Ο Συλ.Τεμπλονίου προτείνει αντι του υπερ-κοστολογημένου εργοστασίου…
Μετά την ανοιχτή πρόσκληση του ΣΥΔΙΣΑ προς τους φορείς συλλόγους και στα πλαίσια της δημόσιας διαβούλευσης για κατάθεση προτάσεων που αφορά στην χωροθέτηση ΧΥΤΥ ο πολιτιστικός σύλλογος Τεμπλονίου, ανακοινώνει ότι, ανταποκρίθηκε με τεκμηριωμένη πρόταση η οποία είναι:
«1)Περιβαλλοντικά ορθη και σύμφωνη με τις οδηγίες της ΕΕ
2)Οικονομικά αποτελεσματική προς όφελος των δημοτών της Κέρκυρας
3)Απολύτως σύννομη σύμφωνα και με την εθνική νομοθεσία
Αναλυτικά η πρόταση έχει ως εξής :
Η πρόσκληση από τον ΣΥΔΙΣΑ σε φορείς , συλλογικότητες κλπ σε δημόσιο διάλογο είναι προσχηματική, δεν έχει απολύτως κανένα ουσιαστικό νόημα. Ζητείται η συμμετοχή μας στο δημόσιο διάλογο από τη στιγμή που έχουν προαποφασίσει χωρίς εμάς την κατασκευή υπερ-κοστολογημένου εργοστασίου ολοκληρωμένης διαχείρισης το οποίο, με βάση τις τεχνικές του προδιαγραφές δε θα λύνει απολύτως κανένα πρόβλημα στη Κέρκυρα αφού θα παράγει τεράστια υπολείμματα και θα διαιωνίζεται η ανάγκη για νέους ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ τους οποίους σημειωτέον δεν επιθυμεί η ΕΕ αφού σύμφωνα με τις οδηγίες 850/2018 και 851/2018 οι στόχοι αναφέρουν υπολείμματα και μάλιστα αδρανή κάτω του 10% του συνόλου των παραγόμενων απορριμμάτων.
Μας καλείτε για διαβούλευση σε τετελεσμένα γεγονότα.
Σας καλούμε όμως να συζητήσουμε και να διαβουλευτούμε όλα εκείνα τα βήματα, τεχνικές και πολιτικές αποφάσεις που θα έχουμε την κοινωνία μαζί μας και όχι απέναντι. Μια κοινωνία με αναπτυξιακό μέλλον και όχι με χειρόφρενο στο αύριο.
Το σήμερα και το αύριο μας επιβάλει προτάσεις. Και έχουμε με αφορμή την δήθεν διαβούλευση σας σε τετελεσμένα γεγονότα πρόταση και σθένος να την υποστηρίξουμε. Εσείς θα την διαβουλευτείτε;
Σύμφωνα και με όσα επιτάσσει η Ευρωπαϊκή Αντίληψη για τα Απόβλητα της κυκλικής Οικονομίας στην Κέρκυρα άμεσα, σήμερα οφείλουμε να οργανώσουμε με τους πολύτιμους Εθνικούς μας πόρους μονάδες και εγκαταστάσεις που θα εξυπηρετούν την Διαλογή στη πηγή και μάλιστα με την μέθοδο πόρτα-πόρτα. Την πλέον αποδεκτή μέθοδο για επίτευξη των στόχων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο.
