Gary D. Barnett: “Όλες οι Κυβερνήσεις και ‘Ολες οι Εξουσίες Είναι Πάντα και Εγγενώς Ανήθικες και Κακές”

4 Αυγούστου, 2022

0 202 5 minutes read

Η αλήθεια για την κυβέρνηση

Αποδεχτείτε και κατανοήστε ότι όλες οι κυβερνήσεις είναι κακές. Αποδεχτείτε και κατανοήστε ότι όλοι όσοι επιτρέπουν και υποστηρίζουν την κυβέρνηση υποστηρίζουν το κακό. Δεν υπάρχει καλή κυβέρνηση. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως μια αναγκαία κυβέρνηση. Δεν υπάρχει περιορισμένη κυβέρνηση. Δεν υπάρχει καλοπροαίρετη κυβέρνηση. Υπάρχει μόνο κυβέρνηση, και η κυβέρνηση σε όλη την ψεύτικη “δόξα” της, δεν είναι τίποτα περισσότερο από καθαρή, διεφθαρμένη βία. Είναι ο δημιουργός και ο προστάτης της κλοπής, της δουλείας, της δολοφονίας, της γενοκτονίας και της δημοκτονίας- τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Η θρησκεία της κυβέρνησης θα πρέπει να καταργηθεί, γι’ αυτό μη λατρεύετε στο βωμό αυτού του κακού θεσμού.

Η γιορτή της κυβέρνησης πρέπει να τελειώσει. Το να ζητάτε την άδεια της κυβέρνησης για να χορηγείτε χάρες “ελευθερίας” πρέπει να σταματήσει. Η υποβολή αιτημάτων στην κυβέρνηση για να κάνει το χατίρι σε κάποιους έναντι άλλων πρέπει να σταματήσει. Το να διαλέγεις έναν αφέντη, το να τραγουδάς τραγούδια που υμνούν το κράτος και όλους τους θεσμούς του και η λατρεία του στρατού πρέπει να σταματήσει. Ολόκληρη η πολιτική τάξη στο σύνολό της είναι η κατώτερη και πιο άθλια των ανθρώπων και πρέπει να αποφεύγεται κατηγορηματικά και χωρίς εξαίρεση. Η υπακοή στο κράτος σε κάθε μορφή θα πρέπει να πάψει να υφίσταται και μόνο το άτομο θα πρέπει να συγκεντρώνει οποιονδήποτε σεβασμό.

Ο Stefan Molyneux είπε σωστά, και παραφράζω, ότι η 4η Ιουλίου (“Ημέρα Ανεξαρτησίας”) ήταν μια γιορτή για να δώσουμε στους πολιτικούς μας αφέντες την ανεξαρτησία από τη συνείδησή τους, την ηθική, τις συνέπειες για τις κακές πράξεις και τη βασική κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Τα πυροτεχνήματα που επιδεικνύονται εκείνη την ημέρα είναι τα δάκρυα του αποτεφρωμένου μέλλοντος των παιδιών, και ότι για την τάξη των σκλάβων που είναι οι μάζες, τα τραγούδια του θανάτου ήταν ευκολότερα από τα ερωτήματα της ζωής. Αυτή η πραγματικότητα εξηγεί ότι καμία ανεξαρτησία, και καμία ελευθερία ή ελευθερία, δεν μπορεί να επιτευχθεί στα χέρια της κυβέρνησης, και ότι η κυρωμένη τυραννία είναι το μόνο αποτέλεσμα που προκύπτει από την άδεια ύπαρξης οποιασδήποτε άρχουσας τάξης.

