Αντισυνταγματική η αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια ως μη αποδεκτή μορφή οικογένειας
Από τα παρακάτω θα καταλάβετε, γιατί δεν αφήνουν να ιδρυθεί στην Ελλάδα Συνταγματικό δικαστήριο. Συμβούλιο της επικρατείας ( ΣτΕ ) , Άρειος Πάγος και Ελεγκτικό Συνέδριο ( τα ανώτατα ακυρωτικά δικαστήρια δηλαδή ) , δεν έχουν την Ισχύ και το κύρος ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου .
Το άρθρο 21 παρ 1 του Συντάγματος ( για όποιον το σέβεται ) εγγυάται την οικογένεια ως κοινωνικό θεσμό . Ο πυρήνας αυτής της διάταξης «ορίζει » τη νόμιμη οικογένεια , δηλαδή εκείνη που ιδρύεται με νόμιμο γάμο ( θρησκευτικό ή πολιτικό) μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας σύμφωνα και με την βούληση του Συνταγματικού Νομοθέτη
Αναδοχή παιδιού έτσι , νοείται μόνο από νόμιμη και Συνταγματικά αποδεκτή οικογένεια .
Η διάταξη του άρθρου 4 παρ 2 του Συντάγματος στη συνέχεια , ορίζει την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων που αποτελούν ανδρόγυνο , ως θεμέλιο λίθο της οικογένειας ως θεσμού . Έτσι , κι αυτή η διάταξη ορίζει ξεκάθαρα ότι νόμιμη οικογένεια είναι μόνο αυτή που δημιουργείται από δύο άτομα του αντιθέτου φύλου , αφού υπάρχει , ακριβώς για να τονίσει την ισότητα ατόμων διαφορετικού φύλου . Η ισότητα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου είναι δεδομένη και δεν απαιτείται να «επιβληθεί »με Συνταγματική διάταξη .
Η ανωτέρω όμως διάταξη ( 21 παρ 1 Συντ) , είναι ακόμα πιο ισχυρή αφού η θεσμική της εγγύηση συμπεριλαμβάνει και την φυσική οικογένεια ( χωρίς νόμιμο γάμο ) , και τούτο με σκοπό την προστασία της μητρότητας κα της παιδικής ηλικίας.
Για άλλη μια φορά συνεπώς , ο σκοπός του Συνταγματικού νομοθέτη ορίζεται με «φόντο » την σχέση δύο ατόμων αντιθέτου φύλου αφού ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ προστατεύεται επαρκώς η μητρότητα ( έγγαμης ή άγαμης μητέρας ) και η παιδική ηλικία , και τούτο διότι , μόνο μέσα από αυτήν την φυσιολογική « συνεύρεση» μπορούν να προκύψουν εκείνα τα δεδομένα που θα τύχουν Συνταγματικής προστασίας .
Στην συνέχεια , μια ακόμα διάταξη του Συντάγματος ( άρθρο 4 παρ 2 ) που ορίζει ότι « οι έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις» ξεκαθαρίζει ποια είναι η μορφή της Συνταγματικά αποδεκτής οικογένειας , αφού δέχεται ότι γονείς ενός τέκνου – που έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις στην διατροφή και στην εκπαίδευσή του – μπορεί να είναι Έλληνες και Ελληνίδες , ήτοι γυναίκα και άνδρας από κοινού και όχι μόνο γυναίκες ή μόνο άνδρες.
Με άλλα λόγια , η ιδανική προστασία της παιδικής αθωότητας , είναι αυτή που ασκείται ταυτόχρονα από έναν άνδρα και μια γυναίκα . Αυτή είναι η μόνη που προάγει την ιδανικότερη και την πλέον φυσιολογική ψυχική ισορροπία ενός παιδιού.
Είναι προφανές ότι βιολογικοί γονείς ενός τέκνου δεν μπορεί να είναι δύο άτομα του ίδιου φύλου .
Και εδώ πάμε στην ουσία της πολύκροτης αυτής υπόθεσης
Όλες οι ανωτέρω διατάξεις που προαναφέρθηκαν ( και όχι μόνο ) εγγυούνται θεσμικά ΚΑΙ την ανάδοχη οικογένεια που υφίσταται όμως ( η αναδοχή παιδιού ) , είτε ύστερα από σχετική συμφωνία με τους φυσικούς γονείς ή τον επίτροπο , είτε ύστερα από δικαστική απόφαση .
Επιπλέον, ( σύμφωνα με τα ανωτέρω ) η ανάδοχη οικογένεια σταματά να είναι νόμιμη και να έχει λόγο ύπαρξης με την ενηλικίωση τους παιδιού . Στο πνεύμα των Συνταγματικών αυτών διατάξεως είναι και τα άρθρα 1389 , 1393 , 1390 και 1529 επομ. του Αστικού μας Κώδικα .
