Ο πρώτος συστημικός δημοσιογράφος που διώκεται

***

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΟΥ “ΚΛΕΙΔΩΣΕ” ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ…

[Τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ όμως ΜΕΓΑΛΑ ονόματα έρχονται ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ…] {Δύο είναι τα «κλειδιά» στις έγγραφες εξηγήσεις του Δημήτρη Καμπουράκη.

Το ένα η παντελής απουσία οιασδήποτε αναφοράς στον απολύτως ξεκάθαρο ισχυρισμό του ότι εγώ σκότωσα 15 ανθρώπους στην Μαλεσίνα. Στον απολύτως συγκεκριμένο δηλαδή αυτό ισχυρισμό, στον οποίο προσδιορίζεται με απολύτως ξεκάθαρο τρόπο το γεγονός της συκοφαντικής δυσφήμησης, ότι δηλαδή εγώ σκότωσα 15 ανθρώπους, και ο τόπος που τους σκότωσα, δηλαδή η Μαλεσίνα.

Πολύ καθυστερημένα και μάταια επιχειρεί στο τέλος του υπομνήματος να «δικαιολογήσει» τον συκοφαντικό αυτό και βαρύτατα προσβλητικό της προσωπικότητάς μου ισχυρισμό του, με την φράση «…με δικαιολογημένο ενδιαφέρον επομένως ειπώθηκαν τα συγκεκριμένα λόγια από τον δημοσιογράφο (σημείωση δική μου: αναφέρεται στον εαυτό του…), τα οποία, ακόμα και αν περιείχαν μία δόση υπερβολής, εν τη ρύμη του λόγου κατά τη διάρκεια της ζωντανής εκπομπής…»:

Ο δημοσιογράφος, ευρισκόμενος πλέον όχι στο ασφαλές περιβάλλον του συστημικού τηλεοπτικού στούντιο, όπου θεωρούσε πως μπορούσε να λέει ό,τι θέλει και να προσβάλλει ανθρώπους ανενόχλητα και ατιμώρητα, αλλά ενώπιον πλέον της εισαγγελικής αρχής, αναφέρεται σε «υπερβολή», αποφεύγοντας όμως όπως ο διάολος το λιβάνι να προσδιορίσει την «υπερβολή» αυτή.

Και φυσικά αυτό το κάνει διότι γνωρίζει ότι δεν είπε απλώς το κάτι παραπάνω «εν τη ρύμη του λόγου κατά τη διάρκεια της ζωντανής εκπομπής», αλλά διατύπωσε δημόσια έναν απολύτως κατά τα άνω συγκεκριμένο ισχυρισμό για το πρόσωπό μου, ότι δηλαδή σκότωσα 15 ανθρώπους στην Μαλεσίνα. Όχι γενικώς και αορίστως, ότι με αυτά που έλεγα δημόσια θα μπορούσα να οδηγήσω ανθρώπους στον θάνατο, αλλά ότι είχα ΗΔΗ οδηγήσει στον θάνατο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ 15 ανθρώπους σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ τόπο, την Μαλεσίνα.

Είχε επιχειρήσει και νωρίτερα να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τον άθλιο αυτό ισχυρισμό του, και εκεί όμως μάταια και με μία δόση όχι υπερβολής αλλά παραληρηματικού λόγου:

«…προκύπτει ότι ο ίδιος λαμβάνει θέση και απαντά δια συνειρμού και όχι άμεσα. Γνωρίζει και συνομολογεί ότι περί της παραπλάνησης ο λόγος και παραπληροφόρησης. Αυτό ήταν ότι έχει σκοτώσει».

Είναι μία πρόταση κατά το ένα ήμισυ ακατανόητη και κατά το άλλο …ό,τι να ‘ναι.

Κατ’ αρχάς εγώ …δεν απάντησα σε τίποτα, εγώ τον μήνυσα.

Έχει μπερδέψει τους ρόλους μας, ο κ. Καμπουράκης…

Έπειτα, τι σημαίνει ότι «απάντησα» … δια συνειρμού και όχι άμεσα;

Πιο …άμεσα δεν θα μπορούσα να «απαντήσω»!

Ούτε …συνειρμικά ούτε …εμμέσως προσδιόρισα το αντικείμενο της συκοφαντικής δυσφήμησης που διέπραξε σε βάρος μου ο Δημήτρης Καμπουράκης.

Τα ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΑ χρησιμοποίησα:

Δ.Κ : Συγγνώμη! Δεν έχουν .. δεν έχει επίγνωση αυτός ο τύπος ότι έχει σκοτώσει 15 στη Μαλεσίνα;

Δ : Ακριβώς!

Δ.Κ : Δεν έχει επίγνωση!

Λ.Φ : Όχι!

Δ.Κ : Έχει σκοτώσει 15 ο τύπος!

Ποιους …συνειρμούς και ποιες …συνομολογήσεις φαντασιώνεται ο κ. Καμπουράκης;

Το δεύτερο «κλειδί» είναι η παντελής απουσία οιασδήποτε αναφοράς του στην ξεκάθαρη απειλή που εκτόξευσε εναντίον μου:

Δ.Κ : Να σου πω κάτι! Εγώ προσωπικά εάν είχα δικό μου άνθρωπο ο οποίος θα πάθει ζημιά από κάτι τέτοιους τύπους εγώ αυτού του τύπου θα του ‘ξηγηθώ προσωπικώς!

Λ.Φ : Ναι, δεν ..

Δ.Κ : Εφόσον δεν μου επιτρέπει η αστυνομία και το ‘να και τ’ άλλο!

Λ.Φ : Επειδή ούτε η αυτοδικία όμως ! Ούτε το να παίρνεις το νόμο στα χέρια σου είναι η λύση

Δ: Δημήτρη, κι αυτό δεν είναι απάντηση τώρα !

Δ.Κ : Δεν είναι απάντηση, αλλά πώς θα γίνει αλλιώς;

Και αυτό το έγκλημα σε βάρος μου θα «δικαιολογηθεί» ως …υπερβολή εν τη ρύμη του λόγου;

Και είναι και μία απειλή η οποία αγγίζει ακόμα και τα όρια της προτροπής σε τέλεση πλημμελήματος, ακόμα και κακουργήματος, σε βάρος μου.

Ακόμα και όταν οι συνάδελφοί του τού επισημαίνουν τον ακραίο χαρακτήρα της απειλής του, αυτός αποδεικνύει τον εγκληματικό σκοπό του με τη φράση «αλλά πώς θα γίνει αλλιώς;».

Ότι δηλαδή ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστώ είναι η …«προσωπική εξήγηση».}

***

Μέχρι το τέλος για το τέλος…