Όταν μας σκεπάζει η τσίκνα του ναζισμού.

Υπάρχει μια τριάδα στον ευρωπαϊκό στοχασμό που προφήτευσε το μέλλον της ποινικής αποικίας των ημερών μας. Ο  Αντρέ Γκλύκσμαν το υποψιάστηκε, ο Μισέλ Φουκώ το ανέλυσε και ο Τζιόρτζιο Αγκάμπεν το περιέγραψε.

Ο Αντρέ Γκλύκσμαν με το έργο του «Αρχιστοχαστές» μας δίνει τα φώτα του για να κατανοήσουμε τη σχέση Αφέντη-Σκλάβου έτσι όπως μετατρέπεται σε σχέση Γνώστη-Αδαή. Δηλαδή πως ακριβώς εξελίσσεται  το νέο κάστρο της εξουσίας.

Τι μας λέει λοιπόν ο πολιτικός προφήτης Αντρέ Γκλύκσμαν. Η νέα σχέση οργανώνεται σε μια νέα διαλεκτική που μεταμορφώνει την  Εξουσία-Σκλαβιά  σε Γνώση-Άγνοια.

Εδώ η εξουσία δεν έχει ανάγκη  από τους παλιούς πολιορκητικούς της μηχανισμούς, αλλά τη γλώσσα. Όχι μόνο την προπαγανδιστική, αλλά την εξειδικευμένη γλώσσα μιας νέο-επιστήμης που κατανοείται μόνο από τους ειδήμονες, οι οποίοι αποτελούν και τους μυημένους Μεσσίες και σε κάθε περίπτωση  λειτουργούν ως προστάτες και σωτήρες των λαών.

Οι Σκλάβοι δεν  καταλαβαίνουν τη νέα γλώσσα αλλά επίσης  και ο Αφέντης  δεν καταλαβαίνει τη νέα γλώσσα γιατί εκείνη γίνεται  ομίχλη που καλύπτει τη σαφήνειας και  απολεσμένος προσδιορισμός χωρίς ορίζοντα.

Θα αποτελεί όμως ο Αφέντης τον συντελεστικό παράγοντας της διευθέτησης και παράλληλα θα καλλιεργεί την άγνοια των Σκλάβων. Αυτός θα είναι ο νέος του ρόλος.

 Έτσι η νέα στοιχείωση και ακολουθία της εξουσίας  θα εγκαθιστά τους όρους και τις διατάσεις της πειθαρχίας με χιλιάδες μίλια απόλυτης υποταγής κάτω από τη μπότα μιας επιστημονικοφάνειας.

Βλέπετε είναι μια ιστορία που κρατά από την  εποχή του Λ. Φόϋερμπαχ όταν εκείνος μας έλεγε ότι, όταν η επιστήμη διεκδικεί δάφνες αλήθειας εκεί ακριβώς μεταβάλλεται σε αστυνομική καταστολή. Τελικά η  αστυνομία υποστήριζε ο Λ. Φόϋερμπαχ, βάζει τις γραμμές μεταξύ αλήθειας και επιστήμης.

Ο Μισέλ Φουκώ στο έργο του «Επιτήρηση και Τιμωρία» κατέδειξε με επάρκεια ότι γνώση  και  εξουσία κάνουν καλή παρέα  και διαμορφώνουν το κλάσμα της υποταγής. Θρόνοι και δυναστείες κουβαλούν πάντα αυτό το κλάσμα σαν αρχή και τεχνουργία.

Επιπλέον ο  Αντρέ Γκλύκσμαν μας φωταγωγεί  τη σχέση «Δημόσιου Καλού» και «Ιδιωτικού Κακού» έτσι όπως οι  ναζιστικές γεωδυναστείες το εφάρμοσαν. Όπου στο όνομα του «Δημοσίου Καλού»  η εξουσιοφρένεια και το παραλήρημα της πολιτικής παθολογίας γίνεται δόγμα.

Το «Δημόσιο Καλό»  συντηρείται από τα βαμπίρ της ιστορίας με  χαλκεύσεις και παραμορφώσεις. Για να εφαρμοστεί ως ψευδεπίγραφη απολυτότητα της ευημερίας («Το Δημόσιο Καλό») ό,τι ακριβώς είχε γίνει και στις κομμουνιστικές χώρες υιοθετούνται  ως πρακτικές και  χωρίς βάσανον και αίσθημα ελευθερίας οι  αλαζονείες και οι  συγκαταβάσεις.

 Κάτω από αυτή την προσπάθεια προωθούνται όλα τα λύματα του σκοταδισμού και  όλες οι  ακρότητες. Αλλά σ’ αυτές τις περιπτώσεις το «Δημόσιο Καλό»  γίνεται  τιφωνική βία, φοβικό παραλήρημα και αήττητος σφρίγος από απειλές  και καταλογισμούς.

 Αναπότρεπτα το «Δημόσιο Καλό» με τις χωρητικότητες των παραδαρμών της ζωής και με τους νόμους του, σου ορίζει πως να είσαι νεκρός ακόμη και αν ζεις.

Αλλά σχεδόν πάντα  σ’ αυτές τις «έγκριτες» παραλογίες  πραγματοποιούνται μίξεις αφρισμένου μίσους και ακέραιης  γελοιότητας.

Αρκεί να δει κανείς τους ιεροεξεταστές του τηλεοπτικού καθαρτηρίου, Πρωτοσάλτε, Παυλάκη, Βασιλακόπουλο, και θα καταλάβει πως σαρκοδένει το μίσος με το ευτράπελο.

 Χαράτσι 100ευρώ μόνο στους ανεμβολίαστους;

Θα φωνάξει η χορωδία του ολετήριου εσμού όπως θα έλεγε και ο Ντοστογιέφσκι.

Να γίνει 200 ευρώ το χαράτσι γιατί έχουν να  δώσουν τα 100 ευρώ!!

Να μπούμε στα σπίτια τους και να τους εμβολιάσουμε με το ζόρι.

Αυτά λοιπόν είπαν οι  τρομπέτες του δογματικού σύψυχου.

 Στο εκτελεστικό απόσπασμα καλύτερα θα μπορούσαν  να είχαν πει !!

 Γιατί αυτολογοκρίθηκαν;

Αφού έχουν ασυλία και κανείς δικαστής δεν ευαισθητοποιείται να βγάλει από τα συρτάρια του το Νόμο που αναφέρεται στη  «Δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους».

Μ’ όλα τα παραπάνω πάμε  ολοταχώς να συναντήσουμε τον Πολ-Ποτ και τον Πινοσέτ, το Άουσβιτς και την Κολύμα, τους Πρίγκιπες του Σαντιάγκο και τους Πρίγκιπες της Αβάνας.

 Να ξαναζωντανέψουμε τη «δημοκρατική ασθένεια» που είχε βρει ο Γκρόντεκ για όσους είχαν δημοκρατικές ιδέες. Και πρόσταζε να γίνει εγκλεισμός τους σε ψυχιατρικά άσυλα σ’ όσους τις διατηρούσαν.

Φαίνεται πως η ναζιστική τσίκνα αρχίζει να  σκεπάζει τον ουρανό της χώρας.

Είναι γεγονός πως όσο και αν θέλουν να κρύψουν τις αντιδημοκρατικές τους πεποιθήσεις κάποιοι  πανελίστες-δημοσιογράφοι, τηλε-ειδικοί, πολιτικοί, δεν τα καταφέρνουν. Οι Ιταλοί μαφιόζοι λένε «το κοράκι που μιμείται το γλάρο πνίγεται».

Είναι αλήθεια ότι η  εποχή μας δε ζηλεύει το πέλαγος του καλού (Πλάτων), το πέλαγος της ομορφιάς (Ντοστογιέφσκι), αλλά το Αρχιπέλαγος Γκουλάνγκ (Σολζενίτσιν).

«Ο δρόμος της φρίκης είναι ανοιχτός» είχε πει ο Σιοράν. 

Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.