Προτείνουμε τρείς μονάδες κομποστοποίησης προδιαλεγμένων βιοαποβλήτων, Βορράς, Κέντρο, Νότος, μαζί με συνολικά δύο μονάδων ΚΔΑΥ (Κέντρα διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών) και ενσωματωμένη γραμμή υποδοχής ογκωδών σε μια από τις μονάδες κομποστοποίησης. Σε μια από τις μονάδες ΚΔΑΥ θα ενσωματωθεί παράλληλη ξεχωριστή γραμμή υποδοχής σύμμεικτων στην πηγή παραγόμενων υλικών. Από όλες τις μονάδες συγκεντρωτικά θα απομένει σύμφωνα με τους στόχους υπόλειμμα σταδιακά απομειούμενο της τάξης του 10% τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Σύμφωνα και με τις πρόσφατες ΚΥΑ, η ταφή πρέπει να είναι η ακριβότερη διαδικασία. Συμφωνούμε και προτείνουμε η ταφή να κοστίζει τουλάχιστον 250€ ανά τόνο απορριπτόμενων υλικών. Είναι το πραγματικό, έμπρακτο αντικίνητρο νόθευσης του φυσικού μας πλούτου για τις επόμενες γενεές. Αλήθεια πόσο κοστολογείτε εσείς την μόλυνση, την υποβάθμιση και την αδιαφορία? Πώς θα διαβουλευτείτε την υγεία και την ευημερία των παιδιών μας σε σχέση με το περιβάλλον? Τολμούμε να προτείνουμε για το μέλλον μας και όχι να διαβουλευόμαστε σε τετελεσμένα. Και επειδή μελετάμε, ρωτάμε, συγκρίνουμε και τολμούσε σας γράφουμε ότι το προτεινόμενο σχέδιο μας είναι άμεσα υλοποιήσιμο με συνολικό κόστος επένδυσης – υλοποίησης λιγότερο αν όχι ίδια χρήματα με αυτά που προτείνετε για το εργοστάσιο συμμείκτων μαζί με πολύ μικρό μέρος διαχείρισης προδιαλεγμένων βιοαποδομήσιμων.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι ο ΣΥΔΙΣΑ και κατά συνέπεια ο Δήμος δεν έχει τη παραμικρή διάθεση συμμόρφωσης με τις ανωτέρω ευρωπαϊκές οδηγίες οι οποίες είναι υπό ενσωμάτωση τόσο στο εθνικό δίκαιο όσο και στους Περιφερειακούς Σχεδιασμούς μέχρι τον Ιούλιο του 2020. Με τον τρόπο που λειτουργεί ο ΣΥΔΙΣΑ, δεν επιθυμεί κοινωνικές συναινέσεις που είναι απαραίτητος πυλώνας για να έχει επιτυχία η διαχείριση των απορριμμάτων, αλλά ψάχνει για συνενόχους στο έγκλημα, καταδικάζοντας παράλληλα όλη τη τοπική κοινωνία σε μια μεγάλη περίοδο προστίμων λόγω μη επίτευξης στόχων. Δεν ερωτηθήκαμε για το σχεδιαζόμενο εργοστάσιο, είναι αστείο να ζητάνε την άποψη μας για τη χωροθέτηση νέου κατ’ επίφασιν ΧΥΤΥ, συνέπεια λανθασμένων και ξεπερασμένων επιλογών.
Κανονικά θα έπρεπε να έχει ήδη υπάρξει ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών όσον αφορά
1) Τις στρατηγικές με τις οποίες ο δήμος σχεδιάζει να υλοποιήσει τους στόχους που προκύπτουν από τις οδηγίες της ΕΕ (850 και 851/2018) δηλαδή 50% διαλογή στη πηγή μέχρι το 2020 και 55% μέχρι το 2025, αξιοποίηση των ανακτώμενων ανακυκλώσιμων υλικών σύμφωνα με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας και αδρανές υπόλειμμα κάτω του 10%.
2) Πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι για ψηλά ποσοστά ανάκτησης των ανακυκλώσιμων υλικών
3 ) Πως θα γίνει η χωριστή διαλογή των οργανικών και εν γένει βιοαποδομήσιμων υλικών, τα οποία ανέρχονται σε (70χιλ τόνοι Χ 44% =)περίπου 30 χιλ τόνοι ετησίως και πως θα γίνει η διαχείριση τους, με δεδομένο οτι στο σχεδιαζόμενο εργοστάσιο θα είναι δυναμικότητας μόνο 12,5 χιλ τόνων ετησίως για προδιαλεγμένο οργανικό.
4) Πότε επιτέλους θα ξεκινήσει η εφαρμογή του «Ο ρυπαίνων πληρώνει» καθώς και συστήματα PAYT «πληρώνω όσο πετάω» και «Κερδίζω όσο ανακυκλώνω», όπου είναι κοινή διαπίστωση ότι η εφαρμογή κινήτρων και ιχνηλασιμότητας εξασφαλίζει επίτευξη ψηλών ποσοστών ανακύκλωσης (βλέπε συμπεράσματα workshop που διοργάνωσε τον περασμένο Ιούνιο το Υπουργείο όπου συμμετείχαν και εκπρόσωποι του δήμου Κερκυραίων)
Να μας εξηγήσουν επιτέλους γιατί να βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό του 2019 και να μην έχει γίνει καμία ενέργεια όσον αφορά τη διαλογή στη πηγή από το Δήμο.
Όλα τα παραπάνω θα έπρεπε να κυριαρχούν στο δημόσιο διάλογο. Αυτά περιμένουμε να δούμε από επίσημους φορείς που σέβονται τους πολίτες τους οποίους υποτίθεται εκπροσωπούν. Αντί αυτού ζητείται προσχηματικά συμμετοχή σε δημόσιο διάλογο για νέα χωροθέτηση XYTY. Ως δια μαγείας όλα τα προαναφερόμενα (διαλογή στη πηγή, προμήθεια καφέ κάδων, πράσινα σημεία, άδειες κομποστοποίησης σε τοπικό επίπεδο, εφαρμογές Πληρώνω όσο Πετάω και κίνητρα ελάττωσης των άχρηστων αποβλήτων) τα έχετε λύσει;
Πλήρης εμπαιγμός των τοπικών κοινωνιών. Γιατί τόση αναξιοπιστία;
Απαιτούμε λοιπόν πρώτα αναλυτικά τι προτίθεται να κάνει η δημοτική αρχή σχετικά με τη διαλογή στη πηγή με δέσμευση για δημοσιοποίηση των ποσοτικών στοιχείων (σύμμεικτα , συλλογή ανακυκλώσιμων , τελική ανάκτηση ανακυκλώσιμων , υπόλειμμα για ταφή σε ΧΥΤΑ/Υ) κάθε μήνα, του κόστους διαχείρισης των απορριμμάτων κάθε μήνα καθώς και των στόχων. Απαιτούμε ενημέρωση-απολογισμό σε μηνιαία βάση με ερμηνεία των αποκλίσεων από τους τεθέντες στόχους.
Απαιτούμε αναθεώρηση του σχεδιασμού για το εργοστάσιο του οποίου η χρησιμότητα λόγω της χαμηλής ανάκτησης υλικών και των τεράστιων υπολειμμάτων είναι εντελώς αμφισβητήσιμη και φυσικά εκτός του πνεύματος των οδηγιών της ΕΕ. Θέλουμε να μιλάμε με κωδικούς αποβλήτων που θα εισέρχονται στις μονάδες και τους αντίστοιχους κωδικούς που θα παράγουν προς την κυκλική οικονομία.
Απαιτούμε την απόλυτη εξαίρεση της άκρως επιβαρυμένης περιοχής του Τεμπλονίου από κάθε χωροθέτηση , είτε αφορά ΧΥΤΥ είτε τυχόν εγκατάσταση εργοστασίου.
Αντί επιλόγου κλείνουμε με τις διαπιστώσεις του κ. Αντώνη Μαυρόπουλου που είναι πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ISWA), στο άρθρο του την 13/8/2019 στην Καθημερινή
«…Αν θέλουμε να αλλάξουμε ρότα οφείλουμε να δημιουργήσουμε συστήματα διαχείρισης με τέσσερις ισότιμους πυλώνες: Πρώτος, η προστασία της υγείας και του φυσικού περιβάλλοντος με ασφαλείς χώρους τελικής διάθεσης και επεξεργασίας. Δεύτερος, η διαλογή των ανακυκλώσιμων υλικών στην πηγή με έμφαση στην καθαρότητα και όχι μόνο στην ποσότητα αυτών. Τρίτος και κομβικός, ο διαχωρισμός του οργανικού κλάσματος που είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό και η αξιοποίησή του για τη δημιουργία κομπόστ (οργανικό λίπασμα), κάτι αναγκαίο σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που παρουσιάζει ανησυχητικά συμπτώματα ερημοποίησης. Και τέλος, η πρωτοβουλία, τα κίνητρα και τα χειροπιαστά οφέλη για όσους (δήμους ή πολίτες) πρωτοστατούν στην επαναχρησιμοποίηση, στη μείωση, στην ανακύκλωση και στην ανάκτηση. Το σχετικά πρόσφατο θεσμικό πλαίσιο ανοίγει τον δρόμο σε όσους το επιθυμούν.
Αν, όμως, δεν κερδίσεις την εμπιστοσύνη του κόσμου, όλα τα παραπάνω είναι μετέωρα. Διότι και οι τοπικές κοινωνίες δικαιούνται απόλυτα να αντιδρούν σε «λύσεις» που αποφασίζονται ερήμην τους. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, το πρόβλημα της διαχείρισης απορριμμάτων στη χώρα είναι πρόβλημα βαθιά κοινωνικό – πολιτικό και η τεχνική του διάσταση η πλέον εύκολη. Όσο αυτό αγνοείται από το πολιτικό προσωπικό, οι λύσεις θα παραμένουν μακρινές και φρούδες ελπίδες» .
