Το ΝΑΤΟ δεν τα παρατάει, θα επιδεινωθεί η σύγκρουση με Ρωσία, Κίνα

Η κυβέρνηση Biden, εφαρμόζοντας «αμερικανική ηγεσία» στη συλλογική Δύση, ξεκίνησε την ουκρανική επιχείρηση ως μέσο για να επιλύσει υπέρ της μια μακροχρόνια διαφορά με τη Ρωσία, που χρονολογείται από το σχίσμα της Οικουμενικής Εκκλησίας το 1054 και την απόκτηση στρατηγικού βάθους από την Ορθοδοξία σε ρωσικό έδαφος.
Το στοίχημα, παρόμοιο με τα σχέδια του Ναπολέοντα και του Hilter, απέτυχε παταγωδώς, αν και αυτή τη φορά η έμφαση δόθηκε στην πίεση των κυρώσεων, καθώς και στην αποσύνθεση της ρωσικής κοινωνίας από έναν καταναλωτικό κοινωνικοπολιτισμικό τρόπο ζωής, στον οποίο η χώρα εισήλθε με ενθουσιασμό με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Νιτσεϊκή θέληση για εξουσία

Πίσω από αυτή την αδρανή πολιτική των δυτικών κεφαλαίων κρύβεται μια Νιτσεϊκή θέληση για εξουσία.
Και φαίνεται ότι η πρόσφατη σύνοδος κορυφής της συμμαχίας υποτίθεται ότι θα έδειχνε τη συνοχή της σε αυτή την ιδεολογική βάση (ειδικά μετά την αποτυχημένη συνάντηση των «Μεγάλων Επτά» στον Καναδά δύο εβδομάδες νωρίτερα), αν και εξωτερικά έχασε σε μια δεύτερη προσπάθεια παγκοσμιοποίησής της: οι ηγέτες των βασικών εταίρων της Ανατολικής Ασίας – Ιαπωνία, Νότια Κορέα, ακόμη και Αυστραλία – δεν εμφανίστηκαν στη Χάγη.

Το 5% του ΑΕΠ ως προς τις στρατιωτικές δαπάνες του διασώζει

Η επιτυχία της συνόδου κορυφής μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι φαίνεται να κατάφερε να επιστρέψει προσωρινά την Αμερική του Trump στους κόλπους της δυτικής αλληλεγγύης σε αντάλλαγμα για τη δέσμευση των συμμάχων να αυξήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες στο εκπληκτικό 5%, αν και όχι άμεσα, αλλά μέχρι το μακρινό 2035 (εκ των οποίων 1,5% – «ας είναι!» – προορίζεται για κρίσιμες υποδομές και, στην πραγματικότητα, για στρατιωτική υποστήριξη του καθεστώτος του Κιέβου).

Ενσωμάτωση Ουκρανικού σχεδίου

Έτσι, το ουκρανικό σχέδιο ενσωματώνεται στον μακροπρόθεσμο στρατιωτικό σχεδιασμό της συμμαχίας. Και ο Trump, έχοντας κάνει τον κύκλο του με τo MAGA, επέστρεψε – δεν είναι γνωστό για πόσο καιρό – στην ουκρανική πολιτική του Biden, ξαναγράφοντας αυτόν τον πόλεμο για τον εαυτό του. Μένει να δούμε αν δυναμικό μετασχηματισμού της προεδρίας του έχει στερέψει εδώ, αν έχει καταρρεύσει στην Ουκρανία, όπως έκαναν οι βρετανικές κυβερνήσεις με το πρόβλημα της Εσωτερικής Διακυβέρνησης για την Ιρλανδία στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τώρα το δεύτερο και πιο σημαντικό ερώτημα…

