Κατασκευασμένη επισιτιστική κρίση για να εξασφαλιστεί η συνέχιση της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ

Του Colin Todhunter   Global Research, 24 Αυγούστου 2022

Τον Μάρτιο του 2022, ο Γενικός  Γραμματέας του ΟΗΕ  Antonio Guterres  προειδοποίησε  για «τυφώνα πείνας και κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος τροφίμων» στον απόηχο της κρίσης στην Ουκρανία. 

Ο Guterres είπε ότι οι τιμές των τροφίμων, των καυσίμων και των λιπασμάτων εκτοξεύονται στα ύψη με τις αλυσίδες εφοδιασμού να διακόπτονται και πρόσθεσε ότι αυτό πλήττει περισσότερο τους φτωχούς και φυτεύει τους σπόρους για πολιτική αστάθεια και αναταραχή σε όλο τον κόσμο.

Σύμφωνα με τη  Διεθνή Ομάδα Εμπειρογνωμόνων για τα Αειφόρα  Συστήματα Τροφίμων, επί του παρόντος υπάρχει επαρκής ποσότητα τροφίμων και δεν υπάρχει κίνδυνος παγκόσμιας έλλειψης εφοδιασμού τροφίμων.

Βλέπουμε άφθονα τρόφιμα αλλά οι τιμές εκτοξεύονται στα ύψη. Το θέμα δεν είναι η έλλειψη τροφίμων, αλλά η κερδοσκοπία για τα βασικά τρόφιμα και η χειραγώγηση ενός εγγενώς ελαττωματικού παγκόσμιου συστήματος τροφίμων που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εταιρικών εμπόρων αγροτικών επιχειρήσεων και των προμηθευτών εισροών σε βάρος των αναγκών των ανθρώπων και της γνήσιας επισιτιστικής ασφάλειας.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια γεωπολιτική εμπορική και ενεργειακή σύγκρουση. Πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για την εμπλοκή των ΗΠΑ σε έναν πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας και της Ευρώπης, επιχειρώντας να διαχωρίσουν την Ευρώπη από τη Ρωσία και επιβάλλοντας κυρώσεις στη Ρωσία για να βλάψουν την Ευρώπη και να την καταστήσουν περαιτέρω εξαρτημένη από τις ΗΠΑ.

 Ο οικονομολόγος καθηγητής  Michael Hudson  δήλωσε πρόσφατα ότι τελικά ο πόλεμος είναι εναντίον της Ευρώπης και της Γερμανίας. Ο σκοπός των κυρώσεων είναι να εμποδίσουν την Ευρώπη και άλλους συμμάχους να αυξήσουν το εμπόριο και τις επενδύσεις τους με τη Ρωσία και την Κίνα.

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές από τη δεκαετία του 1980 έχουν καταστρέψει την οικονομία των ΗΠΑ. Με την παραγωγική τους βάση σοβαρά αποδυναμωμένη, ο μόνος τρόπος για τις ΗΠΑ να διατηρήσουν την ηγεμονία τους είναι να υπονομεύσουν την Κίνα και τη Ρωσία και να αποδυναμώσουν την Ευρώπη.

Ο Hudson λέει ότι, αρχής γενομένης πριν από ένα χρόνο, ο Biden και οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ προσπάθησαν να εμποδίσουν το Nord Stream 2 και όλο το εμπόριο (ενέργειας) με τη Ρωσία, ώστε οι ΗΠΑ να μπορούν να το μονοπωλήσουν.

Παρά την «πράσινη ατζέντα» που προωθείται επί του παρόντος, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να στηρίζονται στην ενέργεια που βασίζεται σε ορυκτά καύσιμα για να προβάλουν τη δύναμή τους στο εξωτερικό. Παρόλο που η Ρωσία και η Κίνα απομακρύνονται από το δολάριο, ο έλεγχος και η τιμολόγηση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου (και του χρέους που προκύπτει) σε δολάρια παραμένει το κλειδί για τις προσπάθειες των ΗΠΑ να διατηρήσουν την ηγεμονία.

Οι ΗΠΑ γνώριζαν εκ των προτέρων τις επιπτώσεις που θα είχαν οι κυρώσεις στη Ρωσία. Θα χρησίμευαν για να χωρίσουν τον κόσμο σε δύο μπλοκ και να τροφοδοτήσουν έναν νέο ψυχρό πόλεμο με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη από τη μία πλευρά, με την Κίνα και τη Ρωσία να είναι οι δύο κύριες χώρες από την άλλη.

Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ γνώριζαν ότι η Ευρώπη θα καταστρεφόταν από τις υψηλότερες τιμές ενέργειας και τροφίμων και οι χώρες εισαγωγής τροφίμων στον Παγκόσμιο Νότο θα υπέφεραν λόγω του αυξανόμενου κόστους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ σχεδιάζουν μια μεγάλη κρίση για να διατηρήσουν την παγκόσμια ηγεμονία και μια άνοδο στις τιμές βασικών εμπορευμάτων που παγιδεύουν ουσιαστικά τις χώρες στην εξάρτηση και το χρέος.

Το 2009,  ο Andrew Gavin Marshall  περιέγραψε πώς το 1973 – λίγο μετά την απομάκρυνση του κανόνα του χρυσού – ο Henry Kissinger ήταν αναπόσπαστος παράγοντας της χειραγώγησης των γεγονότων στη Μέση Ανατολή (αραβο-ισραηλινός πόλεμος και «ενεργειακή κρίση»). Αυτό χρησίμευσε στη συνέχιση της παγκόσμιας ηγεμονίας για τις ΗΠΑ, οι οποίες είχαν ουσιαστικά χρεοκοπήσει λόγω του πολέμου στο Βιετνάμ και είχαν απειληθεί από την οικονομική άνοδο της Γερμανίας και της Ιαπωνίας.

Ο Kissinger βοήθησε στην εξασφάλιση τεράστιων αυξήσεων της τιμής του πετρελαίου του ΟΠΕΚ και συνεπώς επαρκών κερδών για τις αγγλοαμερικανικές εταιρείες πετρελαίου που οι ίδιες είχαν υπερεκμεταλλευτεί το πετρέλαιο της Βόρειας Θάλασσας. Ενίσχυσε επίσης το σύστημα του πετροδολαρίου με τους Σαουδάραβες και στη συνέχεια τοποθέτησε τα αφρικανικά έθνη, που είχαν ξεκινήσει μια πορεία εκβιομηχάνισης (βασισμένη στο πετρέλαιο), σε διάδρομο εξάρτησης και χρέους λόγω της εκτίναξης των τιμών του πετρελαίου.

Πιστεύεται ευρέως ότι η πολιτική των υψηλών τιμών του πετρελαίου είχε ως στόχο να βλάψει την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Σήμερα, οι ΗΠΑ διεξάγουν και πάλι πόλεμο εναντίον τεράστιων τμημάτων της ανθρωπότητας, των οποίων η φτωχοποίηση έχει σκοπό να εξασφαλίσει ότι θα παραμείνουν εξαρτημένες από τις ΗΠΑ και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν εξάρτηση και χρέη: την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.

Εκατοντάδες εκατομμύρια θα βιώσουν (βιώνουν) φτώχεια και πείνα λόγω της πολιτικής των ΗΠΑ. Αυτοί οι άνθρωποι (αυτοί για τους οποίους υποτίθεται ότι νοιάζονταν τόσο πολύ οι ΗΠΑ και η Pfizer και άλλοι και ήθελαν να βάλουν μια ένεση σε κάθε τους μπράτσο) αντιμετωπίζονται με περιφρόνηση και παράπλευρες ζημιές στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι.

Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν πολλοί, οι ΗΠΑ δεν έχουν υπολογίσει λάθος την έκβαση των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία. Ο Michael Hudson σημειώνει ότι οι τιμές της ενέργειας αυξάνονται, ωφελώντας τις αμερικανικές εταιρείες πετρελαίου και το ισοζύγιο πληρωμών των ΗΠΑ ως εξαγωγέα ενέργειας. Επιπλέον, επιβάλλοντας κυρώσεις στη Ρωσία, στόχος είναι να περιοριστούν οι ρωσικές εξαγωγές (σιταριού και φυσικού αερίου που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή λιπασμάτων) και συνεπώς να αυξηθούν οι τιμές των γεωργικών προϊόντων. Αυτό θα ωφελήσει επίσης τις ΗΠΑ ως εξαγωγείς γεωργικών προϊόντων.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι ΗΠΑ επιδιώκουν να διατηρήσουν την κυριαρχία σε άλλες χώρες.

Οι τρέχουσες πολιτικές έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργήσουν μια κρίση τροφίμων και χρέους ειδικά για τα φτωχότερα έθνη. Οι ΗΠΑ μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την κρίση χρέους για να αναγκάσουν τις χώρες να συνεχίσουν να ιδιωτικοποιούν και να ξεπουλούν τα δημόσια περιουσιακά τους στοιχεία προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα χρέη για να πληρώσουν για τις υψηλότερες εισαγωγές πετρελαίου και τροφίμων.

Αυτή η ιμπεριαλιστική στρατηγική πέφτει στην πλάτη των δανείων «ανακούφισης για τον COVID» που έχουν εξυπηρετήσει παρόμοιο σκοπό. Το 2021, μια ανασκόπηση της Oxfam για τα δάνεια του ΔΝΤ για τον COVID-19 έδειξε ότι 33 αφρικανικές χώρες ενθαρρύνθηκαν να ακολουθήσουν πολιτικές λιτότητας. Οι φτωχότερες χώρες του κόσμου πρόκειται να πληρώσουν 43 δισεκατομμύρια δολάρια για αποπληρωμή χρέους το 2022, κάτι που διαφορετικά θα μπορούσε να καλύψει το κόστος των εισαγωγών τροφίμων τους.

Η Oxfam και η Development Finance International αποκάλυψαν επίσης ότι 43 από τα 55 κράτη μέλη της Αφρικανικής Ένωσης αντιμετωπίζουν περικοπές δημοσίων δαπανών ύψους 183 δισεκατομμυρίων δολαρίων τα επόμενα πέντε χρόνια.

Το κλείσιμο της παγκόσμιας οικονομίας τον Μάρτιο του 2020 («κλείδωμα») χρησίμευσε για να πυροδοτήσει μια άνευ προηγουμένου διαδικασία παγκόσμιου χρέους. Οι όροι (δανεισμού) σημαίνουν ότι οι εθνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να συνθηκολογήσουν στις απαιτήσεις των δυτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Αυτά τα χρέη είναι σε μεγάλο βαθμό εκφρασμένα σε δολάρια, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του δολαρίου ΗΠΑ και της επιρροής των ΗΠΑ επί των χωρών.

Οι ΗΠΑ δημιουργούν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων και πρέπει να διασφαλίσουν ότι μεγάλο μέρος του Παγκόσμιου Νότου παραμένει στην τροχιά επιρροής τους αντί να καταλήξει στο ρωσικό και ιδιαίτερα στο κινεζικό στρατόπεδο και στην πρωτοβουλία του για οικονομική ευημερία.

Μετά τον Covid, αυτό ακριβώς είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι κυρώσεις στη Ρωσία και η κατασκευασμένη επισιτιστική και ενεργειακή κρίση.

Το 2014,  ο Michael Hudson  δήλωσε ότι οι ΗΠΑ κατάφεραν να κυριαρχήσουν στο μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου Νότου μέσω της γεωργίας και του ελέγχου της προσφοράς τροφίμων. Η στρατηγική γεωπολιτικής δανειοδότησης της Παγκόσμιας Τράπεζας έχει μετατρέψει τις χώρες σε περιοχές με ελλείμματα τροφίμων, πείθοντάς τες να καλλιεργήσουν  cash crop – καλλιέργειες εξαγωγής σοδειάς– και να μην τρέφονται με τις δικές τους καλλιέργειες τροφίμων.

Ο τομέας του πετρελαίου και οι αγροτικές επιχειρήσεις είναι αχώριστες  ως μέρος της γεωπολιτικής στρατηγικής των ΗΠΑ.

Η κυρίαρχη έννοια της «διατροφικής ασφάλειας» που προωθείται από παίκτες του παγκόσμιου αγροτικού κλάδου όπως οι Cargill, Archer Daniel Midland, Bunge και Louis Dreyfus και υποστηρίζεται από την Παγκόσμια Τράπεζα βασίζεται στην ικανότητα των ανθρώπων και των εθνών να αγοράζουν τρόφιμα. Δεν έχει να κάνει με την αυτάρκεια και οτιδήποτε έχει να κάνει με τις παγκόσμιες αγορές και τις αλυσίδες εφοδιασμού που ελέγχονται από γιγαντιαίους παράγοντες των αγροτικών επιχειρήσεων.

Μαζί με το πετρέλαιο, ο έλεγχος της παγκόσμιας γεωργίας υπήρξε βασικός άξονας της γεωπολιτικής στρατηγικής των ΗΠΑ για πολλές δεκαετίες. Η Πράσινη Επανάσταση εξήχθη χάρη  στα πλούσια σε πετρέλαιο συμφέροντα  και τα φτωχότερα έθνη υιοθέτησαν το χημικό και εξαρτώμενο από το πετρέλαιο μοντέλο γεωργίας του αγροτικού κεφαλαίου που απαιτούσε δάνεια για εισροές και σχετική ανάπτυξη υποδομών.

OΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ: https://www.seferou-maria.gr

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου