Η Ελλάδα μετά την πανδημία δεν θα είναι η ίδια.

Ένας περίπατος στους δρόμους της Αθήνας αυτή την εποχή θα μπορούσε να πείσει και τον πλέον αφελή ότι το κλείδωμα των Ελλήνων πολιτών στα σπίτια του δεν έχει καμία σχέση με την προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά σχετίζεται μάλλον με τη διάσωση του πολιτικού συστήματος.

Αυτοί που προκάλεσαν χιλιάδες θανάτους με τα Μνημόνια, έστειλαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό, διέλυσαν το σύστημα υγείας, οδήγησαν και οδηγούν εκατομμύρια Έλληνες στο εκτελεστικό απόσπασμα της ανεργίας, έκλεισαν τις επιχειρήσεις και αποδόμησαν το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν είναι δυνατόν να ενδιαφέρονται για τη δημόσια υγεία και τους ηρωικά αγωνιζόμενους γιατρούς και νοσηλευτές που πριν από λίγο καιρό απέλυαν με χαρά. Αυτοί που είναι οι ιδεολογικοί και φυσικοί εκπρόσωποι του πλέον απάνθρωπου νεοφιλελευθερισμού και αυτοί που υπηρετούν με συνέπεια τα γερμανικά συμφέροντα στην Ελλάδα, αυτοί οι ίδιοι που διέλυσαν την οικονομία προκαλούντες εκατόμβες θυμάτων δεν είναι δυνατόν να ενδιαφέρονται για τη ζωή μερικών χιλιάδων συμπολιτών μας.

Πράγματι, διασχίζοντας τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας μπορούμε να εντοπίσουμε την πολιτική υποκρισία μέσα από τις μικρές ομάδες μεταναστών και προσφύγων που εμφανίζονται να βαδίζουν ανενόχλητοι στην πόλη δίπλα από αστυνομικούς οι οποίοι ελέγχουν σχολαστικά την «άδεια εξόδου» ηλικιωμένων Ελλήνων. Αθίγγανοι, μετανάστες, έποικοι και πρόσφυγες μπορούν να περιφέρονται ανενόχλητοι όπου θελήσουν και όποτε το επιθυμούν, συνήθως χωρίς ουσιαστικό έλεγχο και πρόστιμα. Σε αυτούς, εάν ελεγχθούν, επιβάλλονται κυρίως «συστάσεις», πρακτική βεβαίως που δεν εφαρμόζεται στην Ευρώπη, όπου η απαγόρευση των μετακινήσεων είναι καθολική και ισχύει για όλες τις πληθυσμιακές ομάδες.

Πώς είναι δυνατόν το πολιτικό σύστημα να θεωρεί ότι είναι δυνατόν να ελεγχθεί μία πανδημία τη στιγμή που πάνω από το 10% του πληθυσμού έχει τη δυνατότητα να μετακινείται χωρίς ουσιαστικούς περιορισμούς και ελέγχους; Οι επιδημιολόγοι αναφέρουν ότι κάθε άτομο μπορεί να μεταδώσει κατά μέσο όρο τον ιό σε 2-3 άτομα και συνεπώς, για να επιβραδυνθεί η εκθετική αύξηση της επιδημίας, θα πρέπει να αρρωστήσει περίπου το 70% του πληθυσμού. Επομένως, εντός ενός σχετικά μικρού χρονικού διαστήματος οι μετακινούμενες πληθυσμιακές ομάδες θα νοσήσουν, μετατρεπόμενες σε χρονικά μετατιθέμενους φορείς του ιού. Αυτή η απλή διαπίστωση μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, όταν θα αρθούν τα μέτρα του εγκλεισμού των Ελλήνων στα σπίτια τους και θα αρχίσει εκ νέου η όσμωση των «εγκλείστων» με τις μετακινούμενες ομάδες, είναι αναπόφευκτο το σύνολο των εγκλείστων αυτοχθόνων να νοσήσει, με αποτέλεσμα την επανεμφάνιση της επιδημίας, γεγονός που συνεπάγεται και τον επαναλαμβανόμενο περιορισμό των εξαθλιωμένων υποζυγίων στα σπίτια του.

Δεν είναι δυνατόν, τη στιγμή που άπαντες των Ελλήνων είναι «φυλακισμένοι», πρόσφατες υπουργικές αποφάσεις και νομοσχέδια να θωρακίζουν και να ενθαρρύνουν την εγκατάσταση χιλιάδων ελευθέρως εισερχόμενων εποίκων στη χώρα, οι οποίοι, εκτός από τα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη που απολαμβάνουν σε σχέση με τους γηγενείς, όπως δωρεάν στέγαση μέσω του προγράμματος Estia II, δωρεάν σίτιση και δωρεάν κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια μετά επιδομάτων (υπουργικές αποφάσεις 199/31-01-2020 , https://www.mitarakis.gr/gov/migration/1973-dt-yma-estia-ii), να επωφελούνται και από το προνόμιο της σχετικής ελευθερίας κινήσεων την περίοδο της πανδημίας.

Ταυτόχρονα, όπως ανέφερε η εφημερία «The Guardian», είναι ακατανόητο το γεγονός ότι η Ν.Δ. άνοιξε αυτή την περίοδο τα ελληνικά λιμάνια στα πλοία των ΜΚΟ για να μεταφέρουν εποίκους από τη Λιβύη στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση. Τη στιγμή που οι γηγενείς όχι μόνο χρηματοδοτούν την ανεξάντλητη πληθυσμιακή δεξαμενή του Τρίτου Κόσμου, αλλά και φυλακίζονται στα σπίτια τους για να διασωθεί πρωτίστως το πολιτικό σύστημα, αυτό αγνοεί το συνταγματικό δικαίωμα της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου, θεωρώντας εκ του αποτελέσματος τους αυτόχθονες πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Η διακριτική μεταχείριση της μετακίνησης των «ευπαθών και ετερόχθονων» πληθυσμιακών ομάδων συνιστούν πολιτικές διακρίσεων εις βάρος των αυτόχθονων Ελλήνων, αντίστοιχες με αυτές των Γερμανών και των Τούρκων έναντι των Εβραίων, των Αρμενίων και των Ρωμιών.

Η Ελλάδα μετά την πανδημία δεν θα είναι η ίδια. Η εσωτερική υποτίμηση και η μείωση των μισθών θα είναι αναπόφευκτες. Πολλές επιχειρήσεις θα κλείσουν και χιλιάδες συμπολίτες μας θα μείνουν άνεργοι, ενώ είναι βέβαιο ότι με τη βοήθεια των 28 «ισλαμικών πόλεων» που εγκατέστησε η Ν.Δ. στην ενδοχώρα η Τουρκία θα κάνει την «κίνησή» της στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιους νέους «κορωνοϊούς» θα εφεύρει το πολιτικό σύστημα των Μνημονίων εντός της νέας δυστοπίας για να επιβιώσει.

Αλκιβιάδης Κ. Κεφαλάς
Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.