Το Σύνταγμα με άλλα λόγια είναι ξεκάθαρο, δεδομένο που αναδεικνύει την προφανέστατη μεθόδευση που τελέστηκε για να παραμεριστεί .
Αρχικά πέτυχαν αναγνώριση της συμβίωσης των ομοφύλων ζευγαριών με τις ευλογίες του ΣτΕ ( ακυρωτικό δικαστήριο και όχι δικαστήριο ουσίας ) που έπεσε στην παγίδα περί ατομικών δικαιωμάτων – καίτοι ο απώτερος σκοπός ήταν και η δυνατότητα αναδοχής – και μετά ( έχοντας τούτο δεδομένο ) πέτυχαν την ψήφιση του πρόσφατου νόμου περί αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια
Μερικά συμπεράσματα που απορρέουν από το ανωτέρω θεσμικό πλαίσιο .
1-Η προστασία της παιδικής αθωότητας και της παιδικής ηλικίας είναι ανώτερη από το δικαίωμα ενός ομόφυλου ζευγαριού στη «μητρότητα»
2-Η πολιτεία υποχρεούται να προστατέψει τα παιδιά στο ανώτερο και ιδανικότερο δυνατό επίπεδο και όχι να μετακυλήσει αυτήν της την υποχρέωση ( για οικονομικούς λόγους ).
3-Εφόσον ο πολιτικός γάμος είναι ισότιμος με τον θρησκευτικό και η Εκκλησία δεν αναγνωρίζει γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών , παύει η νομική ισότητα πολιτικού και θρησκευτικού γάμου , άρα , προκύπτει νομικό ζήτημα αφού , ένα ομόφυλο ζευγάρι δεν έχει δικαίωμα να παντρευτεί με πολιτικό γάμο .
4-Η «σχέση» ενός ομόφυλου ζευγαριού που προχωρά σε αναδοχή ή υιοθεσία τέκνου δεν νοείται οικογένεια με βάση το Σύνταγμα , συνεπώς είναι μη αποδεκτή «μορφή» οικογένειας και ως εκ τούτου δεν παρέχει τα εχέγγυα για την ιδανική προστασία της παιδικής αθωότητας.
5-Μόνο η νόμιμη ή η Συνταγματικά αποδεκτή οικογένεια μπορεί να προστατέψει την παιδική αθωότητα και αναγνωρίζει την μητρότητα
6-Πρέπει να υπάρξει συμφωνία με τους φυσικούς γονείς ή τον επίτροπο , είτε ύστερα από δικαστική απόφαση , για να «προχωρήσει » η αναδοχή τέκνου από ομόφυλο ζευγάρι .
7- Η συμβίωση ενός παιδιού σε περιβάλλον ομόφυλου ζευγαριού , του στερεί την δυνατότητα να «προσανατολιστεί» ελεύθερα , έχοντας στην διάθεση του όλες τις εκφάνσεις ενός οικογενειακού περιβάλλοντος.
Και μια ερώτηση . Πως θα επηρεάσει λέτε την ψυχολογία ενός 7αχρονου παιδιού η σκηνή , που πιάνει στα πράσα ( ανοίγοντας ξαφνικά την πόρτα της κρεβατοκάμαρας ) το ομόφυλο ζευγάρι που το μεγαλώνει , να κάνει άγριο σεξ ;
Τελικό συμπέρασμα που αναδεικνύει τον τραγέλαφο της υπόθεσης .
Σε δύο περιπτώσεις είναι συνταγματική η αναδοχή παιδιού από ομόφυλα ζευγάρια
Μόνο όταν ένας άνδρας που «έγινε γυναίκα » και μια γυναίκα που «έγινε» άνδρας συνενωθούν ή συζούν , μπορούν να προχωρήσουν σε αναδοχή ή υιοθεσία τεκνού.
Μόνο δύο ομόφυλα ζευγάρια αντιθέτου φύλου μαζί ( δύο άνδρες ομόφυλοι και δυο γυναίκες ομόφυλες ) που συζούν , μπορούν να προχωρήσουν σε αναδοχή ή υιοθεσία τεκνού .
Για την συνέχεια στην οθόνη σας ( εμείς εδώ σταματάμε γιατί έχουμε τάσεις για εμετό ) , δίνουμε το λόγο στους δικηγόρους και στην Εκκλησία . Να είστε σίγουροι πάντως ότι οι ψήφοι των ομόφυλων ζευγαριών (2 ‰) , είναι μηδαμινοί μπροστά στους ψήφους των υπολοίπων .
ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ
