Η Κυβέρνηση ιδιωτικοποιεί τις ΔΕΥΑ – Νερό μεσω συγχωνεύσεων οργανισμών..

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προχωρήσει, το επόμενο διάστημα, σε σαρωτικές συνενώσεις Δημόσιων και Δημοτικών Επιχειρήσεων. Οι κατά τόπους ΔΕΥΑ (Δημοτικές Επιχειρήσεις Υδρευσης και Αποχέτευσης) θα συνενωθούν τουλάχιστον ανά τρεις ή και όλες σε κάθε νομό σε μία και το ίδιο θα συμβεί και με τα Λιμενικά Ταμεία, όπως αναφέρει το paidis.com.

Το νομοσχέδιο που αναμένεται να προωθηθεί στη Βουλή έρχεται να συμπληρώσει το νόμο που ψήφισε πριν από λίγους μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ, για τη διαχείριση νερών και αποβλήτων, και αναμένεται πολύ σύντομα να προωθήσει ακόμα περισσότερο την εμπορευματοποίηση του νερού και τη διαχείριση των αστικών αποβλήτων, την είσοδο των ιδιωτών στο κερδοφόρο αυτό πεδίο.

Αλλωστε είναι βέβαιο ότι με τον ασφυκτικό έλεγχο και τον καθορισμό από τη Ρ.Α.Α.Ε.Υ της τιμολογιακής πολιτικής των ΔΕΥΑ θα πρέπει να περιμένουμε κατακόρυφες αυξήσεις στην τιμή του νερού και στις άλλες υπηρεσίες που παρέχονται από τις ΔΕΥΑ.

Επιπλέον υπάρχει και ένας σοβαρός κίνδυνος για τους ίδιους τους εργαζόμενους των στις ΔΕΥΑ οι οποίοι με τις συγχωνεύσεις αναμένεται να χάσουν τις οργανικές τους θέσεις και είτε θα τοποθετηθούν σε προσωποπαγείς θέσεις ή θα οδηγηθούν σε προγράμματα εθελούσιας εξόδου.

Τέλος πρέπει να τονιστεί ότι μέσα από αυτό το νέο πλαίσιο θα υπάρξει επί ποινή υποχρεωτικότητα στη σύνδεση με τους βιολογικούς καθαρισμούς, όπου λειτουργούν, με σοβαρά πρόστιμα για όσους αδιαφορήσουν.

Την ώρα που στη χώρα μας η ιδιωτικοποίηση του νερού διακινείται από ορισμένους ως μια «εξαιρετική ιδέα», ιδιαίτερα στους κόλπους κυβερνητικών και οικονομικών κύκλων, η κυβέρνηση μεθοδεύει τη διαδικασία, πολλά είναι τα παραδείγματα που μας έρχονται από τη διεθνή σκηνή για να δείξουν τις πραγματικές καταστροφικές συνέπειες μια τέτοιας επιλογής.

Οι κίνδυνοι άλλωστε που προκύπτουν έχουν επισημανθεί επανειλημμένα ακόμη κι απο επιστημονικούς φορείς, και αφορούν την προοπτική αδυναμίας πρόσβασης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού στο νερό, κάτι που έχουμε δει σε αρκετές χώρες, όπου έγινε το εν λόγω «πείραμα».

Ίσως ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά (αλλά κι οδυνηρά για όσους το βιώνουν) παραδείγματα έχει να κάνει με τις ΗΠΑ, όπου, όπως κατέγραψε έρευνα του Guardian , εκατομμύρια Αμερικανοί δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τους λογαριασμούς νερού  καθώς αυτοί αυξήθηκαν 80% σε μια δεκαετία.

Ειδικότερα, σε μια αποκλειστική ανάλυση 12 πόλεων των ΗΠΑ αποκαλύπτεται πως η συνδυασμένη τιμή του νερού και του κόστους αποχετεύσεων λυμάτων αυξήθηκε κατά μέσο όρο κατά 80% μεταξύ 2010 και 2018, με περισσότερα από τα δύο πέμπτα των κατοίκων σε ορισμένες πόλεις να ζουν σε γειτονιές με μη-προσιτούς λογαριασμούς.

Στην πρώτη εθνική έρευνα αυτού του είδους, τα ευρήματά αποκαλύπτει τον οδυνηρό αντίκτυπο της αυξανόμενης κρίσης ένδειας του νερού στην Αμερική, καταδεικνύοντας επίσης ότι η αύξηση των λογαριασμών δεν πλήττει πλέον μόνο τα φτωχότερα αλλά επίσης, όλο και περισσότερους εργαζόμενους Αμερικανούς.

«Περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα και οι φτωχότεροι από τους φτωχούς βρίσκονται σε μεγάλο πρόβλημα», δήλωσε ο Roger Colton, ένας κορυφαίος αναλυτής θεμάτων υποδομών κοινής ωφελείας, στον οποίο ανέθεσε ο  Guardian να αναλύσει τη ένδεια του νερού. «Τα δεδομένα δείχνουν ότι έχουμε πρόβλημα μη οικονομικής προσιτότητας σε έναν τεράστιο αριθμό πόλεων σε εθνικό επίπεδο που δεν υπήρχε πριν από μια δεκαετία, ή ακόμη και πριν από δύο ή τρία χρόνια σε ορισμένες πόλεις».

Η έρευνα 88 σελίδων του Colton διαπίστωσε ότι μεταξύ του 2010 και του 2018 οι λογαριασμοί νερού αυξήθηκαν κατά τουλάχιστον 27%, ενώ η υψηλότερη αύξηση ήταν το 154% στο Ώστιν του Τέξας, όπου ο μέσος ετήσιος λογαριασμός αυξήθηκε από 566 $ το 2010 σε 1.435 $ το 2018 – παρά τις προσπάθειες μετριασμού της ξηρασίας που οδήγησαν σε μειωμένη χρήση νερού.
Εν τω μεταξύ, η ομοσπονδιακή βοήθεια σε δημόσιες υπηρεσίες ύδρευσης, οι οποίες εξυπηρετούν περίπου το 87% των πολιτών, έπεσε κατακόρυφα, ενώ η συντήρηση, οι περιβαλλοντικές απειλές και οι απειλές για την υγεία, οι κλιματικές διαταραχές και άλλες δαπάνες αυξήθηκαν.

«Μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης στα ύδατα απειλεί κάθε γωνιά της χώρας μας. Η κλίμακα αυτής της κρίσης δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από έναν θεμελιώδη μετασχηματισμό των υδάτινων συστημάτων μας. Το νερό δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα ή πολυτέλεια προς όφελος των πλούσιων », δήλωσε στον Guardian η συνήγορος της οργάνωσης «Δικαιοσύνη για το Νερό» Mary Grant από την Food and Water Watch.

Επιπλέον, η έρευνα δείχνει ότι η κρίση της φτώχειας στο νερό είναι πιθανό να επιδεινωθεί πολύ, με τους λογαριασμούς σε πολλές πόλεις να γίνονται οικονομικά μη βιώσιμοι για την πλειονότητα των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων της Αμερικής την επόμενη δεκαετία.

• Στο Ώστιν του Τέξας, εάν οι τιμές στην πόλη συνεχίσουν να αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό, περισσότερα από το 80% των κατοίκων χαμηλού εισοδήματος θα αντιμετωπίζει πλήρη αδυναμία στην αποπληρωμή των λογαριασμών νερού έως το 2030.
• Στο Τιούσον της Αριζόνα, μια άλλη πόλη που πλήττεται από την ξηρασία, ο αριθμός των κατοίκων χαμηλού εισοδήματος που αδυνατούν να πληρώνουν τους λογαριασμούς νερού διπλασιάστηκε στο 46% μεταξύ 2010 και 2018 – καθώς ο μέσος λογαριασμός αυξήθηκε κατά 119%.
• Η αύξηση του κόστους επηρεάζει δυσανάλογα τους φτωχότερους Αμερικανούς. Στη Νέα Ορλεάνη, τη Σάντα Φε και το Κλίβελαντ, περίπου τα τρία τέταρτα των κατοίκων χαμηλού εισοδήματος ζουν σε γειτονιές όπου οι μέσες χρεώσεις νερού και λυμάτων δεν είναι προσιτές.
• Στο Σαν Ντιέγκο, με βάση τα στοιχεία του 2018, σχεδόν το 20% του συνολικού πληθυσμού αδυνατεί να ανταπεξέλθει στην αποπληρωμή των λογαριασμών του νερού.

Την ίδια στιγμή, ενώ σε εθνικό επίπεδο οι λογαριασμοί νερού αποδεικνύονται σχεδόν καθολικά μη-προσιτοί για τους φτωχότερους Αμερικάνους, η ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για συστήματα νερού συνεχίζει να κατρακυλάει, έχοντας μειωθεί κατά 77% σε πραγματικούς όρους από την κορύφωσή της το 1977.
Την στιγμή, εν μέσω της αύξησης του κόστους των λογαριασμών και της μείωσης των ομοσπονδιακής χρηματοδότησης, οι διακοπές νερού είναι πλέον όλο και πιο συχνό φαινόμενο. Ακριβώς όπως και οι κατασχέσεις ενυπόθηκων δανείων, η διακοπή του νερού είναι ένας βασικός λόγος που οδηγεί πολλούς Αμερικάνους στο να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Σύμφωνα με εθνική μελέτη, περίπου ένα στα 20 νοικοκυριά στις ΗΠΑ υφίσταται αποσύνδεση νερού για απλήρωτους λογαριασμούς ετησίως. Από αυτούς κανείς δεν ξέρει πόσα τελικά θα μπορέσουν να πληρώσουν ή θα πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν χωρίς νερό.