B.Mαρινάκης: O Tσίπρας έδωσε δώρα 750 εκατ. Ευρώ στον Κόκκαλη

Bόμβες Μαρινάκη κατά Τσίπρα. Με πρωτοσέλιδο της εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ο εφοπλιστής αποκαλύπτει ότι ο Κόκκαλης επί Σύριζα πήρε δώρα 750 εκατ. ευρώ.

Τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, ο Οµιλος Κόκκαλη εµπέδωσε επαξίως τον τίτλο του «εθνικού προµηθευτή».

Στη βάση εκλεκτικών πολιτικών σχέσεων, αλλά και εν µέσω µιας θύελλας καταγγελιών περί «υπόγειων διαδροµών», κατόρθωσε σχεδόν να µονοπωλήσει κυρίαρχους τοµείς της οικονοµικής και επιχειρηµατικής ζωής. Στα χρόνια των Μνηµονίων η συγκυρία ήταν πολύ διαφορετική.

Η εποχή των «ισχνών αγελάδων», τουλάχιστον σε σχέση µε την επιχειρηµατική δραστηριότητα, άγγιξε και τον «µεγάλο αδελφό» στις κρατικές προµήθειες: τον όµιλο της Intracom.

Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, από το 2015 και µετά, η κατασκευαστική του οµίλου, η Intakat, µετεξελίχθηκε από δευτερεύουσα εταιρεία σε κυρίαρχη «αµυντική γραµµή», από πλευράς κερδοφορίας, για τον εναποµείναντα στην ιδιοκτησία της οικογένειας όµιλο εταιρειών.

Όλες οι λεπτομέρεις και αναλυτικό ρεπορτάζ για:

– Τον προνομιούχο όμιλο Intracom και τις δουλειές που έχει πάρει από την «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση την τελευταία τετραετία

– Τι συνέβη με τη μεγάλη σύμβαση της Fraport στα 14 περιφερειακά αεροδρόμια και την εμπλοκή της κατασκευαστικής του ομίλου, Intrakat

– Οι κυβιστήσεις Τσίπρα, Παπαδημούλη, Σκουρλέτη & Σία, που κατήγγελαν στο παρλθόν τη διαπλοκή με Siemens

– Η αποθέωση από τα φυλοκυβερνητικά ΜΜΕ, που «υμνούν» ο,τι «έφτυναν» στην προ ΣΥΡΙΖΑ εποχή

Σε προηγούμενη έκδοση της ίδιας εφημερίδας έχει καταγραφεί μέρος της επιχειρηματικής διαδρομής του Σωκράτη Κόκκαλη στο ρεπορτάζ του Μενέλαου Τασσιόπουλου>

Στην τελευταία φάση των Μνηµονίων, πριν δηλαδή την τυπική έξοδο τον προηγούµενο Αύγουστο, η συζήτηση στο διεθνές παρασκήνιο αλλά και στα επιχειρηµατικοπολιτικά «dinners» στις βίλες των προαστίων στο εσωτερικό της χώρας συνέκλινε σε µια κεντρική παράµετρο. Στο κατά πόσον η Ελλάδα θα διέφευγε τη δοµική διαφθορά που τη χαρακτηρίζει από την είσοδό της στην ΕΟΚ, τη δεκαετία του 1980 (λέγε µε διαπλοκή), εξελισσόµενη σε µια «κανονική χώρα» της ∆ύσης και της Ευρώπης, ή θα επέστρεφε στα καρτέλ και τα «ιδιωτικά µονοπώλια» των «εθνικών προµηθευτών και εργολάβων», που εν πολλοίς θεωρούνται υπεύθυνα, µε τις πρακτικές τους, για την οικονοµική χρεοκοπία.

Ο πρωθυπουργός και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Τσίπρας, και η ηγετική οµάδα της συµπολίτευσης σε επανειληµµένες συναντήσεις, επίσηµες και ανεπίσηµες, διαβεβαίωναν τους ξένους συνοµιλητές τους, ειδικά αυτούς που εκπροσωπούσαν επενδυτικά funds, ότι δεν θα υπάρξει επιστροφή στο παρελθόν. Οτι οι κανόνες του παιχνιδιού θα είναι ξεκάθαροι και ότι οι ευκαιρίες για ιδιωτικές επενδύσεις ή συµµετοχή σε διεθνείς διαγωνισµούς στην Ελλάδα δεν θα περνούν από «διόδια» µεσαζόντων, κοµισάριων και συµβουλευτικών γραφείων ειδικού σκοπού για να διανέµονται οι µίζες σε πολιτικούς, κρατικούς αξιωµατούχους και µίντια. Φυσικά, οι διαβεβαιώσεις αυτές βρίσκονται ήδη εν κενώ, µεταξύ των άλλων, µετά τα όσα συνέβησαν στους όρους και, ιδιαίτερα, στις προθεσµίες που δόθηκαν στον πιθανόν έωλο διαγωνισµό για τα ηλεκτρονικά διόδια τον ∆εκέµβριο 2018 (και την εξέλιξή του µέχρι τον Φεβρουάριο του 2019) από τον υπουργό Υποδοµών, κ. Σπίρτζη, την ίδια χρονική περίοδο, δηλαδή, που ο Σ. Κόκκαλης αναλάµβανε εκ νέου τη διοίκηση του οµίλου Intracom Holdings.

Εκνευρισμός

Το κλίµα αυτό, πάντως, κυριολεκτικά ανεστράφη όταν διέρρευσε η υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι αξιωµατούχος δυτικής πρεσβείας που έχει αρµοδιότητα τις οικονοµικές υποθέσεις σχολίαζε προ ελάχιστων ηµερών ότι πλέον επωνύµως η «διαπλοκή» εµπλέκεται άµεσα στην πολιτική και τα κόµµατα και ότι ένα τέτοιο γεγονός δηµιουργεί συνθήκες αναβάθµισης στην παρεµβολή της στις εξελίξεις στην Ελλάδα. Στον αντίποδα, εκνευρισµός φέρεται ότι διακατέχει την ηγετική οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ πέριξ του Μαξίµου από τις αντιδράσεις, µε το επιχείρηµα ότι ο Π. Κόκκαλης δεν συµµετείχε και δεν συµµετέχει στις επιχειρηµατικές δραστηριότητες της οικογένειας, άρα δεν υπάρχει κανένα πρόβληµα στην εµπλοκή του στην πολιτική, µε δεδοµένο, µάλιστα, ότι από το 2014 έχει δραστηριότητα στα του ∆ήµου Πειραιά.

Η ιδιαίτερη αίσθηση που προκλήθηκε από τη συµµετοχή του Π. Κόκκαλη στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδοµένο ότι δεν σχετίζεται µε την ενεργό εµπλοκή του στις επιχειρηµατικές δραστηριότητες της οικογένειας. Αλλά οι πρακτικές και ο µύθος που συνοδεύει τον Σ. Κόκκαλη και τον όµιλο της Intracom είναι η πραγµατικότητα που φορτίζει αρνητικά την υποψηφιότητα του Π. Κόκκαλη. Το γεγονός, εν ολίγοις, ότι η έννοια «διαπλοκή» έχει ονοµατεπώνυµο, και αυτό είναι του Σ. Κόκκαλη, δηλώνουν στα «Π» διπλωµατικοί παρατηρητές. Γιατί συµβαίνει αυτό; Μια σύντοµη αναδροµή στο παρελθόν το δείχνει, έστω και αν αποφευχθεί κάθε αναφορά σε σχέση µε τις µυστικές υπηρεσίες της Ανατολικής Γερµανίας ή η προσπάθεια να δοµηθεί µια επιχειρηµατολογία περί πολιτικοοικονοµικών σκανδάλων.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης στην πορεία του δεν έδειξε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εµπλακεί ενεργά και µε άµεσο τρόπο είτε στην πολιτική είτε στα µίντια. Χρησιµοποίησε ή, καλύτερα, αξιοποίησε ανθρώπους και επαφές και από τους δύο χώρους, προκειµένου, µε τη δηµιουργία περιβάλλοντος «µονοπωλίου», χωρίς, δηλαδή, συνθήκες ανοιχτού ανταγωνισµού, να προωθήσει τις επιχειρηµατικές και κερδοσκοπικές σκοπιµότητες και προτεραιότητές του. Ο κ. Κόκκαλης ως επιχειρηµατίας ταυτόχρονα στην πορεία του αυτή κάθε άλλο παρά φειδωλός ήταν σε συγκρούσεις ακόµα και µε εµβληµατικές επιχειρηµατικές οικογένειες της Μεταπολίτευσης, όπως η οικογένεια Βαρδινογιάννη ή η οικογένεια Αλαφούζου ή ο αείµνηστος Κίτσος Τεγόπουλος, εκδότης της «Ελευθεροτυπίας».

