Ας διαβάσουμε λοιπόν πίσω από τα γεγονότα…

6 Ιουλίου, 2015

0 23 3 minutes read

Oι εξελίξεις που δρομολογούνται είναι ραγδαίες αλλά αυτό που έχει σημασία δεν είναι να παρατηρούμε τα γεγονότα. Σημασία έχει να προσπαθήσουμε να διαβάσουμε πίσω από αυτά…

Το χθεσινό δημοψήφισμα, ήταν ένας θρίαμβος του “ΟΧΙ”, πρέπει να πούμε ωστόσο πως ανεξάρτητα από την ταυτότητα που του έδωσαν οι εμπνευστές του και ανεξάρτητα από τη μεθοδολογία με την οποία θα επιχειρηθεί να καπηλευτούν οι όποιοι τη δυναμική του, αυτό που είναι αλήθεια είναι πως η κοινωνία το επέλεξε δίνοντας μια δική της ερμηνεία – τυπικά αυθαίρετη – αλλά ωστόσο δεικτική των πραγματικών διαθέσεών της.

Το βέβαιο είναι λοιπόν, πως το κοινωνικό “ΟΧΙ”, δεν ταυτίζεται με το πολιτικό “ΟΧΙ” των εμπνευστών του δημοψηφίσματος.

Η απόπειρα επομένως να χρησιμοποιηθεί ένα κίβδηλο δημοψήφισμα ως διαπραγματευτικό όπλο της κυβέρνησης, σε μια λογική όμως αποδοχής και μη αμφισβήτησης της ιδιότητας του “εταίρου” σε μια συμμορίας γκάνγκστερς και εκβιαστών, στην πράξη τσαλαπατήθηκε από το κοινωνικό “ΟΧΙ” το οποίο υπήρξε φορτισμένο από στοιχεία, μαχητικότητας, έκδηλου πατριωτικού συναισθήματος, αυστηρής και κατηγορηματικής στάσης απέναντι στους εκβιαστές.

Με δυο λόγια, το κοινωνικό “ΟΧΙ”, το διαπέρασε μια ριζοσπαστικότητα, λανθάνουσα ίσως αλλά…
σε κάθε περίπτωση υπαρκτή και μη αμφισβητήσιμη.

Αυτή τη δυναμική, δείχνει να την προσπερνά το πολιτικό σύστημα στη διαχείρισή του, αλλά δε την αγνοεί ούτε αυτό ούτε οι συμμορίες των “εταίρων”. Δεν είναι δυνατόν να την αγνοήσουν γι αυτό και επιχειρούν να τη φυλακίσουν και πάντως να την ευνουχίσουν με διεργασίες πολιτικές, όπως άλλωστε καταδείξαμε ΕΔΩ.

Διαβάζουμε σήμερα σε άρθρο του Π. Παπακωνσταντίνου το παρακάτω απόσπασμα:

“Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν οι κυρίαρχοι της Ευρώπης θα υποχωρήσουν μπροστά σε μια τέτοια επίδειξη αποφασιστικότητας. Είναι όμως απολύτως βέβαιο ότι θα ξεσηκώσουν κύμα αποστροφής και οργής στις ίδιες τις χώρες τους και σε όλο τον κόσμο αν επιχειρήσουν, παρόλα αυτά, να μας στραγγαλίσουν ακόμη κι ύστερα από το δημοψήφισμα. Γιατί τώρα και οι Ευρωπαίοι επικυρίαρχοι και η Πέμπτη φάλαγγα στην Ελλάδα, θα είναι φως φανάρι ότι επιχειρούν να βιάσουν όχι μόνο μια κυβέρνηση, αλλά και έναν ολόκληρο λαό. Η Ε.Ε. θα αποκαλυφτεί μπροστά σε όλο τον κόσμο ως νέα Ιερή Συμμαχία, φυλακή των λαών, μια μεταμοντέρνα μορφή οικονομικού και πολιτικού ολοκληρωτισμού.

Εάν όμως αναλάβουν αυτό το τεράστιο οικονομικό και πολιτικό ρίσκο, θα φέρουν την ελληνική κυβέρνηση, παρά τη θέλησή της, αντιμέτωπη με το Γόρδιο Δεσμό του ευρώ. Σ’αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση θα πρέπει, επί ποινή ακύρωσης και προδοσίας της λαϊκής νίκης, να απεμπλακεί από την «τριάδα του αδύνατου»: τέλος στη λιτότητα- διάσωση των καταθέσεων και ξανάνοιγμα των τραπεζών- παραμονή στο ευρώ. Ένα από τα τρία πρέπει να θυσιαστεί, για να διασωθούν, έστω με προσωρινό κόστος, τα άλλα δύο. Ο λαός το έδειξε πολύ καθαρά την Κυριακή: ανάμεσα στο να «πεθάνει» κοινωνικά, αγκαλιά με το ευρώ και το να ζήσει χωρίς αυτό, διαλέγει ξεκάθαρα, έστω και σαν το λιγότερο κακό, το δεύτερο. Οι εχθροί μας, ξένοι και εγχώριοι, μας γάνωσαν τ’ αυτιά επί οκτώ μέρες ότι θα ψηφίζαμε ναι ή όχι στο ευρώ. Ας το λουστούν τώρα! Οι ίδιοι προσέφεραν ευρεία λαϊκή νομιμοποίηση σε ενδεχόμενη ρήξη με την ευρωζώνη. Μια φασιστική απόπειρα στραγγαλισμού της ελληνικής Δημοκρατίας θα γιγαντώσει αυτή τη νομιμοποίηση.

Η στρατηγική της «σύνεσης» και της «δημιουργικής ασάφειας» έδειξε τα αδιέξοδά της. Η κορύφωση της δραματικής σύγκρουσης που βρίσκεται μπροστά μας απαιτεί τρία μόνο πράγματα: Τόλμη, τόλμη και πάλι τόλμη! Μήπως μ’αυτά δεν κερδίσαμε ό,τι κερδίσαμε ως τώρα;”

Ρωτάμε: Οι χειρισμοί της κυβέρνησης, οι εξελίξεις που δρομολογούνται με την εμφανιζόμενη ως πρωτοβουλία του πρωθυπουργού για τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, η δρομολογημένη απαλλαγή του πολιτικού συστήματος από τα “βαρίδια” που εμποδίζουν τις απόπειρες “συγκολλητικών” διεργασιών, αλλά και όσα άλλα πρόκειται να δούμε στη συνέχεια με πρώτο σταθμό την “ταυτότητα” της “επαναδιαπραγμάτευσης” που θα συνεχιστεί…