Dr. Jacob Nordangård : “ΟΗΕ, WEF και G20 Αποτελούν την Τρόϊκα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης

Μετάφραση: Απολλόδωρος | Rhoda Wilson | Διάβαστε το εδώ

Τον Μάιο, ο Dr. Jacob Nordangård έκανε μια παρουσίαση σχετικά με την προέλευση και την ιστορία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (“WEF”) και πώς έχει γίνει ένα σημαντικό όχημα για την τεχνοκρατική αναδιαμόρφωση της ανθρωπότητας. Επίσης, κάλυψε τον Ροκφέλερ και όλους τους άλλους θεσμούς που έχουν διαφθείρει τον κόσμο μας. Εξήγησε το Covid-19, την ατζέντα για την κλιματική αλλαγή και πολλά άλλα. Μια καταστροφική απώλεια των ελευθεριών μας θα συμβεί αν οι άνθρωποι δεν καταλάβουν τι συμβαίνει και γιατί.

Ο Jacob Nordangård είναι Σουηδός ανεξάρτητος ερευνητής και συγγραφέας που έχει μελετήσει και γράψει για την πολυπλοκότητα της παγκόσμιας πολιτικής, την παγκόσμια διακυβέρνηση και τη δημιουργία προβλημάτων και λύσεων. Έχει γράψει πέντε βιβλία σχετικά με την παγκόσμια ατζέντα και το παιχνίδι εξουσίας. Στα τέλη του 2019 εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο: ‘Rockefeller: Controlling the Game’.

Στο συνέδριο Northern Light που πραγματοποιήθηκε στη Σουηδία τον Μάιο του 2022, ο Nordangård έκανε μια παρουσίαση σχετικά με την ιστορία και τους στόχους του WEF και πώς έχουν γίνει το κύριο όχημα για τη μεταμόρφωση του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Αυτό αφορά τον στόχο τους να δημιουργήσουν έναν τεχνοκρατικό “παγκόσμιο εγκέφαλο” με μια ψηφιοποιημένη ανθρωπότητα που θα επιβλέπεται και θα διοικείται από την τεχνητή νοημοσύνη. Το βίντεο της παρουσίασής του είναι ενσωματωμένο στο τέλος αυτού του άρθρου. Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την παρουσίασή του και αν προτιμάτε μπορείτε να παραλείψετε το κείμενο και να παρακολουθήσετε το βίντεο.

Η συνωμοσία είναι ανοιχτή, ξεκίνησε την παρουσίασή του ο Nordangård.

Το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ήταν ένα φυτώριο για τη δημιουργία του WEF και ο καθηγητής Huntington, ένας μακροχρόνιος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ήταν εσωτερικός και πολύ εμπλεκόμενος με την πολιτική της εξουσίας. Έτσι, ο καθηγητής Huntington ήξερε τι έλεγε, εξήγησε ο Nordangård. Ο καθηγητής Huntington είπε:

“Η τάξη του Νταβός έχει ελάχιστη ανάγκη για εθνική αφοσίωση, θεωρεί τα εθνικά σύνορα ως εμπόδια που ευτυχώς εξαφανίζονται και βλέπει τις εθνικές κυβερνήσεις ως κατάλοιπα του παρελθόντος, των οποίων η μόνη χρήσιμη λειτουργία είναι να διευκολύνουν τις παγκόσμιες επιχειρήσεις της ελίτ” – Καθηγητής Samuel P. Huntington

Ο Nelson Rockefeller ξεκίνησε το Πρόγραμμα Ειδικών Μελετών το 1956, ένα πρόγραμμα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της εποχής και τον τρόπο επίλυσής τους. Ο δηλωμένος στόχος αυτού του έργου ήταν η διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων σε όλες τις διαστάσεις της: πνευματική, οικονομική, πολιτική και κοινωνική. Προσδιόρισαν την επιστήμη και την τεχνολογία ως κλειδί για την προώθηση της διεθνιστικής τους πορείας και χαρακτήρισαν την παγκόσμια υγεία και την κλιματική αλλαγή ως ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, καθώς τα ζητήματα αυτά εκτείνονται πέρα από τα σύνορα των εθνών.

Ο Nelson είχε προεδρικές φιλοδοξίες και, σε μια προσπάθεια να το κάνει πραγματικότητα, συγκρότησε μια “εγκεφαλική ομάδα”. Ο Χένρι Κίσινγκερ επιλέχθηκε για να διαχειριστεί το έργο. Ο Κίσινγκερ είχε προηγουμένως συμμετάσχει σε μια ομάδα μελέτης για τα πυρηνικά όπλα στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων μαζί με τον αδελφό του Nelson, τον David, τραπεζίτη στην τράπεζα Chase Manhattan Bank. Ο Ντέιβιντ ήταν διευθυντής του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων από το 1949 και ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Χάρβαρντ και πρόεδρός του μεταξύ 1966 και 1968. Ο Κίσινγκερ έγινε πιστός συνεργάτης των συμφερόντων των Ροκφέλερ και έκτοτε τους υπηρετεί.

Οι Rockefellers είχαν ήδη συμβάλει καθοριστικά στην ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών (“ΟΗΕ”) το 1946. “Βλέπουν [τα Ηνωμένα Έθνη] ως τη δική τους μικρή λέσχη ή οργάνωση”, δήλωσε ο Nordangård.

Ο Κίσινγκερ ήταν επίσης διευθυντής του Διεθνούς Σεμιναρίου του Χάρβαρντ και ίδρυσε το Κέντρο Διεθνών Σχέσεων το 1958. Το Σεμινάριο είχε ως στόχο την εδραίωση μιας καλύτερης κατανόησης εντός μιας επιλεγμένης ομάδας ανθρώπων που θα κατέχουν κορυφαίους ηγετικούς ρόλους στις χώρες τους τα επόμενα χρόνια. “Το Σεμινάριο χρηματοδοτήθηκε από τα Ιδρύματα Ford και Rockefeller και, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, από τη CIA”, δήλωσε ο Nordangård. “Ένας από τους ηγέτες του μέλλοντος που βρέθηκε υπό την επιρροή του Κίσινγκερ ήταν ο Κλάους Σβαμπ”.

Το 1970, ο Schwab ίδρυσε το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Μάνατζμεντ στην Ελβετία, τον προκάτοχο του WEF. Το Φόρουμ αυτό επρόκειτο να διοργανώνει συναντήσεις με κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων και να διαδίδει τις νέες τεχνικές διαχείρισης στους Ευρωπαίους. Στην εναρκτήρια συνάντησή του, ο Schwab προσκάλεσε τους Kenneth Galbraith και Herman Kahn, δύο ακαδημαϊκούς που συμμετείχαν στο Διεθνές Σεμινάριο του Χάρβαρντ, τον Otto van Habsburg, διάσημο για την πανευρωπαϊκή ένωση/το σχέδιο Καλέργη, και την Dame Barbara Ward του Πανεπιστημίου Columbia, μια Βρετανίδα οικονομολόγο που έγινε μια από τις πρώτες που ανέπτυξαν την αειφόρο ανάπτυξη.

Η Ward έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο: ‘Only one Earth: The Care and Maintenance of a Small Planet’ (‘Μόνο μια Γη – Η φροντίδα και η συντήρηση ενός μικρού πλανήτη’ ) ως πλαίσιο για τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον που πραγματοποιήθηκε στη Στοκχόλμη το 1972. Συνεργάστηκε με τον Maurice Strong για να πείσει τα αναπτυσσόμενα έθνη να συμφωνήσουν με την ατζέντα. Ήταν και οι δύο μέλη της Λέσχης της Ρώμης και συνδέονταν στενά με τα συμφέροντα των Rockefellers.

Σε μια συνάντηση το 1973, ο πρόεδρος της Λέσχης της Ρώμης, Aurelio Peccei, μίλησε για μια έκθεση με τίτλο: ‘The Limits to Growth and the World Problematique’ ( “Τα όρια της ανάπτυξης και το παγκόσμιο πρόβλημα”). “Λόγω του άγχους με την αύξηση του πληθυσμού και τη μη βιώσιμη χρήση των πόρων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο πλανήτης είχε ανάγκη από μια παγκόσμια διαχείριση για τη φροντίδα του πλανήτη”, είπε ο Peccei. Αυτή η ιδεολογία βρήκε το δρόμο της στο μανιφέστο του Νταβός και το WEF αποφάσισε ότι οι “ελίτ” του κόσμου θα αναλάμβαναν το ρόλο των διαχειριστών του πλανήτη.

