Ο Doug Casey για τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή και τι ακολουθεί

International Man: Η Μέση Ανατολή βρίσκεται στον γκρεμό του μεγαλύτερου περιφερειακού πολέμου των τελευταίων γενεών. Ποια είναι η άποψή σας για την κατάσταση και πού οδηγεί;

Doug Casey : Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήλεγχε την Παλαιστίνη, υπήρχε πολύ μικρός εθνοτικός ή θρησκευτικός ανταγωνισμός. Υπήρχαν μικροί αριθμοί παραδοσιακών, θρησκευτικά προσανατολισμένων Εβραίων στην Παλαιστίνη, αλλά ο καθένας ασχολείτο με τη δουλειά του και τα πήγαινε καλά.

Το πρόβλημα ξεκίνησε από τους Aliyahs. Μεγάλος αριθμός Ευρωπαίων Εβραίων μετακόμισε στην Παλαιστίνη ως εθνική/θρησκευτική πατρίδα.  Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948.

Για οποιονδήποτε λόγο, οι σφικτά δεμένες εθνότητες φαίνεται να θέλουν τις δικές τους πατρίδες. Οι Κούρδοι, για παράδειγμα, είναι διασκορπισμένοι στη Συρία, την Τουρκία, το Ιράκ και το Ιράν, αλλά δεν έχουν επίσημη πατρίδα. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για το μέλλον. Οι Ροχίνγκια, οι οποίοι επί του παρόντος είναι ανίσχυροι Μουσουλμάνοι στη γενικά βουδιστική Βιρμανία (Μιανμάρ), έχουν το ίδιο πρόβλημα. Πολλοί Αμερικανοί Ινδιάνοι σε όλο το δυτικό ημισφαίριο έχουν αυξανόμενα αισθήματα ρεβανσισμού, 500 χρόνια μετά την ευρωπαϊκή κατάκτηση. Αυτό που συμβαίνει μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων δεν είναι μοναδικό.

Πριν από την ίδρυση του Ισραήλ, οι Εβραίοι ήταν σχεδόν στην ίδια θέση με τους Τσιγγάνους, μια άλλη στενά δεμένη αλλά ευρέως διασκορπισμένη εθνοτική ομάδα.

Σήμερα, το Ισραήλ είναι ένα πραγματικό κράτος. Οι Εβραίοι λένε: «Αυτή η γη ήταν δική μας από παλιά όταν μας την έδωσε ο Θεός». Και οι Παλαιστίνιοι λένε: «Ακόμα και η δική σας Βίβλος λέει ότι δεν έχετε πατρίδα».

Δεν θέλω να μπω σε αυτό. Είναι άλυτο. Αλλά, το πιο σημαντικό, το πρόβλημα θα έπρεπε να είναι άσχετο για τους ξένους.

Το κύριο συμφέρον μας είναι να κρατήσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες μακριά από αυτό το πράγμα. Είμαστε 330 εκατομμύρια άνθρωποι. Περίπου 7,6 εκατομμύρια είναι Εβραίοι και 3,6 εκατομμύρια Άραβες. Οι υπόλοιποι από εμάς δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση με αυτό που ισοδυναμεί με μια βιβλική εγχώρια διαμάχη που θα μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί σε 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από τη μια, λέω «μια ευλογιά και στα δύο σας σπίτια» γιατί υποδαυλίζουν τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Από την άλλη, εύχομαι και στους δύο να είναι καλά. Απλώς δεν μας αφορά. Το να παίρνουν μέρος οι ΗΠΑ είναι τρελό και μπορεί μόνο να κάνει τα πράγματα πολύ, πολύ χειρότερα.

Είμαι φιλικός προς το Ισραήλ, έστω και μόνο επειδή αντιπροσωπεύει τις δυτικές αξίες πολύ περισσότερο από τους Μουσουλμάνους. Αλλά δεν μπορώ να δω ότι έχει ρόδινο μέλλον για τουλάχιστον δύο λόγους. Ένα, όπως είπε κάποτε ο Yasser Arafat, οι Παλαιστίνιοι θα κερδίσουν επειδή το πιο αποτελεσματικό όπλο τους είναι η μήτρα της Παλαιστίνιας γυναίκας. Τα δημογραφικά στοιχεία είναι στην πλευρά των Παλαιστινίων. Για να μην αναφέρουμε ότι οι  εχθρικοί  Μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο υπερέχουν κατά 100-1 από τους  Ισραηλινούς – έχει να κάνει με αυτό που είπε ο Προφήτης (ή ο Αλλάχ) στο Κοράνι. Δεύτερον, το Ισραήλ έχει πυρηνικά όπλα. Όπως και κάθε μουσουλμανική κυβέρνηση που τα θέλει. Το αποτέλεσμα θα είναι σαν μια μάχη με μαχαίρι σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο.

International Man: Πρόσφατα, δύο σταθεροί αναρχοκαπιταλιστές, ο Saifedean Ammous, ο οποίος προέρχεται από Παλαιστινιακό υπόβαθρο, και ο Walter Block, ο οποίος προέρχεται από ένα εβραϊκό υπόβαθρο, συζήτησαν για το Ισραήλ-Παλαιστίνη. (Κάντε κλικ εδώ για να το παρακολουθήσετε). Πώς βλέπετε τη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστίνης ως ένας αναρχοκαπιταλιστής; Υπάρχει κάποια αναρχοκαπιταλιστική λύση?

Doug Casey: Η συζήτηση Block-Ammous είναι εξαιρετική και αξίζει να την παρακολουθήσετε. Και οι δύο αυτοί τύποι είναι φίλοι μου. Ο Walter είναι φίλος εδώ και 40 χρόνια.

Παρεμπιπτόντως, θα έλεγα ότι κέρδισε ο Saifedean. Ο Walter, ο οποίος συνήθως αισθάνεται δικαιολογημένη υπερηφάνεια για το ότι είναι ακριβής και λογικός, είναι απλώς εκ των πραγμάτων λάθος λέγοντας ότι η Παλαιστίνη ανήκε στους Εβραίους από τη βιβλική εποχή. Οι ομάδες κλέβουν γη η μία από την άλλη από καταβολής κόσμου. Πόσο πίσω θέλετε να πάτε για να δημιουργήσετε ιδιοκτησία «ομάδας»; Το οποίο, παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει. Η γη πρέπει να είναι κάτι που ανήκει σε ατομική ιδιοκτησία. Κανείς δεν έχει τίτλο που να πηγαίνει 2.000+ χρόνια πίσω, αν και οι Παλαιστίνιοι τον κατείχαν ουσιαστικά για ίσως το 80% εκείνου του χρόνου.

Σε αυτό το σημείο, νομίζω ότι είναι ένα άλυτο πρόβλημα. Απλώς πρέπει να αφήσετε αυτούς τους ανθρώπους να τα βρουν μεταξύ τους. Είναι μια ατυχής κατάσταση, αλλά υπάρχουν δεκάδες παρόμοια σε όλο τον κόσμο. Δεν έχουμε σκύλο σε αυτόν τον αγώνα. Δεν είναι δική μας δουλειά. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτό. Όπως και στην Ουκρανία, η κυβέρνηση των ΗΠΑ υπόσχεται να αντιμετωπίσει μια περιφερειακή διαμάχη και να τη μετατρέψει σε 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, με δεκάδες  βομβαρδισμένες πόλεις σε όλο τον κόσμο που θα καπνίζουν πυρηνικά.

Όσο για ό,τι έχει συμβεί μέχρι στιγμής, είναι ξεκάθαρο ότι φταίει η Χαμάς. Εξαπέλυσαν απρόκλητη επίθεση στους Ισραηλινούς. Αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως έγκλημα, όχι ως casus belli με στρατιωτική λύση.

Μοιάζει πολύ με την 11η Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, η οποία επίσης θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί ως έγκλημα – όχι ως λόγος εισβολής σε κάποια πρωτόγονα τέλματα. Μάθετε ποιος το έκανε. Εντοπίστε τους δράστες και κάντε τους να λογοδοτήσουν για το έγκλημά τους. Η τιμωρία μιας χώρας εκατομμυρίων για πράξεις ατόμων ή ομάδων είναι αντιπαραγωγική.

Η εισβολή στη Γάζα, η οποία περιλαμβάνει πάνω από δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιους, θα οδηγήσει στη σύγκρουση. Οι κάτοικοι της Γάζας είναι σίγουρα αντιεβραίοι, αλλά δεν διέπραξαν το έγκλημα. Στοιχεία της Χαμάς το έκαναν. Οι Ισραηλινοί θα πρέπει να χειριστούν το έγκλημα με τον τρόπο που έκαναν στη σφαγή 11 Ισραηλινών αθλητών στο Μόναχο του Μαύρου Σεπτέμβρη το 1972.

Οι πλευρές που επιλέγουν οι ΗΠΑ εγγυώνται ότι η κατάσταση θα ξεφύγει από τον έλεγχο. Άλλωστε, οι ΗΠΑ σχεδόν πάντα επιλέγουν τη λάθος πλευρά. Το κάναμε στο Βιετνάμ. Το Ανόι περνιέται τώρα για φίλος. Υποστηρίζουμε εγκληματικές ομάδες και καθεστώτα στη Νότια Αμερική και την Αφρική όλη την ώρα. Η ανάμειξη μπορεί μόνο να εξαθλιώσει τους Αμερικανούς, να χρεοκοπήσει και να σφάξει τους ντόπιους και να δημιουργήσει πολλούς νέους εχθρούς.

International Man: Και οι δύο πλευρές της σύγκρουσης εμπλέκονται σε έναν επιθετικό πόλεμο πληροφοριών. Είναι συχνά δύσκολο να ξεχωρίσεις τα γεγονότα από τη μυθοπλασία. Doug, έχεις ταξιδέψει σε μεγάλο μέρος της Μέσης Ανατολής. Ποιες πληροφορίες αντλήσατε από αυτήν την εμπειρία από πρώτο χέρι και πώς έρχεται σε αντίθεση με αυτό που βλέπετε στα κύρια μέσα ενημέρωσης;

Doug Casey: Είναι πολύ ξεκάθαρο ότι ο μέσος Εβραίος είναι αντι-Άραβας και αντι-Μουσουλμάνος. Αυτό είναι απλώς ένα γεγονός για λόγους που δεν χρειάζεται να αναφερθούμε εδώ. Είναι επίσης σαφές ότι ο μέσος μουσουλμάνος είναι αντι-Εβραίος και αντι-Ισραηλινός. Αυτός είναι ο τρόπος που μοιράστηκαν τα χαρτιά.

Δεν βλέπω πώς θα αλλάξει αυτό για τουλάχιστον δύο μεγάλους λόγους. Πρώτον, και οι δύο θέλουν την ίδια ακίνητη περιουσία. Δεύτερον, πολλοί φανατικοί και από τις δύο πλευρές ανακατεύουν την κατσαρόλα. Αλλά δεν είναι στο χέρι μας να αποφασίσουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Ποιος είναι καλός και ποιος κακός. Σε ποιον ανήκει η γη ή σε ποιον δεν ανήκει. Δεν είναι δική μας δουλειά.

Δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Το να παίρνετε πλευρές σε μια διαμάχη τύπου Hatfield-McCoy – εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη – μπορεί μόνο να την κάνει πολύ, πολύ χειρότερη.

International Man: Είναι αδύνατο να ακούσεις μια συζήτηση για τη Μέση Ανατολή χωρίς να εμφανιστεί η λέξη «τρομοκρατία». Doug, έχεις συχνά τονίσει τη σημασία της χρήσης ακριβούς γλώσσας. Ποια είναι η γνώμη σας για τη χρήση και την έννοια της λέξης τρομοκρατία;

Doug Casey: Αν ο John Hunt και εγώ γράψουμε ποτέ το τέταρτο βιβλίο του Charles Knight, «Τρομοκράτης» , θα το εξετάσω με κάποιες λεπτομέρειες.

Το γεγονός είναι, είτε το πιστεύετε είτε όχι, υπάρχουν πάνω από 100 διακριτοί ορισμοί της τρομοκρατίας εκεί έξω, κυρίως από διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Ίσως δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε έναν ορισμό επειδή είναι χρήσιμο να αφήσουμε το όρο ως μια αιωρούμενη αφηρημένη έννοια που θα χρησιμοποιηθεί όταν μας είναι βολικό.

Θα όριζα την τρομοκρατία ως μια πολεμική τακτική που αποσκοπεί να έχει κυρίως ψυχολογικές επιπτώσεις σε έναν άμαχο πληθυσμό.

Αλλά, να θυμάστε, η τρομοκρατία είναι μια τακτική του πολέμου – όπως φράγματα πυροβολικού, ιππικές επιθέσεις, μετωπικές επιθέσεις και εκατό άλλες τακτικές. Είναι όλες άσχημες. Αλλά εάν εφαρμοστεί σωστά, η τρομοκρατία μπορεί συχνά να επιτύχει έναν στόχο με πολύ λιγότερα θύματα από τις εναλλακτικές λύσεις.

Ο Ναπολέων είπε, πολύ σωστά, ότι στον πόλεμο, το ψυχολογικό είναι για το σωματικό όπως είναι το τρία είναι προς ένα. Γι’ αυτό δίνεται έμφαση στο να κερδίσουμε —ή τουλάχιστον να αλλάξουμε— τις καρδιές και το μυαλό τόσο των στρατευμάτων του εχθρού όσο και του λαού του. Ο τρόμος είναι ένας τρόπος για να γίνει αυτό. Και είναι συνήθως η εναλλακτική λύση με το χαμηλότερο κόστος. Οι ΗΠΑ, επί του παρόντος ακόμη μια πλούσια χώρα, τάσσονται κατά του «τρόμου» επειδή είναι κυρίως τακτική ενός φτωχού ανθρώπου. Τον χρησιμοποιούμε όμως όταν μας βολεύει.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ: https://www.seferou-maria.gr

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου