Σπάσαμε όλα τα κοντέρ και ζούμε ως ανάδοχοι μισθοφόροι της ζωής.

Έχουμε σπάσει όλα τα κοντέρ, της λογικής, της προπαγάνδας, της ανοησίας, των απωθημένων, του τρόμου.

Ο κόσμος έχει αποσυρθεί στο παράλογο αφού έχουν καταρρεύσει όλοι οι δεσμοί που τον έδεναν και αισθάνεται μια φυγή προς  το επιφανειακό, το φλύαρο, το μάταιο, το πλαστό. Βιώνει όχι την εμπειρία της λογικής αλλά την εμπειρία του παραλόγου ως συσχετισμό με το  αίσθημα της εκκρεμότητας του.

Η προπαγάνδα έχει ξεπεράσει όλα τα όπλα που διέθετε ποτέ ο καταχτητής στην παγκόσμια ιστορία. Έχει καταστεί πεδίο μεγάλων δυνάμεων.

Η ανοησία κάνει άλματα ασύλληπτα γίνεται το στοίχημα της υπεσχημένης γης.

Τα απωθημένα μετατρέπονται σε ενέργειες στον αστερισμό της μωροφιλοδοξίας και του μίσους.

Και ο τρόμος έχει γίνει η δύναμη που βάζει σε χειμέρια παγωνιά τον πλανήτη.

Αν ο 17^ος αιώνας ήταν ο αιώνας της αναζήτησης του έλλογου επιχειρήματος, ο 18^ος ήταν ο αιώνας του εκλογικευμένου κόσμου, ο 19^ος αιώνας της έλλογης κοινωνίας, ο 20^ος ήταν ο αιώνας της υπονόμευσης, ο 21^ος φαίνεται να είναι ο αιώνας του παραλόγου, του δαιμονισμού και του πανδαιμόνιου.

Μετά τον παραλογισμό της  πανδημίας βρεθήκαμε στον παραλογισμό του πολέμου. Η λογική απεργεί, από οποιαδήποτε διάσταση της, παίρνοντας έτσι μια απόσταση  πρόκλησης από τα γεγονότα και τα πράγματα.

Καταδικάζουν την εισβολή στην Ουκρανία αλλά τιμωρούν και τον κάθε Ρώσο στον πλανήτη. Είσαι Ρώσος άρα πρέπει να διωχθείς. Διώκονται οι Ρώσοι φοιτητές, κατάσχονται περιουσίες Ρώσων, απομακρύνονται  καλλιτέχνες που ζουν στη Δύση, καταργούν τα έργα τέχνης και τα ρωσικά βιβλία, κλείνουν ρωσικά μέσα ενημέρωσης. Η λογική γλιστρά στην εκδίκηση, στο πογκρόμ, στις μαζικές πράξεις της δίωξης. Όλα κηδεμονεύονται από τον θεσμικό ρατσισμό  ενάντια των Ρώσων.

Αναρωτιέσαι οι αξίες του Διαφωτισμού που πήγαν; Οι ευρωπαϊκές αξίες του δικαιώματος της καταγωγής αναιρέθηκαν ευθέως; Αλλά όλα αυτά κατέστησαν ανωμέλιο άθυρμα.

Η αποπνικτική εποχή μας βρήκε και ένα παλιό όπλο που το έκανε υπερ-όπλο. Και αυτό δεν είναι άλλο από την προπαγάνδα. Το υπέροχο εργαλείο αποσταθεροποίησης του πραγματικού και του αληθινού. Η προπαγάνδα κοινωνικοποιεί τη συνείδηση και γνωρίζει την απόλυτη δύναμη της.

 Ο όρος προπαγάνδα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον πάπα Γρηγόριο ΙΕ΄ στην περίφημη εγκύκλιο «de propaganda fide» αλλά σήμερα γίνεται η υπερπραγματικότητα του πραγματικού. Για παράδειγμα το συμβαίνον από την ουκρανική κρίση (όπως και με τον κορωνοϊό) γίνεται ο ίλιγγος της αντιστρεψιμότητας.

Τίποτε το πραγματικό δεν παρουσιάζεται, μόνο το ψεύτικο ακτινοβολεί και καταναλώνεται μέσα στο παιχνίδι της εμφάνισης. Σκοτώσαμε την αλήθεια και πυροβολήσαμε την αντικειμενικότητα. Ποτέ δεν θα μάθουμε για τα γεγονότα στην Ουκρανία όλα γίνονται μια νοητική αποσταθερότητα, έτσι και αλλιώς οι καθολικές αξίες έχουν χάσει το κύρος και τη νομιμότητά τους.

Η ανοησία όμως που είναι υπόθεση ενασχόλησης των αφυών πολιτικών  είναι τόσο δυνατή που διαλύει τον πλανήτη γη. Καλλιεργείται από τους άφρονες πολιτικούς μια βία που μεταδίδεται ως λοιμώδη νόσος, αλλά προκαλούνται και τόσες αντιδράσεις που καταστρέφουν τη πηγή της μετάδοσης. Για παράδειγμα οι πρωτοβουλίες του κ. Μητσοτάκη με την αποστολή των όπλων και ελληνικού στρατού στην Ουκρανία   προκλήθηκαν  πολλαπλές ενστάσεις  από όλους και τον έφεραν σε απολογητική στάση. Δεν κατάφεραν ούτε τα ΜΜΕ με την εντεταλμένη υπηρεσία τους, να απορροφήσουν την αντίδραση που προκάλεσε ο κ. Μητσοτάκης.

Απωθημένα και συμπλέγματα πολιτικών και λαών διεκδικούν μια κακόβουλη δυναμική, που ξεχύνεται στις πεδιάδες της ιστορίας και δημιουργούν ένα αίσθημα ναυτίας, όπου η βία περιφέρεται ανεμπόδιστη και ο κυνισμός κυκλοφορεί ασύδοτος.

Αφρόντιδες πολιτικοί που σκέφτονται μόνο τη διεθνή εξέλιξη τους ή τον εύκολο πλουτισμό τους, βάζουν σε δοκιμασίες τους λαούς τους. Λειτουργούν ως παραμονάριοι της παγκόσμιας πολιτικής σκακιέρας, προβιβάζοντας τις μειοψηφίες σε δεσποτάτα και εκτελούν όλα τα σχέδια απανθρωποποίησης, μοιρασιάς των λαών και λεηλασίας εθνικού πλούτου.

Έτσι όλα ωθούνται σε μια οριστική λογική του τρόμου και της αβεβαιότητας.   Το σύστημα κάνει υπερωρίες στον τρόμο. Υγειονομικές απειλές, κερδοσκοπικές επενδύσεις, υπερεθνικές αναχωνεύσεις, θρησκευτικές δράσεις, αιωρούμενα κεφάλαια, όλα επιβάλλουν μια γενική αρχή της αβεβαιότητας και της τρομοκρατίας. Το νέο νόημα της ιστορίας είναι ο τρόμος, που αποτελεί τη μυστική σύμπραξη και διεκδικεί τη συνενοχή της προδιάθεσης.

Σπάσαμε όλα τα κοντέρ, αναδείξαμε όλα τις στυγνές τάξεις των πραγμάτων και απονομιμοποιήσαμε όλες τις ρυθμίσεις. Ούτε στάχτες, ούτε διαμάντια (θυμηθείτε τον Αντρέϊ Βάϊντα) παρά παραμορφώσεις και πόλεμος στον πόλεμο. 

Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας