Κάτοικοι και ο πρώην Δήμαρχος σέρνονται ως κακούργοι στα δικαστήρια για τους αγώνες τους εναντίον του ΧΥΤΑ Κερατέας.

Την 11η Δεκεμβρίου 2010 οι κάτοικοι της Κερατέας θα τη θυμούνται για πολλά χρόνια. Ηταν ξημερώματα όταν ξαφνικά άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες της πολιτικής προστασίας αλλά και οι καμπάνες των δύο εκκλησιών. Τα αυτοκίνητα του δήμου καλούσαν τους κατοίκους να μεταβούν στον λόφο του Οβριόκαστρου, πέντε χιλιόμετρα από την πόλη. Εκεί, αστυνομικοί συνόδευαν οχήματα του εργολάβου προκειμένου να ξεκινήσει το έργο για το οποίο είχε εκδοθεί απόφαση: η δημιουργία χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Μια απόφαση που αποτελούσε κόκκινο πανί για τους κατοίκους της Κερατέας.

Τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες οι αντιδράσεις των κατοίκων κορυφώθηκαν. Διαδηλώσεις, επεισόδια με την αστυνομία, πετροπόλεμος, μάχες πολλές φορές σώμα με σώμα με τους άνδρες των ΜΑΤ, ξυλοδαρμοί, χημικά, συλλήψεις, μολότοφ. Η Κερατέα μετατράπηκε σε πεδίο μάχης για 128 ημέρες. Οικογένειες, μαθητές, γονείς, μικρά παιδιά έδιναν καθημερινά τον δικό τους αγώνα ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΑ. Εναν αγώνα Δαβίδ εναντίον Γολιάθ.

Στις 20 και 25 Σεπτεμβρίου διεξάγονται στο Πρωτοβάθμιο Κακουργιοδικείο της Αθήνας δύο δίκες. Κατηγορούμενοι είναι συνολικά 13 άτομα που είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκεια των επεισοδίων των 128 ημερών στην Κερατέα. Το κατηγορητήριο βαρύ: κατοχή και χρήση φωτοβολίδων, διατάραξη της κοινής ειρήνης, έκρηξη εκ προθέσεως από κοινού, από την οποία θα μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, παραβάσεις σχετικά με τις εκρηκτικές ύλες, απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης από κοινού τελεσθείσα από υπαιτίους που ενεργούν με καλυμμένα χαρακτηριστικά και μη εναντίον αστυνομικών. Λες και πρόκειται για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και όχι για κατοίκους οι οποίοι έδωσαν τον δικό τους αγώνα εναντίον μιας απόφασης που θα επηρέαζε σημαντικά όχι μόνο τη δική τους ζωή αλλά και των παιδιών και των εγγονιών τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που δικάζονται κάτοικοι της Κερατέας για τα επεισόδια των 128 ημερών. Μέχρι στιγμής έχουν διεξαχθεί 20 ποινικές δίκες. Σε όλες οι κατηγορούμενοι έχουν δικαιωθεί μέχρι στιγμής.

H ελληνική Δικαιοσύνη μετά και τις δικαστικές μας προσφυγές έκρινε το έργο παράνομο, γι’ αυτό και δεν έγινε ποτέ — Σταύρος Ιατρού – Πρώην δήμαρχος Κερατέας

«Έχουμε αθωωθεί…»

«Από τότε που ξεκίνησε ο αγώνας μέχρι και σήμερα σε όλες τις ποινικές δίκες έχουμε αθωωθεί, κάτι που σημαίνει ότι αναγνωρίζεται το δίκαιο του αγώνα μας» τονίζει στο Documento ο πρώην δήμαρχος Κερατέας Σταύρος Ιατρού. Ο ίδιος άλλωστε ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών στις κινητοποιήσεις των κατοίκων. Και δεν ήταν ο μόνος.

Ο Χρήστος Ράικος είναι ένας εκ των κατηγορουμένων στη δίκη της 20ής Σεπτεμβρίου, όπως και τα τρία αδέρφια του. Ο ίδιος μιλάει στο Documento και θυμάται τα γεγονότα των ημερών. Τις κινητοποιήσεις, την ένταση, τη μαζική συμμετοχή των κατοίκων.

