Οι συμμορφούμενοι και οι υπάκουοι είναι ο καρκίνος της Ελευθερίας
«Η υπακοή είναι το μεγαλύτερο καταφύγιο των αδύναμων και δειλών ανθρώπων!» ~ Mehmet Murat ildan
Μερικές φορές, για να καθαρίσουμε τον αέρα, είναι απαραίτητο να εκθέσουμε τον πραγματικό κίνδυνο για την ελευθερία μας, αντί να επικεντρωνόμαστε απλώς στα προφανή κακά που μας περιβάλλουν. Αυτά τα προφανή κακά φυσικά αποτελούνται από το κράτος, την κυβέρνηση, τους εγκληματίες πολιτικούς, τα όργανα επιβολής τους στην αστυνομία και τον στρατό, καθώς και οι επικεφαλής επιχειρήσεων και τραπεζών, που ουσιαστικά ελέγχουν την κυβέρνηση, άρα και τον λαό. Ναι, αυτοί είναι κακοί άνθρωποι και οντότητες που επιδιώκουν δύναμη και έλεγχο, αλλά είναι το μόνο πραγματικό πρόβλημα;
Οι περισσότεροι θα ισχυρίζονταν ότι το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στους άλλους και ποτέ δεν αναλαμβάνουν οι ίδιοι καμία ευθύνη. Είτε πρόκειται απλώς για ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό της αποφυγής είτε για σκόπιμη εξαπάτηση δεν έχει σημασία, καθώς έχει να κάνει με την συγκάλυψη γεγονότων για να κρυφτεί η αλήθεια προκειμένου να ξεφύγει κανείς από κάθε ευθύνη.
Η τυραννία και η ολοκληρωτική διακυβέρνηση, ή οποιαδήποτε κυριαρχία σε άλλους εν πάση περιπτώσει, βασίζεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι κανόνες γίνονται οικειοθελώς αποδεκτοί και συνήθως αγκαλιάζονται από το λαϊκό κοπάδι. Η σχέση αφέντη/σκλάβου δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει χωρίς τον δούλο. Μόλις κάθε άτομο αποφασίσει να είναι ελεύθερο, ελευθερώνεται, γιατί το μυαλό και η ψυχή του είναι ελεύθερα. Αυτή η πραγματικότητα παραβλέπεται από τον γενικό πληθυσμό, διότι οι αντιξοότητες αποφεύγονται πάση θυσία, καθώς οι μάζες επιλέγουν πρόθυμα να αποδεχτούν τη δική τους σκλαβιά για να κερδίσουν υποτίθεται ασφάλεια.
Αυτό δεν θα ήταν ένα τόσο μνημειώδες πρόβλημα, εάν όλοι όσοι αποδέχονται σκόπιμα την κυριαρχία πάνω τους δεν περίμεναν από όλους τους άλλους να ενεργούν με τον ίδιο τρόπο. Καθώς η επιλεγμένη κατάστασή τους είναι η υπακοή και η υποταγή στο Κράτος, αναμένουν να υποτάσσονται όλοι στην κυβερνητική κυριαρχία, και έτσι τα ελεύθερα και κυρίαρχα άτομα περιφρονούνται, λογοκρίνονται, περιθωριοποιούνται και υφίστανται κατάρες.
Η συμμόρφωση, η υποταγή και η υπακοή απέναντι σε οποιοδήποτε σύστημα διακυβέρνησης που επιδιώκει κυριαρχία, μοιάζει με έναν κακοήθη καρκίνο που εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον πληθυσμό γενικά. Βασίζεται εξ ολοκλήρου στον φόβο και τη δειλία, και στην επακόλουθη άρνηση να αποδεχτούν την αλήθεια, να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε δυσκολία ή να αποδεχτούν οποιαδήποτε προσωπική ευθύνη για την προστασία της ζωής και της ελευθερίας τους. Αυτό που ξεχνιέται είναι ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν το επιτρέψουν οι μάζες. Η τυραννία δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε καμία κοινωνία της οποίας οι κάτοικοι είναι πρόθυμοι να ακυρώσουν το κράτος υπέρ της ελευθερίας. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αποκτήσει εξουσία αν ο λαός δεν τους δώσει οικειοθελώς αυτήν την εξουσία. Αυτό αποδεικνύεται στην τρελή παρανοϊκή πράξη της ψηφοφορίας, όπου ο λαός συγκεντρώνεται για να «εκλέξει» μια κυρίαρχη τάξη για να τους κυβερνήσει. Αυτό γίνεται πρόθυμα επιλέγοντας σκόπιμα έναν βασιλιά και την αυλή του για να διεκδικήσει την εξουσία πάνω στο λαό.
