Τύμπανα πολέμου
Ανησυχητικά πολύ είναι τα όσα δηλώνονται από πρόσωπα, τα οποία κατέχουν σημαντικές θέσεις σε ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δηλώσεις τους έρχονται να προστεθούν σε διαδόσεις περί ανάγκης πολεμικής προπαρασκευής προς αντιμετώπιση της ρωσικής επιθετικότητας. Αυτά επηρεάζουν σοβαρά την ψυχική διάθεση πολιτών χωρών, οι οποίες είτε συνορεύουν με τη Ρωσία είτε βρίσκονται σε σχετικά μικρή απόσταση από τα σύνορα αυτής. Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε στην παραβίαση του εναερίου χώρου κάποιων χωρών από τηλεκατευθυνόμενα μη επανδρωμένα αεροπλάνα, τα γνωστά στην ελληνική γλώσσα ως ντρόουνς. Αλήθεια, ψέμα; Ο Θεός και οι κινούντες τα νήματα γνωρίζουν.
Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας σε συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα τόνισε ότι ορισμένοι στρατιωτικοί ιστορικοί εκτιμούν ότι το περασμένο καλοκαίρι μπορεί να ήταν το τελευταίο ειρηνικό στην Ευρώπη. Εξήγησε ότι η ρωσική επίθεση, που εκτιμούσαν αρχικά το 2029, ενδέχεται να εκδηλωθεί ενωρίτερα. Βέβαια έσπευσε να αμβλύνει τις εντυπώσεις, που προκαλούν τέτοιου είδους δηλώσεις προσθέτοντας ότι η Γερμανία διαθέτει ικανές ένοπλες δυνάμεις, αλλά, πρέπει να ενταθεί ο εξοπλισμός τους.
Και ο υπουργός Άμυνας της χώρας μας κατά τη διάρκεια προσφάτου συνεδρίου πρότεινε την αλλαγή κουλτούρας των ευρωπαϊκών κοινωνιών και την επιστροφή στο πνεύμα αυτοθυσίας. Τόνισε συγκεκριμένα: «Σήμερα η Ευρώπη δεν αντέχει να δει φέρετρα με σημαία πάνω, ούτε καν με την ευρωπαϊκή σημαία σε αντίθεση προς τις ΗΠΑ, οι οποίες είναι εθισμένες σε αυτό το θέαμα»! Αλλά οι ΗΠΑ γνωρίζουν θύματα από επιθετικούς πολέμους. Η Ευρώπη θα τις μιμηθεί; Και θα αισθανθούμε υπερήφανοι ως Έλληνες να καλύπτει η σημαία της ΕΕ φέρετρα παιδιών μας;
Με τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα οι «νικητές» επέβαλαν τον πλήρη αφοπλισμό της ηττημένης Γερμανίας και την απαγόρευση παραγωγής όπλων. Μάλιστα εγκατέστησαν και στρατιωτικές μονάδες στο έδαφος της χώρας. Με την εισβολή ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, η Γερμανία ανακοίνωσε πρόγραμμα στρατιωτικών εξοπλισμών ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ουδείς αντέδρασε υπενθυμίζοντάς της ότι αυτό αντίκειται στη συνθήκη τερματισμού του πολέμου. Προς γνώση μας, που πιστεύουμε αφρόνως ότι η συνθήκη της Λωζάνης έχει αιώνια ισχύ. Βέβαια στο προσκήνιο φαίνεται ότι το σύνολο των χωρών της Δυτικής Ευρώπης συγκροτεί αρραγές μέτωπο έναντι της Ρωσίας. Συμβαίνει όμως πράγματι αυτό; Δεν έγινε άραγε αντιληπτό ότι η Γερμανία, χάρη στο τρομακτικό μέγεθος κεφαλαίων που εισέρρευσαν στη χώρα, κατέστη οικονομική δύναμη κατά πολύ ισχυρότερη από τις «νικήτριες» γειτονικές χώρες και διαφεντεύει την ΕΕ; Λησμόνησαν άραγε οι Γερμανοί τις δύο συντριπτικές ήττες τους και δεν αναζητούν ευκαιρία να λάβουν εκδίκηση; Και δεν είναι η Ρωσία που εχθρεύονται περισσότερο καθώς ο σοβιετικός στρατός κατέλαβε το Βερολίνο; Στο πνεύμα εθνικού μεγαλείου, που δεν έσβησε στον γερμανικό λαό, ας προστεθεί και η συμπάθεια προς τους δυτικούς Ουκρανούς, οι οποίοι αποτέλεσαν σημαντικό σύμμαχό τους κατά την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα». Ας προστεθεί τέλος ότι ήδη δοκιμάζεται η πανίσχυρη γερμανική οικονομία από πλήγματα που δέχεται λόγω του υψηλού κόστους ενέργειας, ένδειξη υποτέλειας στις ΗΠΑ, όσο και από τον κινεζικό αθέμιτο οπωσδἠποτε ανταγωνισμό. Διατρέχει τον κίνδυνο να υποστεί ό,τι υπέστη η χώρα μας με την ένταξη στην ΕΟΚ. Είναι ανάγκη ως εκ τούτου να αναζητήσει αγοραστές εξοπλιστικών συστημάτων τώρα που η βιομηχανική της παραγωγή μειώνεται ανησυχητικά. Και πρέπει να πεισθεί ο γερμανικός λαός (κάτι πολύ εύκολο) ότι αυτό γίνεται για το καλό της χώρας. Ελπίζεται ότι η γερμανική βιομηχανία θα ανακάμψει με την πώληση όπλων αντί αυτοκινήτων.
Η Μεγάλη Βρετανία φαίνεται να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι πόρω απέχει από του να αποτελεί πλέον κραταιά αυτοκρατορία. Δεν θα βραδύνει ο καιρός που θα σπεύδει να σβήσει τις φωτιές στο εσωτερικό της και θα λησμονήσει το «χρέος» στήριξης της Ουκρανίας. Ας μη λησμονούμε ότι είχε εγκαταλείψει, παρά τις υποσχέσεις της, την Πολωνία το 1939.
Οι Έλληνες καλούνται από τον υπουργό Άμυνάς μας, όπως και οι πολίτες των άλλων χωρών, να επανακάμψουν στο «πνεύμα αυτοθυσίας». Θεωρεί λοιπόν ο κύριος υπουργός δεδομένο ότι αυτό έχει απωλεσθεί. Βέβαια κάποιοι λαοί το είχαν απωλέσει εδώ και πολύ καιρό. Στη χώρα μας συνέβη αυτό κατά τις τελευταίες δεκαετίες με την προπαγάνδα αρρωστημένου διεθνισμού, ανοικτών συνόρων, πολυπολιτισμικών κοινωνιών και ηθικού εκφυλισμού. Καλούνται τώρα οι νέοι μας να μιμηθούν τους προγόνους μας, χαρακτηριστικό γνώρισμα των οποίων ήταν η φιλοπατρία. Είναι για γέλια, αν δεν είναι για κλάματα η έκκληση. Η ολόθερμη στήριξη του καθεστώτος στην Ουκρανία με τη δήλωση δια στόματος του πρωθυπουργού μας ότι η χώρα μας βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, φανερώνει ότι δεν διδαχθήκαμε από τις συνέπειες εκ της αποστολής εκστρατευτικού σώματος στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του εκεί εμφυλίου πολέμου (1919) προς εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων. Εξακολουθούμε να αποτελούμε θλιβερό προτεκτοράτο.
Η Ρωσία δεν αποτελεί απειλή για απλούς λόγους. Απέτυχε από τον αντικειμενικό της στόχο να φθάσει στην Οδησσό. Η προέλασή της είναι βραδύτατη και συνοδεύεται από σοβαρές απώλειες ανθρώπινες και οικονομικές. Έπρεπε να είχαν συνειδητοποιήσει οι ηγέτες της ότι υπάρχει ουκρανικός λαός που μισεί τους Ρώσους και αυτός έχει την πλήρη στήριξη της Δύσης, που θα θυσιάσει και τον τελευταίο Ουκρανό για να αδυνατίσει τη Ρωσία, τη Ρωσία που φάνηκε ανίσχυρη να υπερασπιστεί το μοναδικό φιλικό της καθεστώς στη Μεσόγειο, της Συρίας. Πώς είναι λογικό να δεχθούμε ότι θα τολμήσει να επιτεθεί κατά του ΝΑΤΟ, που
εμφανή στόχο έχει την πλήρη αποδυνάμωσή της, όπως ξεκάθαρα έχει εκδηλώσει; Μήπως ενέργεια προβοκάτσιας δώσει την αφορμή;
Οι πόλεμοι πλέον δεν γίνονται με τον συμβατικό τρόπο του παρελθόντος. Οι πύραυλοι διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Θα μείνει κάτι όρθιο με τη λήξη του τρίτου μεγάλου πολέμου; Πού θα συναντήσουν τους τραπεζίτες, «νικητές» και ηττημένοι, να δανειστούν για τις επανορθώσεις; Στα πυρηνικά τους καταφύγια;
