Διαψεύδει ο Βαρουφάκης ότι εκφράσθηκε για συνεκμετάλευση του Αιγαίου με Τουρκία…Είναι ετσι?

«Το μόνο ελληνικό κόμμα που τολμά να πει οι υδρογονάνθρακες να μείνουν παντοτινά στα έγκατα της γης είναι το ΜΕΡΑ25. Τιμή μας το μένος των εκπροσώπων της ολιγαρχίας που τρέχουν τα σάλια τους με την ιδέα των εξορύξεων».

Αυτό  είναι το προεκλογικό σλόγκαν του ΜΕΡΑ25  ενώ πριν λίγο καιρό ο ίδιος και ο πατέρας του έλεγαν για συνεκμετάλευση και μοιρασιά με τους Τούρκους σε άρθρα τους. Το άρθρο του πατέρα του  στην Ελευθεροτυπία το δημοσιεύουμε παρακάτω.

Σε ερώτηση μας χθές Σάββατο  22/06/19 στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στα Μ.Μ.Ε της Κέρκυρας στη παλιά Νομαρχία ανέφερε οτι δεν έχει δηλώσει ποτέ για συνεκμετάλευση και ότι στη σελίδα του κόμματος ΜΕΡΑ 25 αναφέρεται στο πρόγραμμα του ότι δεν θέλουν να τρυπήσει κανένα γεωτρύπανο και ότι υπάρχουν εναλλακτικές μορφές ενέργειας.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις για τις τοποθετήσεις αυτές περί συνεκμετάλευσης και σε δυο απο αυτές επικαλούνται για τον ίδιο δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών 19/05/18 και για τον πατέρα του δημοσίευμα της Ελευθεροτυπιας απο 29/02/13.

Λέτε να είναι όλα ψέμματα και να λέει αλήθεια ο Βαρουφάκης? Αλλαξε άποψη και κρύβει τις προηγούμενες? Δεν ήταν ξεκάθαρος στην απάντηση του για το παρελθόν. Ηταν όμως ξεκάθαρος οτι δεν είναι υποστηρικτής των εξορύξεων…από εδώ και πέρα…

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΙΟ:

Ο Βαρουφάκης άφησε τη συνεκμετάλλευση και το γύρισε στην οικολογία

Απο την ανωτέρω δημοσίευση δίνουμε ενα μικρό απόσπασμα οπου αναφέρεται το δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών:

Σε δικό του άρθρο  ο Γιάννης Βαρουφάκης με το παράξενο τίτλο ‘Τα θύματα της Γάζας καταδεικνύουν μια άλλη εξωτερική και ενεργειακή πολιτική’, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 19 Μαΐου 2018, ξεπερνά και τον πατέρα του. Συγκεκριμένα στη μέση του άρθρου του, με ύφος ειδικού στο Δίκαιο της Θάλασσας, αναφέρει:

«Όταν τη δεκαετία του 1970 ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Βόρεια Θάλασσα, μεταξύ Σκοτίας και Νορβηγίας, οι δύο χώρες δεν κατέφυγαν στη Χάγη, ούτε και επιδόθηκαν σε τραμπουκισμούς για το πώς θα μοιράσουν τον νέο πλούτο μεταξύ τους. Με συνοπτικές διαδικασίες συμφώνησαν να τα μοιράσουν 50-50. Θα πουν κάποιοι (σωστά) ότι ήταν πολιτισμένες χώρες και γι’ αυτό έλυσαν το ζήτημα με πολιτισμένο τρόπο».

Ο Βαρουφάκης μάλλον αγνοούσε ότι τα δύο κράτη μοιράστηκαν τον ορυκτό τους πλούτο εκεί που συνορεύουν και όχι σε όλες τις θάλασσές τους. Αυτό ακριβώς έχουν πράξει η Κύπρος και το Ισραήλ στο οικόπεδο ‘Αφροδίτη’, που βρίσκεται επάνω στην οριοθετημένη ΑΟΖ των δύο κρατών. Και τώρα, ένα χρόνο αργότερα, αλλάζει την τακτική του. Δεν ζητά συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους, αλλά εξαπολύει μια νέα βαρουφακειάδα, προτείνοντας να σταματήσουν για πάντα οι έρευνες για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας.

Πρέπει ο Γιάννης να γνωρίζει ότι οι Αμερικανοί φίλοι του διαφωνούν κάθετα με την αλλαγή της στάσης του. Συνεχίζουν να προτιμούν το πρώτο σχέδιο του πατρός και υιού, δηλαδή τη συνεκμετάλλευση ή συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου.

Το Αιγαίο, το πετρέλαιο και η κοινή εκμετάλλευση

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΙΩ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ (Καθηγητής αρχαίας και σύγχρονης μεταλλουργίας και τεχνολογίας και πατέρας του Γιάννη Βαρουφάκη).

Η ερώτηση είναι δύσκολη και η απάντηση που θα έδινε κάθε Ελληνας θα ήταν μάλλον αρνητική. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι όπως εδώ και πολλές δεκαετίες. Αλλάζουν συνεχώς προς το καλύτερο και οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες έχουν βελτιωθεί πολύ, από τότε μάλιστα που στην ηγεσία της γείτονος υπάρχει ένας προοδευτικός ηγέτης, ο Ταγίπ Ερντογάν. Είναι βέβαιο ότι θα άξιζε τον κόπο να αναλάβει η χώρα μας να κάνει ένα πρώτο βήμα προς μια προσέγγιση με την Τουρκία σχετικά με το θέμα της εκμετάλλευσης του πετρελαίου και αερίου του Αιγαίου, μια και για την ώρα η ύπαρξη της υφαλοκρηπίδας δεν επιτρέπει να αναμένεται από τη χώρα αυτή να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία. Είναι πράγματι γεγονός ότι το Αιγαίο κρύβει στα σπλάχνα του πλούσια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που η εκμετάλλευσή τους θα έλυνε μελλοντικά τα οικονομικά μας προβλήματα και θα συνέβαλλε πολύ στην άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου.

Το ερώτημα είναι: Γιατί δεν προχωρούμε σε κάποια πρωτοβουλία εκμετάλλευσης του θαλάσσιου αυτού πλούτου; Απλούστατα γιατί οι ξένες δυνάμεις, που ουσιαστικά μας κυβερνούν όπως πάντα, δεν το εγκρίνουν, και γιατί θα νιώσουμε δυνατοί, κάτι που δεν το θέλουν. Ενα δεύτερο ερώτημα είναι για το τι θα μπορούσαμε να πράξουμε αν είχαμε ανεξάρτητη πολιτική και λειτουργούσαμε για το συμφέρον μας και μόνον. Απλούστατα θα συνεργαζόμασταν ακόμη και με το διάβολο, προκειμένου να διασφαλίσουμε ένα μεγάλο μερίδιο (;;;) από την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου μας. Είναι βέβαιο ότι αν προτείναμε στη γείτονα χώρα να συμπράξουμε στην εκμετάλλευση αυτού του πλούτου, και μάλιστα υπό τη σημερινή ηγεσία του προοδευτικού Ταγίπ Ερντογάν, θα λύναμε τα εξής σημαντικά ζητήματα: