Henry Kissinger: Οι διαπραγματεύσεις για ειρήνη πρέπει να ξεκινήσουν τους επόμενους δύο μήνες
Η Ουκρανία πρέπει να εκχωρήσει εδάφη και να γίνει ουδέτερο κράτος, λέει ο Kissinger.
Του Lucas Leiroz de Almeida Global Research, 25 Μαΐου 2022 InfoBrics
Καθώς η ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία προχωρά, γίνεται πιο δύσκολο για τους δυτικούς αναλυτές να αρνηθούν την προφανή αποτυχία του σχεδίου του ΝΑΤΟ για το Κίεβο μετά το Maidan. Δεδομένου του τρέχοντος σεναρίου, ένας από τους μεγαλύτερους γεωπολιτικούς στοχαστές του δυτικού κόσμου, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Henry Kissinger, έδωσε ρεαλιστικές συμβουλές ώστε να βρεθεί μια λύση στη σύγκρουση όσο το δυνατόν γρηγορότερα, με μικρή ζημιά στα εμπλεκόμενα μέρη.
Ο Henry Kissinger υποστηρίζει ότι η Ευρώπη πρέπει να σταματήσει να επιμένει στην ήττα των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, υποστηρίζοντας ότι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας επιμονής θα ήταν καταστροφικά για την ευρωπαϊκή σταθερότητα μακροπρόθεσμα. Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών πρότεινε μάλιστα να παραχωρήσει η Ουκρανία μέρος της επικράτειάς της, προκειμένου να επιτευχθεί ειρηνευτική συμφωνία σε αυτή τη σύγκρουση.
Σύμφωνα με την The Telegraph, στην ομιλία του τη Δευτέρα 23 Μαΐου, ο Kissinger δήλωσε ότι οι άμεσες διαπραγματεύσεις για τη διακοπή της μάχης θα πρέπει να ξεκινήσουν το πολύ εντός δύο μηνών, προκειμένου να αποφευχθούν περαιτέρω ζημιές. Ο πρώην επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας πιστεύει ότι μετά από αυτή την περίοδο θα είναι πολύ πιο δύσκολο να ελέγξει την κρίση ασφαλείας και τις επιπτώσεις της, καθώς αυτό θα σήμαινε πιθανώς για τη Δύση την έναρξη ενός νέου πολέμου κατά της Ρωσίας.
«Οι διαπραγματεύσεις πρέπει να ξεκινήσουν τους επόμενους δύο μήνες προτού δημιουργηθούν ανατροπές και εντάσεις που δεν θα ξεπεραστούν εύκολα. Στην ιδανική περίπτωση, η διαχωριστική γραμμή θα πρέπει να είναι η επιστροφή στο status quo ante (…) Η συνέχιση του πολέμου πέρα από αυτό το σημείο δεν θα αφορά την ελευθερία της Ουκρανίας, αλλά έναν νέο πόλεμο εναντίον της ίδιας της Ρωσίας», δηλώνει.
Όπως μπορούμε να δούμε, για τον ίδιο, το ιδανικό είναι να επιστρέψει στο status quo πριν από τη σύγκρουση. Αλλά είναι απαραίτητο να καταλάβουμε τι θα ήταν ένα τέτοιο status quo. Λαμβάνοντας υπόψη ότι, σε άλλες στιγμές της ομιλίας του, ο Kissinger υποστήριξε ότι η Ουκρανία πρέπει να παραχωρήσει εδάφη, φαίνεται να συμφωνεί ότι το Κίεβο πρέπει να αποδεχθεί όλους τους όρους ειρήνης που επιβάλλονται από τη Ρωσία και να αναγνωρίσει τις νέες κυρίαρχες δημοκρατίες και τη ρωσική Κριμαία. Με αυτήν την εδαφική αναμόρφωση του ουκρανικού κράτους, θα ήταν δυνατό να επιστρέψουμε σε ένα σενάριο σταθερότητας όχι μόνο της προ-ρωσικής επιχείρησης, αλλά ακόμη και πριν από το Maidan, όταν η Ουκρανία ήταν πραγματικά γεωπολιτικά ουδέτερη.
Για τον ίδιο, μια «ουδέτερη Ουκρανία» σήμερα δεν σημαίνει το ίδιο όπως πριν από οκτώ χρόνια, αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι το ιδανικό σενάριο που πρέπει να αναζητήσουμε: «Πριν από οκτώ περίπου χρόνια, όταν προέκυψε η ιδέα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, έγραψα ένα άρθρο στο οποίο είπα ότι το ιδανικό αποτέλεσμα θα ήταν εάν η Ουκρανία μπορούσε να συγκροτηθεί ως ένα ουδέτερο είδος κράτους, ως γέφυρα μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης (…) Νομίζω ότι αυτή η ευκαιρία δεν υπάρχει τώρα με τον ίδιο τρόπο, αλλά θα μπορούσε ακόμα να εκληφθεί ως απώτερος στόχος».
Στην πραγματικότητα, είναι απολύτως αδύνατο να υποψιαστεί κανείς τον Kissinger για οποιαδήποτε «φιλορωσική» θέση. Το υπόβαθρό του στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και όλο το τεράστιο λογοτεχνικό του έργο καθιστούν πολύ σαφή τη φιλοδυτική σκέψη του, χωρίς όμως προκατάληψη για τη στρατηγική του αίσθηση. Ο Kissinger, σε αντίθεση με τους περισσότερους σύγχρονους φιλοδυτικούς πολιτικούς και την ελίτ της παγκοσμιοποίησης, δεν εγκαταλείπει τον ρεαλισμό. Σίγουρα, γι’ αυτόν, ένας κόσμος με παγκόσμια ηγεμονία του ΝΑΤΟ θα ήταν ιδανικός, αλλά γνωρίζει ότι αυτό δεν είναι πλέον ουσιαστικά βιώσιμο και, στην ειδημοσύνη του, επισημαίνει εναλλακτικούς δρόμους για τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και την αποφυγή κλιμάκωσης των εντάσεων.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι αντιδράσεις της Ουκρανίας στις δηλώσεις του πρώην Υπουργού Εξωτερικών ήταν σε γενικές γραμμές υπερβολικά αρνητικές. Για παράδειγμα, η Inna Sovsun, μέλος του ουκρανικού κοινοβουλίου, δήλωσε: «Είναι κρίμα που ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ πιστεύει ότι η παραίτηση από μέρος του κυρίαρχου εδάφους είναι ένας τρόπος για ειρήνη για οποιαδήποτε χώρα».
Επίσης, ο σύμβουλος του Zelensky Mykhailo Podolyak δήλωσε: «Όσο εύκολα ο κ. Kissinger προτείνει να δοθεί στη Ρωσία μέρος της Ουκρανίας για να σταματήσει ο πόλεμος, θα επέτρεπε να αφαιρέσει την Πολωνία ή τη Λιθουανία. Είναι καλό που οι Ουκρανοί στα χαρακώματα δεν έχουν χρόνο για ν’ ακούσουν τους πανικοκάπηλους του Νταβός. Είναι λίγο απασχολημένοι με την υπεράσπιση της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας».
Στον δυτικό κόσμο, ωστόσο, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να μην πάρει κανείς ρεαλιστική στάση. Ακόμη και πριν από τα λόγια του Kissinger, οι New York Times είχαν δημοσιεύσει ένα άρθρο με παρόμοιο περιεχόμενο, εκθέτοντας ότι εναπόκειται στους Ουκρανούς να λάβουν δύσκολες αποφάσεις στο όνομα της ειρήνης: «Στο τέλος, οι Ουκρανοί είναι αυτοί που πρέπει να πάρουν τις δύσκολες αποφάσεις: αυτοί είναι που πολεμούν, πεθαίνουν και χάνουν τα σπίτια τους από τη ρωσική επιθετικότητα, και αυτοί είναι που πρέπει να αποφασίσουν πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένα τέλος στον πόλεμο(…) Εάν η σύγκρουση οδηγήσει σε πραγματικές διαπραγματεύσεις, θα είναι οι Ουκρανοί ηγέτες που θα πρέπει να λάβουν τις οδυνηρές εδαφικές αποφάσεις που θα απαιτήσει οποιοσδήποτε συμβιβασμός». Στην πραγματικότητα, καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται για το Κίεβο, οι αναλυτές που μέχρι πρόσφατα ενθάρρυναν την «ουκρανική αντίσταση» αναγκάζονται να εκθέσουν πιο ρεαλιστικό περιεχόμενο,
Αλλά δεν είναι οι αναλυτές και οι πρώην κρατικοί αξιωματούχοι που κάνουν πραγματική πολιτική. Οι δυτικοί πολιτικοί και οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης που τους υποστηρίζουν και τους χρηματοδοτούν πρέπει να κατανοήσουν τα μηνύματα του Kissinger και των ρεαλιστών: μια ουδέτερη και εδαφικά μεταρρυθμισμένη Ουκρανία είναι ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί η σύγκρουση.
******
Σημείωση για τους αναγνώστες: Κάντε κλικ στα κουμπιά κοινής χρήσης πάνω ή κάτω. Ακολουθήστε μας στο Instagram, το Twitter και το Facebook. Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε και να μοιραστείτε ευρέως άρθρα της globalresearch.
Ο Lucas Leiroz είναι ερευνητής στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Rural Federal University του Ρίο ντε Τζανέιρο. Γεωπολιτικός σύμβουλος.
Η επιλεγμένη εικόνα προέρχεται από το InfoBrics
Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου
