Οι μπατονέτες των τέστ και τα εμβόλια περιέχουν νανοσωματίδια, είναι ασφαλή σὐμφωνα με την Ευρωπαική Ενωση;

Υπάρχει διάχυτη ανησυχία για τα νανοσωματίδια που υπάρχουν στα διαγνωστικά τέστ, το αναγράφουν στο ένθετο τους,”Tο τεστ αντιγόνου Covid 19 Ag βασίζεται στην τεχνολογία μεμβράνης με κολλοειδή νανοσωματίδια. Μια μεμβράνη νιτροκυτταρίνης ευαισθητοποιείται με μονοκλωνικά αντισώματα που στρέφονται εναντίον του αντιγόνου του ιού” αλλα και στα εμβόλια. 

Σύμφωνα με τον επιστήμονα που βρίσκεται πίσω απο την πειραματική τεχνολογία mRNA που χρησιμοποιείται για τα εμβόλια από τις φαρμακευτικές εταιρείες Pfizer και Moderna τον Δρ Drew Weissman 

“Τέσσερα λιπίδια χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν τα νανοσωματίδια λιπιδίων που αυτοσυναρμολογούνται με το mRNA. Όλα δημιουργούνται συνθετικά. Το κατιονικό λιπίδιο, το οποίο είναι το κύριο συστατικό λειτουργίας, είναι ιδιοκτησία των εταιρειών(πατενταρισμένο)” και ‘‘είναι ιδιόκτητες πληροφορίες θαμμένες σε έναν περίπλοκο ιστό διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας.”

Ούτε η Pfizer ούτε η Moderna ανταποκρίθηκαν αμέσως σε αιτήματα για χημική ανάλυση στο BNT162b2 ή στο mRNA-1273.

Αραγε οι κατασκευαστές των εμβολίων αλλά και οι κατασκευαστές απο τις μπατονέτες των διαγνωστικών τέστ, θα έχουν κάνει τις μελέτες που αναφέρει η ειδική επιτροπή της Ευρωπαικής Ενωσης; Ωστε να είμαστε ασφαλείς και να μην είμαστε εμείς τα ινδικά χοιρίδια;

Για να δούμε τι μας αναφέρει η ειδική επιτροπή της Ευρωπαική Ενωση. 

Χρειάζονται όπως αναφέρει ειδικές μελέτες για κάθε μορφή νανοσωματιδίου και τα νανοσωματίδια του κολλοειδή Αργυρου που υπάρχουν στις μπατονέτες, αλλα και για τα νανοσωματίδια που υπάρχουν στα εμβόλια.

Δημόσια Υγεία-Νανοτεχνολογία

Η Επιστημονική επιτροπή για τους αναδυόμενους και τους πρόσφατα αναγνωρισμένους κινδύνους για την υγεία (SCENIHR ) αναφέρει:

Τα μεταλλικά νανοσωματίδια έχουν σημαντική χημική αντιδραστικότητα ενώ τα νανοσωματίδια ιονικών κρυστάλλων έχουν παρατηρηθεί ότι συσσωρεύουν πρωτεϊνικές στιβάδες όταν εκτίθενται στο κυτόπλασμα ή στο λεμφικό υγρό. Αυτό το πρωτεϊνικό στρώμα εμπλέκεται πιθανώς στην αλληλεπίδραση του νανοσωματιδίου με το κυτταρικό σύστημα.

”Από την άλλη πλευρά, υλικά με πολύ χαμηλή διαλυτότητα ή ικανότητα αποικοδόμησης, θα μπορούσαν να συσσωρευτούν εντός βιολογικών συστημάτων και να παραμείνουν εκεί για μεγάλες χρονικές περιόδους.

Με τα νανοσωματίδια αυτού του χαρακτήρα πρέπει να προκύψουν οι μεγαλύτερες ανησυχίες και πρέπει να δοθεί προσοχή στη σύγκριση της ανθεκτικότητας των σωματιδίων και των χρονικών σταθερών των μεταβολικών και κυτταρικών δραστηριοτήτων εντός του ξενιστή στόχου.( ανθρώπου και των οργάνων του)

6.4 Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην υγεία των νανοσωματιδίων που χρησιμοποιούνται ως φορείς φαρμάκων;

Ένα από τα πλεονεκτήματα της χρήσης νανοσωματιδίων για φαρμακευτικά σκευάσματα είναι η πιθανότητα διέλευσης του αιματοεγκεφαλικού φραγμού (BBB). Ωστόσο, αυτό μπορεί επίσης να είναι το σημαντικό μειονέκτημα για τη συστηματική χορήγηση νανοσωματιδίων όσον αφορά την πιθανή τοξικότητα στον εγκέφαλο

