Ελληνική κομματομανία: Φτιάξε κι εσύ ένα “κόμμα”, μπορείς!
Προσδεθείτε! Γνωρίζετε πόσα είναι το κόμματα – κοινοβΟλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά – που διεκδικούν με νύχια και με δόντια την ψήφο μας για να μας… σώσουν; Προς το παρόν, είναι 108! Ναι, καλά διαβάσατε, εκατόν οκτώ!
Ένας Έλληνας που αισθάνεται πολύ “πατριώτης”, φτιάχνει κι ένα κόμμα που εμπεριέχει μία ή περισσότερες από τις λέξεις “πατρίδα”, “εθνικός”, “εθνική”, “ελληνικός”, “ελληνική”, “Έλληνες”, “πατριωτικό”, για να “σώσει” την πατρίδα από τους προδότες.
Κάποιος που αισθάνεται πολύ “δημοκράτης” και η δημοκρατία τρέχει από τα μπατζάκια του, φτιάχνει κόμμα που εμπεριέχει μία από τις πολύ πρωτότυπες (!) και δημοφιλείς λέξεις “δημοκρατία”, “δημοκρατικός”, “δημοκρατική”, “δημοκρατικό” για να σώσει το λαό από τους φασίστες, πολλοί από τους οποίους έχουν συστρατευθεί με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που δεν είναι ούτε νέα ούτε δημοκρατική.
Ο άλλος που αισθάνεται δούλος και ασφυκτιά φτιάχνει ένα κόμμα που εμπεριέχει κάποια από τις λέξεις “ελευθερία”, “ελεύθερη”, “ελεύθεροι” κλπ. για να μας ελευθερώσει ντε και καλά από τους τυράννους που οικειοθελώς έχουμε επιλέξει.
Παρακεί ένας που αισθάνεται πολύ “σοσιαλιστής”, βρε παιδί μου, και δεν αντέχει βλέποντας αυτά που τραβάει ο λαός από τους νεοφιλελεύθερους, φτιάχνει κι ένα κόμμα που το όνομά του εμπεριέχει μία από τις επίσης δημοφιλείς, ου μην αλλά και απατηλές, λέξεις “σοσιαλιστικό”, “σοσιαλιστική”. Τις λέξεις αυτές ο γνωσσοπλάστης του μέλλοντος θα τις μετονομάσει σε “σοσιαληστρικό”, “σοσιαληστρική”, τους δε οπαδούς σε “σοσιαληστές” για να αντικατοπτρίζουν τη θλιβερή πραγματικότητα που, όσοι δεν τα “φάγαμε μαζί” με τον Πάγκαλο, έχουμε βιώσει οδυνηρά στο πετσί μας τα προηγούμενα χρόνια.
Ένας άλλος που νιώθει πολύ “προοδευτικός” και βγάζει σπυράκια βλέποντας τους συντηρητικούς να βαλτώνουν την κοινωνία, φτιάχνει κι ένα κόμμα με όνομα που εμπεριέχει μία από τις λέξεις “προοδευτικό”, “προοδευτική” κλπ, με στόχο να προοδεύσει την κοινωνία προς το Τίποτα, δηλαδή εκεί που ήδη την έχουν πάει άλλοι πριν απ’ αυτόν, κι ας μη δήλωναν “προοδευτικοί”.
Κάποιος ενωτικός που δεν αντέχει να βλέπει όλον αυτό τον κατακερματισμό της κοινωνίας σε κόμματα και κομματάκια, φτιάχνει κι ένα κόμμα για να τους ενώσει, υπό τον εαυτό του, φυσικά, το όνομα του οποίου θα περιέχει μία από τις φιλόδοξες λέξεις “ενωτική”, “ένωση”, “ενώνω”, “ενωτικό”, “ενιαίο”. κλπ.
Ένας παρακάτω που αισθάνεται πολύ αριστερός, κάτσε καλά, που μπορεί να έχει και μετοχές στη Black Rock, π,χ., ή να διαμένει στην Εκάλη, φτιάχνει κι ένα “αριστερό” κόμμα για να συντρίψει τη “δεξιά” λαίλαπα, το όνομα του οποίου θα περιέχει οπωσδήποτε μία από τις λέξεις “αριστερή”, αριστερό”, “αριστερά” και δε συμμαζεύεται…
Ο άλλος που αισθάνεται πολύ πιο κομμουνιστής από τους μεταλλαγμένους αριστερούς και δεν τον εκφράζει ούτε το γύψινο ΚΚΕ του Κουτσούμπα, οργανώνει τάχα ένα κομμουνιστικότερο κόμμα, που το όνομά του θα περιέχει μία από τις κενές περιεχομένου ουτοπιστικές λέξεις “κομμουνιστικό”, “κομμουνιστική” και πάει λέγοντας, για δε τους νουνεχείς, κλαίγοντας…
Κάποιος που σιχαίνεται το έθνος, τα σύνορα, τα σύμβολα και τις παραδόσεις, δηλαδή το σπίτι του, φτιάχνει κι ένα διεθνιστικό κόμμα, που να το δηλώνει το ίδιο το όνομά του, μη αρκούμενος στα κόμματα που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, τα οποία δεν το δηλώνουν μεν αλλά de facto ήταν και είναι καραμπινάτα διεθνιστικά. Ωιμέ, Βαβαί, Παπαί!
