Η ύπουλη πρεμούρα για τον Προσωπικό Αριθμό και η προσχηματική ανάγκη διευκόλυνσης του πολίτη

Κωνσταντίνος Βαθιώτης: Στο αναρτώμενο κείμενο επισημαίνονται οι δαιμονικές παγίδες που υποκρύπτονται στον υποχρεωτικό εφοδιασμό του Έλληνα πολίτη με τον φρικαλέο Προσωπικό Αριθμό.
Θα σας το πω όσο πιο απλά μπορώ:

Ο Προσωπικός Αριθμός είναι το ΤΕΛΟΣ μας (και στο βάθος ελλοχεύει το ΧΑΡΑΓΜΑ).

Αν η αυταρχική και ψευτοδημοκρατική κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας τελεί ανθρωποθυσίες ανερυθρίαστα και μπαζώνει την αλήθεια, στιγματίζοντας τους διαφωνούντες ως συνωμοσιολόγους, σκεφτείτε τι υπερόπλο θα έχει σε λίγο στα χέρια της:

Με τον Προσωπικό Αριθμό δεν θα μας δολοφονεί, αλλά θα μας ξεγυμνώνει.

Ο πολίτης θα είναι πλέον γυάλινος-φακελωμένος.
Η υποχρεωτική εισαγωγή του Προσωπικού Αριθμού στην καθημερινότητα των πολιτών ως αποκλειστικό σκοπό θα έχει την επιτήρηση και τον έλεγχό τους.

Η δήθεν διευκόλυνση του πολίτη στις συναλλαγές του με το Δημόσιο είναι απλώς το «ευωδιαστό», αλλά εσωτερικά «μουχλιασμένο τυράκι», το οποίο αποσκοπεί να οδηγήσει όσο περισσότερους από εμάς γίνεται στην δαιμονική φάκα μιας κυβέρνησης που είναι ψηφιακά αδη-φάγα και μεταχειρίζεται εξευτελιστικά τους πολίτες σαν ποντικανθρώπους.

Τα σατανικά τεχνάσματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη τα λουστήκαμε από την εποχή της πανδημίας.
Ψέματα, ψέματα, ψέματα!

Όταν ακούμε τους πολιτικούς να μας μιλούν για ευκολία και ταχύτητα, πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι ότι πάνε να μας την φέρουν πολύ άσχημα.

Όταν κηρύττουν τον «πόλεμο κατά της γραφειοκρατίας», γνωρίζουμε ότι κάτι πολύ επικίνδυνο μαγειρεύουν, όπως και με κάθε άλλο «πόλεμο».

Θλίβομαι βαθύτατα που, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε την διετία 1986-1988 με αφορμή τον τότε Προσωπικό Αριθμό, δηλ. τον Ε.Κ.Α.Μ., σήμερα δεν ακούγονται κραυγές για την οργουελοποίηση της κοινωνίας μας, αλλ’ αντιθέτως όλοι μαζί, γαλάζιοι, πράσινοι και κόκκινοι, έχουν συνασπισθεί για να χτισθεί απρόσκοπτα η φοβερή και τρομερή ψηφιακή φυλακή μας.

Για τους νομικούς τι μπορώ να πω;
Όπως μας πρόδωσαν επί υγειονομικής δικτατορίας, έτσι μας πρόδωσαν και επί ηλεκτρονικής δικτατορίας…
Κρίμα, πολύ κρίμα…

Γράφουν οι:

Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, Καθηγητής Ποινικού Δικαίου

Αντωνία Στ. Σφακιανάκη, Καθηγήτρια Πληροφορικής

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
ΙΙ. ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ Ή ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ;
ΙΙΙ. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ
Α. ΚΕΝΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Β. ΠΕΡΙΤΤΗ Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
Γ. Ο «ΠΟΝΗΡΟΣ ΜΥΘΟΣ» ΤΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ
Δ. ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΤΙΜΗΣΕΩΝ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΥ
Ε. ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΣ ΠΕΡΙ ΕΥΚΟΛΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ
IV. ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΡΕΜΟΥΡΑ ΣΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΜΕ ΛΕΪΖΕΡ;
Κων. Βαθιώτης – Αντωνία Σφακιανάκη: Η ύπουλη πρεμούρα για τον Προσωπικό Αριθμό και η προσχηματική ανάγκη διευκόλυνσης του πολίτη
Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Την επομένη ακριβώς της εορτής της 25ης Μαρτίου, της διπλής αυτής εορτής για το ελληνικό έθνος, με το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου από τη μία πλευρά και την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού από την άλλη, η παρούσα σατανοκίνητη κυβέρνηση δίνοντας την εντύπωση ότι έχει βαλθεί να ακυρώσει τον συμβολισμό της, κατέθεσε λάθρα και εσπευσμένα (στις 23:20 της 26/3/25) τροπολογία, που ψήφισε την μεθεπομένη, για την αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού στα Δελτία Ταυτότητας των Ελλήνων Πολιτών, προαναγγέλλοντας και εγκαινιάζοντας με αυτόν τον τρόπο την νέα, ζοφερή εποχή της ψηφιακής σκλαβιάς του.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 5 της τροπολογίας/προσθήκης στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, «στον ν. 4727/2020 (Α΄ 184) περί ψηφιακής διακυβέρνησης και ηλεκτρονικών υπηρεσιών, μετά το άρθρο 11 προστίθεται άρθρο 11Α ως εξής:

«Άρθρο 11Α
Αναγραφή Προσωπικού Αριθμού
1. Ο προσωπικός αριθμός (Π.Α.) του άρθρου 11 αναγράφεται στο Δελτίο Ταυτότητας Ελλήνων πολιτών, όπως αυτό ορίζεται στο ν.δ. 127/1969 (Α΄ 26) και στην υπ’ αρ. 8200/0-297647/10.4.2018 κοινή απόφαση των αναπληρωτών Υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών (Β΄ 1476), που εκδόθηκε σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν.δ. 127/1969, και αποθηκεύεται στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης του δελτίου ταυτότητας, με σκοπό την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τη διευκόλυνση των συναλλαγών του Δημοσίου με τους πολίτες.

2. Κατά παρέκκλιση των παρ. 6 και 7 του άρθρου 11 και για τις ανάγκες εκτύπωσης του Π.Α. στα δελτία ταυτότητας και αποθήκευσης στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης, αυτός αντλείται κατά τη διαδικασία έκδοσης, μέσω διαλειτουργικότητας, από το Μητρώο Προσωπικού Αριθμού της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Ο Π.Α. αναγράφεται επί της σχετικής αίτησης και τηρείται στο ειδικό αρχείο ταυτοτήτων της Ελληνικής Αστυνομίας του άρθρου 3 του ν.δ. 127/1969.

3. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Προστασίας του Πολίτη ορίζονται ο τρόπος αναγραφής και αποθήκευσης του Π.Α., καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια.

4. Δελτία ταυτότητας που δεν περιλαμβάνουν τον Π.Α. ισχύουν μέχρι την αντικατάστασή τους ή μέχρι την ημερομηνία λήξης τους, εφόσον έχουν εκδοθεί πριν ή το αργότερο ενός τριάντα (30) ημερών από την ημερομηνία δημοσίευσης της κοινής υπουργικής απόφασης της παρ. 3. Η υποχρέωση της παρ. 1 δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις μη επιτυχούς ολοκλήρωσης της διαδικασίας έκδοσης Π.Α.».

Το παραπάνω άρθρο έλαβε τον αριθμό 31 του Νόμου 5188/2025. Από μια πρώτη ανάγνωση, καταλαβαίνει κανείς ότι ήδη ο τίτλος είναι ψευδεπίγραφος, αφού, μολονότι γίνεται σε αυτόν λόγος για «Αναγραφή Προσωπικού Αριθμού», στην παρ. 1 προβλέπεται ρητώς ότι ο εν λόγω αριθμός όχι μόνο αναγράφεται αλλά, επιπλέον, «αποθηκεύεται στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης του δελτίου ταυτότητας».

Τα επιμέρους προβλήματα που ανακύπτουν από αυτήν την νεαρά διάταξη, η θέσπιση της οποίας δείχνει ότι η κυβέρνηση διαρκώς πειραματίζεται με τον Προσωπικό Αριθμό (όπως πειραματιζόταν και με τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού, αφού κανένας πολίτης δεν γνώριζε ούτε τι ακριβώς περιέχουν ούτε σε πόσες δόσεις θα πρέπει τελικώς να υποβληθεί!1), θα παρουσιασθούν κατωτέρω υπό ΙΙΙ.