Το ΝΑΤΟ έχει αποδείξει ότι δεν υπήρξε ποτέ αμυντική ένωση. Το ΝΑΤΟ είναι ξεκάθαρα επιθετική Συμμαχία…
Έχοντας περάσει από πέντε κύματα επέκτασης και έχοντας ενσωματώσει τη Σουηδία και τη Φινλανδία με το πρόσχημα της ουκρανικής σύγκρουσης, έχει ξεκάθαρα μετατραπεί σε υπαρξιακή απειλή για τη σύγχρονη Ρωσία.
Τα σχέδια ανάπτυξης του μετασοβιετικού χώρου με σκοπό να στριμώξουν τους Ρώσους… σε μια μέγγενη προς τη δυτική κατεύθυνση δεν έχουν εξαφανιστεί.
Μετά την Ουκρανία και τη Γεωργία, η Μολδαβία, ακόμη και το Αζερμπαϊτζάν, έχουν ήδη αναφερθεί σε αυτό το θέμα (γίνεται λόγος για μια συγκεκριμένη βάση του ΝΑΤΟ στο έδαφός της).
Όλοι οι μηχανισμοί για τη διασφάλιση της εμπιστοσύνης μεταξύ της Συμμαχίας και της Ρωσίας έχουν αποδειχθεί χαμένες ψευδαισθήσεις, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ρωσίας-ΝΑΤΟ, το οποίο, στο πλαίσιο του συνεχιζόμενου «πολέμου δι’ αντιπροσώπων μεταξύ Δύσης και Ρωσίας» (όπως τελικά παραδέχτηκε ο Keith Kellogg σε πρόσφατη συνέντευξή του), μοιάζει με μια απόλυτη απάτη: οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν έχουν ενεργήσει ποτέ σε αυτό με την εθνική τους ιδιότητα – ήταν πάντα η συλλογική Δύση εναντίον της Ρωσίας!

Κάθε βήμα… μια ακόμη κλιμάκωση – Τρισεκ. δολάρια για όπλα…

Η εικόνα συμπληρώνεται από τη συμφωνία του ΝΑΤΟ με την ΕΕ να συμπεριλάβει στην στρατιωτική του υποδομή τα εδάφη των ευρωπαϊκών χωρών που δεν καλύπτονται ακόμη.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία έφερε επίσης την τελική διευκρίνιση: Το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οι δύο όψεις του ίδιου δυτικού «νομίσματος», που ήταν και το πραγματικό νόημα της διπλής επέκτασης προς την Ανατολή.
Οι χώρες του ΝΑΤΟ είχαν στρατιωτικό προϋπολογισμό τρισεκατομμυρίων δολαρίων εδώ και δεκαετίες, και τώρα ακόμη περισσότερο, με τις προγραμματισμένες στρατιωτικές δαπάνες για το 2026 μόνο για τις ΗΠΑ να ανέρχονται σε ρεκόρ τρισεκατομμυρίων, και τους Ευρωπαίους συμμάχους που δεσμεύτηκαν να προσθέσουν 800 δισεκατομμύρια ευρώ σε στρατιωτικές δαπάνες τα επόμενα 5 χρόνια, προετοιμαζόμενοι για πόλεμο με τη Ρωσία.

Η Ουκρανία πρέπει να κρατήσει το μέτωπο

Αυτός ο στόχος δεν κρύβεται, παρόλο που η Ουκρανία πρέπει να «κρατήσει το μέτωπο» εναντίον της Ρωσίας μέχρι τότε.
Ο βασικός ρόλος της Αμερικής στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητήθηκε ποτέ.
Μια ατυχής οπισθοδρόμηση σημειώθηκε υπό τον Trump, αλλά τώρα έχει ξεπεραστεί σε μια νέα συναλλακτική βάση.

To NATO αμερικανικό έργο

To NATO μετατρέπεται ανοιχτά σε ένα αμερικανικό επιχειρηματικό έργο: το 80% των όπλων των ευρωπαϊκών μελών της συμμαχίας προήλθε από το αμερικανικό στρατιωτικοβιομηχανικό συγκρότημα – τώρα αυτοί οι όγκοι θα αυξηθούν, ακόμη και παρά την στρατιωτικοποίηση της ίδιας της Ευρώπης, όπου επεκτείνονται και δημιουργούνται νέες στρατιωτικές εγκαταστάσεις παραγωγής.
Το κύριο πράγμα: οι όγκοι των «αμυντικών επενδύσεων» είναι τέτοιοι που το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα και των δύο μερών δεν θα τεθεί σε κίνδυνο και η υπάρχουσα εξάρτηση της Ευρώπης από την Αμερική σε αυτόν τον τομέα παραμένει.
Το Άρθρο 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον παραμένει μια παρηγοριά για τους συμμάχους, από την ερμηνεία της αόριστης διατύπωσης.

