Σάλπισμα επανάστασης από τον Μητροπολίτη Μεσογαίας
Ο τίμιος, άξιος και πατριώτης παπάς, δείχνει ότι η Ελλάδα έχει χρυσές εφεδρείες. Το μήνυμα του πρέπει να διαβαστεί σε κάθε Έλληνα.
Του Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικολάου
Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά. Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.
Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ ἰδιότυπη ἐμπόλεμη κατάσταση καὶ ζεῖ σὲ κατοχή. Καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ δυστυχῶς Γερμανική. Καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, θύματα καὶ τῆς δικῆς μας ἀπερισκεψίας καὶ μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε καὶ παρασυρθήκαμε σὲ ἀνόητη ζωή. Χαλάσαμε ὡς λαός. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες φροντίσαμε νὰ καταστρέψουμε ἕνα-ἕνα τὰ θεμέλιά μας, τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ ἱερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ἱστορία, γλῶσσα, θεσμούς, ἀξίες. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀντέξαμε τὴ σύγχρονη ἐπίθεση. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαμε! Μέσα σὲ λίγα χρόνια βλέπουμε τὶς περιουσίες μας νὰ χάνονται, τὴν ἀνεργία νὰ αὐξάνεται, τοὺς νέους μας νὰ ἐκπατρίζονται, τὸν λαό μας νὰ πεινάει, τὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ ἐξανεμίζεται, τὴ χώρα μας νὰ ἀδειάζει. Βουλιάξαμε σὲ χρέη καὶ δάνεια, βυθιστήκαμε σὲ προβλήματα καὶ ἀδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.
Ἂν συνεχίσουμε ἔτσι, σὲ λίγο θὰ τρῶμε μπομπότα καὶ κονσερβαρισμένες τροφές. Ἂν τὰ βρίσκουμε κι’ αὐτά. Ἡ ἑλληνικὴ σημαία δὲν θὰ μονοπωλεῖ τὴν κυριαρχία μας σὲ αὐτὸν τὸν τόπο. Κάποιες ἄλλες ξένες σημαῖες θὰ θυμίζουν τὰ λάθη μας καὶ τὴν κατοχικὴ μανία ἄλλων λαῶν. Κάτι πρέπει νά ἀλλάξει. Τώρα. Ἄμεσα. Χωρὶς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴν ψῆφο μας διαχειρίζονται τὶς τύχες μας ἴσως ἀποκατέστησαν τὴν ἀξιοπιστία μας στὸ ἐξωτερικό, ἴσως μείωσαν τοὺς δεῖκτες τῆς ὕφεσης, ἴσως δημιούργησαν πρωτογενὲς πλεόνασμα. Ἔτσι μᾶς λένε. Δὲν θέλουμε νὰ τοὺς ἀδικήσουμε, τοὺς πιστεύουμε. Οἱ ἴδιοι ὅμως φορολόγησαν ἀδυσώπητα τὸν λαό, δημιούργησαν στρατιὲς ἀνέργων, πλήθη πεινασμένων καὶ ἀπελπισμένων, ἑκατομμύρια φτωχῶν καὶ λεγεῶνες αὐτοεξορίστων. Καὶ τὸ χειρότερο, γέννησαν πολιτικὰ μορφώματα καὶ κοινωνικὰ ἐκρηκτικὰ μείγματα πού, ἂν δὲν γίνει κάτι σύντομα, θὰ βρεθοῦμε μέσα σὲ μία κοινωνία ἀνεξέλεγκτης ἀναρχίας καὶ ἀνασφάλειας, βίας καὶ ἐγκλήματος, διάλυσης καὶ καταστροφῆς, διχασμένοι καὶ ἀγριεμένοι, μὲ κυβερνῆτες χωρὶς ἀξίες, δίχως ὑπόληψη καὶ σοβαρότητα, πραγματικὰ ἐπικίνδυνους. Ἀλήθεια, ποιός θὰ πάρει αὐτὴ τὴν εὐθύνη; ποιός θὰ ἀντέξει τὸν αἰώνιο στιγματισμὸ τῆς ἱστορίας;
«Ποτέ ἡ χώρα δὲν ἦταν σὲ χειρότερο σημεῖο», εἶπε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κάποιος ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Καὶ ἔχει δίκιο. Ἀλλὰ καὶ ποτέ δὲν εἶχε τόσο ἐπικίνδυνες πολιτικὲς ἐναλλακτικὲς λύσεις. Τὸ παρὸν τῆς χώρας εἶναι δραματικό. Ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον της πολὺ ζωφερό. Ὄχι γιατὶ δὲν ὑπάρχουν λύσεις, ἀλλὰ γιατὶ δὲν βρίσκονται πολιτικοὶ μὲ καθαρή σκέψη καὶ ἐξυπνάδα, μὲ ἡρωισμὸ καὶ τόλμη. Τουλάχιστον στὸ ὁρατὸ πολιτικὸ φάσμα.
Δὲν θέλουμε πολιτικοὺς ποὺ μόνο νὰ ψηφίζουν κατὰ παραγγελία νόμους. Θέλουμε ἀνθρώπους νὰ μᾶς κυβερνήσουν, ἴσως νὰ μᾶς διορθώσουν. Ὄχι νὰ μᾶς τιμωρήσουν γιὰ τὰ δικά τους κυρίως λάθη. Τοὺς θέλουμε νὰ ἐκπροσωποῦν τὸν λαό στοὺς δανειστές. Ὄχι τὸ ἀντίστροφο. Δὲν ἀντέχουμε πολιτικὲς συμβιβασμοῦ, γιατὶ ἡ ἀξιοπρέπειά μας δὲν ἐπιδέχεται οὔτε καθυστερήσεις οὔτε καὶ μισὲς λύσεις. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ μᾶς στύψουν στὸ ὄνομα τῆς Εὐρωπαϊκῆς σκοπιμότητας οὔτε γιὰ νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ μὲ τὴν ὑποτέλειά μας στὴ μνημονιακὴ Τρόϊκα. Δὲν τοὺς ἐκλέξαμε γιὰ νὰ μᾶς δέσουν μὲ εὐρωπαϊκὲς χειροπέδες οὔτε γιὰ νὰ ὑπογράψουνε τὸν ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμὸ μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκφράζουν τὴ δόξα τοῦ ἱστορικοῦ λαοῦ μας. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ σώσουν τὸ Εὐρώ• τοὺς ἐξουσιοδοτήσαμε νὰ σώσουν τὴν ἱστορία μας, τὴ ζωή μας, τὴν καθημερινότητά μας, τὴν ἀξιοπρέπειά μας, ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.
Χωρὶς ἀμφιβολία, κάτι πρέπει νὰ γίνει. Τὴν πορεία μᾶς τὴν δείχνει ἡ σημερινὴ μέρα. Εἶναι μονόδρομος. Ἡ χώρα μας τὴν ἱστορία της τὴν ἔγραψε στὸ παρελθὸν μὲ ἕνα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, μὲ ἕνα ἡρωικὸ ΟΧΙ, ποὺ τὰ εἴπανε κάποιοι συγκεκριμένοι ἄνθρωποι τὴν κατάλληλη στιγμή. Ὅταν ἔφτασαν οἱ πρόγονοί μας νὰ τρῶνε ποντίκια καὶ γέμισαν μὲ ἀρρώστιες, τότε ἔκαναν τὴν ἔξοδό τους στὸ Μεσολόγγι καὶ ὅταν ἡ κατοχὴ χτυποῦσε τὴν πόρτα τῆς πατρίδας μας τὸ 1941, δυὸ νέοι ὁ Μανώλης Γλέζος καὶ ὁ Λάκης Σάντας τόλμησαν νὰ κατεβάσουν τὴ Γερμανικὴ σημαία ἀπὸ τὸν βράχο τῆς Ἀκρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στὰ σπλάγχνα του ὁ λαός μας. Τέτοια γονίδια ἔχει ἡ ταυτότητά μας. Θέλουμε πολιτικούς ποὺ νὰ ποῦνε ΟΧΙ στὴν Τρόικα καὶ νὰ δείξουν τὶ σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Θέλουμε ὁδηγοὺς σὲ μία ἔξοδο ἐλεύθερων πολιορκημένων γιὰ νὰ κατεβάσουμε κάθε ξενικὴ σημαία ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη τῆς ἱστορίας, τοῦ τόπου καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἂν δὲν βρεθοῦν ἡγέτες μὲ ἡρωικὰ χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τὸν ἱδρῶτα μας, δώσαμε καὶ τὸ δάκρυ μας. Δὲν θὰ δώσουμε ὅμως καμιὰ σταγόνα ἀπὸ τὸ αἷμα μας. Αὐτὸ πρέπει νὰ βρεθεῖ αὐτὸς ποὺ θὰ τὸ πεῖ σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Γιατὶ ἐκεῖ φτάσαμε. Μόνο τὸ αἷμα μᾶς ἔμεινε. Θὰ μᾶς ποῦνε ὅτι, ἂν τολμήσουμε ἔτσι, θὰ ἔρθουν τὰ χειρότερα. Δὲν ὑπάρχουν πλέον χειρότερα. Ὑπάρχει ἡ εὐκαιρία τοῦ ἡρωισμοῦ. Τὸ ΟΧΙ καὶ τὸ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δὲν τὰ ἀκουλούθησε μιὰ φαινομενικὴ ἧττα• τὰ διαδέχθηκε ἡ δόξα. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς σήμερα γιορτάζουμε. Ἡ μπομπότα μὲ ἀξιοπρέπεια ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ σουβλάκι μὲ ὑποτέλεια. Τὴν ὅποια δυσκολία καὶ θυσία, μὲ ἐνθουσιασμὸ θὰ τὴν σηκώσουμε ὡς συνακόλουθο τοῦ ἡρωισμοῦ. Δὲν μποροῦμε ὅμως ἄλλο νὰ τὴν ἀντέξουμε ὡς συνέπεια δουλικότητας καὶ ἐξευτελισμοῦ.
Μέχρι σήμερα ἔχουμε δεῖ μέτρα, συμφωνίες, εἰς βάρος μας ἐκβιασμούς, ἀνεκπλήρωτες ὑποσχέσεις, ἀτέλειωτες ὑποχωρήσεις. Δὲν ἔχουμε δεῖ καμία νίκη, καθόλου τόλμη. Κάνουμε ἔκκληση στὸν πολιτικό μας κόσμο. Ὀφείλουν νὰ φωνάξουνε παντοῦ ὅτι δὲν πεινᾶμε μόνον ὡς πολίτες, κυρίως πονᾶμε ὡς λαός. Ὅποιος ἡγέτης στὴν παροῦσα φάση δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ριψοκίνδυνος, γίνεται ἀπὸ μόνος του ἐπικίνδυνος. Ἀντίθετα, ἂν βρεθοῦν τώρα κάποιοι ποὺ μπορέσουν νὰ κινηθοῦν μὲ συνέπεια στὴν ἱστορία μας, τότε θὰ μπορέσουμε κι ἐμεῖς νὰ τοὺς συγχωρέσουμε γιὰ ὅσα κατεργάστηκε εἰς βάρος μας ἡ ὑποτέλεια στὴν ξένη λογικὴ καὶ τὰ ἀλλότρια συμφέροντα. Ἐὰν σιωπήσουν, δὲν θὰ τοὺς συγχωρέσει ἡ ἱστορία. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει πλέον ποιός φταίει γιὰ τὴ σημερινή μας κατάσταση. Μᾶς νοιάζει ποιὸς καὶ τὶ θὰ μᾶς σώσει. Ψάχνουμε γιὰ πατριῶτες, ὄχι γιὰ ἐνόχους. Ἂν οἱ πολιτικοί μας ἔκαναν ὣς τώρα τὸ σωστό, θὰ τοὺς παραδεχόμασταν ἐμεῖς ὡς ἱκανούς. Ἂν τὸ κάνουν τώρα, αὐτὴ τὴ στιγμή, θὰ τοὺς ὁμολογήσει ἡ ἱστορία ὡς ἐθνικὰ μεγάλους. Καὶ ἔξυπνους.
Τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 δὲν εἶχε καμία λογική, εἶχε ὅμως ἐξυπνάδα καὶ ἀξιοπρέπεια. Τώρα τὸ ΟΧΙ ἔχει τὴ σοφία τοῦ αὐτονόητου καὶ τὴ σαφήνεια τῆς μοναδικῆς λύσης. Οἱ νίκες δὲν στηρίζονται σὲ ΝΑΙ συμβιβασμοῦ. Στηρίζονται σὲ ΟΧΙ ἡρωισμοῦ.