ΙΙ. ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ Ή ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ;
Στον ακρωτηριασμό του νοήματος της εορτής από τους ηρωικούς αγώνες για την ελευθερία και την διατήρηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας, προχώρησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας ανήμερα της εθνικής επετείου (25 Μαρτίου 2025), δηλώνοντας ότι:

«Οι Έλληνες στην πατρίδα μας και απανταχού της γης γιορτάζουμε σήμερα την ληξιαρχική πράξη γέννησης του Ελληνικού Κράτους».

Λίγες ώρες αργότερα, όμως, ο κ. Μητσοτάκης δεν δίστασε να προαναγγείλει αυτό για το οποίο μας προϊδέασε αντιθετικά μέσω της κατ’ αρχήν αλλόκοτης αναφοράς στην ληξιαρχική πράξη γεννήσεως.

Αφού τόλμησε να παρομοιάσει την ίδρυση του ελληνικού κράτους με την γέννηση ενός ανθρώπου, που είναι εξ ορισμού θνητός, υπονόησε ότι ένα τέτοιο κράτος έχει ημερομηνία λήξεως, οπότε αναμένεται, αντιστοίχως, η έκδοση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου του.

Προπαρασκευαστικό στάδιο αυτής της ληξιαρχικής πράξης θανάτου αποτελεί, ενδεχομένως, η κατάθεση της τροπολογίας για την εφαρμογή του Προσωπικού Αριθμού στις ταυτότητες και, ακολούθως, η ψήφισή του. Μόλις, λοιπόν, φορέσουν στον ελληνικό λαό τις αόρατες αλυσίδες του ηλεκτρονικού φακελώματος και της ψηφιακής επιτήρησης, η Ελλάδα κατ’ ουσίαν θα έχει σβήσει από τον χάρτη των ελεύθερων χωρών.

Δεν είναι, όμως, μόνο η χρονική συγκυρία ή η πρεμούρα για την κατάθεση και ψήφιση της προαναφερθείσας τροπολογίας που προκαλεί μείζονα ανησυχία, αλλά πρωτίστως η νομική ευλογία που εδόθη από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, η οποία εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 1/2025 γνωμοδότησή της ως προς την αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού στο Δελτίο Ταυτότητας «με σκοπό την παροχή Υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και τη διευκόλυνση των συναλλαγών του Δημοσίου με τους πολίτες».

ΙΙΙ. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ
Είναι απαραίτητο να επισημανθεί εδώ ότι η αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού στα Δελτία Ταυτότητας δεν είχε εξεταστεί στο πλαίσιο της προγενέστερης Γνωμοδότησης της Αρχής Προστασίας (υπ’ αριθμ. 1/2024), όπου επισημαινόταν ότι:

«έως το στάδιο έκδοσης της γνωμοδότησης αυτής δεν υφίστατο πρόβλεψη σχετικά με δημόσιο έγγραφο στο οποίο θα αναγράφεται ο Προσωπικός Αριθμός […] και επομένως η αξιολόγηση ως επαρκούς του επιπέδου προστασίας της χρήσης του ΠΑ ως δεδομένου προσωπικού χαρακτήρα στο πλαίσιο της παραπάνω αναφερόμενης επεξεργασίας […], είχε διενεργηθεί με την παραδοχή ότι δεν αναγράφεται σε κάποιο δημόσιο έγγραφο».

Με την τελευταία, όμως, γνωμοδότησή της, ήτοι την υπ’ αριθμ. 1/2025, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα αποφάνθηκε ότι:

«Πλέον, με την εισαγωγή της προτεινόμενης διάταξης, ο ΠΑ αναγράφεται υποχρεωτικά στο Δελτίο Ταυτότητας των Ελλήνων πολιτών (εφεξής ΔΤ) και αποθηκεύεται στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης του ΔΤ, με σκοπό την παροχή Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και την διευκόλυνση των πολιτών σε συναλλαγές τους με το Δημόσιο. […] Η Αρχή κρίνει ότι η βελτίωση της εξυπηρέτησης των πολιτών από τη Δημόσια Διοίκηση αποτελεί κατ’ αρχήν νόμιμο και θεμιτό σκοπό, προς την εξυπηρέτηση [ορθότερα: εκπλήρωση] του οποίου μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλη η συμπερίληψή του ΠΑ στο ΔΤ».

Ωστόσο, η εμφανής αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού επί των Δελτίων Ταυτότητας, η οποία εμπλέκει στην σχετική συζήτηση και τον ιδιωτικό τομέα, εγείρει πρόσθετα θέματα ασφαλείας. Ας δούμε πώς επιχειρεί η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα να τα επιλύσει ή, μάλλον, να τα περιπλέξει.

Α. ΚΕΝΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Στην υπ’ αριθμ. 1/2025 γνωμοδότησή της, η εν λόγω Αρχή παραδέχθηκε ότι:

«καθώς προκύπτουν νέοι κίνδυνοι για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των υποκειμένων των δεδομένων, κρίσιμο είναι να εξεταστεί αν προβλέπονται ήδη μέτρα περιορισμού των κινδύνων αυτών».

Εν συνεχεία, όμως, περιορίσθηκε να διαπιστώσει ότι:

«με το αίτημά του το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης προσκομίζει [sic] μέτρα αντιμετώπισης των κινδύνων αυτών».

Η Αρχή Προστασίας διευκρίνισε ότι:

«ήδη έχει νομοθετηθεί η κατάργηση τήρησης αντιγράφου ταυτότητας για το Δημόσιο (άρθρο. 31 του ν. 5099/2024), ενώ προσκομίζεται σχέδιο διάταξης με το οποίο προβλέπεται ότι, όταν εκ του νόμου απαιτείται η τήρηση φωτοαντιγράφου ΔΤ για συναλλαγές φυσικών προσώπων με φορείς του ιδιωτικού τομέα, θα λαμβάνεται ηλεκτρονικά αντίγραφο του ΔΤ που δεν θα περιέχει τον ΠΑ».

Παρά τα ανωτέρω μέτρα περιορισμού των κινδύνων από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα υπογραμμίζει ότι:

«παραμένει κίνδυνος αποκάλυψης του ΠΑ, ιδίως σε συναλλαγές μεταξύ ιδιωτών. Συνεπώς, η σχετική νομοθέτηση πρέπει να συνδυαστεί με κατάλληλες συντονισμένες και εντατικές δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, ώστε να καταστεί γνωστό στους πολίτες και στους φορείς ότι δεν πρέπει να τηρείται αντίγραφο του φυσικού ΔΤ».

Διερωτάται ευλόγως κανείς:

Προς τι η νέα ταυτοποίηση; Μήπως γιατί ανοίγει τον δρόμο σε μια πιο επιθετική, ηλεκτρονική επιτήρηση του πολίτη;

Είναι δυνατόν να προτείνεται από την Αρχή –έστω και μετά από συντονισμένες και εντατικές δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης– να επαφίεται η μη τήρηση αντιγράφου του φυσικού Δελτίου Ταυτότητας στους φορείς ή στους πολίτες, και δη στους πολίτες των ευάλωτων ομάδων, δηλ. σε παιδιά, εφήβους, ηλικιωμένους κ.λπ., δηλαδή να καθίστανται υπεύθυνοι οι ίδιοι οι πολίτες (μία ακόμη περίπτωση ατομικής ευθύνης!) για την ασφάλεια των προσωπικών τους δεδομένων;

Πρόκειται για ένα προκλητικά αντιδεοντολογικό και πονηρό μέτρο, ανέφικτο να υλοποιηθεί, ώστε να προστατευθεί ο πολίτης από την ανεξέλεγκτη επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων του.

Β. ΠΕΡΙΤΤΗ Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα συνεχίζει να περιπίπτει σε αντιφάσεις, φθάνοντας στο σημείο να συνιστά μέχρι και την επαναξιολόγηση της διάταξης περί της υποχρεωτικής αναγραφής του Προσωπικού Αριθμού στο Δελτίο Ταυτότητας, αναφέροντας τα εξής:

«Επιπλέον, και λόγω της παραδοχής ότι παραμένουν κίνδυνοι από την αναγραφή του ΠΑ στα ΔΤ, η Αρχή επισημαίνει ότι, κατόπιν ικανού χρονικού διαστήματος κατά τη διάρκεια του οποίου η χρήση του ΠΑ θα έχει γενικευθεί και αποκρυσταλλωθεί τόσο στη συνείδηση του πολίτη όσο και στις συναλλαγές του με φορείς του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και θα έχει επιτευχθεί –δεδομένου ότι δεν είναι άμεσα εφικτό– ο εφοδιασμός του συνόλου των φορέων του δημοσίου με τον αναγκαίο ηλεκτρονικό εξοπλισμό που θα επιτρέπει την ανάγνωση του ηλεκτρονικού μέσου αποθήκευσης των ΔΤ, δεν θα είναι πλέον απαραίτητη η αναγραφή του ΠΑ στα ΔΤ και συνεπώς συστήνεται η επαναξιολόγηση της διάταξης περί υποχρεωτικής αναγραφής του ΠΑ στο ΔΤ».

Ενόψει της κρίσης αυτής, τίθενται επί τάπητος τα ακόλουθα ερωτήματα:

Για ποιον λόγο η κυβέρνηση έρχεται με τόση σπουδή να μας εφοδιάσει υποχρεωτικώς από τώρα με τον Προσωπικό Αριθμό;
Γιατί πρέπει ο αριθμός αυτός να αναγράφεται εμφανώς πάνω στο Δελτίο Ταυτότητας, εφόσον, σύμφωνα με τις παραδοχές της ίδιας της Αρχής Προστασίας, η αναγραφή καθ’ εαυτήν εγκυμονεί κινδύνους αποκάλυψής του μεταξύ ιδιωτών, ενώ κίνδυνοι ανακύπτουν και από παράνομη χρήση του Προσωπικού Αριθμού σε περίπτωση απώλειας ή κλοπής του Δελτίου Ταυτότητας;
Γιατί απαιτείται επιπροσθέτως η υποχρεωτική αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού, αφού θα είναι αποθηκευμένος στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό τσιπ;
Πόσο συμβατή, όμως, είναι αυτή η αποθήκευση με την υπ’ αριθμ. 2388/2019 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, διά της οποίας είχε ακυρωθεί η υπ’ αριθμ. 8200/0-297647/10-4-2018 (ΦΕΚ Β΄ 1476/27-4-2018) κοινή Υπουργική Απόφαση με θέμα «Έκδοση νέου τύπου Δελτίου Ταυτότητας Ελλήνων πολιτών», καθ’ ο μέρος στο άρ. 3 παρ. 4 αυτής προβλεπόταν ότι:

«στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης αποθηκεύονται τα στοιχεία που απαιτούνται για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης»;

Τότε, το ΣτΕ (επταμελούς συνθέσεως, Πρόεδρος: Μαρία Καραμανώφ / Εισηγήτρια: Χριστίνα Σιταρά) είχε αποφανθεί τα εξής:

«οι υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης έχουν ευρύτατο περιεχόμενο, τα δε ανωτέρω στοιχεία [ενν.: τα στοιχεία που απαιτούνται για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης] δεν είναι κρίσιμα για την απόδειξη της ταυτότητας των Ελλήνων πολιτών, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνδέονται με τα πρόσθετα στοιχεία του κατόχου, σύμφωνα με μια εκ των εξουσιοδοτικών διατάξεων για την έκδοση της εν λόγω ΚΥΑ (άρθρο 3 Ν. 1599/1986), άρα η αποθήκευση των στοιχείων αυτών δεν βρίσκει έρεισμα στις οικείες εξουσιοδοτικές διατάξεις»
2
.

Γράφοντας, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη στα παλαιότερα των υποδημάτων της το Συμβούλιο της Επικρατείας, καταστρατήγησε την δικαιοδοτική κρίση-οδηγό της προαναφερθείσας απόφασης, αφού αντικατέστησε την επίμαχη διάταξη της μερικώς ακυρωθείσας ΚΥΑ με την εξής πονηρή διάταξη της υπ’ αριθμ. 8200/0-109568/16-2-2023 (ΦΕΚ Β΄ 824/17-2-2023) Κοινής Υπουργικής Απόφασης ως ακολούθως:

«Στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης αποθηκεύονται φωτογραφία του κατόχου σε ψηφιακή μορφή, τα στοιχεία της Μηχανικώς Αναγνώσιμης Ζώνης του δελτίου (MRZ). Επιπλέον, στο ως άνω ηλεκτρονικό μέσο αποθηκεύονται το επώνυμο πατέρα, επώνυμο μητέρας, ο Δήμος εγγραφής, ο αριθμός δημοτολογίου και ο τόπος έκδοσης του δελτίου, ενώ θα δύναται να αποθηκευτούν τα στοιχεία που απαιτούνται για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο».

Ως εκ τούτου, όπως επισημαίνει ο Δημήτρης Δασκαλάκης στο άρθρο του «Ψηφιακή ταυτότητα βιομετρικών δεδομένων: Η Αρχή του Τέλους της Ανθρώπινης Ελευθερίας»:3

«η κυβέρνηση διατηρεί το αποκλειστικό δικαίωμα –οποτεδήποτε το θελήσει– να συνδέσει μελλοντικά την νέα ψηφιακή ταυτότητα –διά του Προσωπικού Αριθμού (Π.Α.) του πολίτη– με την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Συνεπώς, στο ενσωματωμένο τσιπ θα υπάρχει η δυνατότητα να αποθηκεύεται το σύνολο των ηλεκτρονικών δεδομένων και συναλλαγών των πολιτών (μολονότι το Σ.τ.Ε έκρινε ότι η αποθήκευση των στοιχείων αυτών δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο), αποκλείοντας όσους αρνηθούν να παραλάβουν την νέα ταυτότητα, από κάθε επικοινωνία με το Ψηφιακό Δημόσιο».

Γ. Ο «ΠΟΝΗΡΟΣ ΜΥΘΟΣ» ΤΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ
Από την ανωτέρω κρίση της Αρχής Προστασίας προκύπτει ότι μελλοντικώς θα υφίσταται ο αναγκαίος ηλεκτρονικός εξοπλισμός, οπότε θα είναι περιττή η αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού επί των Δελτίων Ταυτότητας!

Επιλέγει δε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα να θολώσει το πράσινο φως της αναγραφής του Προσωπικού Αριθμού, συστήνοντας την επαναξιολόγηση της διάταξης περί υποχρεωτικής αναγραφής του στα Δελτία Ταυτότητας, επικαλούμενη τους ίδιους λόγους που αφορούν την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαιτέρως είναι η εξής σκέψη:

Δεδομένου ότι το προπαγανδιστικό μασάζ για την επιβολή του Προσωπικού Αριθμού στηρίζεται αφ’ ενός στην παροχή Υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης προς τον πολίτη (υπό τον μανδύα, βεβαίως, αυτών των υπηρεσιών εξυπηρετείται ο διακαής πόθος της επιτήρησης και του ελέγχου των πολιτών εκ μέρους της κυβέρνησης), αφ’ ετέρου στην διευκόλυνση των συναλλαγών που υλοποιούνται ανάμεσα στο Δημόσιο και τους πολίτες, σκοποί νόμιμοι και θεμιτοί κατά την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, ερωτάται:

αυτός ο δεύτερος στόχος πώς μπορεί να επιτευχθεί, αφ’ ης στιγμής εκφράζονται τόσες επιφυλάξεις ως προς τους υποκρυπτόμενους κινδύνους για την ασφάλεια των δεδομένων του πολίτη;

Άλλωστε, η τελευταία γνωμοδότηση περί της συμπεριλήψεως του Προσωπικού Αριθμού στα Δελτία Ταυτότητας εξεδόθη χάριν ακριβώς της αποτροπής των προβλημάτων ασφαλείας και όχι απλώς χάριν της ευκολίας των συναλλασσομένων.

Εφόσον, μάλιστα, εκτιμάται από την Αρχή Προστασίας ότι μελλοντικώς θα υπάρξει ο απαραίτητος εξοπλισμός που θα εγγυάται την διευκόλυνση των συναλλαγών Δημοσίου-πολιτών μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον, οπότε θα είναι περιττή η αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού επί των Δελτίων Ταυτότητας, αναφύεται αμείλικτο το εξής περαιτέρω ερώτημα:

Για ποιον λόγο η κυβέρνηση δεν αναμένει μέχρι την στιγμή εκείνη κατά την οποία θα είναι εφικτό να τεθεί σε λειτουργία ο απαραίτητος ηλεκτρονικός εξοπλισμός, ώστε να προχωρήσει αμέσως μετά στην έκδοση του Προσωπικού Αριθμού; Προς τι αυτή η ύποπτη πρεμούρα;

Μόλις που χρειάζεται, πάντως, να σημειωθεί ότι, με την εφαρμογή του Προσωπικού Αριθμού, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα επιτευχθεί όντως η προπαγανδιζόμενη διευκόλυνση των συναλλαγών μεταξύ Δημοσίου και πολιτών.

Τα σημάδια δείχνουν ότι θα ανακύψουν ανυπέρβλητα προβλήματα, ικανά να αποδυναμώσουν ή και να εκμηδενίσουν τα όποια οφέλη αυτής της πολυδιαφημισμένης διευκόλυνσης. Ως εκ τούτου, ο σκοπός της διευκόλυνσης φαίνεται πως είναι ένας «πονηρός μύθος»!

Δ. ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΤΙΜΗΣΕΩΝ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΥ
Ένα ακόμα φλέγον ζήτημα είναι το αν πραγματοποιήθηκε επικαιροποίηση των εκτιμήσεων αντικτύπου, όπως ζήτησε η Αρχή σχετικά με την προστασία των προσωπικών δεδομένων «τόσο για την επεξεργασία του Προσωπικού Αριθμού από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, όσο και από την Ελληνική Αστυνομία […] εν όψει της νέας διάταξης, ώστε να προσδιοριστούν τυχόν νέα, πρόσθετα μέτρα».

Προς ενημέρωση των αναγνωστών, η Εκτίμηση Αντικτύπου Προσωπικών Δεδομένων (ΕΑΠΔ) διενεργείται από τον υπεύθυνο επεξεργασίας, όταν οι πράξεις επεξεργασίας ενδέχεται να επιφέρουν υψηλό κίνδυνο για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των φυσικών προσώπων ιδίως με τη χρήση νέων τεχνολογιών και αφού συνεκτιμηθεί η φύση, το πεδίο εφαρμογής, το πλαίσιο και οι σκοποί της επεξεργασίας4.

Ερωτάται λοιπόν: Πραγματοποιήθηκαν όντως οι αναγκαίες επικαιροποιήσεις από τους αρμόδιους φορείς, προτού προχωρήσουν στην κατάθεση και εν τέλει (τόσο βιαστική) ψήφιση της πρόσφατης τροπολογίας; Σε καταφατική περίπτωση, ποια ήταν τα πορίσματά τους;

Ε. ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΣ ΠΕΡΙ ΕΥΚΟΛΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ
Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να γίνει μια κομβικής σημασίας παρατήρηση, η οποία αφορά μια ανεπαίσθητη αλλά καθόλου αμελητέα αναδιατύπωση που εντοπίζεται στο κείμενο της εσπευσμένα κατατεθειμένης και ψηφισμένης τροπολογίας, σε συμμόρφωση με την σχετική υπόδειξη της υπ’ αριθμ. 1/2025 γνωμοδότησης της Αρχής Προστασίας.

Η απόδειξη του γεγονότος ότι, στην πραγματικότητα, το κράτος προσβλέπει στην (ασφυκτική) επιτήρηση και όχι στην διευκόλυνση του πολίτη με την υποχρεωτική αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού επί των Δελτίων Ταυτότητας βρίσκεται στην ίδια την γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας.

Σε αυτήν αναφέρεται ότι ο σκοπός της συμπερίληψης του Προσωπικού Αριθμού στα Δελτία Ταυτότητας:

«είναι καλύτερο [sic] να αναδιατυπωθεί […], προκειμένου να αντανακλάται ακριβέστερα ο προσδοκώμενος σκοπός της εν λόγω διάταξης».

Σύμφωνα, λοιπόν, με το σχέδιο της υποβληθείσας στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα διατάξεως, ο διττός σκοπός της συμπερίληψης του Προσωπικού Αριθμού στα Δελτία Ταυτότητας ήταν ο ακόλουθος:

«η παροχή Υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και η διευκόλυνση των πολιτών σε συναλλαγές τους με το Δημόσιο».

Η Αρχή Προστασίας, όμως, απεφάνθη αίφνης ότι πρέπει να αναδιατυπωθεί ο διττός αυτός σκοπός κατά το δεύτερο σκέλος του ως εξής:

«…με σκοπό την παροχή Υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και τη διευκόλυνση των συναλλαγών του Δημοσίου με τους πολίτες».

Ωστόσο, αυτή δεν είναι μια ανούσια, αλλ’ αντιθέτως μια ουσιαστική αναδιατύπωση, εξαιτίας της οποίας μεταβάλλεται άρδην το νόημα του δεύτερου σκοπού που πρέπει να εκπληρωθεί διά της υποχρεωτικής αναγραφής του Προσωπικού Αριθμού επί των Δελτίων Ταυτότητας.