Όταν αξιολογήθηκαν νανοσωματίδια με διαφορετικά χαρακτηριστικά επιφανείας, τα ουδέτερα νανοσωματίδια και οι χαμηλές συγκεντρώσεις ανιονικών νανοσωματιδίων βρέθηκαν να μην έχουν επίδραση στην ακεραιότητα του BBB, ενώ οι υψηλές συγκεντρώσεις ανιονικών νανοσωματιδίων και τα κατιονικά νανοσωματίδια ήταν τοξικές για το BBB. Τα ποσοστά πρόσληψης του εγκεφάλου, ανιονικών νανοσωματιδίων σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις ήταν ανώτερα από τα ουδέτερα ή κατιονικά σκευάσματα στις ίδιες συγκεντρώσεις. Ως εκ τούτου, το επιφανειακό φορτίο νανοσωματιδίων πρέπει να ληφθεί υπόψη για τοξικότητα και προφίλ διανομής εγκεφάλου (Lockman et al 2004).

Η χρήση νανοσωματιδίων ως φορέων φαρμάκων μπορεί να μειώσει την τοξικότητα του ενσωματωμένου φαρμάκου (Kim et al 2003), αν και δεν μπορεί πάντα να γίνει διάκριση μεταξύ του φαρμάκου και της τοξικότητας των νανοσωματιδίων.

In vitro παρατηρήσεις με κερατινοκύτταρα, μακροφάγα και μονοκύτταρα αίματος αποκάλυψαν την επαγωγή οξειδωτικού στρες σε αυτά τα κύτταρα μετά από έκθεση σε νανοσωματίδια (Shvedova et al 2003, Brown et al 2004).

Λαμβάνοντας υπόψη τα ειδικά χαρακτηριστικά που καταδεικνύονται για τα νανοσωματίδια, οι δοκιμές που συνήθως εκτελούνται για τον προσδιορισμό της τοξικότητας των προϊόντων μπορεί να μην επαρκούν για την ανίχνευση όλων των πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών των νανοσωματιδίων.

Με βάση τις εμπειρίες στην εισπνοή τοξικολογίας, προτάθηκε μια σειρά δοκιμών για την αξιολόγηση της τοξικότητας των νανοσωματιδίων που χρησιμοποιούνται σε συστήματα διανομής φαρμάκων (Borm και Kreyling 2004).

Αυτές περιελάμβαναν δοκιμές για βλάβη των κυττάρων του αίματος μετά από ενδοφλέβια χορήγηση, αποκρίσεις οξείας φάσης ηπατοκυττάρων ή πνευμονικών κυττάρων, δοκιμές διαπερατότητας ενδοθηλιακών κυττάρων, για αποσταθεροποίηση αθηρωματικών πλακών σε ζωικά μοντέλα για αθηροσκλήρωση, για επιδράσεις στο αυτόνομο νευρικό σύστημα, για επικουρική δραστηριότητα σε μοντέλο ανοσοποίησης, για ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος με μέτρηση της δραστηριότητας των Τ κυττάρων και της επαγωγής της κυτοκίνης στους λεμφαδένες, για τον προσδιορισμό της επιφανειακής δραστηριότητας και της επαγωγής του οξειδωτικού στρες σε κυτταρικές γραμμές, για τοξικότητα σε διάφορες κυτταρικές σειρές in vitro, και για βιοανθεκτικότητα. 

Ένας μηχανισμός τοξικότητας των νανοσωματιδίων είναι πιθανό να είναι η επαγωγή αντιδραστικών ειδών οξυγόνου και το επακόλουθο οξειδωτικό στρες σε κύτταρα και όργανα.

Ο έλεγχος για την αλληλεπίδραση νανοσωματιδίων με πρωτεΐνες και διάφορους τύπους κυττάρων πρέπει να εξεταστεί ως μέρος της τοξικολογικής αξιολόγησης. 

Με εξαίρεση τα αερομεταφερόμενα σωματίδια που μεταφέρονται στον πνεύμονα, οι πληροφορίες σχετικά με τη βιολογική μοίρα των νανοσωματιδίων, συμπεριλαμβανομένης της κατανομής, της συσσώρευσης, του μεταβολισμού και της τοξικότητας για τα όργανα είναι ακόμη ελάχιστες.

3.8.5 Συμπεράσματα

Η μείωση του μεγέθους στη νανοκλίμακα αλλάζει τα χαρακτηριστικά των σωματιδίων, κυρίως λόγω της αυξημένης αναλογίας επιφάνειας προς όγκο. Δεν υπάρχουν ακόμη παραδείγματα για την πρόβλεψη της σημασίας οιασδήποτε από αυτές τις αλλαγές στα χαρακτηριστικά, επομένως η αξιολόγηση της ασφάλειας των νανοσωματιδίων και των νανοδομών δεν μπορεί να βασιστεί στο τοξικολογικό και οικοτοξικολογικό προφίλ του κύριου υλικού που έχει ιστορικά προσδιοριστεί.

