Ανάλυση της Οδηγίας της Ε.Ε να εχουμε εφόδια για 72 ωρες..

Η πραγματικότητα είναι ότι οι δύσκολες καταστάσεις είναι προ των πυλών και, σύμφωνα με ειδικούς, θα πρέπει να παραμείνουμε μακριά από τη νοοτροπία του “όπως όλοι και εμείς”. Μια τέτοια στάση, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και ανεύθυνη σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές

Πριν από λίγο καιρό, η Ε.Ε. εξέδωσε μια σημαντική οδηγία, καλώντας τους πολίτες της να προμηθευτούν είδη έκτακτης ανάγκης για επιβίωση διάρκειας 72 ωρών χωρίς κρατική βοήθεια.

Η συγκεκριμένη οδηγία, αν και χαρακτηρίζεται ως «οδηγία», ουσιαστικά επιβάλλει προληπτικά μέτρα, επισημαίνοντας την ανάγκη για προσωπική προετοιμασία σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης.

Παρά την επίφαση δημοκρατικής διαδικασίας, είναι φανερό ότι οι πολιτικοί των κρατών-μελών, θεωρώντας την ως μια εντολή προς εκτέλεση για το κοινό καλό, δεν την αμφισβητούν.

Η Ε.Ε., λοιπόν, επιβάλλει αυτές τις οδηγίες, ενώ οι «ευρωπαϊστές» πολιτικοί τις εφαρμόζουν χωρίς δεύτερη σκέψη, υπογραμμίζοντας τη δύναμη και τον έλεγχο που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην περιοχή.

Αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο όπου η παγκόσμια αστάθεια αυξάνεται, οι κυβερνήσεις παραχωρούν όλο και περισσότερες αρμοδιότητες στον ιδιωτικό τομέα, και οι γεωπολιτικές εντάσεις εντείνονται, με τον πόλεμο να μοιάζει όλο και πιο πιθανός.

Η απουσία φιλειρηνικών κινημάτων και δράσεων για την προστασία του πλανήτη προκαλεί ανησυχία, με κάποιους να ισχυρίζονται ότι τα συγκεκριμένα κινήματα ίσως χρηματοδοτούνται από εκείνους που επιθυμούν τον πόλεμο, χρησιμοποιώντας τα ως μέσο απορρόφησης αντιδράσεων.

Στο επίκεντρο της οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, βρίσκονται τρία βασικά πεδία: φάρμακα, τρόφιμα και ενέργεια. Παρά τις αρχικές αντιδράσεις και την περιορισμένη συζήτηση για το θέμα, η οδηγία αυτή εξακολουθεί να παραμένει σχεδόν ανύπαρκτη στη δημόσια σφαίρα, ιδίως στην Ελλάδα.

Ωστόσο, αν εξετάσει κανείς προσεκτικά την επιλογή των λέξεων, μπορεί να διαπιστώσει ότι η οδηγία υποκρύπτει βαθιά και ανησυχητικά μηνύματα, αναφέροντας ότι οι πολίτες ενδέχεται να αντιμετωπίσουν εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις.

Η αναφορά στην «επιβίωση 72 ωρών χωρίς κρατική βοήθεια» υποδηλώνει ότι ενδέχεται να υπάρξουν συνθήκες ακραίας κατάστασης που θέτουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή.

Το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση προτείνει την αποθήκευση αναγκαίων προϊόντων για τρεις ημέρες, χωρίς να υπολογίζει την κρατική υποστήριξη, σημαίνει ότι η κατάσταση ενδέχεται να φτάσει σε ένα σημείο όπου η κοινωνία θα έχει καταρρεύσει.