Ιδού γιατί:

Με βάση την αρχική διατύπωση της υποβληθείσας προς γνωμοδότηση διατάξεως, πέραν της παροχής υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, προκρινόταν η διευκόλυνση των πολιτών στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο.

Ως εκ τούτου, σε ό,τι αφορά την διευκόλυνση από την χρήση του Προσωπικού Αριθμού κερδισμένος έβγαινε ο πολίτης και όχι το Δημόσιο.

Με βάση, όμως, το αναδιατυπωμένο δεύτερο σκέλος του σκοπού συμπερίληψης του Προσωπικού Αριθμού στα Δελτία Ταυτότητας, δίπλα στην παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης εμφανίζεται ως ισοδύναμος στόχος η διευκόλυνση των συναλλαγών του Δημοσίου με τους πολίτες.

Άρα, αίφνης, αναποδογυρίζει η προτεινόμενη οπτική, και κερδισμένο ως προς την διευκόλυνση βγαίνει το Δημόσιο – αντιστοίχως, χαμένος της υπόθεσης είναι ο πολίτης!

Το κέρδος του Δημοσίου εκτιμάται ότι θα είναι προεχόντως η απεριόριστη δυνατότητά του να ελέγχει ψηφιακά την καθημερινότητα των πολιτών και να τους φακελώνει ηλεκτρονικά.

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν μπορεί να γίνει πιστευτή η κυβέρνηση ότι, μέσω της επιβολής του Προσωπικού Αριθμού, κόπτεται για την διευκόλυνση-εξυπηρέτηση των πολιτών.

Η ανάποδη αναδιατύπωση δεν μπορεί παρά να χρήζει ανάποδης ερμηνείας:

Ο Προσωπικός Αριθμός είναι προορισμένος να εξυπηρετήσει το συμφέρον της κυβέρνησης να επιτηρεί στενά τους πολίτες στον καθημερινό τους βίο και να τους ακινητοποιεί τιμωρητικά, οσάκις εκείνοι συμπεριφέρονται ως αρνητές της εκάστοτε κυβερνητικής αξίωσης.

Από την αναδιατύπωση αυτή προκύπτει ότι η νυχθημερόν διατυμπανιζόμενη, ως ευεργετική για τους συναλλασσόμενους με το Δημόσιο πολίτες, στόχευση της επιβολής του Προσωπικού Αριθμού είναι απολύτως προσχηματική.

Η αλήθεια είναι ανάποδη και, κατά τούτο, ζοφερή:

Η υποχρεωτική εισαγωγή του Προσωπικού Αριθμού στην καθημερινότητα των πολιτών ως αποκλειστικό σκοπό θα έχει την επιτήρηση και τον έλεγχό τους· η συναλλακτική διευκόλυνση είναι απλώς το «ευωδιαστό», αλλά εσωτερικά «μουχλιασμένο τυράκι», το οποίο αποσκοπεί να οδηγήσει όσο περισσότερους από εμάς γίνεται στην δαιμονική φάκα μιας κυβέρνησης που είναι ψηφιακά αδη-φάγα και μεταχειρίζεται εξευτελιστικά τους πολίτες σαν ποντικανθρώπους.

Μάλιστα, όποιος ανοίξει την πρόσφατη τροπολογία με την οποία προστέθηκε το άρ. 11α στον Ν. 4727/2020 και μεταβεί στην σελίδα 21 αυτής, θα πρέπει να προσέξει το σημείο εκείνο, όπου υπάρχει η έκθεση γενικών συνεπειών για το άρθρο 5 (πρόκειται για το άρθρο που σχετίζεται με την υποχρεωτική αναγραφή και αποθήκευση του Προσωπικού Αριθμού επί των Δελτίων Ταυτότητας).

Σε αυτήν αναφέρεται ρητώς ότι τα οφέλη της αξιολογούμενης ρύθμισης αφορούν μόνο την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και όχι τη βελτίωση της εξυπηρέτησης του πολίτη, όταν αυτός συναλλάσσεται με την Δημόσια Διοίκηση:

«Η προτεινόμενη ρύθμιση αξιολογείται θετικά, καθώς αναβαθμίζεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης».

Ολόκληρο το αρθρο εδω:https://attikanea.