«Αυτή την ημέρα τη θυμάμαι επειδή εγώ και τα τρία αδέρφια μου είχαμε φάει πολύ ξύλο. Κάθε μέρα διαμαρτυρόμασταν όλοι οι κάτοικοι, γυναίκες, παιδιά, οικογένειες. Ημασταν όλοι μαζί μια γροθιά, γι’ αυτό και νικήσαμε» σημειώνει στο Documento και συμπληρώνει: «Ηταν η πρώτη φορά που συμμετείχαμε σε κινητοποιήσεις τέτοιου είδους. Ημασταν κατά της λειτουργίας της χωματερής και όχι του εργοστασίου. Οι συλλήψεις είναι άδικες και όσα έχουν γραφτεί δεν ισχύουν. Δεν ήμασταν τρομοκράτες. Το μόνο που θέλουμε είναι δικαίωση».

Ο Παναγιώτης Ρουμπάνης είναι επίσης ένας από τους κατοίκους που συνελήφθησαν την περίοδο εκείνη. Οπως αναφέρει στο Documento, ο ίδιος είχε απλώς μεταβεί στο αστυνομικό τμήμα προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για κάποιες άδικες συλλήψεις που είχαν γίνει στην Κερατέα. Πάνω στη διαμαρτυρία έγιναν αψιμαχίες. Οι άνδρες των ΜΑΤ τον συνέλαβαν και τον ξυλοκόπησαν.

«Φύγαμε από τα μαγαζιά μας και πήγαμε να διαμαρτυρηθούμε για κάποιες άδικες συλλήψεις που είχαν γίνει έξω από το αστυνομικό τμήμα. Κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας υπήρξαν αψιμαχίες. Τότε με συνέλαβαν» θυμάται και σημειώνει: «Οι άνδρες των ΜΑΤ με ξυλοκόπησαν με αποτέλεσμα να μεταβώ στο νοσοκομείο “Γεννηματάς”».

Συνολικά 37 δίκες έως σήμερα

Η υπόθεση της δημιουργίας ΧΥΤΑ στην Κερατέα δεν ξεκίνησε το 2010, όπως πιστεύουν αρκετοί λόγω της έκτασης που πήραν τα επεισόδια στα ΜΜΕ. Ηταν το 1996 όταν για πρώτη φορά η Κερατέα χαρακτηρίστηκε χώρος υποδοχής του ενός τρίτου των απορριμμάτων της Αττικής.

Τα επόμενα χρόνια προχώρησε και η χωροθέτηση του ΧΥΤΑ στον λόφο του Οβριοκάστρου. Κάτοικοι και δημοτική αρχή προσέφυγαν στα διοικητικά δικαστήρια. Επρόκειτο για 17 προσφυγές συνολικά. Σε κάποιες από αυτές οι κάτοικοι δικαιώθηκαν, σε άλλες όχι. Το τελικό αποτέλεσμα όμως ήταν νικηφόρο. Στις 24 Ιουνίου 2011 εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 2983 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Με αυτήν το έργο σταμάτησε. Η κοινοπραξία που είχε αναλάβει το έργο υποχρεώθηκε, μεταξύ άλλων, να σταματήσει κάθε είδους εργασία και να απομακρύνει τα μηχανήματά της από τα επίδικα ακίνητα, όπως αναφέρεται στη σχετική απόφαση. Επρόκειτο για δικαίωση των κατοίκων αλλά και της τότε δημοτικής αρχής.

«Θέλω να τονίσω ότι αυτός ο αγώνας έχει κερδηθεί κοινωνικά και νομικά (δικαστικά). Αφενός μεν διότι σύσσωμη η κοινωνία αντιστάθηκε, αφετέρου διότι η ελληνική Δικαιοσύνη μετά και τις δικαστικές μας προσφυγές έκρινε το έργο παράνομο, γι’ αυτό και δεν έγινε ποτέ»υπογραμμίζει στο Documento ο κ. Ιατρού. Οι δύο δίκες αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον. Τόσο για τους κατοίκους που συγκαταλέγονται μεταξύ των κατηγορουμένων όπως και γενικότερα για την ελληνική κοινωνία.