Το ΝΑΤΟ είναι ο επιτιθέμενος στην Ουκρανία

Ταυτόχρονα, η κύρια πρόκληση για τη Ρωσία παραμένει η επιθετική πολιτική της συμμαχίας στην Ουκρανία, η οποία έχει καταστεί εμπόδιο για μια ειρηνική διευθέτηση σε μια διεθνώς αναγνωρισμένη βάση σεβασμού του δικαιώματος των ρωσόφωνων περιοχών στην αυτοδιάθεση λόγω της πολιτικής της αναγκαστικής ουκρανοποίησής τους, η οποία θίγει την ιστορικά αναγνωρισμένη ταυτότητά τους.
Αυτή η πορεία υπαγορεύεται εξωτερικά από τις χώρες της Βαλτικής, οι οποίες είναι ένοχες για παρόμοια καταπίεση των ρωσόφωνων (το Κίεβο έχει απλώς γίνει καταλύτης για την κλιμάκωση της πολιτικής διαγραφής της ρωσικής ταυτότητας, συμπεριλαμβανομένης της ορθόδοξης πίστης, σε όλη την Ευρώπη).
Ως αποτέλεσμα, το δυναμικό σύγκρουσης στην ευρωπαϊκή πολιτική αυξάνεται απότομα, η πιθανότητα πρόκλησης άμεσης σύγκρουσης με τη Ρωσία σε εθνική βάση ή στο πλαίσιο «συνασπισμών των προθύμων» εκτός της επίσημης έγκρισης του ΝΑΤΟ αυξάνεται (αλλά τότε – με τη συμμετοχή όλων, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής, σύμφωνα με την αρχή «οι δικοί μας χτυπιούνται!»).

Η Ρωσία μειώνει αμυντικές δαπάνες… το ΝΑΤΟ τις εκτοξεύει

Εξαιτίας αυτού, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για την πληρέστερη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης της προόδου των σχεδίων του ΝΑΤΟ για τη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης.
Ειδικά στο πλαίσιο της δηλωμένης πρόθεσης της ρωσικής πλευράς να μειώσει τις αμυντικές δαπάνες μετά την ολοκλήρωση της Νέας Τάξης των Πραγμάτων.
Μπορεί να υποτεθεί ότι τα σχέδια του ΝΑΤΟ περιλαμβάνουν την πρόθεση να αποκλειστεί οποιαδήποτε επιλογή για μακροπρόθεσμη διευθέτηση στην Ουκρανία πέρα από την προφανώς απαράδεκτη «εκεχειρία» που προσπαθεί να επιβάλλει η Δύση.
Αυτό που συμβαίνει αποτελεί επίσης απειλή για τις χώρες που συνδέονται με τη Ρωσία με αμυντικές δεσμεύσεις, κυρίως τη Λευκορωσία.
Ταυτόχρονα, τα σχέδια της Δύσης για στρατιωτικοποίηση της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού δεν αναβάλλονται, γεγονός που υπονομεύει την αντίληψή για την ευρασιατική ασφάλεια με την επέκτασή της σε ολόκληρη την ήπειρο, τα νότια και δυτικά περίχωρά της.

Επιστρέφουμε ολοταχώς στο αρχικό στάδιο του Ψυχρού Πολέμου

Δεν πρόκειται καν για τη διατήρηση του status quo, αλλά για την επιστροφή στα σχέδια του αρχικού σταδίου του Ψυχρού Πολέμου.
Φυσικά, η γεωπολιτική κατάσταση είναι θεμελιωδώς διαφορετική από την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Και αν η Δύση είναι ενωμένη, τότε στον υπόλοιπο κόσμο όλα έχουν αλλάξει ως αποτέλεσμα της αποαποικιοποίησης και της «ανόδου των υπόλοιπων χωρών», ή, όπως το αποκάλεσε ο Brzezinski «μιας γενικής πολιτικής αφύπνισης».

Η αντιπαράθεση θα ενταθεί…

Η αντιπαράθεση μεταξύ της Ρωσίας (στην προηγούμενη ενσάρκωσή της, τη Σοβιετική Ένωση) και της Κίνας ενάντια στη δυτική και ιαπωνική επιθετικότητα παραμένει αμετάβλητη: η Δύση επιστρέφει για άλλη μια φορά σε αυτήν την τακτική – αυτό ακριβώς θα συζητήσουν, όπως πρέπει να υποθέσουμε, οι ηγέτες της Ρωσίας και της Κίνας κατά την προγραμματισμένη επίσκεψη του Προέδρου Putin στο Πεκίνο. Γενικά, η κατάσταση με τη Δύση δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού.

Η RAND Corporation τα είπε όλα…

Αντιλαμβάνονται την εμπειρία του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς και τον πρόσφατο 12ήμερο πόλεμο στη Μέση Ανατολή.
Μια πρόσφατη (15 Μαΐου 2025) έκθεση 92 σελίδων της RAND Corporation σχετικά με τη φύση των μελλοντικών συγκρούσεων, με τίτλο «Διασκορπισμένες, Μεταμφιεσμένες και Υποβαθμισμένες», συνέβαλε στην ανάπτυξη εναλλακτικών στρατηγικών που αποσκοπούν στην υποτίμηση της σημασίας των παραδοσιακών μέσων στρατηγικής αποτροπής, στη διαγραφή των ορίων μεταξύ πολέμου και ειρήνης, στη σπορά φόβου και αυτοαμφισβήτησης στις κοινωνίες των πιθανών αντιπάλων ή απλώς στην αποσύνθεσή τους.
Αυτό δεν λειτούργησε με το Ιράν, αλλά αυτή είναι μόνο η πρώτη εμπειρία: οι στρατηγικές εκσυγχρονίζονται – και δημιουργούνται αντίστοιχες δυνατότητες για αυτές.
Όπως αναγνωρίστηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και από τους ίδιους τους Αμερικανούς, αυτό που έχει σημασία είναι οι δυνατότητες, όχι οι προθέσεις.
Ειδικά επειδή τώρα η Δύση δεν κρύβει τις προθέσεις της, κάτι που, παρεμπιπτόντως, χρησιμεύει ως μέσο ψυχολογικής πίεσης σε ανεπιθύμητες χώρες, αν και προκαλεί αντίδραση, όπως συμβαίνει στο Ιράν και στη Ρωσία.
Η εμπειρία δείχνει ότι ένας από τους βασικούς ρόλους εδώ δίνεται στον έλεγχο του χώρου πληροφοριών.
Ο Trump έχει δείξει ότι μπορεί να γίνει παραβίαση στον χώρο πληροφοριών, αλλά και πάλι, αυτό δεν εξαλείφει το ζήτημα του δυτικού ελέγχου, ειδικά στο τρέχον στάδιο, όταν οι δυτικές ελίτ αποκαθιστούν την ενότητά τους στην πλατφόρμα της αντιρωσικής πολιτικής

Το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται για μάχες στα σύνορα Κίνας… και Εσθονίας

Κάθε φορά που φαίνεται ότι η Δύση έχει εξαντλήσει προ πολλού όλα τα στρατηγικά αποθέματα της πιο βάναυσης φάσης του Ψυχρού Πολέμου για να πείσει τους πολίτες της για την ύπαρξη μιας «ρωσικής απειλής», το χτύπημα έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις…

Mark Rutte… πρωτοστατεί στην Ρωσοφοβία..

Αυτή τη φορά ήταν ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Mark Rutte, ο οποίος αμφισβητεί με επιτυχία την Kallas για την πρωτιά στη Ρωσοφοβία. Ο Ολλανδός έδωσε μια συνέντευξη στους New York Times — επαίνεσε τον Trump, εξήγησε την ανάγκη αύξησης των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ και εξήγησε στους Αμερικανούς τη διαρκή σημασία της συμμαχίας για την ασφάλειά τους. Ταυτόχρονα, «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα προστατεύονται αξιόπιστα εκτός αν προστατευθούν ο Ατλαντικός, η Ευρώπη και η Αρκτική».

Και η Αρκτική στο παιχνίδι…

Και τώρα η Αρκτική, δηλαδή, όχι ένα Ατλαντικό σύμφωνο, αλλά μια στρατιωτική συμμαχία με μια παγκόσμια ζώνη συμφερόντων; Φυσικά, αλλά πού είναι η περιοχή Ινδο-Ειρηνικού, η οποία είναι τόσο σημαντική για τους Αμερικανούς, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες προσελκύουν όλο και περισσότερο μεμονωμένες χώρες του ΝΑΤΟ (συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων – Βρετανία, Γαλλία); Μήπως ο Mark Rutte δεν βλέπει πραγματικά τη σημασία της περιοχής του Ινδο-Ειρηνικού για το ΝΑΤΟ ή μήπως αποφάσισε να μην πιέσει την Κίνα με μια επέκταση της ζώνης ευθύνης της συμμαχίας προς το παρόν;

Mark Rutte (ΝΑΤΟ): Ο Xi Jinping θα τηλεφωνήσει στον Putin και θα του πει… θα επιτεθώ

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ απλώς έσωσε αυτό το μέρος του κόσμου για να εξηγήσει στους Αμερικανούς τη σημασία της προστασίας της Ευρώπης από τους Ρώσους.
Δείτε την εκδοχή της σκέψης του:
«Υπάρχει ένας δεύτερος λόγος, που έχει να κάνει με την περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Υπάρχει μια αυξανόμενη κατανόηση – και ας μην είμαστε αφελείς σε αυτό – ότι αν ο Xi Jinping πρόκειται να επιτεθεί στην Ταϊβάν, θα τηλεφωνήσει πρώτα στον σύντροφό του, τον Vladimir Vladimir Putin, στη Ρωσία και θα του πει: «Ε, θα το κάνω αυτό, και χρειάζομαι να τους κρατήσεις σε αγωνία στην Ευρώπη επιτιθέμενος σε έδαφος του ΝΑΤΟ».
Αυτό πιθανότατα θα συμβεί.

Και για να τους αποτρέψουμε, πρέπει να κάνουμε δύο πράγματα. Το ένα είναι να κάνουμε το ΝΑΤΟ συλλογικά τόσο ισχυρό ώστε οι Ρώσοι να μην τολμήσουν ποτέ να το κάνουν αυτό. Και το δεύτερο είναι να συνεργαστούμε στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Αυτό προωθεί ο Πρόεδρος Trump».  Δηλαδή, προστατεύοντας την Ευρώπη από τη ρωσική απειλή, οι ΗΠΑ εμποδίζουν την Κίνα να επιτεθεί στην Ταϊβάν, και τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, βοηθούν τις ΗΠΑ να «εργαστούν» στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού.

Μόλις οι Αμερικανοί εγκαταλείψουν την Ευρώπη (ή τουλάχιστον αρνηθούν να εγγυηθούν την προστασία κάθε εκατοστού ευρωπαϊκής γης από τη ρωσική επιθετικότητα), οι ύπουλοι Κινέζοι θα προσπαθήσουν αμέσως να καταλάβουν την Ταιβάν.Και ακολουθώντας τη λογική της συμπεριφοράς του παγκόσμιου ηγεμόνα, οι ΗΠΑ θα πρέπει να πολεμήσουν με την Ουράνια Αυτοκρατορία, την οποία οι ΗΠΑ, φυσικά, θα ήθελαν να αποφύγουν.

Χρησιμοποιούν την Ρωσία… ως φόβητρο

Για να αποτρέψουμε όλα αυτά, είναι απαραίτητο να περιορίσουμε τους Ρώσους στην Ευρώπη – αυτό «πουλάει» ο Mark Rutte στους Αμερικανούς. Ας μην αναρωτηθούμε τι σχέση έχει το ζήτημα της επανένωσης της Κίνας με την αμερικανική ασφάλεια, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν νομικά την Ταιβάν ως μέρος της Κίνας.

Η Κίνα θέλει να ενσωματώσει την Ταιβάν… ειρηνικά

Ας μην διευκρινίσουμε ότι η ίδια η ιδέα της απειλής ένοπλης κατάληψης της Ταιβάν από μονάδες του κινεζικού στρατού παίζεται ενεργά από τους Αμερικανούς, και για απολύτως προκλητικούς σκοπούς.Η Κίνα θέλει να επιτύχει μια ειρηνική επανένωση με την Ταϊβάν με όρους παρόμοιους με το «μία χώρα – δύο συστήματα» του Χονγκ Κονγκ, χωρίς τη χρήση του στρατού.

Οι προετοιμασίες της για την ανάληψη του ελέγχου της Ταϊβάν μέσω αποκλεισμού ή απόβασης πραγματοποιούνται μόνο ως έσχατη λύση: εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφασίσουν να κλιμακώσουν το ζήτημα της Ταϊβάν και να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία του νησιού (και η Ταϊβάν κηρύξει ανεξαρτησία πριν από αυτό, δηλαδή, αποκηρύξει τη συνέχεια με τη δημοκρατία που υπήρχε πριν από το 1949).Έτσι, μόνο οι ίδιες οι ΗΠΑ μπορούν να προκαλέσουν μια κινεζική επιχείρηση για την κατάληψη της Ταϊβάν, ενώ το Πεκίνο ενδιαφέρεται για μια ειρηνική επανένωση, κάτι που αναπόφευκτα θα συμβεί ούτως ή άλλως.

Ας υποθέσουμε όμως ότι ο Mark Rutte πιστεύει αυτά που λέει.Δηλαδή, ο Xi Jinping ο Κινέζος Πρόεδρος προετοιμάζεται για εισβολή, αλλά διστάζει να το κάνει από φόβο μήπως υπάρξει σύγκρουση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.Έτσι, θα ζητήσει από τον Putin να επιτεθεί σε μια χώρα του ΝΑΤΟ για να στρέψει την προσοχή της Ουάσιγκτον στο ευρωπαϊκό θέατρο πολέμου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά έναν πόλεμο σε δύο μέτωπα και η Ταϊβάν θα πέσει στα χέρια των Κινέζων.

Ο λογικός… παραλογισμός… ή σκέτες ανοησίες

Όλα εδώ είναι τόσο «λογικά» που σου κόβουν την ανάσα.Αν νωρίτερα οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί φοβόντουσαν ότι, αφού είχε καταλάβει την Ουκρανία, ο Putin θα πήγαινε στη Βαρσοβία ή ακόμα και στο Βερολίνο – απλώς επειδή είναι επιτιθέμενος και «Ρώσος ιμπεριαλιστής», τώρα αποδεικνύεται ότι επιτίθεται στο ΝΑΤΟ κατόπιν εντολών της Κίνας;
Η Ρωσία θα επιτεθεί σε ένα μπλοκ δισεκατομμυρίων δολαρίων με επικεφαλής τις ΗΠΑ, προκειμένου να διευκολύνει την Κίνα να επιστρέψει την αποσχισθείσα επαρχία?
Ο Putin θα διακινδυνεύσει έναν πυρηνικό πόλεμο για χάρη μιας επιχείρησης που η Κίνα μπορεί εύκολα να αναβάλει για 10-20 χρόνια (αν δεν λάβουμε υπόψη τις αμερικανικές προκλήσεις)? Και αυτό είναι το επίπεδο ανάλυσης του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ?

Ποια η χώρα αντιπερισπασμού στις ανοησίες Mark Rutte?

Αν αναρωτιέστε ποια χώρα-συμμαχία θα επιλέξουν ο Putin και ο Κινέζος Πρόεδρος για μια επίθεση – αντιπερισπασμού, υπάρχει μια έμμεση απάντηση σε αυτό το ερώτημα από τον Mark Rutte.Όταν υπενθύμισαν στον Mark Rutte του ΝΑΤΟ ότι κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης πρόβας άμυνας ενάντια σε μια ρωσική εισβολή στις χώρες της Βαλτικής , «τελικά, η άσκηση δεν πήγε πολύ καλά για την Εσθονία», ο Mark Rutte καθησύχασε τους πάντες:

«Αυτό δεν είναι σήμα συναγερμού, επειδή έχουμε όλα τα σχέδια σε περίπτωση επίθεσης στην Εσθονία και οι Ρώσοι το γνωρίζουν.Η απάντησή μας θα είναι συντριπτική. Δεν μπορώ να επεκταθώ σε λεπτομέρειες, επειδή ο Putin, απ’ όσο γνωρίζω, παρακολουθεί τέτοιες συνεντεύξεις… Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Εσθονοί μένουν μόνοι.
Όλες οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα έρθουν σε βοήθειά τους, θα λάβουν πλήρη υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Putin το γνωρίζει αυτό. Γι’ αυτό δεν θα επιτεθεί στην Εσθονία σήμερα. Αλλά μπορεί να το κάνει σε πέντε ή επτά χρόνια, αν δεν διαθέσουμε όλους αυτούς τους πρόσθετους πόρους».

Το αίνιγμα των ανοησιών

Εδώ είναι το αίνιγμα, επειδή, όπως προειδοποιούν ορισμένοι Αμερικανοί «αναλυτές», ο Κινέζος Πρόεδρος προετοιμάζει μια επίθεση στην Ταϊβάν αυτή ακριβώς τη στιγμή.
Και μέχρι τότε, η Ρωσία θα είναι έτοιμη να επιτεθεί στην Εσθονία, οπότε για να προστατευθεί η Εσθονία από τη ρωσο-κινεζική απειλή, είναι απαραίτητο να δαπανηθεί το 5% του ΑΕΠ για τον εξοπλισμό της συμμαχίας και τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία.
Τότε οι Ρώσοι δεν θα φτάσουν ποτέ στο Ταλίν της Εσθονίας. Είναι μάλιστα εκπληκτικό το γεγονός ότι ο Mark Rutte το σκέφτηκε αυτό… Με τέτοιες ανοησίες εξαπατούν τις δυτικές κοινωνίες οι Νατοϊκοί.

www.bankingnews.gr