Όταν κάποιος μπορεί να κατανοήσει ότι αυτή η απάτη με την ψηφοφορία είναι ένα τέχνασμα, και χρησιμεύει μόνο ως επιβεβαίωση της εκούσιας διακυβέρνησης, και τίποτα περισσότερο, τότε γιατί να συνεχίσει να ψάχνει για πολιτικούς σωτήρες αντί να κοιτάζει τον εαυτό του;
Οι κυβερνήσεις λένε ψέματα, οι πολιτικοί λένε ψέματα, οι φασίστες λένε ψέματα και τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης ψεύδονται. Το χειρότερο, ωστόσο, είναι εκείνοι που μένουν σιωπηλοί μπροστά στον πόλεμο, τις δολοφονίες, τις σφαγές, τα βασανιστήρια, τα lockdown, την παιδεραστία, την εμπορία παιδιών και την οικονομική καταστροφή. Με αυτή την απαθή συμπεριφορά, αφήνουν τα ψέματα της άρχουσας τάξης να επικρατούν και, το χειρότερο, με τη σιωπή και τη μη δράση τους εγκρίνουν τη φρίκη που διαπράττει το κράτος στο όνομά τους.
Πολλοί, ειδικά σε αυτή τη χώρα που ονομάζεται Αμερική, όχι μόνο σιωπούν, αλλά τιμούν και επικροτούν τον τρόμο που διαπράττεται από αυτό που αποκαλούν «χώρα τους». Αυτή η απαίσια συμπεριφορά μπορεί να παρατηρηθεί σε κάθε αθλητικό γεγονός, σε κάθε συναυλία, στις περισσότερες εκκλησίες και σε κάθε μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων, ειδικά όταν όλοι αποτελούν μέρος του συλλογικού κοπαδιού σε οποιοδήποτε περιβάλλον άρτου και θεάματος.
Αυτοί που στέκονται ενάντια στο κράτος αποτελούν τη συντριπτική μειοψηφία, και έχουν γίνει στόχος, εδώ και αρκετό καιρό, από την ακραία λογοκρισία, στο σνομπάρισμα από αυτή την αξιολύπητη κοινωνία, στην απόλυτη βία εναντίον τους. Αυτό μόνο θα επιδεινωθεί, καθώς η διαφωνία, ειδικά όταν τόσο λίγοι είναι πρόθυμοι να επαναστατήσουν και να μην υπακούσουν, θα βγάλει έξω τα όργανα κρατικής επιβολής, αλλά θα βγάλει επίσης έξω τα κατακάθια και τους ρουφιάνους της κοινωνίας, εκείνους τους κομφορμιστές που αναζητούν εξάρτηση και κρύβονται πίσω από το κράτος .
Όπως έγραψα πριν από πάνω από μια δεκαετία:
«Στην Αμερική σήμερα, οι πολλοί κυβερνώνται από λίγους. Οι πολλοί επιτρέπουν την τυραννία αυτή οικειοθελώς και με ανοιχτές αγκάλες. Οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να υποβιβαστούν σε υποτέλεια είναι αυτοί που το επιλέγουν. Γιατί οι άνθρωποι που προσκολλώνται στην ελευθερία με πάθος δεν μπορούν ποτέ να εξουσιαστούν και δεν θα επιτρέψουν ποτέ να τους αφαιρέσουν την ελευθερία τους. Αυτοί είναι άνθρωποι της αλήθειας και του χαρακτήρα και, δυστυχώς, είναι η ακραία μειοψηφία. Αυτοί οι άνθρωποι με ακεραιότητα βρίσκονται τώρα άμεσα στο στόχαστρο αυτής της ολιγαρχίας που ονομάζεται Αμερική, αλλά, χωρίς αυτούς, η υπόλοιπη κοινωνία είναι καταδικασμένη σε μια ζωή σκλαβιάς».
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:https://www.seferou-maria.gr
Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου
