Πότε στοιχειοθετείται το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας πολιτικών προσώπων ! Ισόβια κάθειρξη όταν…

Η παραχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας σε αλλοδαπές δυνάμεις μέσω δανειακών συμβάσεων ή η πράξη της απονομής του ελληνικού ονόματος «Μακεδονία» σε άλλη χώρα ή η παράδοση της νομοθετικής αρμοδιότητας της Βουλής στους δανειστές ή η δωροδοκία πολιτικών εις βάρος του δημοσίου ή η παράδοση σε ξένη χώρα εγγράφων-σχεδίων-άλλων πραγμάτων που τα συμφέροντα της πολιτείας επιβάλουν να τηρηθούν απόρρητα απέναντι σε ξένη κυβέρνηση, στοιχειοθετεί το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας με βάση την εθνική νομοθεσία.

Eπειδή το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας είναι Έγκλημα Πολιτικό, αρμόδια για την εκδίκασή του είναι τα Μικτά Ορκωτά Κακουργιοδικεία της Τακτικής Δικαιοσύνης (αρ. 97 Συντάγματος).

Η Εσχάτη Προδοσία είναι Διαρκές Έγκλημα και ως τέτοιο εκδικάζεται αρμοδίως από τα Τακτικά Δικαστήρια, σύμφωνα με το άρθρο 97 Συντάγματος (και όχι σύμφωνα με το άρθρο 86 Συντ. και τον ν. 3126/2003 «περί ευθύνης υπουργών»). Η εσχάτη προδοσία είναι διαρκές έγκλημα διότι οι μορφές υπό τις οποίες προβλέπεται η διάπραξη της εσχάτης προδοσίας περιλαμβάνουν και την περίπτωση που ο δράστης (ΠΚ 134 παρ.2γ): «γ) ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέλαβε με τους τρόπους και τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό».

Με τη διάταξη αυτή το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας προβλέπεται και τιμωρείται αναμφίβολα ως διαρκές έγκλημα. Η έσχατη προδοσία ονομάζεται και πολιτικό έγκλημα, επειδή στρέφεται αμέσως κατά της Πολιτείας και τείνει στην ανατροπή ή αλλοίωση της “καθεστηκυίας” τάξεως, η οποία υπάρχει σύμφωνα με το ισχύον πολίτευμα, και ως συναφές προς το πολιτικό έγκλημα θεωρείται εκείνο που τελεί σε τέτοια συνάφεια προς το πολιτικό έγκλημα, ώστε η προσβολή που επέρχεται σε κάποιο έννομο αγαθό να έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την παρασκευή των μέσων για τη διάπραξη πολιτικού εγκλήματος υπό την προεκτεθείσα έννοια, το οποίο και προϋποθέτει ως τελεσθέν.

Κάθε άλλο έγκλημα, το οποίο δεν έχει τέτοιο χαρακτήρα, δεν υπάγεται στην έννοια του πολιτικού εγκλήματος. Όταν μέλη μίας κυβέρνησης, σφετεριζόμενοι την ιδιότητα τους ως οργάνων του κράτους, χρησιμοποιώντάς την δηλαδή για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που προβλέπονται στο Σύνταγμα και τον νόμο, επιχειρούν να ασκήσουν αρμοδιότητες που ανήκουν μόνο στη δικαστική εξουσία, επιδιώκουν να καθοδηγήσουν, να υποκαταστήσουν τα αρμόδια εισαγγελικά και δικαστικά όργανα και κατά τον τρόπο αυτό να αλλοιώσουν θεμελιώδεις αρχές και θεσμούς του πολιτεύματος, δηλαδή τη διάκριση των εξουσιών και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, έχουν διαπράξει το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, για την παρακώλυση της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος.

Ο σφετερισμός της ιδιότητος του κρατικού οργάνου για να αλλοιωθούν θεμελιώδεις θεσμοί του πολιτεύματος, όπως η διάκριση των εξουσιών, είναι ο ορισμός του άρθρου 134 του Ποινικού Κώδικα (εσχάτη προδοσία).

Η Εθνική Κυριαρχία του Κράτους εκφράζεται ως το σύνολο των Διεθνών Σχέσεων της κάθε χώρας με τις αντίστοιχες άλλες, σύμφωνα με τον Νόμο, ήτοι το Διεθνές Δίκαιο. Οι Διεθνείς Συνθήκες (μεταξύ ισοτίμων ανεξαρτήτων κρατών) διέπονται, εκπηγάζουν κι εκφράζουν το Διεθνές Δίκαιο. Το Εθνικό Συμφέρον, νοείται υπό την διπλή του σημασία: α) ως συμφέρον του λαού στην διασφάλιση της εθνικής του ανεξαρτησίας και κυριαρχίας και β) στην εξασφάλιση της βιολογικής και ποιοτικής του επιβίωσης και ύπαρξής του, δια της κυρίαρχης και αποκλειστικής εξασφάλισης και χρήσης των βασικών προς τούτο οικονομικών του πόρων .

Η διασφάλιση και προστασία του Εθνικού Συμφέροντος (και στις δύο μορφές του) είναι εκ του νόμου (του Εθνικού και Διεθνούς) αναφαίρετο και εκούσια μη-αποποιήσιμο (μη-παραιτήσιμο) για κάθε Έλληνα. Αντίθετα, η παράβαση του Εθνικού Συμφέροντος ιδιαίτερα της πρώτης μορφής του (αυτό της Εθνικής Κυριαρχίας), αλλά υπό προϋποθέσεις, και της δεύτερης μορφής του, στοιχειοθετούν το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας, κατά τις διατάξεις των άρθρων 134, 134Α ΠΚ.

Σύμφωνα με το άρθρο Άρθρο 134 Ποινικού Κώδικα, τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης: Α) όποιος αποπειράται να αποστερήσει με οποιοδήποτε τρόπο το Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα. Β) όποιος αποπειράται με σωματική βία ή με απειλές σωματικής βίας: α) να παρεμποδίσει κάποιον απ’ αυτούς από την άσκηση της συνταγματικής εξουσίας του ή να τον εξαναγκάσει να επιχειρήσει πράξη που απορρέει από αυτή την εξουσία και β) να μεταβάλει το πολίτευμα του Κράτους.

Προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας: Όποιος δημόσια ή με τη διάδοση εγγράφων, εικόνων ή παραστάσεων προκαλεί με πρόθεση ή προσπαθεί να διεγείρει άλλους στο να επιχειρήσουν πράξεις από εκείνες που αναφέρονται στο άρθρο 134 τιμωρείται με κάθειρξη.

Όποιος συνωμοτεί με άλλον με σκοπό να εκτελέσουν πράξη από εκείνες που αναφέρονται στο άρ. 134 ή με συνεννοήσεις με ξένη κυβέρνηση προπαρασκευάζει την εκτέλεση μιας απ’ αυτές τις πράξεις, τιμωρείται με κάθειρξη.
Οποιαδήποτε άλλη προπαρασκευαστική ενέργεια με πρόθεση μιας από τις αναφερόμενες στο άρθρο 134 πράξεις τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.

Συνωμοσία υπάρχει όταν δύο ή περισσότεροι συναποφασίσουν να τελέσουν πράξη εσχάτης προδοσίας ή αναλάβουν αμοιβαία υποχρέωση να τελέσουν τέτοια πράξη.

Το άρθρο 108 του Συντάγματος, αναφέρεται στο αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.

Όποιος επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να καταλύσει, να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού ή να αποστερήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία, τον Πρωθυπουργό, την Κυβέρνηση ή τη Βουλή από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα, τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη από δεκαπέντε ως είκοσι έτη.

Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος επιχειρεί να τελέσει την πράξη της προηγούμενης παραγράφου με κατάχρηση της ιδιότητάς του ως οργάνου του κράτους ή με σφετερισμό της ιδιότητας αυτής, καθώς και όποιος ασκεί την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέλαβε με τους τρόπους και τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό. Θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του πολιτεύματος θεωρούνται στο Κεφάλαιο αυτό: α) η ανάδειξη του Αρχηγού του Κράτους με εκλογή, β) το δικαίωμα του λαού να εκλέγει τη Βουλή με γενικές, άμεσες, ελεύθερες, ίσες και μυστικές ψηφοφορίες μέσα στα συνταγματικά χρονικά πλαίσια, γ) το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης, δ) η αρχή του πολυκομματισμού, ε) η αρχή της διάκρισης των λειτουργιών, όπως προβλέπεται στο Σύνταγμα, στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και της εκτελεστικής και της δικαστικής λειτουργίας από το Σύνταγμα και τους νόμους, ζ) η αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και η) η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα.

Δεν τιμωρούνται ως συμμέτοχοι στις πράξεις δημόσιοι υπάλληλοι ή λειτουργοί, αν άσκησαν τα καθήκοντά τους όσο διήρκεσε ο σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας ή η παράνομη κατάλυση ή αδράνεια του δημοκρατικού πολιτεύματος, εφόσον η άσκηση των καθηκόντων τους ήταν αναγκαία αποκλειστικά για τη συνέχιση της λειτουργίας του κράτους και δεν έγινε με σκοπό τη διατήρηση της εξουσίας από τους σφετεριστές της.

Όποιος ως πληρεξούσιος του ελληνικού κράτους, ή συμμάχου του, διεξάγει με κάποια με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα τιμωρείται με κάθειρξη ( Άρθρο 151 ΠΚ).

Η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να συνάψει με καμιά άλλη χώρα, ούτε με ιδιωτικό φορέα –ελληνικό ή ξένο- επιχειρήσεων συμφωνία που να περιλαμβάνει αξιοποίηση περιουσιακού της στοιχείου, χωρίς την έγκριση των δανειστών και του ΤΑΙΠΕΔ – που αποτελεί επαίσχυντο και παράνομο θεσμό πλήρους υποθήκευσης του Ελληνικού Κράτους.

Συνεχίζει να ισχύει ως βασικός όρος του δανεισμού της χώρας η παραίτηση από τα δικαιώματα προστασίας του κράτους και της περιουσίας της, τα οποία παρέχουν το Σύνταγμα, το ευρωπαϊκό δίκαιο και το διεθνές δίκαιο. Συνεχίζεται η καθολική δέσμευση του συνόλου της περιουσίας του ελληνικού κράτους (κινητά, ακίνητα, τίτλοι, ολόκληρος ο υποθαλάσσιος και ορυκτός πλούτος της χώρας κλπ) υπέρ των δανειστών και «όσο υπάρχει το χρέος» –ανεξαρτήτως αν η Ελλάδα εξοφλεί τις τοκοχρεωλυτικές υποχρεώσεις της ή όχι.

Δηλαδή, η Ελλάδα δεν μπορεί να αξιοποιήσει την περιουσία της χωρίς την έγκριση των δανειστών και του ΤΑΙΠΕΔ, μέσω δε του Ταμείου κάθε έσοδο από αξιοποίηση θα περιέρχεται στους δανειστές. Για τις υποχρεώσεις της Ελλάδας ισχύει το αγγλικό δίκαιο, που δεν αναγνωρίζει δικαιώματα στον οφειλέτη δανεισμού.

Η διαδικασία ψήφισης διεθνών συμβάσεων που ακολουθείται και ακολουθήθηκε και το Μάρτιο του 2012 είναι αντίθετη στο Σύνταγμα και στο διεθνές δίκαιο. Ως διεθνείς Συμβάσεις είναι ανυπόστατες και δε δεσμεύουν της Ελλάδα νομικά. Αντισυνταγματικοί και αντίθετοι στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) αλλά και στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας κρίθηκαν οι δύο μνημονιακοί νόμοι 3833/2010 και 3845/2010, που επέβαλαν μείωση των αποδοχών και των επιδομάτων των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Πρόκειται για την πρώτη απόφαση των πολιτικών δικαστηρίων που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο έκρινε ότι οι μνημονιακοί περιορισμοί στις αποδοχές, τα δώρα κλπ. των εργαζομένων είναι συμβατοί με τις επιταγές του Συντάγματος και την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.
Εθνική Κυριαρχία είναι η Ανωτάτη Δικαιακή Αρχή όλων των κρατών του Πλανήτη μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση των εθνικών κρατών.

Χρ.Ηλ.Τσίχλης   Δικηγόρος Αθηνών.

Σχόλιο JFG
Για εσχάτη προδοσία και προδοσία της χώρας έχουν μηνυθεί αμέτρητες φορές σχεδόν όλοι οι βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί και πρόεδροι δημοκρατίας από το 2009 και έπειτα. Δείτε ενδεικτικά: ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ: ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ και ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. Περισσότερα εδώ: Μηνύσεις. Τι απέγιναν αυτές οι μηνύσεις ;;; Αναπαύονται όλες τους στα άδυτα της βουλής ή στα συρτάρια των εισαγγελικών άρχων και αυτή είναι ή καλύτερη απόδειξη της εσχάτης προδοσίας, δηλαδή της κατάλυσης του Συντάγματος και της πραξικοπηματικής άσκησης της εξουσίας όλων τους. Ενδεικτικα 22.02.2010 – 18.01.2013: Οι νομικές κινήσεις των πολιτών και η αδράνεια της δικαιοσύνης …

justiceforgreece