Όσοι έχουν από 21 ελαιόδεντρα και πάνω κινδυνεύουν με πρόστιμα έως 5.000 ευρώ! Τι αλλάζει από φέτος
Σε μια Ελλάδα που ασφυκτιά υπό το βάρος της ακρίβειας, το κράτος επιλέγει να σφίξει ακόμα περισσότερο τον κλοιό γύρω από τους πολίτες, επιβάλλοντας δυσβάσταχτα πρόστιμα στους ιδιοκτήτες ελαιόδεντρων – ακόμα και σε όσους δεν μαζεύουν ούτε μία σταγόνα λάδι!
Από τον Μάρτιο του 2026, όσοι κατέχουν 21 ή περισσότερα ελαιόδεντρα υποχρεούνται να καταχωρήσουν τα στοιχεία τους στο Ελαιοκομικό Μητρώο και, από την 1η Οκτωβρίου 2026, να δηλώσουν ψηφιακά τη συγκομιδή τους ακόμα και αν δεν παράγουν τίποτα. Η δήλωση, που γίνεται μέσω gov.gr με κωδικούς Taxisnet, πρέπει να υποβληθεί από 1η Οκτωβρίου έως 31 Μαΐου, ενώ οι παραγωγοί οφείλουν να καταγράφουν λεπτομέρειες όπως το ΑΦΜ, την ποικιλία ελιάς και τον κωδικό ελαιοτεμαχίου.
Η μη συμμόρφωση ή η ανακρίβεια επισύρει πρόστιμα από 100 έως 5.000 ευρώ, ανάλογα με τον αριθμό των δέντρων, ενώ για κάθε λανθασμένο ελαιόδεντρο επιβάλλεται ποινή 60 ευρώ, και για κάθε 100 κιλά ελαιοκάρπου 60-150 ευρώ.Οι συνταξιούχοι που παράγουν έστω και ελάχιστο εισόδημα από ελιές καλούνται να το δηλώσουν στον ΕΦΚΑ και την εφορία, προσθέτοντας ακόμα ένα βάρος.
Το ΥΠΑΑΤ ισχυρίζεται ότι η ρύθμιση απορρέει από την κοινοτική νομοθεσία και τον νόμο 5035/2023, με στόχο την «ποιότητα και ασφάλεια του ελαιολάδου». Όμως, η αλήθεια είναι πιο σκοτεινή, το κράτος, αντί να στηρίξει τους αγρότες σε μια εποχή που η φτώχεια καλπάζει , επιλέγει να τους πνίξει με γραφειοκρατία και φόρους. Οι μικροϊδιοκτήτες, που βγάζουν λάδι για τις οικογένειές τους, αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες αν παραλείψουν μια δήλωση, ενώ οι συνταξιούχοι, που συχνά ζουν με πενιχρές συντάξεις, καλούνται να πληρώσουν φόρους για λίγα λίτρα λάδι. Τα πρόστιμα, που κλιμακώνονται από 100 ευρώ για 21 δέντρα έως 5.000 για πάνω από 1.001, και προσαυξάνονται κατά 50% σε περιπτώσεις επανάληψης, δείχνουν την απληστία ενός κράτους που βλέπει κάθε πολίτη ως πηγή εσόδων!
Καθώς η Ελλάδα βυθίζεται σε κρίσεις , η επιβολή αυτών των μέτρων δείχνει ένα κράτος αποκομμένο από τον λαό του, που βλέπει τους πολίτες ως υπόχρεους και όχι ως συνεργάτες. Οι ελιές, που κάποτε έθρεφαν γενιές, γίνονται τώρα αιτία φόβου και τιμωρίας. Η ύπαιθρος, ήδη πληγωμένη από την αποβιομηχάνιση, φωνάζει: το κράτος δεν θέλει να προστατεύσει, αλλά να ελέγξει, να φορολογήσει, να πνίξει.
