν καθόλου συμπτώματα – μια αντιστροφή αυτού που πολλοί ειδικοί πίστευαν εδώ και καιρό

○ Η ασυμπτωματική μόλυνση από κοκκύτη έχει αναφερθεί κατά τη διάρκεια επιδημιών

○ Οι ασυμπτωματικές λοιμώξεις από B. pertussis είναι συχνές σε μαθητές στην Κίνα και οι ασυμπτωματικές λοιμώξεις από B. parapertussis είναι πιο διαδεδομένες από ό,τι είχε καταγραφεί προηγουμένως

—- Τέτανος

○ Συνήθως, η ασθένεια είναι ασυμπτωματική ή ήπια στη συντριπτική πλειονότητα των μολυσμένων ατόμων, ενώ ένα μικρό ποσοστό εμφανίζει σοβαρή νόσο.

—- E. Coli

○ Το Escherichia coli (E. coli) είναι ένα βακτήριο που συνήθως βρίσκεται στο κατώτερο έντερο θερμόαιμων οργανισμών και τα περισσότερα στελέχη E.coli είναι αβλαβή

○ Έχει αναφερθεί μια ασυμπτωματική κατάσταση φορέα, όπου τα άτομα δεν παρουσιάζουν κλινικά συμπτώματα νόσου αλλά είναι ικανά να μολύνουν άλλους

○ Η πλειονότητα των τροφιμογενών λοιμώξεων από Escherichia coli είναι ασυμπτωματικές ή ήπιες και αυτοπεριοριζόμενες

—- Chlamydia (Χλαμύδια)

○ Είναι δύσκολο να εξηγηθούν πολλές περιπτώσεις χλαμυδίων, καθώς τα περισσότερα άτομα με τη λοίμωξη δεν έχουν συμπτώματα και δεν αναζητούν εξέταση

○ Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα περισσότερα άτομα με τη λοίμωξη δεν έχουν συμπτώματα ή μη φυσιολογικά ευρήματα φυσικής εξέτασης

○ Δύο μελέτες μοντελοποίησης εκτιμούν ότι περίπου το 10% των ανδρών και το 5-30% των γυναικών με επιβεβαιωμένη λοίμωξη αναπτύσσουν συμπτώματα

○ Οι περισσότερες χλαμυδιακές λοιμώξεις είναι ασυμπτωματικές, με έως και 75% των γυναικών και 50% των ανδρών να μην εμφανίζουν συμπτώματα και ως εκ τούτου, οι περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν αδιάγνωστες

• Τα βακτήρια βρίσκονται σχεδόν παντού στη Γη και είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία μας και τα οικοσυστήματα του πλανήτη
• Τα περισσότερα βακτήρια στον οργανισμό είναι αβλαβή και ορισμένα είναι ακόμη και χρήσιμα και μόνο ένας σχετικά μικρός αριθμός ειδών λέγεται ότι προκαλεί ασθένειες
• Η τρέχουσα εκτίμηση είναι ότι είμαστε περίπου 43% άνθρωποι αν μετρήσουμε όλα τα κύτταρα
• Οι επιστήμονες του Weizmann επανέλαβαν την εκτίμηση και διαπίστωσαν ότι υπάρχουν περίπου 39 τρισεκατομμύρια βακτηριακά κύτταρα στο σώμα
• Εκτιμούν ότι το εύρος των βακτηριακών κυττάρων κυμαίνεται από περίπου 30 έως 50 τρισεκατομμύρια σε κάθε άτομο
• Θεωρούμαστε περισσότερο μικρόβιο παρά άνθρωπος
• Επισημαίνοντας περαιτέρω το γεγονός ότι τα αξιώματα του Koch λειτουργούν, αλλά ο ίδιος παρέκαμψε τους δικούς του κανόνες, ο Koch δεν μπόρεσε να αναπαράγει την ασθένεια της χολέρας σε ζώα, αποτυγχάνοντας έτσι στο 3ο αξίωμά του
• Αφού απέτυχε να μολύνει ζώα, ο Koch προσπάθησε να μολύνει τον εαυτό του, αλλά έπαθε μόνο ένα ήπιο επεισόδιο διάρροιας, ένα αποτέλεσμα που αργότερα εκμεταλλεύτηκαν οι αντίπαλοί του για να τον γελοιοποιήσουν.
• Ο Koch εξακολουθούσε να προσπαθεί να υποστηρίξει ότι το Vibrio cholerae ήταν ο αιτιολογικός παράγοντας της χολέρας, ακόμη και όταν το βακτήριο δεν ήταν παρόν σε όσους είχαν τα λογικά συμπτώματα της νόσου:

○ “Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι αντίστροφα η απουσία ή μάλλον η μη ανίχνευση των βακτηρίων της χολέρας σε ένα περιστατικό ύποπτο για χολέρα αποδεικνύει την απουσία χολέρας υπό όλες τις συνθήκες”.

○ Θεωρούσε ότι αυτή η απουσία των βακτηρίων οφειλόταν στο ότι “είτε επειδή ο ερευνητής δεν είναι επαρκώς καταρτισμένος είτε επειδή εξετάστηκαν σε ακατάλληλη χρονική στιγμή, δεν βρέθηκαν τα βακτήρια της χολέρας”.

○ Αποφάσισε ότι οι πιο ήπιες περιπτώσεις χολέρας, στις οποίες “βρέθηκαν βακτήρια χολέρας στις στερεές αποθέσεις φαινομενικά υγιών ανθρώπων”, πρέπει να θεωρηθούν ως πραγματικές περιπτώσεις χολέρας και δεν μπορούσαν “να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία κατά του ειδικού χαρακτήρα των βακτηρίων της χολέρας”.

• Με άλλα λόγια, ο Koch προσπάθησε να παρακάμψει πολλά μέρη των αξιωμάτων του με τη χολέρα, δηλώνοντας ότι θα μπορούσε να βρεθεί σε υγιείς ανθρώπους, ότι δεν χρειαζόταν να βρεθεί σε όλες τις περιπτώσεις ασθένειας και ότι δεν χρειαζόταν να αναπαράγει την ασθένεια σε ζώα
• Είναι οδυνηρά προφανές ότι τα βακτήρια δεν ικανοποίησαν ποτέ τα αρχικά αξιώματα του Koch, όπως αναλύεται παρακάτω από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους αποτυγχάνουν τακτικά
• Πολλοί “παθογόνοι” οργανισμοί βρίσκονται σε υγιή ζώα, παράγοντας ασθένεια μόνο σε ένα ελάχιστο κλάσμα των ατόμων που έχουν μολυνθεί (Το αξίωμα 1 απέτυχε)
• Πολλοί παθογόνοι οργανισμοί δεν αναπτύσσονται σε καλλιέργεια θρεπτικού μέσου (αξίωμα 2 απέτυχε)
• Αυτό θα ίσχυε και για τους “ιούς”, κανένας από τους οποίους δεν αναπτύσσεται σε μέσα χωρίς κύτταρα
• Ορισμένοι από τους χειρότερους μικροοργανισμούς δεν θα προκαλέσουν ασθένεια σε υγιή ζώα (αξίωμα 3 απέτυχε)
• Πολλές λοιμώξεις, που θεωρούνται η υποκείμενη αιτία μιας νόσου, απουσιάζουν από τις βλάβες που τελικά αναπτύσσονται (αξίωμα 4 απέτυχε)
• Στην περίπτωση της νόσου Whipple, τα αξιώματα του Koch δεν πλησίασαν ποτέ να ικανοποιηθούν
• Ωστόσο, ο συνεπής εντοπισμός στον ιστό της νόσου Whipple ενός συγκεκριμένου μορίου, χαρακτηριστικού ενός συγκεκριμένου είδους βακτηρίων, θεωρήθηκε επαρκής για να τεκμηριωθεί η λοιμώδης προέλευση της νόσου
• Όσον αφορά την ιολογία, ο προσδιορισμός της αιτιότητας έπρεπε να χαλαρώσει για να ληφθεί υπόψη η ασυμπτωματική μεταφορά, καθώς και η πολυπλοκότητα της ανάκτησης αυτών των μολυσματικών παραγόντων και της επιτυχούς επίδειξης της μόλυνσης σε ζωικά μοντέλα
• Περαιτέρω αποδείξεις της αιτιότητας προέκυψαν από τη χρήση ορολογικών κριτηρίων, σύμφωνα με τα οποία η εμφάνιση αντισωμάτων έναντι του προτεινόμενου παθογόνου “ιού” θα μπορούσε να επιβεβαιώσει το ρόλο του στην αιτιολογία της νόσου.
• Με άλλα λόγια, οι λογικοί κανόνες απορρίφθηκαν προκειμένου να καθιερωθούν αναπόδεικτες παράλογες έννοιες όπως οι ασυμπτωματικοί φορείς της νόσου, το ανοσοποιητικό σύστημα, οι λανθάνουσες λοιμώξεις και τα αντισώματα για να διατηρηθεί το ψέμα της θεωρίας των μικροβίων στην επιφάνεια
• Αυτό μας αφήνει με το ερώτημα: είναι απαραίτητα τα αξιώματα του Koch; Σύμφωνα με αυτές τις πηγές, απολύτως:

○ WHO: “Η αδιαμφισβήτητη ταυτοποίηση ενός αιτιολογικού παράγοντα πρέπει να πληροί όλα τα κριτήρια των λεγομένων “αξιωμάτων του Koch”. Τα πρόσθετα πειράματα που απαιτούνται για την εκπλήρωση αυτών των κριτηρίων βρίσκονται επί του παρόντος σε εξέλιξη σε ένα εργαστήριο στις Κάτω Χώρες”.

○ Ο ιολόγος Ron Fouchier: “Για αρχή, θα διαπιστώσουμε αν τα ζώα αρρωσταίνουν από αυτόν τον ιό. Μπορείτε να απομονώσετε έναν ιό από έναν ασθενή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πέθανε από αυτόν- για να δείξετε ότι προκαλεί ασθένεια πρέπει να εκπληρώσετε τα αξιώματα του Koch”.

○ Εργασία Dr. Zaki MERS 2012: “Θα είναι εξίσου σημαντικό να εξετάσουμε αν ο HCoV-EMC πληροί τα αξιώματα του Koch ως αιτιολογικός παράγοντας σοβαρής αναπνευστικής νόσου”.

○ Εργασία Zhu 2020 “SARS-COV-2” : “Αν και η μελέτη μας δεν πληροί τα αξιώματα του Koch, οι αναλύσεις μας παρέχουν στοιχεία που εμπλέκουν τον 2019-nCoV στην επιδημία της Wuhan”.

○ Εργασία Zhou 2020 “SARS-COV-2” : “Η συσχέτιση μεταξύ του 2019-nCoV και της νόσου δεν έχει επαληθευτεί με πειράματα σε ζώα ώστε να πληρούνται τα αξιώματα του Koch για την τεκμηρίωση μιας αιτιολογικής σχέσης μεταξύ ενός μικροοργανισμού και μιας νόσου. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τη ρουτίνα μετάδοσης αυτού του ιού μεταξύ των ξενιστών”.

• Τα αξιώματα του Koch είναι απαραίτητα, καθώς αποτελούν τις ελάχιστες απαιτήσεις που αναμένεται να ικανοποιηθούν, ωστόσο καθίστανται περιττά και άσκοπα εάν και εφόσον οι ερευνητές τηρούν την επιστημονική μέθοδο, όπως υποτίθεται ότι πρέπει σε κάθε επιστημονική προσπάθεια

Στα τέλη του 1800, ο Γερμανός επιστήμονας Robert Koch αποφάσισε να θεσπίσει τέσσερα λογικά κριτήρια που πρέπει να πληρούνται προκειμένου να αποδειχθεί ότι ένας μικροοργανισμός προκαλεί ασθένεια. Τα κριτήρια αυτά, τα οποία αργότερα έγιναν γνωστά ως Τα αξιώματα του Κοχ, ήταν απλά και κατανοητά, ώστε ακόμη και ένα παιδί να μπορεί να τα κατανοήσει. Ωστόσο, καθώς προχωρούσε τις μελέτες του σχετικά με την υποτιθέμενη παθογόνο φύση της χολέρας, ο Koch συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν σε θέση να ικανοποιήσει τους δικούς του κανόνες. Παρόλο που το πρώτο αξίωμα απαιτούσε ότι ο μικροοργανισμός βρίσκεται μόνο σε άτομα με ασθένεια, ο Koch έβρισκε τακτικά τα βακτήρια σε άτομα χωρίς συμπτώματα ασθένειας. Αντί να αναγνωρίσει ότι το πρώτο αξίωμά του λειτούργησε όπως επρόκειτο, καταρρίπτοντας το Vibrio cholerae ως παθογόνο, ο Koch λύγισε τους δικούς του κανόνες, ώστε το βακτήριο να μπορεί να βρεθεί τόσο σε υγιή όσο και σε άρρωστα άτομα και να εξακολουθεί να θεωρείται ο αιτιολογικός παράγοντας. Αυτή ήταν μια κομβική στιγμή όπου ένας άνθρωπος γύρισε την πλάτη στη δική του λογική προκειμένου να καθιερώσει την παράλογη έννοια του ασυμπτωματικού φορέα της νόσου. Αυτό άνοιξε την πόρτα για τον Koch να συνεχίσει να αρνείται τη δική του λογική, κάμπτοντας τους δικούς του κανόνες ακόμη περισσότερο μόλις συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να αρρωστήσει τα ζώα ούτε τον εαυτό του με ασθένεια χρησιμοποιώντας τα βακτήρια. Όπως ένας απογοητευμένος παζλίστας που προσπαθεί να συνθέσει τα λάθος κομμάτια προκειμένου να συμπληρώσει την εικόνα του παζλ, ο Koch άρχισε να δουλεύει γύρω από την παγίδα της λογικής που άθελά του είχε δημιουργήσει.

Αυτό που τελικά συνέβη ήταν ένα παροιμιώδες άνοιγμα των πυλών της πλημμύρας, καθώς πολλά βακτήρια ισχυρίστηκαν τελικά ότι είναι αιτιολογικοί παράγοντες ασθενειών, παρόλο που ως επί το πλείστον βρέθηκαν σε υγιείς ανθρώπους που δεν υπέκυψαν ποτέ σε ασθένεια. Όταν τελικά κατέστη σαφές ότι δεν μπορούσαν να συνδεθούν όλες οι ασθένειες με βακτήρια, επινοήθηκαν αόρατοι “ιοί” για να κατηγορηθούν ως η πιθανή αιτία. Ωστόσο, ακόμη περισσότερο από ό,τι τα βακτήρια πριν από αυτούς, οι “ιοί” δεν μπόρεσαν να αποδειχθεί ότι εκπληρώνουν τα αξιώματα του Koch. Προκειμένου να διεκδικήσουν την ικανοποίηση αυτών των κριτηρίων για την ιολογία, γράφτηκαν νέοι κανόνες και αναθεωρήσεις για να κλωτσήσουν περαιτέρω το λογικό δοχείο στο δρόμο. Ωστόσο, ακόμη και αυτές οι αποδυναμωμένες εκδοχές, οι οποίες έγιναν για να είναι ευκολότερο για τους ιολόγους να ικανοποιήσουν, δεν εκπληρώθηκαν ποτέ. Έτσι, έχουν διεξαχθεί συζητήσεις σχετικά με το κατά πόσον τα αξιώματα του Koch είναι σήμερα επίκαιρα και αναγκαία, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για περίφημα κριτήρια που θεωρούνται απαραίτητη προϋπόθεση για να αποδειχθεί ότι τα μικρόβια προκαλούν ασθένειες. Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Koch παγίδευσε τον εαυτό του και όλους τους μελλοντικούς ερευνητές σε ένα λογικό κλουβί από το οποίο προσπαθούν ακόμη και σήμερα να ξεφύγουν.

Το γεγονός ότι ο Koch γύρισε την πλάτη του στη δική του λογική σε διάφορα σημεία της έρευνάς του οδήγησε άλλους ερευνητές να αισθάνονται ενθαρρυμένοι να κάνουν το ίδιο. Εξαιτίας αυτού, ζούμε τώρα σε έναν παράλογο κόσμο όπου υγιείς άνθρωποι που φέρουν μέσα τους φυσιολογικά βακτήρια και φανταστικούς “ιούς” λέγεται ότι εν αγνοία τους μεταδίδουν τα “παθογόνα” μολύνοντας άλλους. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου όσοι πάσχουν από την ασθένεια δεν χρειάζεται καν να έχουν ενδείξεις των βακτηρίων ή του “ιού” μέσα τους για να θεωρηθούν κρούσμα. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα συμπτώματα της ασθένειας δεν χρειάζεται καν να αναπαραχθούν πειραματικά σε ζώα ούτε σε ανθρώπους προκειμένου να επιβεβαιωθεί το υποτιθέμενο παθογόνο ως ένοχος. Ζούμε πλέον σε έναν παράλογο κόσμο “ασθενειών” λόγω του απλού γεγονότος ότι κάθε λογική, όπως είχε διατυπωθεί, εγκαταλείφθηκε εξαρχής προκειμένου να διατηρηθεί το ψέμα της θεωρίας των μικροβίων στην επιφάνεια.

—-Δικτυογραφία:

Koch’s Postulates and the Great Asymptomatic Escape – ViroLIEgy

Koch’s Postulates and the Great Asymptomatic Escape