Κάθε κυβέρνηση είναι βία. Είναι βία που υποστηρίζεται από ένοπλους επιδρομείς που αυτοαποκαλούνται εκτελεστές των κυβερνητικών διαταγμάτων. (νόμοι) Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το αν οι ανυποψίαστοι και αγράμματοι άνθρωποι ρίχνουν ψήφους και ψηφίζουν τον έναν ή τον άλλο εγκληματία. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το ότι η πλειοψηφία ισχυρίζεται το αντίθετο. Δεν υπάρχει κανένα έγκυρο ηθικό επιχείρημα που να δικαιολογεί με οποιονδήποτε τρόπο το να μπορεί κάποιος να διατάσσει ή να διατάζει οποιονδήποτε άλλον ή να περιμένει από οποιονδήποτε άλλον να αποδεχθεί οποιαδήποτε κρατική εντολή. Η ίδια η έννοια που ονομάζεται κυβέρνηση, είτε χαρακτηρίζεται ως δημοκρατία, μοναρχία, ολιγαρχία ή με οποιαδήποτε άλλη περιγραφή, βασίζεται αποκλειστικά στον εξαναγκασμό, τη βία ή την απειλή βίας, τη βαρβαρότητα και τα ψυχολογικά βασανιστήρια όλων εκείνων που αναφέρονται ως “πολίτες”. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση είναι ο όλεθρος της ελευθερίας και η μάστιγα της ανθρωπότητας.

Όλοι όσοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν την ιδέα ότι η κυβέρνηση είναι απαραίτητη, όλοι όσοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν την κυβέρνηση ως τη μόνη απάντηση στην κοινωνική συνοχή, όλοι όσοι απαιτούν από τους άλλους να αποδεχθούν την κυβέρνηση προς όφελος όλων, και όλοι όσοι εξαρτώνται από την εξουσία και περιμένουν από την κυβέρνηση να είναι ο αφέντης και ο προστάτης τους, είναι στην ουσία οι καταστροφείς της ελευθερίας, και επομένως είναι υπέρμαχοι της μαζικής δουλείας. Δεν υπάρχει καμία νόμιμη λογική για μια τέτοια ανόητη συμπεριφορά.

Μόλις ένα άτομο καταλήξει στο σωστό και μόνο λογικό συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση είναι εντελώς περιττή και επιζήμια για κάθε τι καλό, καθίσταται αδύνατο να επιδοκιμάσει οικειοθελώς ένα τέτοιο σύστημα. Εκείνοι οι λίγοι που είναι σε θέση να φτάσουν σε αυτή την ειλικρινή κατάσταση συνείδησης, αποκτούν ένα επίπεδο νοημοσύνης που υπερβαίνει κατά πολύ εκείνο του μέσου ανθρώπου. Αυτή η αφύπνιση επιτρέπει μια τέτοια αλλαγή στάσης που απελευθερώνει το νου και το σώμα- αγνοώντας τη συνεχή κραυγή της αγέλης που φαινομενικά επιδιώκει την υποτέλεια για τον εαυτό της στα χέρια του κράτους. Είναι ένα μοναχικό μέρος μερικές φορές, αλλά πάντα φέρνει μια σταθερή ηρεμία που οι περισσότεροι δεν βλέπουν ή δεν αισθάνονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Κάθε εξουσία, όλες οι εντολές που επιβάλλονται από το κράτος, κάθε προσδοκία και υποταγή που αποσκοπεί στο να κερδίσει την άδεια να ενεργεί κανείς φυσικά, και κάθε προσπάθεια καταδίκης ή εξαναγκαστικής συμμόρφωσης κατ’ εντολή των κυβερνώντων τραμπούκων με βάση τις όποιες επιθυμίες της πλειοψηφίας, είναι εντελώς ανήθικες. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, και κανένα επιχείρημα περί του αντιθέτου δεν συνάδει με την ελευθερία.

Κανένα υπεύθυνο άτομο δεν μπορεί να δεχτεί την κυβέρνηση ως νόμιμη, χωρίς πρώτα να είναι ένοχο για τη διάπραξη μιας ανήθικης πράξης. Οποιαδήποτε αποδοχή της εξουσίας ενός ή πολλών έναντι οποιουδήποτε άλλου υποδηλώνει συνενοχή στη δουλεία, και επομένως αποκαλύπτει το υπογάστριο του θηρίου που ονομάζεται συλλογικές μάζες. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για μια τέτοια αποτρόπαια σκέψη, ή την έλλειψη αυτής, αλλά αυτό το παράδειγμα είναι εμφανές από την αρχή του ανθρώπου. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Γιατί τόσοι πολλοί είναι τόσο πεπεισμένοι ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς άρχοντες και εξουσία και ότι δεν μπορούν να είναι υπεύθυνοι για τον εαυτό τους; Ποια αμετακίνητη δύναμη έχει προετοιμάσει το ανθρώπινο ζώο να αναζητά ψεύτικους “ηγέτες”, αντί να βασίζεται στον εαυτό του και στο δίκιο όπως το γνωρίζει; Η ρίζα αυτού του προβλήματος είναι η σύγχυση. Η κρατική προπαγάνδα και η προθυμία τόσων πολλών να ευδοκιμήσουν στην αδιαφορία, αντί να αντιμετωπίσουν τις απειλές που δημιουργούνται και επιτείνονται από εκείνους που επιδιώκουν την εξουσία πάνω στους άλλους, είναι η ουσία του προβλήματος. Αυτό έχει συμβεί διαχρονικά και συνεχώς, καθώς αυτοί που επιδιώκουν την εξουσία κατανοούν τους (φυτεμένους) φόβους και τις αδυναμίες των μαζών και προσπαθούν να κατηχήσουν και να κάνουν πλύση εγκεφάλου στην κοινωνία σε τέτοιο βαθμό ώστε να την μαλακώσουν και να την προετοιμάσουν για την κυριαρχία.

Η θεωρούμενη ηθική θέση δεν είναι πάντα ηθική, και η θεωρούμενη ανήθικη θέση δεν είναι πάντα ανήθικη. Εάν δεν υπάρχει βλάβη σε κάποιον άλλον, τότε πώς μπορεί το αποτέλεσμα να είναι μια ανήθικη πράξη; Είναι λογικό τότε, αν υπάρχει βλάβη σε άλλον, πώς μπορεί να υποστηριχθεί μια ηθική θέση; Αυτός είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να συσκοτίσει το επιχείρημα προκειμένου να αλλοιώσει την αλήθεια. Αυτό μοιάζει με το να κλέβει η κυβέρνηση με τη βία την περιουσία κάποιου για να ωφελήσει δήθεν κάποιον άλλο και να το αποκαλεί ηθικό. Σε αντίθεση με αυτό, όταν κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα φυτό για την υγεία ή την ευχαρίστηση, αλλά δεν βλάπτει κανέναν κατά τη διαδικασία, πώς μπορεί αυτό να είναι μια ανήθικη πράξη, όπως θα ισχυριστεί το κράτος; Η υποκρισία και οι αντιφάσεις καταναλώνουν όλες τις πτυχές των κυβερνητικών σκέψεων, προθέσεων και πράξεων.

Κάθε περιορισμός της ελευθερίας σε οποιοδήποτε επίπεδο είναι περιορισμός της ελευθερίας σε κάθε επίπεδο. Αυτή η αλήθεια καταστρέφει την παράλογη “σκέψη” ότι είναι σωστό να παραιτηθεί κανείς από μια “μικρή” ελευθερία για κάποια ασφάλεια. Αυτή είναι απλώς η βλακεία που διατυπώνεται από τους κυβερνητικούς εγκληματίες και εκείνους που υποστηρίζουν αυτούς τους εγκληματίες. Η ελευθερία μπορεί να εγκαταλειφθεί μόνο οικειοθελώς, οπότε μόλις ένας λαός το καταλάβει αυτό και ασχοληθεί μόνο με το καθήκον του να ζει ελεύθερος αντί να υποκύπτει στις απεχθείς εντολές του κράτους, καμία κυβέρνηση δεν θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει εξουσία πάνω του. Αυτή είναι η λύση στα προβλήματά μας, όσο απλή κι αν φαίνεται, αλλά εφόσον κάθε άτομο πρέπει να καταλήξει στη δική του απόφαση να ενεργεί ελεύθερα, είμαστε πολύ μακριά από αυτή την επιθυμητή κατάσταση και πολύ μακριά από την απόλυτη ελευθερία.