Η βιολογική συμπεριφορά των νανοσωματιδίων καθορίζεται από τη χημική σύνθεση, συμπεριλαμβανομένων των επικαλύψεων στην επιφάνεια, της μείωσης του μεγέθους και των αντίστοιχων μετατοπίσεων στις χημικές και φυσικές ιδιότητες, τη σχετική αύξηση στην αναλογία επιφάνειας προς όγκο και το σχήμα.

Επιπλέον, οι συσσωματώσεις νανοσωματιδίων μπορεί να επηρεάσουν και τη βιολογική τους συμπεριφορά. Η δόση που εκφράζεται ως επιφάνεια ή αριθμός σωματιδίων που χορηγούνται δείχνει καλύτερη σχέση με βιολογικές και / ή τοξικές επιδράσεις από τη δόση που εκφράζεται ως μάζα.

Η βιολογική αξιολόγηση των νανοσωματιδίων και / ή προϊόντων που ενσωματώνουν νανοσωματίδια πρέπει να πραγματοποιείται κατά περίπτωση.

Ένας μηχανισμός τοξικότητας των νανοσωματιδίων είναι πιθανό να είναι η επαγωγή αντιδραστικών ειδών οξυγόνου και το επακόλουθο οξειδωτικό στρες σε κύτταρα και όργανα. 

Ο έλεγχος για την αλληλεπίδραση νανοσωματιδίων με πρωτεΐνες και διάφορους τύπους κυττάρων θα πρέπει να εξεταστεί ως μέρος της τοξικολογικής αξιολόγησης.

Η κυκλοφορία  και η πρόσληψη νανοσωματιδίων από το σώμα συμβαίνει μετά από έκθεση στην εισπνοή (πρόσληψη νευρωνικών, κυκλοφορία σε ολόκληρο το επιθήλιο των πνευμόνων και κατάποση), στοματική έκθεση (κατάποση) και έκθεση στο δέρμα ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του νανοσωματιδίου που ερευνάται.

Με εξαίρεση τα αερομεταφερόμενα σωματίδια που μεταφέρονται στον πνεύμονα, οι πληροφορίες σχετικά με τη βιολογική τύχη των νανοσωματιδίων, συμπεριλαμβανομένης της κατανομής, της συσσώρευσης, του μεταβολισμού και της τοξικότητας για τα όργανα είναι ακόμη ελάχιστες.”

Πρόσφατες έρευνες επίσης κατηγορούν τα νανοσωματίδια για εγκεφαλική βλάβη.

Τα νανοσωματίδια μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στα νεφρά και τον εγκέφαλο

Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Plymouth απέδειξαν, για πρώτη φορά, ότι τα νανοσωματίδια έχουν  θανατηφόρα επίδραση στον εγκέφαλο και σε άλλα μέρη του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Περισσότερα για την επικινδυνότητα των νανοσωματιδίων του κολλοειδή άργυρου και της νιτροκυτταρίνης που περιέχουν οι μτατονέτες στο πιο κάτω άρθρο.

Διαγνωστικά τέστ για τον κορονοιό, είναι έγκυρα;; Ενέχουν κινδύνους;;

πηγή

https://ec.europa.eu/health/ph_risk/committees/04_scenihr/docs/scenihr_o_003b.pdf

Lockman PR, Koziara JM, Mumper RJ and Allen DD. Nanoparticle surface charges alter

blood-brain barrier integrity and permeability. J Drug Target 2004, 12, 635-641. 

Kim SY, Lee YM, Baik DJ and Kang JS. Toxic characteristics of methoxy poly(ethylene

glycol)/poly(ε-caprolactone) nanospheres; in vitro and in vivo studies in the normal

mice. Biomaterials 2003, 24, 55-63. 

Shvedova et al 2003 Exposure to carbon nanotube material: assessment of nanotube cytotoxicity using human keratinocyte cells

Brown DM, Donaldson K, Borm PJ, Schins RP, Dehnhardt, Gilmour P, Jimenez LA and

Stone V. Calcium and ROS-mediated activation of transcription factors and TNF-alpha

cytokine gene expression in macrophages exposed to ultrafine particles. Am J Physiol

Lung Cell Mol Physiol 2004, 286, L344-L353. 

Borm και Kreyling 2004. Toxicological hazards of inhaled nanoparticles–potential implications for drug delivery

halithheia.blogspot.com