Η κουλτούρα του τρόμου και πώς να επιβιώσουμε
Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μία μόνο λέξη για να περιγράψουμε την σημερινή κουλτούρα, η καταλληλότερη θα ήταν “ΤΡΟΜΟΣ”.
Καθημερινά οι παγκόσμιες ελίτ, οι κυβερνήσεις- μαριονέτες τους, τα εξωνημένα ΜΜΕ, τα ανεύθυνα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμη και κινηματογραφικές ταινίες, έχουν αποδυθεί σ’ έναν αγώνα δρόμου τρομοκρατίας. Ανταγωνίζονται με νύχια και με δόντια στο ποιος θα αναδειχτεί πρωταγωνιστής στην κατατρομοκράτηση των ανυπεράσπιστων πολιτών.
Περιγράφουν πολέμους με μακάβριες λεπτομέρειες, απαριθμούν νεκρούς με σαδιστική ικανοποίηση, προβλέπουν αναπόφευκτο πυρηνικό πόλεμο, αναμένοντας με ανυπομονησία την εκπλήρωση εσχατολογικών καταστροφικών προφητειών κάποιων ενυπνιασθέντων δήθεν αγίων και συντέλεια του κόσμου, ενώ οι ελίτ θα διασωθούν σε καταφύγια που έχουν ήδη ετοιμάσει στα έγκατα τη γης, ώστε όταν όλα έχουν γίνει στάχτη, να βγουν από την τρύπα τους για να απολαύσουν την καμένη γη.
Ασυνείδητοι επιστήμονες τρομοκρατούν με επερχόμενες νέες, κατασκευασμένες ή φυσικές, πανδημίες, σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς λόγω της επάρατης κλιματικής αλλαγής που οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι της παγκόσμιας γεωμηχανικής προσπαθούν να υλοποιήσουν, ρίχνοντας τις ευθύνες στις… καημένες τις αγελάδες που αερίζονται ακατάσχετα.
Ξυπνάς το πρωί και λες Δόξα τω Θεώ, σήμερα ο ουρανός μας είναι γαλάζιος! Αλλά πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, οι εντολοδόχοι της παγκόσμιας τάξης του θανάτου εξαπολύουν τις χημικές ουρές – chemtrails – παραλλήλως, καθέτως και διαγωνίως, που σιγά-σιγά απλώνονται και δημιουργείται μια τεχνητή αρρωστημένη συννεφιά. Οι ημέρες του καταγάλανου ουρανού γίνονται όλο και πιο σπάνιες στην εποχή μας, ενώ η μυστηριώδης και άκρως τοξική σκόνη, δήθεν από την Αφρική, που μας επισκέπτεται συχνά-πυκνά, δημιουργεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, άκρως ανθυγιεινή για όλα τα έμβια όντα.
Και μέσα σε όλη αυτή την ατμόσφαιρα του τρόμου, ο ανυπεράσπιστος ανθρωπάκος προσπαθεί να επιβιώσει. Μα πώς θα το καταφέρει; Υπάρχει τρόπος να κατανικήσει τον φόβο?
Ναι, υπάρχει. Πρέπει να σταματήσουμε να τρέφουμε τη σκέψη μας με τις αρνητικές ειδήσεις, που μας βομβαρδίζουν καθημερινά.
Πρέπει να αποφεύγουμε να αναλώνουμε τον εαυτό μας με ειδήσεις που περιγράφουν μακάβρια γεγονότα, διότι οι εικόνες τρόμου αποτυπώνονται στο νου και την ψυχή μας και έτσι ο αγώνας για να τις αποβάλλουμε γίνεται δυσκολότερος. Είναι σα να δίνουμε τροφή στο φόβο, αντί να του την στερούμε ώστε να συρρικνωθεί και τελικά να πεθάνει από την πείνα. Διότι ο φόβος είναι μια πραγματική οντότητα που φωλιάζει μέσα μας και τρέφεται από τις αρνητικές σκέψεις μας και τις αρνητικές εικόνες με τις οποίες τον ταΐζουμε.
Τα παιδιά του φόβου είναι η αγωνία και το άγχος. Άγχος για το τι θα μας φέρει η επόμενη μέρα. Άγχος και αγωνία για την ίδια την επιβίωσή μας μέσα σε αυτό το μακάβριο περιβάλλον που ζούμε. Πολύ σωστά έχει ειπωθεί να μην φοβόμαστε τίποτα παρά μόνο τον φόβο. «Ο φόβος έχει κόλαση» λέει η Βίβλος (Α’ Ιωάννου, 4 :18). Ο φόβος από μόνος του φέρνει αυτοτιμωρία. Πολύ σοφά η λαϊκή παροιμία λέει «εκείνο που φοβότανε, τόπαθε».
Ας γεμίζουμε λοιπόν το νου μας με θετικές σκέψεις, και την φαντασία μας με ευχάριστες εικόνες, διώχνοντας εν τη γενέσει τους όλους τους φόβους που προσπαθούν να εισβάλλουν μέσα μας. Αυτή είναι η καλύτερη και η μόνη άμυνά μας απέναντι στην κυρίαρχη κουλτούρα του τρόμου που σκοτώνει.