Στην πραγματικότητα, το μήνυμα της οδηγίας είναι ότι σε 72 ώρες, οι πολίτες θα κληθούν να επιβιώσουν μόνοι τους, αφού οι υποδομές και οι υπηρεσίες θα είναι αδρανείς.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσθέτει επίσης ότι, ελπίζει, μετά από αυτές τις 72 ώρες, οι κρατικοί μηχανισμοί να ενεργοποιηθούν για να παράσχουν βοήθεια. Όμως, η αναφορά σε αυτήν την «ελπίδα» υποδηλώνει ότι οι πρώτες ώρες της κρίσης θα είναι εξαιρετικά δύσκολες και αναταραγμένες.

Η ενεργοποίηση των μηχανισμών αυτών, εάν τελικά συμβεί, ενδέχεται να καθυστερήσει, ενώ παραμένει ασαφές ποιος θα είναι ο χρόνος που θα απαιτηθεί για να βοηθηθούν εκατομμύρια άνθρωποι.

Η αναφορά στις 72 ώρες προφανώς έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι ο αριθμός αυτός φέρει ιδιαίτερο βάρος στις πολιτισμικές και μυστικιστικές παραδόσεις.

 Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο αριθμός 72 σχετίζεται με σκοτεινές δυνάμεις και ιδεολογικές πρακτικές, προσδιορίζοντας την ύπαρξη συγκεκριμένων κύκλων που ίσως βρίσκονται πίσω από τα γεγονότα αυτά.

Οι εικασίες για τη σχέση του αριθμού με μεγάλες καταστροφές ή ακόμα και με τη χρήση πυρηνικών όπλων είναι κοινές, καθώς το 72 συνδέεται με τη διάρκεια που πρέπει να περάσει κάποιος μετά από ένα πυρηνικό γεγονός για να αποφύγει τη μόλυνση από τη ραδιενέργεια.

Η Ε.Ε. μας καλεί λοιπόν να προετοιμαστούμε για ένα «ξαφνικό και καταστροφικό γεγονός», που ενδέχεται να ανατρέψει την καθημερινότητά μας και να φέρει τις κοινωνίες στο χείλος της κατάρρευσης.

Είναι σαφές ότι η οδηγία αυτή αποσκοπεί στην προετοιμασία για ενδεχόμενες καταστάσεις κρίσης, ενώ η συμβουλή για αποθήκευση προϊόντων για 72 ώρες μόνο, ίσως είναι απλώς η αρχή μιας πολύ μεγαλύτερης ανάγκης για προσωπική επιβίωση.

Δεύτερον, μας υποψιάζει για χρήση πυρηνικών όπλων διότι μετά από μια πυρηνική έκρηξη δεν πρέπει να πίνουμε νερό ή να τρώμε από εξωτερική πηγή τουλάχιστον για 48 ώρες. Οπότε η Ε.Ε. μας λέει να έχουμε νερό και φαγητό για 72 ώρες, διότι όλα τα άλλα έξω θα μολυνθούν.

Οι ασφαλέστερες κονσερβοποιημένες τροφές θα είναι σούπες, λαχανικά και φρούτα. Η ραδιενέργεια που φεύγει το πρώτο λεπτό της έκρηξης μπορεί να επιφέρει θάνατο αλλά είναι μικρής διάρκειας.

Σε περίπτωση που η πυρηνική έκρηξη συμβεί κοντά στην επιφάνεια ή στο έδαφος, η κύρια απειλή προέρχεται από τα μολυσμένα σωματίδια, τα οποία εκτοξεύονται σε μεγάλο ύψος και μολύνουν εκτεταμένες περιοχές.

Αν η έκρηξη γίνει σε μεγαλύτερο υψόμετρο, τα ραδιενεργά υπολείμματα θα είναι λιγότερα, με αποτέλεσμα αυτές οι εκρήξεις να χαρακτηρίζονται συχνά ως «καθαρές».

Ένα ακόμη στοιχείο που ενδέχεται να συνδέεται με την οδηγία για τα 72 ώρες αφορά τα φωτοβολταϊκά πάνελ.

Παρόλο που θεωρητικά δεν είναι επιρρεπή σε φωτιά από κοινές ανθρώπινες αιτίες, μια πυρηνική έκρηξη, η θερμοκρασία της οποίας είναι πολύ υψηλότερη από αυτή του ήλιου, μπορεί να προκαλέσει την ανάφλεξή τους.

Επιπλέον, ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός (EMP) που παράγεται από την έκρηξη μπορεί να διαδοθεί μέσω των καλωδίων, επηρεάζοντας τις ηλεκτρονικές υποδομές σε ευρεία περιοχή.

Ειδικοί αναφέρουν ότι όταν ένα φωτοβολταϊκό πάνελ αρπάξει φωτιά, δεν μπορεί να σβήσει εύκολα και συνεχίζει να καίγεται, εκλύοντας επικίνδυνες τοξικές ουσίες στην ατμόσφαιρα.

Σε περίπτωση πυρκαγιάς στα πάνελ, συνιστάται στους πολίτες να παραμείνουν στα σπίτια τους για 72 ώρες, κλείνοντας τις χαραμάδες στα παράθυρα και τις πόρτες με ταινία, προκειμένου να αποφύγουν την εισπνοή των επικίνδυνων ατμών που απελευθερώνονται.

Σε ένα τέτοιο καταστροφικό σενάριο, ο πανικός είναι αναπόφευκτος, και η διαχείρισή του καθίσταται απαραίτητη. Είναι κρίσιμο να υπάρχει ψυχραιμία, είτε μέσω της αυτοπειθαρχίας, είτε μέσω ηγεσίας από ειδικούς που θα αναλάβουν τη διαχείριση της κατάστασης.

Ο πανικός μπορεί να οδηγήσει σε χαοτικές καταστάσεις, ανοίγοντας το δρόμο για τη δημιουργία συμμοριών βίας και ανομίας.

 Ειδικοί αναφέρουν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, οι συμμορίες καταπιεσμένων ατόμων μπορεί να περιμένουν τη στιγμή της αναταραχής για να επιτεθούν.

Μια σημαντική πτυχή που επισημαίνεται στις οδηγίες της Ε.Ε. αφορά τον τρόπο πληρωμής για την αγορά των προμηθευμένων ειδών επιβίωσης.

Η σύσταση είναι να γίνεται μόνο με μετρητά και όχι με κάρτες, προκειμένου να προστατευτεί η ιδιωτικότητα του κάθε πολίτη. Η χρήση κάρτας μπορεί να αποκαλύψει τις αγορές του ατόμου και να αποτελέσει κίνδυνο για την ασφάλειά του, αφού μπορεί να καταγραφεί από το κράτος ή άλλες αρχές.

Ακόμη, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι συνθήκες του καιρού θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία για την επιβίωση.

Η ανάγκη για προστασία από το κρύο ή τη ζέστη είναι κρίσιμη, ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Η επιβίωση θα εξαρτηθεί από την ικανότητα των πολιτών να προσαρμοστούν στις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής τους.

Για παράδειγμα, οι κάτοικοι της Σουηδίας ή της Δανίας πρέπει να προετοιμαστούν για τις κρύες συνθήκες του χειμώνα, ενώ οι κάτοικοι της Ελλάδας ή της Ιταλίας θα πρέπει να λάβουν υπόψη τις θερμές συνθήκες του καλοκαιριού.

Αναφορικά με τον χρόνο εκδήλωσης ενός καταστροφικού γεγονότος, η Ε.Ε. τονίζει ότι οι συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την εποχή του χρόνου που θα συμβεί.

Για παράδειγμα, αν το γεγονός συμβεί τον Οκτώβριο ή Νοέμβριο, δεν θα καλλιεργηθούν σιτηρά, πράγμα που θα οδηγήσει σε έλλειψη παραγώγων προϊόντων για τουλάχιστον έναν χρόνο.

Αν συμβεί την άνοιξη, οι δενδροκαλλιέργειες θα καταστραφούν, ενώ αν συμβεί τον Ιούνιο στην Ελλάδα, η γεωργική παραγωγή θα μείνει αδιάθετη, καθώς οι αγρότες δεν θα μπορέσουν να συγκομίσουν τις σοδειές τους.

Έτσι, οι συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος μπορεί να επεκταθούν σε απροσδιόριστο βάθος χρόνου, καθιστώντας αβέβαιο το μέλλον της παραγωγής τροφίμων και των εμπορικών αλυσίδων.

Εφόσον η Ε.Ε. μας προετοιμάζει για τέτοιου είδους καταστάσεις, γίνεται σαφές ότι οι μεταφορές και οι προμήθειες δεν θα είναι εγγυημένες.

Επομένως, τα εφόδια των 72 ωρών ενδέχεται να είναι ανεπαρκή, καθώς υπάρχει κίνδυνος ελλείψεων για αρκετούς μήνες ή και έναν ολόκληρο χρόνο.

Παρά τις οδηγίες για τα εφόδια των 72 ωρών, η πραγματική ανάγκη για προμήθειες εκτείνεται σε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, και η εύρεση λύσεων που να καλύπτουν περισσότερες ανάγκες είναι κρίσιμη.

Σε αυτή την προοπτική, τα εφόδια των 72 ωρών φαίνονται σχετικά περιορισμένα και ανεπαρκή σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες που ενδέχεται να προκύψουν.

Η Ε.Ε. από τη μια πλευρά φαίνεται να προστατεύει τις δικές της θέσεις, από την άλλη όμως μας παρέχει το έναυσμα να αναλογιστούμε σοβαρά τις δύσκολες καταστάσεις που ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε.

Σε κάποιες χώρες, όπως η Γαλλία, υπάρχει η σύσταση να έχει κάθε πολίτης ένα σακίδιο έκτακτης ανάγκης, που υποδεικνύει ότι σε περίπτωση καταστροφής, οι πολίτες ενδέχεται να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τις πόλεις και τις περιοχές τους.

Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία για την επιβίωση σε τέτοιες καταστάσεις είναι η γνώση. Η επάρκεια σε γνώσεις και η επινοητικότητα είναι εξαιρετικά σημαντικές για την επιβίωση. Όσοι έχουν περισσότερες γνώσεις και ικανότητες, έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν.

Παρά το γεγονός ότι τα εφόδια είναι απαραίτητα, η έλλειψη βασικών δεξιοτήτων, όπως το πώς να ανάψετε φωτιά ή να βράσετε ένα αυγό, μπορεί να αποβεί καταστροφική.

Αυτό έχει επισημανθεί σε πολλές ασκήσεις επιβίωσης, όπου έχει διαπιστωθεί ότι πολλοί νέοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν να εκτελούν απλές, αλλά κρίσιμες, διαδικασίες επιβίωσης.

Η οδηγία της Ε.Ε. παρέχει περισσότερες πληροφορίες από ό,τι φαίνεται με μια απλή ανάγνωση. Τα εφόδια που συστήνονται πρέπει να καλύπτουν τις ανάγκες για μήνες, και τίποτα δεν θα πρέπει να πάει χαμένο.

Οτιδήποτε περισσεύει από κάποιον μπορεί να είναι κρίσιμο για άλλους, και αυτό ενδέχεται να οδηγήσει σε ανταλλαγή προϊόντων. Το περίσσευμα, δηλαδή, θα αποκτήσει ανταλλακτική αξία. Κάποιοι ειδικοί εκτιμούν ότι τα εφόδια πρέπει να επαρκούν για τουλάχιστον 6 μήνες.

Η πραγματικότητα των προκλήσεων που έρχονται φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σκληρή, και οι πολίτες πρέπει να αποφεύγουν όσους λένε «όπως όλοι και εμείς». Αυτή η στάση, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η πιο επικίνδυνη και ανεύθυνη που μπορεί να υπάρξει υπό αυτές τις συνθήκες.