Το 1973, ο David Rockefeller ίδρυσε την Τριμερή Επιτροπή για να προωθήσει τις φιλοδοξίες για παγκόσμια διαχείριση του πλανήτη. Η Επιτροπή ζήτησε μια νέα διεθνή οικονομική τάξη για την “καλύτερη διαχείριση του κόσμου”. Το 1974, ο Αμερικανός πρέσβης Richard Gardner, ο οποίος είχε υπάρξει σύμβουλος στο Πρόγραμμα Ειδικών Μελετών του Ροκφέλερ, έγραψε ένα άρθρο στο περιοδικό Foreign Relations σχετικά με το σχέδιο της Επιτροπής:

Εν ολίγοις, το “σπίτι της παγκόσμιας τάξης” θα πρέπει να οικοδομηθεί από κάτω προς τα πάνω και όχι από πάνω προς τα κάτω. Θα μοιάζει με μια μεγάλη “εκτινασσόμενη, βουητή σύγχυση” … αλλά η παράκαμψη της εθνικής κυριαρχίας, η διάβρωσή της κομμάτι-κομμάτι, θα επιτύχει πολύ περισσότερα από την παλιομοδίτικη κατά μέτωπο επίθεση.

The Hard Road to World Order, Richard N. Gardner, Foreign Affairs, Απρίλιος 1974.

Το 1975, η World Future Society διοργάνωσε ένα συνέδριο με τίτλο: ‘Crisis and Opportunity: The Next 25 Years’ (“Κρίση και ευκαιρία: Τα επόμενα 25 χρόνια”). Εκείνη την εποχή αντιπρόεδρος ήταν ο Νέλσον Ροκφέλερ. Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου συζητήθηκαν οι δυνατότητες δημιουργίας ενός νέου τεχνοκρατικού παγκόσμιου πολιτισμού και πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί. Ο μελλοντολόγος Warren Wager δήλωσε: ‘“Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για την εφαρμογή ριζοσπαστικών αλλαγών από ό,τι μετά από μια παγκόσμια καταστροφή”.

Το 1987, το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Διοίκησης άλλαξε το όνομά του σε Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Στην ετήσια συνάντηση, ο Strong μίλησε για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την υπερθέρμανση του πλανήτη. Σε μια φωτογραφία από αυτή τη συνάντηση, δίπλα στον Strong κάθεται ο επιστημονικός συγγραφέας Joël de Rosnay, ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού του Μαυρίκιου, ο οποίος είναι γνωστός για την έννοια “Soon Beyond” – ένας πλανητικός υπεροργανισμός ή εγκέφαλος που αποτελείται από ανθρώπους, έθνη, μηχανές, οικοσυστήματα και δίκτυα. Ένας κυβερνητικός οργανισμός που το WEF θέλησε να ζωντανέψει.

Ο Strong και η πρωθυπουργός της Νορβηγίας Gro Harlem Brundtland, και οι δύο μέλη της Τριμερούς Επιτροπής, συνέταξαν την έκθεση: ‘Our Common Future’ (“Το κοινό μας μέλλον”), γνωστή και ως έκθεση Brundtland. Δημοσιεύθηκε από τον ΟΗΕ το 1987 και καθόρισε την έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης. Η συμπερίληψη της κλιματικής αλλαγής στην έκθεση ξεκίνησε και χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Αδελφών Rockefeller. Η έκθεση αυτή αποτέλεσε μέρος της συνόδου κορυφής του Ρίο το 1992. Στη Σύνοδο Κορυφής του Ρίο αποφασίστηκε η εφαρμογή της Ατζέντας για τον 21ο αιώνα – Ατζέντα 21. Το σύνθημα της συνόδου κορυφής ήταν “είναι στο χέρι μας”.

Μετά από αυτή τη σύνοδο κορυφής, γεννήθηκε η Επιτροπή Earthshot. Ο γιος του Nelson, Steven Rockefeller έγινε ο συντονιστής των έργων. Ο Steven χρηματοδότησε την ανάπτυξη σεναρίων, με επικεφαλής τον Paul Raskin. Ο Ράσκιν ήταν μέλος της Επιτροπής Earthshot και μέλος της Λέσχης της Ρώμης. Το 2002 κυκλοφόρησαν ένα βιβλίο με τίτλο: ‘The Great Transition’ (“Η Μεγάλη Μετάβαση”). “Υπέθεσαν ότι μια γενική κρίση για έναν αναγκαίο μετασχηματισμό θα μπορούσε να προκληθεί από μια πρωτοφανή πανδημία. Ο τελικός στόχος ήταν να επιτευχθεί μια παγκόσμια ένωση, με ένα παγκόσμιο δικαστήριο και μια παγκόσμια ρυθμιστική αρχή”, δήλωσε ο Nordangård.

Το 1992, ο Schwab και το WEF ξεκίνησαν το πρόγραμμα Young Global Leaders of Tomorrow. Το 2004, το πρόγραμμα αυτό μετεξελίχθηκε σε Young Global Leaders. Περισσότεροι από 4.000 ηγέτες έχουν περάσει ή συμμετέχουν σήμερα στο πρόγραμμα αυτό. Το Ίδρυμα Pharos Foundation σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Malone συνέταξε έναν ολοκληρωμένο κατάλογο των ανθρώπων που έχουν περάσει από τα προγράμματα Young Global του WEF, διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ.

Το 2005, οι Νέοι Παγκόσμιοι Ηγέτες ξεκίνησαν την Πρωτοβουλία 2020, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Πρωτοβουλία 2013. Στόχος ήταν να χρησιμοποιηθούν σενάρια και ασκήσεις για να διαμορφωθεί ένα κοινό όραμα για το 2020 και να δημιουργηθούν ομάδες εργασίας για να προχωρήσουν προς το όραμά τους.

Το 2006, το WEF δημοσίευσε την πρώτη έκθεση για τους παγκόσμιους κινδύνους. Δήλωνε ότι ο κίνδυνος μιας πανδημίας γρίπης αποτελούσε κυρίαρχο θέμα στην παγκόσμια συζήτηση για τους κινδύνους και ότι η παραπληροφόρηση και μια infodemic θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κατάρρευση της εμπιστοσύνης. Επίσης, το 2006, η Rand Corporation, μια στρατιωτική δεξαμενή σκέψης, δημοσίευσε την έκθεση: ‘The Global Technology Revolution 2020’. (“Η Παγκόσμια Τεχνολογική Επανάσταση”. Προέβλεπε ότι τα τσιπ ταυτότητας θα χρησιμοποιούνταν για τον εντοπισμό προϊόντων και ανθρώπων μέχρι το 2020.

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 αποτέλεσε το έναυσμα για την αναδιαμόρφωση του συστήματος, δήλωσε ο Nordangård. Εν μέσω της κρίσης, το WEF διοργάνωσε την πρώτη του σύνοδο κορυφής για την παγκόσμια ατζέντα. “Ο στόχος ήταν ο επανασχεδιασμός του διεθνούς συστήματος σύμφωνα με τις ανάγκες του 21ου αιώνα. Ο κόσμος χρειαζόταν, σύμφωνα με τον Schwab, μια θεμελιώδη επανεκκίνηση. Έτσι γεννήθηκε το Global Brain Trust”. Πού έχουμε ξανακούσει αυτή τη λέξη; Στο Πρόγραμμα Ειδικών Μελετών του Rockefeller.

Μία από τις 70 δεξαμενές σκέψης του παγκόσμιου συμβουλίου στη συνάντηση του WEF το 2008 ήταν το Συμβούλιο Παγκόσμιας Ατζέντας για τις Πανδημίες. Η ετήσια συνάντηση του WEF το 2009 γέννησε την Παγκόσμια Πρωτοβουλία Επανασχεδιασμού που αποτελείται από τα νεοϊδρυθέντα παγκόσμια συμβούλια ατζέντας.

Το Συμβούλιο Παγκόσμιας Ατζέντας για το Μέλλον των Κυβερνήσεων κατέληξε στις εκθέσεις του στο συμπέρασμα ότι το σημερινό σύστημα είχε τέσσερα κενά διακυβέρνησης: έλλειψη εμπιστοσύνης, έλλειψη κινήτρων, έλλειψη θεσμικής τάξης και έλλειψη χρόνου. Οι κυβερνήσεις κινδύνευαν να καταστούν άνευ σημασίας. Η λύση ήταν ένα ψηφιακό πολεμικό σχέδιο με ηλεκτρονικές κυβερνήσεις για τη συνεργασία με τους πολίτες.

Το 2009, στη σύνοδο κορυφής της G20 στο Λονδίνο, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman van Rompuy δήλωσε ότι το 2009 ήταν η πρώτη χρονιά παγκόσμιας διακυβέρνησης με την ίδρυση της G20 εν μέσω της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η G20 αντικαθιστά την G7 και την G8 και εργάζεται για την εγκαθίδρυση μιας νέας διεθνούς οικονομικής τάξης.

Το 2010, το Ίδρυμα Rockefeller δημοσίευσε την έκθεση: ‘Scenarios for the Future of Technology and International Development’ (“Σενάρια για το μέλλον της τεχνολογίας και της διεθνούς ανάπτυξης”). Ένα από τα σενάρια, το Lock Step, συζητούσε την πιθανότητα μιας σοβαρής πανδημίας, μιας επίθεσης χάκερ, ενός κυβερνοπολέμου και της έλλειψης πόρων.

Το 2011, το WEF ξεκίνησε την Κοινότητα των Παγκόσμιων Διαμορφωτών. Έκτοτε έχει αναπτυχθεί σε 479 κόμβους σε όλο τον κόσμο με 14.000 μέλη.

Το 2015, το WEF μετατράπηκε σε διεθνή οργανισμό σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και ήταν έτοιμο για έναν νέο πιο ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντος. Επίσης, το 2015 δημοσιεύθηκε η Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ με 17 παγκόσμιους στόχους.

Στην ετήσια συνάντηση του WEF το 2016, ο Schwab ανακοίνωσε την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Πρόκειται για ένα σχέδιο για την πλήρη αναδιαμόρφωση του πλανήτη και της ανθρωπότητας με την ψηφιακή τεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη, τα ρομπότ, τις νευροτεχνολογικές βελτιώσεις του εγκεφάλου και την επιτήρηση από το διάστημα.

Τον Ιούνιο του 2019, το WEF υπέγραψε επίσημη συνεργασία με τον ΟΗΕ για την εκτέλεση του προγράμματος. Το WEF δεσμεύτηκε να χρηματοδοτήσει την Ατζέντα 2030 και να συνεργαστεί με τομείς όπως η κλιματική αλλαγή, η υγεία, η ψηφιακή συνεργασία, το φύλο και η εκπαίδευση. Την ίδια χρονιά η G20 εισήγαγε την έννοια της Κοινωνίας 5.0, συνδέοντας την Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ με την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση του WEF. Ο ΟΗΕ, το WEF και η G20 αποτελούν την τρόικα, την ομάδα λήψης αποφάσεων, της παγκόσμιας διακυβέρνησης. “Αυτή είναι η διαχείριση του πλανήτη από πάνω προς τα κάτω, οι διαχειριστές”, δήλωσε ο Nordangård.

Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο ΟΗΕ ξεκίνησε τη “δεκαετία της δράσης”, το σχέδιο ήταν έτοιμο να εφαρμοστεί. Τον Οκτώβριο του 2019, πραγματοποιήθηκε η άσκηση Event 201. Στις 11 Μαρτίου 2020, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την παγκόσμια υγεία. Ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση που έμοιαζε πολύ με το σενάριο Lock Step του Ιδρύματος Rockefeller από το 2010. Τρεις μήνες αργότερα ο Schwab ανακοίνωσε ότι ο κόσμος είχε ανάγκη από μια “μεγάλη επανεκκίνηση”. Την άποψη αυτή επανέλαβε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες. “Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και τα Ηνωμένα Έθνη είχαν έτοιμη τη συνταγή τους. Η ομάδα εργασίας που διαμορφώνει το μέλλον της υγείας είχε προετοιμαστεί από το 2016”, δήλωσε ο Nordangård.

Ο Nordangård ολοκληρώνει την παρουσίασή του δείχνοντας τι έρχεται στη συνέχεια σύμφωνα με τα σχέδιά τους. “Αλλά το μέλλον δεν είναι γραμμένο σε πέτρα. Και τώρα που αυτά τα σχέδια βγήκαν στο φως, λέω ότι είναι καιρός να ενωθούμε ως άνθρωποι και να πούμε όχι σε αυτές τις υπεράνθρωπες φαντασιώσεις και την επιστημονική διαχείριση του πλανήτη και να διαμορφώσουμε το μέλλον που θέλουμε ως άνθρωποι”.

Jacob Nordangård στο Northern Light Convention Malmö: Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ - Διαμορφωτές του Μέλλοντος, 9 Αυγούστου 2022 (53 λεπτά)

Εάν το παραπάνω βίντεο αφαιρεθεί από το YouTube, μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο Rumble ΕΔΩ

—Δικτυογραφία:

Dr. Jacob Nordangård: ‘UN, WEF and G20 form the Troika of Global Governance’ – The Expose

Dr. Jacob Nordangård: ‘UN, WEF and G20 form the Troika of Global Governance’