Πεφτοσυννεφάκιας πρωθυπουργός ή επικίνδυνος πολιτικός αποστάτης?

Tου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι απίστευτος. Επτά ολόκληρους μήνες πρωθυπούργευε εξαπατώντας και κοροϊδεύοντας, για να εμφανιστεί χθες και να δηλώσει απλώς… πεφτοσυννεφάκιας…

Είναι αξιοθρήνητος. Είναι άλλωστε ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που διετέλεσε και πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος επιχειρεί να αντικαταστήσει τους πολιτικούς όρους με τους οποίους οφείλει να αξιολογεί η κοινωνία το έργο του, με την κακομοιριά του δυστυχή που θα πρέπει να τον λυπηθούν για όσα πέρασε, να τον κατανοήσουν και φυσικά να τον ξαναψηφίσουν.

Πρωτίστως όμως την ιδιότητα που διεκδικεί επάξια, είναι αυτή του αδίστακτου πολιτικού απατεώνα. Του ύπουλου πεμπτοφαλαγγίτη ο οποίος μετά από τη βρώμικη αποστολή την οποία εξετέλεσε σε βάρος της ίδιας του της πατρίδας, επιχειρεί τώρα να διεμβολίσει την ίδια την πεμπτουσία της πολιτικής συλλογιστικής, με βάση την οποία πρέπει να κρίνονται οι πολιτικοί, οι επιλογές τους, η στρατηγική τους στόχευση και οι πολιτικοί τους χειρισμοί.

Από κανένα απολύτως σύννεφο δεν έπεσε ο πολιτικός αγύρτης που καπηλεύτηκε την αριστερή ταυτότητα, τα οράματα και τις ελπίδες των αφελών, που επένδυσαν τα όνειρά τους σ αυτό το χαμογελαστό κατασκεύασμα του πολιτικού εργαστηρίου.

Η μήτρα του «αριστερού» δωσιλογισμού του, δεν ήταν οι εκβιασμοί στους οποίους “αναγκάστηκε” να ενδώσει για να σώσει την πατρίδα του από την καταστροφή, αλλά η αρρωστημένη όσο και επικίνδυνη εμμονή στην…

ευρωλαγνεία του. Μια ευρωλαγνεία απόλυτα συνυφασμένη με το ευρωκομμουνιστικό ιδεολόγημα που ανέκαθεν τροφοδοτούσε τον πολιτικό σαλταδορισμό της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη.

Και αυτό δεν είναι το συννεφάκι του απατημένου και πλανημένου πολιτικού, αλλά τοεπικίνδυνο νεφέλωμα ενός συνειδητού αποστάτη από την ιδεολογία της Αριστεράς, που εξ αιτίας αυτού του λόγου, ενσωματώνει μέσα του το επικίνδυνο γονίδιο του Τσιριμωκισμού σε όλο του το μεγαλείο.

Και από αυτό το νεφέλωμα όχι μονάχα δεν κατάφερε να αποδράσει… Όχι μονάχα δεν βρήκε τη δύναμη να το αποκηρύξει μετά τον απόλυτο προσωπικό και πολιτικό του εξευτελισμό… Αλλά παραμένει αμετανόητα πρόθυμος να συνεχίσει να το υπηρετεί, και ας του στέρησαν τη δυνατότητα ακόμη και επικοινωνιακά να το εξωραΐσει, οι πολιτικές συμμορίες μιας Ευρώπης που εκφασίζεται, και οδηγεί στην άβυσσο τους ίδιους της τους λαούς.

Όχι… Ο Τσίπρας, το πολιτικό τσίρκο που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ολόκληρος ο συρφετός που στήριξε το κυβερνητικό του έργο ανεξάρτητα από τις όψιμες διαφοροποιήσεις του και ο οποίος εμφορείται από την επικίνδυνη νεοταξίτικη αντίληψη της ευρωκομμουνιστικής ευρωλαγνείας, δεν είναι η ελπίδα των αδικημένων αλλά η πέμπτη φάλαγγα, που βρίσκεται στην πιο βρώμικη διατεταγμένη υπηρεσία όλων των εποχών.

Η στήριξη που προσέφεραν απλόχερα στις στρατηγικές του επιλογές, τόσο οι Φιλιππινέζες του παλαιού δικομματισμού, όσο και τα αναπαλαιωμένα νεοταξίτικα ξεροπόταμα του Σταύρακα και των λοιπών, δεν ήταν μια συγκυριακή επιλογή, αλλά υπαγορευμένη πολιτική στάση, που την επέβαλαν οι χορογράφοι του «ελληνικού» πειράματος.

Η αφελής και ευκολόπιστη Ελληνική κοινωνία, που συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως άβουλη κρεατόμαζα στο εκλογικό παιχνίδι, θα πληρώσει βαρύτατο τίμημα της πολιτικής της ανωριμότητας, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο όπου όλα δείχνουν πως το κεφάλαιο «ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ», ανοίγει αποφασιστικά, με όλα τα εθνικά θέματα ανοικτά στο γεωπολιτικό τραπέζι των χορογράφων

neopolitikoforum