Ιστορία γραμμένη στα μαύρα χρώματα της πολιτικής προστυχιάς
Η χώρα σέρνεται για έκτη συνεχή χρονιά σαν ταπεινωμένο ερπετό, μέσα στον υπόνομο στον οποίο συντελείται το πιο δόλιο γεωπολιτικό πείραμα στον πλανήτη από τους χορογράφους της Νέας Εποχής…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Μα η διαδρομή για το ξέφωτο που υποσχέθηκαν όλα τα ελληνόφωνα ανδρείκελα που υπηρέτησαν δουλικά την κατοχική διοίκηση, δείχνει να έχει χαθεί οριστικά για τον εξαπατημένο λαό της.
Το ξεφτιλισμένο σκύβαλο που δρομολόγησε την εθνική τραγωδία του Καστελόριζου, παροπλισμένο πια, έχει μετατραπεί σε πολιτικό κουφάρι από τους ίδιους τους αφέντες που πρόθυμα υπηρέτησε. Την ίδια στιγμή, μεσουρανεί το άστρο του κορυφαίου της πολιτικής ψευδολογίας, που στοχευμένα πλασάρεται ως ο πρώτη φορά «Αριστερός» πρωθυπουργός της χώρας.
Βρώμικος και εξευτελιστικός ο ρόλος που καλείται να επιτελέσει. Και στα πλαίσια αυτής της πρωτοφανούς βρωμιάς, η «αριστερή» προβιά θεωρείται ως το πλέον απαραίτητο αξεσουάρ για την “επιτυχημένη” ολοκλήρωση της δόλιας αποστολής του.
Σ αυτή την πιρουέτα ντροπής, η σύγχρονη ιστορία του τόπου γράφει τις πιο μαύρες σελίδες της, και η αναγεννώμενη σοσιαλδημοκρατία μέσα από το δηλητηριασμένο σώμα της κυβερνητικής πλέον «Αριστεράς», δεν υπηρετεί απλά τα σχέδια των ισχυρών – όπως έκανε διαχρονικά στη νεότερη πολιτική ιστορία της Ευρώπης – αλλά επισφραγίζει το…
μοιραίο ρόλο της, και με το στίγμα της εθνικής προδοσίας.
Η πολλαπλά προδομένη και εξαπατημένη Ελληνική κοινωνία, δεν είναι άμοιρη ευθυνών γι αυτή την κατάντια, αφού δέχεται αδιαμαρτύρητα ένα πρωτοφανές φασκέλωμα των κορυφαίων της επιλογών.
Όπως επίσης άμοιρη ευθυνών γι αυτή την τραγική όσο και ραγδαία μετεξέλιξη, δεν είναι ούτε η πολυσυζητημένη «αριστερή πλατφόρμα» που όψιμα θυμήθηκε να «δραπετεύσει» από το εκτροφείο των Τσιριμώκων, για να επανεπενδύσει στον “πατριωτικό και φιλολαϊκό” της χαρακτήρα, αφού πρώτα διευκόλυνε με την παθητική και αποπροσανατολιστική στάση της, την καθολική μεταστροφή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, το κρίσιμο εξάμηνο που άφησε ορθάνοικτη και την τελευταία Κερκόπορτα της χώρας.
Η άλλη άποψη… Η άλλη πρόταση… Για μια διαδρομή σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση, που μέσα από την επιλογή της καθολικής ρήξης από τη θηλιά του ευρώ και το κολαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα ακύρωνε στην πράξη το σχέδιο της Κατοχής και θα μπορούσε να δρομολογήσει μια διαφορετική πορεία για τη χώρα, σαφώς και υπάρχει και επίσης σαφέστατα είναι και η μοναδική που εκ των πραγμάτων έχει δικαιωθεί στη ζωή με τον πλέον αδιάψευστο τρόπο.
Ωστόσο, το φραστικό αναμάσημα αυτής της δικαίωσης προφανώς δεν αρκεί. Γιατί αυτό που επείγει είναι η δρομολόγηση τακτικών χειρισμών που θα ξηλώσει από τις συνειδήσεις των ανθρώπων τις λογικές παθητικής στήριξης και προσμονής που διευκολύνει τα σχέδια της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να ολοκληρώσει το ύπουλο και αντεθνικό σχέδιό της.
Επομένως, αυτό που πρωτίστως απαιτείται είναι, συγκεκριμένη τακτική με επιχειρησιακό σχέδιο, έμπνευση και πολιτικό ακτιβισμό, αλλά και ιεράρχηση πολιτικών στοχεύσεων, που θα οδηγήσουν στη συστράτευση του όποιου ριζοσπαστικοποιημένου τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας και στην παραπέρα διευκόλυνση της ριζοσπαστικοποίησης και νέων τμημάτων της, με στόχο την άμεση ανατροπή της επικίνδυνης και ερμαφρόδιτης κυβέρνησης που υπηρετεί την Κατοχή και τις συμμορίες των ισχυρών, στην άμεση ανακοπή του κατοχικού σχεδιασμού σε βάρος της χώρας, και που φυσικά θα μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια διαφορετική πολιτική εξουσία ικανή να τροχιοδρομήσει τη χώρα σε μια ριζικά διαφορετική γεωπολιτική διαδρομή.
Οποιαδήποτε άλλη επιλογή, που δε θα τροφοδοτεί την κλιμάκωση της πολιτικής δράσης, συμβάλει αντικειμενικά και ανεξάρτητα από προθέσεις, στην εδραίωση του κατοχικού κεκτημένου, και της επικίνδυνης πολιτικής και θεσμικής εκθεμελίωσης που έχει δρομολογηθεί κατά τη διάρκεια αυτών των πέτρινων χρόνων.