Ένας παραπέρα που έχει πρασινίσει από το κακό του γιατί δεν έχει καταλάβει ακόμη βΟλευτικό στασίδι δημιουργεί ένα κόμμα που το όνομά του περιέχει μία από τι λέξεις “πράσινο”, “πράσινη”, “πράσινοι” και εν δυνάμει πράσινα άλογα, καθώς καταβροχθίζει μετά βουλιμίας τις χρηματοδοτήσεις από τους υστερικούς νονούς της απατηλής κλιματικής αλλαγής.
Κάποιοι κομματάρχες προσθέτουν στο όνομα του κόμματός τους και τη λέξη “κίνημα” ή “κίνηση” για να ξεγελάσουν εαυτούς και αλλήλους ότι κουνιούνται, ότι δήθεν κάτι κάνουν, ενώ απλά τα ξύνουν, με το συμπάθιο.
Μην σας κουράζω, όλη αυτή η κομματομανία της φυλής μας θα ήταν για ξεκαρδιστικά γέλια, αν δεν ήμασταν για κλάματα.
Και αναρωτιέται κανείς, είναι αφελείς όλοι αυτοί οι ιδρυτές κομματιδίων ή αιθεροβάμονες, πιστεύοντας ότι θα μπουν στη Βουλή, αν τα κόμματά τους δεν πάρουν το χρίσμα έξωθεν, από τα αφεντικά του προτεκτοράτου (γ)Ελλάς, ή μήπως κρύβεται κάτι άλλο πίσω από την κομματομανία; Κάποια από δαύτα ίσως ευελπιστούν να πιάσουν κάποτε έστω το 1,5% των ψήφων της Επικράτειας για να πάρουν στις επόμενες εκλογές την ουχί ευκαταφρόνητη κρατική χρηματοδότηση. Εν τω μεταξύ, μέχρι τις εκλογές, όλοι οι κομματάρχες, άλλος λίγο, άλλος πολύ, εξασφαλίζουν κάποια δημοσιότητα έστω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν όχι στα συστημικά ΜΜΕ, συλλέγουν και λίγους ή πολλούς οπαδούς, κι αυτό φουσκώνει το εγώ τους και τρέφει τη ματαιοδοξία τους. Για ένα διάστημα, μέχρι να προσγειωθούν στην ωμή και σκληρή πραγματικότητα της κάλπης, νιώθουν πως είναι “σπουδαίοι”, κάτι σαν εν δυνάμει σωτήρες! Λίγο το ‘χεις αυτό;
Από την άλλη, όλο και κάποιοι ελεήμονες θα βρεθούν να χρηματοδοτήσουν το κομματάκι τους, οι μικροί χρηματοδότες από ευκολοπιστία ή προσωπολατρεία, οι δε περισσότερο γενναιόδωροι από πονηρή σκοπιμότητα. Διότι με τον κατακερματισμό της κοινωνίας σε κομματάκια, εκτός του ότι γελοιοποιείται η χώρα, αφού ακόμη και ομοειδή σε όνομα και πεποιθήσεις κόμματα αρνούνται να συνεργαστούν ώστε να έχουν μικρή έστω πιθανότητα εισόδου στο Κυνοβούλιο, διαιωνίζεται ο δικομματισμός με τα γνωστά ολέθρια για τη χώρα μας αποτελέσματα.
Κοντολογίς, η “δημοκρατία” που νομίζουμε ότι έχουμε είναι μια άριστα μελετημένη και καλοστημένη απάτη, ενώ το πραγματικό μας πολίτευμα είναι εντολοδόχος “Απολυταρχική Ολιγαρχία” με κοινοβουλευτική προβιά.
Εσύ όμως μωροφιλόδοξε και πονηρούλη Έλληνα, φτιάξε ένα ακόμη κομματίδιο, προλαβαίνεις. Γιατί δηλαδή, οι άλλοι κομματάρχες είναι καλύτεροι από σένα; Άντε από κει!