Ο Σ. Κόκκαλης εµφανίζεται σε µια πρώτη φάση τον Ιούνιο του 1964 ως εµπορικός αντιπρόσωπος της ελληνικής εταιρείας Rexarm στην Ανατολική Γερµανία. Στη συνέχεια, βασισµένος στη φιλική σχέση που απέκτησε µε έναν σηµαντικό εκδότη εφηµερίδων και περιοδικών στην Ελλάδα, τον Ιωάννη Παπαγεωργίου («Αθηναϊκή», «Θησαυρός», «Φαντάζιο» κ.λπ.), έρχεται στην Ελλάδα, όπου γνωρίζεται και συζητά για αναβάθµιση των εµπορικών σχέσεων Ελλάδας – Ανατολικής Γερµανίας, αλλά και για δουλειές µε τους πλέον σηµαντικούς πολιτικούς της εποχής όλου του φάσµατος, αλλά και µε τον Α. Παπανδρέου.

Στη συνέχεια, ο κ. Κόκκαλης είναι αντιπρόσωπος της εταιρείας Interis, πάντα σχετιζόµενος µε το Ανατολικό Βερολίνο, ενώ µετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα (1967) συγκροτεί µε τον επίσης αριστερών πεποιθήσεων επιχειρηµατία και τα ύστερα χρόνια εκδότη της εφηµερίδας «Ελεύθερος Τύπος» Αρη Βουδούρη την εταιρεία Gimex. Με αυτή ενεργοποιούνται σε εργολαβίες που σχετίζονται µε τη ∆ΕΗ, αντιπροσωπεύοντας εταιρείες ηλεκτροτεχνικής και µεταφορών της Ανατολικής Γερµανίας. Μεταξύ των άλλων, αναλαµβάνουν την παροχή τηλεφωνικών συσκευών για τον ΟΤΕ και την προµήθεια σταθµών ζεύξης στο δίκτυο της ∆ΕΗ. Με τη µεταπολίτευση, και συγκεκριµένα τον Ιούνιο 1974, ο Σ. Κόκκαλης µε τον Κ. ∆ηµητριάδη ιδρύουν την εταιρεία Integra, όπου εκπροσωπούν τις ανατολικογερµανικές κρατικές εταιρείεςκολοσσούς Elektrotechnick και RTF, που πλέον αρχίζουν να «πολιορκούν» τον ΟΤΕ για προµήθειες υλικού και τεχνολογίας απέναντι, κυρίαρχα, στη δυτικογερµανική Siemens, ειδικά σε σχέση µε τη στρατηγικού χαρακτήρα προµήθεια του αναλογικού κέντρου του οργανισµού. Το 1977 Κόκκαλης και ∆ηµητριάδης ιδρύουν την εταιρεία Intracom, που θα παίξει έναν κρίσιµο ρόλο στις επόµενες δεκαετίες στον χώρο των τεχνολογιών και των κρατικών προµηθειών.

Οι σχέσεις Κόκκαλη – Βουδούρη έχουν διαταραχθεί πριν από τις εξελίξεις αυτές, αλλά έχει ενδιαφέρον το παρασκήνιο, που ήταν η αιτία, σύµφωνα µε πληροφορίες της εποχής, της στροφής της εφηµερίδας «Ελεύθερος Τύπος» από την ενεργό στήριξη που παρείχε στο ΠΑΣΟΚ προς τη Νέα ∆ηµοκρατία. Και αυτό σχετίζεται µε µια σύγκρουση συµφερόντων Κόκκαλη – Βουδούρη το 1983, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου φέρεται ότι είχε υποσχεθεί στον Βουδούρη την προµήθεια εξοπλισµού για την εξαγωγή λιγνίτη στη Μεγαλόπολη, δουλειά όµως που πήρε τελικά ο Σ. Κόκκαλης.

Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, σε µια περίοδο που η Ελλάδα έχει πλέον εισέλθει ως πλήρες µέλος στην ΕΟΚ, µε έναν πακτωλό από κονδύλια και προγράµµατα στήριξης στο πλαίσιο της διαδικασίας προσαρµογής, είναι αυτή που δίνει την ευκαιρία στον φιλόδοξο και πολύ «σκληρό παίκτη» Σ. Κόκκαλη να αναδείξει την Intracom σε πρωταγωνιστή των κρατικών προµηθειών. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει σε αυτό η πρόθεση της ηγετικής οµάδας του ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να αναλάβει την πραγµατική εξουσία από τη ∆εξιά και όχι µόνον τη διακυβέρνηση της χώρας, να αποκλείσει τους ξένους οµίλους και να αξιοποιήσει ελληνικές εταιρείες-αντιπροσωπίες για τις κρατικές προµήθειες στη βάση των εισαγωγών τεχνολογίας και υλικού και να ισχυροποιήσει επιχειρηµατίες µε περιθώριο «πολιτικού χρήµατος» µέσα από υπερτιµολογήσεις και συµβόλαια στρατηγικής σηµασίας και δεσπόζουσας θέσης. Η σχέση του Σ. Κόκκαλη µε τον εξ απορρήτων του Α. Παπανδρέου Γ. Λούβαρη τον βοηθά να αποκτήσει κρίσιµες σχέσεις εµπιστοσύνης µε σηµαντικούς υπουργούς αλλά και κοµβικά στελέχη του κρατικού µηχανισµού, που αργότερα θα χαρακτηρισθούν από τους δηµοσιογράφους αλλά και τους ανθρώπους του παρασκηνίου ως «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Από τα µέσα της δεκαετίας του ’80 κοµβικό ρόλο στις εξελίξεις θα παίξει και η σχέση εµπιστοσύνης µε τον «ισχυρό άνδρα» του εκδοτικού οργανισµού Λαµπράκη Στ. Ψυχάρη και τον επίσης ανερχόµενο και µε ισχυρές διασυνδέσεις στις πολεµικές βιοµηχανίες Θ. Λιακουνάκο.

Τα αμυντικά και τα… άλλα συστήματα

Το 1984 η Intracom µεταφέρεται από το διαµέρισµα στην Αργυρούπολη στο συγκρότηµα κτιρίων της Παιανίας. Από τον Σεπτέµβριο του 1986 αρχίζει η διαδικασία εκσυγχρονισµού για την ψηφιοποίηση του δικτύου του ΟΤΕ. Ο Σ. Κόκκαλης συµπράττει αρχικά µε τη σουηδική Ericsson και στη συνέχεια µε τη γερµανική Siemens. Η Σοβιετική Ενωση καταρρέει και µαζί τελειώνει και ο Ψυχρός Πόλεµος. Ιδρύει την εταιρεία Intrasoſt , µε πενταετές επενδυτικό πρόγραµµα 5,5 δισ. δραχµών. Συνάπτει στρατηγική συµφωνία µε τον ΟΠΑΠ (προηγµένα συστήµατα πληροφορικής). Ακολουθούν οι περίφηµες στρατηγικές συµφωνίες µε τον ΟΤΕ, µε πρώτη στη σειρά το πρώτο ψηφιακό κέντρο. Αναλαµβάνει την εγκατάσταση του εθνικού συστήµατος ενεργειακής διαχείρισης της ∆ΕΗ. Αποκτά την οµάδα µπάσκετ του Ολυµπιακού. Το 1992 ιδρύει δύο νέες εταιρείες, την Intralot και την κατασκευαστική Intrakat, µε την οποία επεκτείνεται και στα αµυντικά συστήµατα για τις Ενοπλες ∆υνάµεις. Συµµετέχει στο µετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας Panafon (θυγατρικής της Vodafone). Επεκτείνεται στη Βαλκανική, µε την ίδρυση της Intracom Ρουµανίας. Εµπλέκεται στο υπ. Οικονοµικών της Ελλάδας, αναλαµβάνοντας το Taxis.

To 1993, έπειτα από δαιδαλώδεις διαπραγµατεύσεις της διοίκησης Νταϊφά µε διαγραφή χρέους ύψους 20 δισ. ευρώ, αναλαµβάνει την ΠΑΕ µε διακανονισµό των υπόλοιπων χρεών σε 120 δόσεις. Στο τέλος του 1993 µαζί µε τον Ολυµπιακό αναλαµβάνει τη χρυσοφόρα σύµβαση του «Ξυστό» από τον ΟΠΑΠ. Σε επίπεδο ΟΤΕ προχωρά στη µετάβαση στην ψηφιακή εποχή µέσω των στρατηγικών συµβάσεων. Η Intracom αναλαµβάνει µεγάλα αµυντικά έργα. Μηχανογραφείται η έκδοση του «ΠΡΟ-ΠΟ». Η Intracom αναγνωρίζεται ως εθνικό κέντρο βιοµηχανικής έρευνας, σχεδιασµού και ανάπτυξης. Το 1996 ιδρύεται η Intrasoſt International µε έδρα το Λουξεµβούργο. Συνάπτεται συµφωνία µε την NDS (θυγατρική της News Corp.) για την ανάπτυξη δορυφορικών συστηµάτων, τη µετάδοση δεδοµένων και την πρόσβαση στο Internet. Πραγµατοποιείται εγκατάσταση µηχανογραφικού δικτύου στον ΟΠΑΠ.

Το 1999-2000 η Intracom εµπλέκεται στην παραγωγή και πώληση γραµµών ISDN. Αναλαµβάνει την εγκατάσταση δικτύων κινητής τηλεφωνίας για την Cosmote, στην Ελλάδα, και την Cosmorom, θυγατρική του ΟΤΕ στη Ρουµανία. Επίσης, προγράµµατα εκσυγχρονισµού τόσο για τις Ενοπλες ∆υνάµεις όσο και για λογαριασµό του ΝΑΤΟ. Συνάπτει στρατηγική συνεργασία µε τη Cisco για τους κρατικούς οργανισµούς τηλεπικοινωνιών στη Μολδαβία και την Αρµενία. Το 1998 ιδρύει το Ιδρυµα Κόκκαλη, στη µνήµη του πατέρα του, Πέτρου. Αρχές της δεκαετίας 2000 γίνεται συγχώνευση της Intracom µε την Intrasoſt , µε κύκλο εργασιών άνω του 1 δισ. ευρώ.

Το 2003 η κατασκευή του γηπέδου «Γ. Καραϊσκάκης» εντάσσεται στον φάκελο των ολυµπιακών έργων του 2004, ενώ ο όµιλος Κόκκαλη κηρύσσεται αποκλειστικός προµηθευτής εξοπλισµού πληροφορικής για τον οργανισµό «Αθήνα 2004», που διοργάνωσε τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Ιδρύεται η εταιρεία συµµετοχών Intracom Holdings. Στις 18 Ιουνίου 2010, µε την ελληνική οικονοµία σε κατάρρευση, ο Σ. Κόκκαλης µεταβιβάζει το 67% της ΠΑΕ Ολυµπιακός στον εφοπλιστή Ευ. Μαρινάκη.
∆έκα ηµέρες µετά, στις 28 Ιουνίου, µεταβιβάζει το 51% της Intracom Τelecom στην Concern Sitronics, τεχνολογικό βραχίονα της ρωσικής AFK Sistema. Ο κύκλος που άνοιξε το 1987 κλείνει…